(...) Ήταν μια φωνή γυναίκας, όμως τόσο σπηλαιώδης και βαθιά όσο αντρός, καί, παράλληλα, τόσο γεμάτη πόνο, τον συσσωρευμένο γυναικείο πόνο όλων των μανάδων του κόσμου. Εκείνων τών άβαφων λαϊκών γυναικών που πιά τις συναντάς όλο και πιο σπάνια. Με τα γκρίζα τα μαλλιά, τα σκαμμένα από ρυτίδες πρόσωπα, τα σιωπηλά, σφραγισμένα χείλη, τα καρτερικά σταυρωμένα χέρια - η βέρα του γάμου (τό μόνο κόσμημα) φορεμένη αυστηρά πάντα στο δεξί.Τί θαυμαστή δωρικότητα, τί θεία μονοτονία, όταν η βαριά αυτή φωνή τραγουδούσε!
Η ανδροπρέπειά της, από γυναικεία χείλη, μόνο τους άσχετους μπορούσε να σοκάρει. Γιατί η ιδιορρυθμία της -που για τους πονηρούς μπορεί να είχε κάποια σεξουαλική ρίζα ή να ήταν καρπός μιας τραγικής ερωτικής εξελικτικής πορείας- δεν ήταν καθόλου ξεκρέμαστη, μετέωρη. (...)
----------------------------------------------------------------------
(...) Από καιρού εις καιρόν, κανένα αστείο που αφορούσε τις συνήθειες της ιδιότροπης ζωής της κυκλοφορύσε κι έφτανε ως τ' αυτιά μας: Ομόνοια, ξημερώματα Κυριακής, σταματάει ένα ταξί και βγαίνει από μέσα η Μπέλλου, φορώντας παντελόνι και κοντομάνικο t-shirt, κατευθύνεται προς τον πάγκο του εφημεριδοπώλη και αγοράζει -το μαντέψατε- την Αθλητικώ Ηχώ.
Δεν έλειπαν επίσης και κάποια κακόκουστα σεξουαλικά ανέκδοτα τα οποία, μιας και εξετάζουμε σφαιρικά μια τόσο ιδιαίτερη καλλιτεχνική προσωπικότητα, κρίνουμε πώς θά 'ταν μικροαστικά μίζερο να λογοκρίνουμε: "Το μάθατε, η Μπέλλου έκανε εγχείρηση..." "Τί εγχείρηση;" "Προστάτη". (...)
----------------------------------------------------------------------
(...) Το σπίτι ήταν εξοχικό με κήπο που είχε κότες και περιστέρια. Μαζί με την Μπέλλου μια άλλη γυναίκα, που η Σωτηρία την συνέστησε σαν "συγγενή" της. Εντύπωση είχε κάνει στην Άννα η αμφίεση των δύο γυναικών. Ήταν μεσημεράκι καί, καθώς ετοιμάζονταν να μαγειρέψουν, φορούσαν και οι δύο -πάνω απ' τις ίσιες, μονόχρωμες φούστες τους και τ' αντρικά πουκάμισα με τους αυστηρούς γιακάδες- ποδιές, εκείνες τις γνωστές και ως μπροστέλες που συνίθιζαν να φορούν παλιά οι νοικοκοιρές, όταν έκαναν τις δουλειές, για την προστασία των ρούχων απ' τους λεκέδες.
Η Άννα παρατηρούσε την Σωτηρία στην αυλή. Η Μπέλλου κυνήγησε ένα-δυό πιτσούνια και τά 'στριψε με δύναμη στο λαιμό, ώσπου τά 'πνιξε. Ύστερα άρχισε να τα ξεπουπουλιάζει, σκουπίζοντας τα ματωμένα χέρια στην ποδιά της.
Αργότερα, κάθισαν και οι τρείς στο τραπέζι για φαί - είχαν χορτάσει μέ περιστέρια...(...)
----------------------------------------------------------------------
[Από το βιβλίο του Τάκη Σπετσιώτη: "Τριανδρίες και Σία", το άρθρο έχει τίτλο "Συναξάριον Σωτηρίας Μπέλλου", Εκδόσεις Άγρα, 2007]
----------------------------------------------------------------------
Σωτηρία Μπέλλου - Μεταξουργείο
From: somosdim.
[Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος. Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου, «ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ», 1980.]
Σωτηρία Μπέλλου - Άμαξα μές στην βροχή
From: fasfi.
[Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης (Τσάντας), Μουσική: Απόστολος Χατζηχρήστος (Σμυρνιωτάκι), Ερμηνεία: Σωτηρία Μπέλλου.]
----------------------------------------------------------------------
Διαβάστε επίσης Ρεμπέτικο και Ομοφυλοφιλία 1.
2 σχόλια:
Ωραία τα αποσπάσματα! Τι εννοεί όμως όταν λέει: "...που για τους πονηρούς μπορεί να είχε κάποια σεξουαλική ρίζα ή να ήταν καρπός μιας τραγικής ερωτικής εξελικτικής πορείας"; Δεν είχε σεξουαλική ρίζα η εικόνα της "ιδιορρυθμίας" που έχει καταγραφεί για την Μπέλλου;
Really Nothing,
αντιγράφω και την επόμενη παράγραφο, που μάλλον δίνει απάντηση στο ερώτημά σου:
Ήταν -πάντα σε συνδυασμό με το περιεχόμενο αυτών που τραγουδούσε- συνδεδεμένη με τους πιό κοινούς τόπους, παντρεμένη με τους πιό συλλογικούς, αληθινούς καημούς και τα βάσανα όλων μας - καμμιά τυπική ή μονοδιάστατη σχέση μ' αυτό που αποκαλούμε νευρικά... "ιδιαιτερότητες".
Δημοσίευση σχολίου