Περί queer και άλλων φαντασμάτων.

Αντιγράφω από το βιβλίο «Η αγάπη που δεν τολμά να πεί τ’ όνομά της – Δοκίμια για την queer επιθυμία και σεξουαλικότητα», εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης 2007 (μετάφραση: Κωνσταντίνος Ματσούκας, γλωσσική επιμέλεια: Παύλος Αβούρης), επιμέλεια ανθολογίας: Greg Wharton.

Queer: όρος που χρησιμοποιείται εκτενώς στην παρούσα ανθολογία. Πρωτοεμφανίστηκε στην αγγλική γλώσσα τον 16ο αιώνα, ως δάνειο από το γερμανικό quer (=κάθετα, σε ορθή γωνία ή διαγώνια). Από τον 19ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας, αναφέρεται συνήθως στον ομοφυλόφιλο ή θηλυπρεπή άντρα, και γενικότερα σε καθετί ιδιόρυθμο, «πειραγμένο». Σήμερα, αναφέρεται επίσης σε μια ριζοσπαστική, εναλλακτική θεώρηση του σεξ ως σημαντικού πεδίου αυτοπροσδιορισμού, ψυχικά και αισθητικά. Με αυτή την έννοια, το ποιός είναι queer ορίζεται σε σχέση μάλλον με έναν τρόπο αντίληψης, παρά με συγκεκριμένες πρακτικές. Έτσι υπάρχουν και πολλοί ετεροφυλόφιλοι που αυτοπροσδιορίζονται ως queer.

Αυτόν τον ορισμό βρίσκουμε στην σελίδα 16, στον πρόλογο του βιβλίου, αυτής της εξαιρετικής ανθολογίας κειμένων, η οποία ξεπερνά τον «ξύλινο» λόγο που βρίσκουμε συχνά στα βιβλία της queer θεωρίας και μπαίνει στο «ζουμί» του βιωματικού λόγου (ειδικά το άρθρο: Η ζωή μου σαν κορίτσι, του Μάικλ Ρόου - επιφυλάσσομαι για ξεχωριστό ποστ σ' αυτό το κομμάτι).

Σημειώνω ότι ο επιμελητής της ανθολογίας και συγγραφέας του προλόγου στον οποίο περιέχεται αυτός ο ορισμός, είναι επίσης συγγραφέας πολλών συλλογών δοκιμίων και διηγημάτων, κάτοχος του Βραβείου Λάμδα και εκδότης του λοαδ εκδοτικού οίκου Suspect Thoughts Press.

Εν ολίγοις ο όρος queer περιγράφει ή θέλει να περιγράψει, όχι πλακομουνούδες / πούστηδες, όπως περισπούδαστα διάβασα κάπου, αλλά τρόπω τινά όσους κατά τη δική τους σκέψη θεωρούν εαυτούς ως «μη-κανονικούς», αισθητικά, ψυχικά, σεξουαλικά. Και όπως σωστά λέει βέβαια, υπάρχουν και ετεροφυλόφιλοι που αυτοπροσδιορίζονται ως queer, για παράδειγμα, πολλοί που σεξουαλικά έχουν φετιχιστικές σεξουαλικές συμπεριφορές, οπαδοί του λέδερ λάιφσταϊλ και του BDSM, μετροσέξουαλς και άλλοι, χωρίς κατ’ ανάγκη να ανήκουν στο τετράπτυχο λοαδ και που τελικά, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν πολλοί, δεν έχουν να κάνουν τίποτα με τις διεκδικήσεις των λοαδ (κατάργηση του 347ΠΚ, νόμοι κατά των διακρίσεων και της ρητορικής και εγκλημάτων μίσους, γάμος-σύμφωνο, ομογονεϊκότητα, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή,αναγνώριση ταυτότητας και έκφρασης φύλου, ασφαλιστικά δικαιώματα διαφυλικών κ.α.)

Αυτά περί ορισμών γιατί πρέπει κάθε φορά να ξέρουμε για τί πράγμα μιλάμε και όχι ν’ αναπαράγουμε ξύλινα στερεότυπα που στην τελική ενώ θέλουν να μιλήσουν για το «διαφορετικό», εν τοις πράγμασι, θυμίζουν παλαιοκομμουνιστικά μανιφέστα (μπρρρρ!).