Το Athens Pride 2009 πέρασε και χαίρομαι πολύ που έχω αυτήν την άνεση να το λέω. Εννοώ ότι πριν το 2005, δεν είχαμε καν αυτήν την άνεση, γιατί είμασταν από τις χώρες που δεν γινόταν καν Pride. Τώρα πια είναι ένα κεκτημένο. Χαίρομαι επίσης που θυμούμενος το πρώτο Pride το 2005, όπου ήταν δεν ήταν 500 άτομα στην Κλαυθμώνος, τώρα πια μπορούμε να παραπονούμαστε που πέντε χρόνια μετά δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τα 5.000 άτομα, που μπορούμε να πούμε για κάτι που δεν μας άρεσε ή θα το θέλαμε κάπως αλλοιώς. Είναι κι αυτό κάτι ξέρεις.
Ας έρθουμε τώρα στο ζουμί. Το φετινό Pride, τουλάχιστον εγώ αυτήν την αίσθηση είχα, φάνηκε να έχει περίπου τον ίδιο κόσμο με πέρσι ίσως και λίγο λιγότερο. Υπήρχε εμφανής διάθεση όλων για διασκέδαση για χαρά, όμως δεν είχε τον περσινό τόνο και παλμό έχω την αίσθηση. Ίσως θα μου πείς βέβαια, πέρσι αυτό που συνέβη λίγες μέρες πριν το Pride, ήταν οι 2 γάμοι στην Τήλο και ο ενθουσιασμός και η ευφορία γι' αυτό. Σωστά - έτσι ήταν. Όμως η αίσθηση παραμένει. Και πάντα αυτό που θέλεις είναι το καλύτερο, το παραπάνω.
Ποτέ επίσης δεν μου άρεσε ο Πανούσης, αλλά αυτά θα μου πείς είναι γούστα (στους υπόλοιπους αρέσουν οι GBH που αρέσουν σ' εσένα θα μου πείς τώρα;) - περί ορέξεως μανιταρόπιτα (όχι με κολοκύθι δέ μ΄αρέσει ούτως ή άλλως:). Επίσης δέν είναι της ιδιοσυγκρασίας και της αισθητικής μου (ας το θέσω έτσι, άλλωστε για το outing έχω γράψει αρκετές φορές), να ακούω σχόλια για το κρεβάτι και τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός δημάρχου - δεν το έχω ανάγκη, δεν νομίζω ότι κανείς μας το έχει ανάγκη. Κι αυτή η ευρεία εκπροσώπηση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στο Pride, έ πώς να το πώ, νομίζω ότι εκφράζει πολύ λίγους λοαδ.
Σε γενικές γραμμές όμως ήταν ένα καλό Pride, η πλατεία γέμισε και η δυναμική που υπάρχει πάντα είναι προς τα μπρος. Το Pride λοιπόν τελείωσε και πάμε γι' άλλα, γιατί για να μην ξεχνάμε, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που έχει σύμφωνο συμβίωσης μόνο για ετεροφυλόφιλους στον κόσμο, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ε.Ε. που έχει διαφορετική ηλικία συναίνεσης για τους ετεροφυλόφιλους και τους ομοφυλόφιλους (15 και 17 αντίστοιχα), η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μια χώρα που οι διακρίσεις κατά των λοαδ θέλουν πολύ δουλειά για να εξαλειφθούν. Και όλα αυτά απαιτούν πολλά παραπάνω από ένα Pride.
.
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Ναι και μενα μου φανηκαμε λιγοτεροι απο περυσι ισως πραγματι οφειλεται στους γαμους της Τηλου κτλ.Οντως και γω δεν συμπαθω Πανουση,οπως και τα συνθηματα περι δημαρχου τα θεωρω περιττα.Εν ολιγοις συμφωνω με το ποστ σου...
Τα σχόλια για τον Πανούση και την κουρασμένη αμφισβητησιακή κασέτα που παίζει εδώ και δεκαετίες τα έχω γράψει και αλλού.
Για την επιθετικότητα των συνθημάτων των διάφορων εξωκοινοβουλευτικών, τα "πλέκουμε κρεμάλες για τους ρατσιστές", τα "δήμαρχε γιατί δεν είσαι εδώ" και όλα τα σχετικά τα γράφεις πολύ σωστά. Και μπορεί να εκπροσωπούν πολύ λίγους λοάδ αλλά λόγω της απάθειας των υπόλοιπων έχουν καταφέρει να βάλουν πόδι και σε αυτό το κίνημα.
Κι εγώ χαίρομαι ιδιαίτερα που πλέον το pride έχει γίνει καθεστώς στην Αθήνα. Από την άλλη έχω την αίσθηση ότι η ετεροφυλοφιλική κοινωνία όχι μόνο δεν "ενοχλείται" αλλά αντίθετα περιφρονεί επιδεικτικά μια εκδήλωση που έχει γίνει "ρουτίνα" και όχι το εφαλτήριο μιας ευρύτερης πολιτικής δραστηριοποίησης. Την είχα πολύ έντονη αυτή την αίσθηση φέτος, το "άντε να παρελάσουμε και φέτος να τη βγάλουμε την υποχρέωση".
Εν ολίγοις, έχω πάει σε όλα τα Pride από τότε που ξεκίνησαν αλλά δεν ξέρω αν βρίσκω πια το νόημα να το κάνω και του χρόνου...
Περί ορέξεως... δεν μου πέφτει λόγος. Μιας και δεν ήμουν ούτε πέρσι ούτε φέτος, βασίζομαι σε αυτά που έγραψες. Είναι αναμενόμενο να ήταν κάπως "ροκανισμένα" τα φτερά μας, ύστερα από τις εξελίξεις σε Τήλο και Σύμφωνο. Από εκεί και πέρα, τα πάνω κάτω θα υπάρχουν πάντα, να θυμόμαστε ότι το ζητούμενο δεν είναι το Pride, το Pride γίνεται για να ανανεώνει τη δέσμευση μεταξύ μας να επιτύχουμε τους στόχους μας - το ζητούμενο. Και φυσικά για κοινωνικοποίηση και για να περάσουμε καλά, έξω, στ' ανοικτά, στο φως. Και αυτό είναι εξίσου σημαντικό.
Elementstv,
καλώς σε βρίσκω εδώ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, λυπάμαι που έχω δίκιο, θα προτιμούσα να μην είχα.
gsh,
έτσι είναι και χειρότερα ακούστηκαν που είχαν να κάνουν με αιτήματα για το "κίνημα" του Δεκέμβρη, που δεν είχαν καμμία θέση σε ένα Πράιντ. Και το ζήτημα είναι ότι δεν καταλαβαίνουν κάποιοι ότι αυτά απωθούν την πλειοψηφία των λοαδ.
Το ζήτημα τελικά δεν είναι να "ενοχλήσουμε" κάποιον (αν και δεν εννοείς αυτό, καταλαβαίνω τί θες να πείς), το ζήτημα είναι τα λοαδ αιτήματα να περάσουν στο μέινστρημ της πολιτικής, να καταφέρουμε πείσουμε για τα δίκαια όσο το δυνατόν περισσότερους και όχι στο περιθώριο (διότι όταν ήθελημένα ή άθελα όταν ταυτίζεσαι με τις ομάδες αυτές παραμένεις εκεί). Αυτό εκτός από λάθος ουσίας είναι και λάθος στρατηγικής.
Τώρα για το τελευταίο που λές, θα σου έλεγα, ότι το Πράιντ της Αθήνας, ακόμη είναι μικρό Πράιντ, δεν έχει ακόμη ενηλικιωθεί. Μέχρι που να γίνει αυτό, μας χρειάζεται όλους, ανεξαρτήτως αν έχουμε διαφωνίες ή επιφυλάξεις. Βεβαίως πάντα υπάρχουν οι προσωπικές επιλογές...
Thomas,
Φυσικά έτσι είναι, και γι' αυτό στην τελευταία παράγραφό μου γράφω ότι, ok, το Πράιντ τελείωσε όμως εδώ υπάρχουν ένα κάρο θέματα τα οποία θέλουν δουλειά...
Όταν εδώ και τρία χρόνια η προσέλευση είναι ακριβώς η ίδια, ενδεχομένως το Pride να είναι "προγραμματισμένο" να μην μεγαλώσει άλλο. Ενδεχομένως αυτή να είναι η ενηλικίωσή του (υπάρχουν και χώρες στο εξωτερικό που τα pride γίνονται κάθε χρόνο με ακόμα λιγότερο κόσμο).
Το θέμα είναι να μην περιορίζεται απλώς σε μια ετήσια εκδήλωση αλλά να μετατραπεί σε ένα κίνημα και για τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου...
gsh,
καλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Το Πράιντ του 07 ήταν πολύ μικρότερο. Το Πράιντ του 08 ήταν το πολυπληθέστερο και είχε τον πιο πολύ παλμό. Άρα δεν είναι τρία, είναι δύο χρόνια. Εδώ θέλω να πιστεύω (και στο χέρι όλων μας είναι να το αποδείξουμε στην πράξη) ότι θα μεγαλώσει και πρέπει να μεγαλώσει. Αλλίμονο αν είναι αυτή η ενηλικίωσή του.
Το ζήτημα βέβαια δεν είναι το Πράιντ, όπως σωστά είπε και ο Τhomas πριν, αλλά η σταθερή, επίμονη και στοχευμένη διεκδίκηση των λοαδ αιτημάτων τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου.
Τϊ έγινε, κατεβήκανε οι ροζ κουκούλες με τα ροζ καδρόνια στο πράιντ;
Άσχετο, πάντως και τα παλιά πράιντ που γίνονταν χωρίς παρέλαση, είχαν κι αυτά την αξία τους.
Ε, εντάξει βρε Στάσσα, όχι κι έτσι...
Δεν έχω παρακολουθήσει κανένα απ' αυτά, θέλεις να μας διηγηθείς πώς, πού, κτλ;
Επίσης, για λόγους πληρότητας, να πώ ότι στο Pride αυτό παρέστησαν δύο πολιτικοί (αν ήταν κι άλλοι και δεν τους είδα παρακαλώ ας με συμπληρώσει κάποιος). Ο Χατζησωκράτης και ο Π. Κοροβέσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Πέρσι είχαν παραστεί και δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (Δαμανάκη, Πρωτόπαπας).
Tales, σ' ένα έχω πάει μόνο, που είχε γίνει στο Camel club το 2007 νομίζω. Ψιλοβαρετά ήτανε, βασικά "γκέυ πράιντ πάρτυ" ήτανε (νομίζω έτσι το λέγανε κιόλας). Τα πρώτα που είχε κάνει η Πάολα δεν είχα πάει και θυμάμαι μόνο να διαβάζω γι' αυτά, μάλλον στο Κράξιμο...
Αλλά λέω οτι είχανε κι αυτά την αξία τους από την άποψη οτι ήταν μια επώνυμα γκέυ διοργάνωση και μια ευκαιρία για όποιον το ήθελε να δηλώσει δημόσια την ταυτότητά του.
Σίγουρα ότι γίνεται χρήσιμο είναι.
Δημοσίευση σχολίου