ΚΩΣΤΑΣ (ΜΑΣΣΕΛΟΣ) ΝΟΥΡΟΣ / ΠΕΙΡΑΙΩΤΙΚΟΣ ΜΑΝΕΣ (1928).
"Τα βάσανα με τρέφουνε και οι καημοί με ζούνε ως πότε πια θα περπατώ και θα παραπονούμαι".
"Ήταν παλικάρι και καλό παιδί, παρά το ελάττωμά του".
Στο τέλειωμα του "Ταμπαχανιώτικου Μανέ" (1931) στριφογυρίζει τη φωνή του, σκοτεινιάζοντας από ζήλεια την καρδιά του μαγικού, αλλά εγωιστή, Στελλάκη Περπινιάδη που ήταν παρών στην ηχοληψία. Άνοιξε το στόμα του αυτός ο μεγάλος τραγουδιστής κι αμόλησε ένα ξερό, παγωμένο και κενό από συναισθήματα,
"Να πεθάνεις, πούστη!"
(Αγγέλα Παπάζογλου, Ρεμπέτικη Ανθολογία Τάσου Σχορέλη, τόμος Γ - http://elkibra-nouros.blogspot.com/).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου