Αντιγράφω από το τελευταίο τεύχος της Athens Voice κομμάτι σχετικό με το Athens Pride:
---------------------------------------------------------------------
Ήμουν κι εγώ εκεί
Σάντρα-Οντέτ Κυπριωτάκη
Σε μία ως επί το πλείστον gay friendly περιοχή (αν και δεν έχει σημασία το γεγονός) μια κοπέλα μοιράζει flyers για το Athens Pride 2009 το φετινό Φεστιβάλ (13/6, πλ. Κλαυθμώνος), για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. «Γιατί δεν δίνεις σε όλους»; τη ρωτώ. «Τους διαλέγω… ε, μη φάμε και ξύλο!» Όσο παράλογη κι αν μου φάνηκε η απάντησή της, είχε δίκιο. Έμεινα 10 λεπτά μαζί της. Στο διάσημα αυτό: Ένας νεαρός, 18-19 χρονών, παίρνει το έντυπο και γυρνάει αρπαγμένος: «Εμείς δεν κάνουμε τέτοια! Πάρ’ το πίσω αυτό!» της φωνάζει και της πετάει το «αυτό» στα μούτρα. Λίγο αργότερα, ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι περνάει αγκαλιά και παίρνει το flyer. Αμέσως γυρνάνε πίσω, εμφανώς αναστατωμένοι και προσβεβλημένοι: «Δεν ντράπηκες που είμαστε ζευγάρι, ρε; Δεν ντράπηκες να μας δώσεις αυτό;» λέει ο «μάτσο» και πετάει το… καταραμένο χαρτάκι. Αυτό, για όσους αναρωτιούνται ακόμη γιατί γίνεται το συγκεκριμένο φεστιβάλ στην πόλη μας. Στη δημοκρατική, ευρωπαϊκή, κοσμοπολίτικη Αθήνα… Κατάλαβες;
---------------------------------------------------------------------
Παράλληλα διαβάζω στο 10% το κάλεσμα για συμμετοχή στο Pride της Σόφιας σε ένδειξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους lgbt της Βουλγαρίας, οι οποίοι φοβούνται ενδεχόμενες βίαιες επιθέσεις, πολιτική μισαλλοδοξία και δημόσια περιφρόνηση.
Μπορείτε να το διαβάσετε πιέζοντας εδώ
---------------------------------------------------------------------
Τώρα θα μου πείς πώς συνδέονται αυτά τα δύο, ή μήπως είναι άσχετα. Μα, απολύτως σχετικά. Κάποτε ήθελα να πιστεύω, πριν αρκετά χρόνια, πως το 2009 η Ελλάδα θα συγκρινόταν με άλλες χώρες της δύσης. Τώρα πια μπορεί και συγκρίνεται με χώρες του τέως ανατολικού μπλοκ, όπως η Βουλγαρία (χωρίς να ενέχει κάποια υποτίμηση για την γειτονική μας χώρα το σχόλιο). Τουλάχιστον εκεί δεν έχουν σύμφωνο συμβίωσης μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια.
---------------------------------------------------------------------
Κλείσιμο με Pixies και ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι:
The Pixies - Where Is my Mind
From: DarkSkanner
[Στο κλιπ οι προσεκτικοί θα παρατηρήσετε ότι περιέχονται σκηνές από το φιλμ του David Fincher, "Fight Club", το οποίο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Chuck Palahniuk.]
Παρασκευή 29 Μαΐου 2009
Pride, Αθήνα-Σόφια. Πόσο διαφορετικοί, πόσο ίδιοι;
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
3:00 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑ,
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ,
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου