Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009.

Δεν ξέρω αν πράγματι "Μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή", όπως πόσταρε εδώ το Απέναντι Πεζοδρόμιο, προς το παρόν όμως δεν φαίνεται αυτό στον ορίζοντα. Αφενός μεν πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες δείχνουν ότι δεν εμπιστεύονται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, απέχοντας από τις Ευρωεκλογές (φαντάζομαι ανάμεσά τους πολλοί λοαδ που νοιώθουν απογοητευμένοι από τις εθνικές τους κυβερνήσεις), αφετέρου οι πλειοψηφείες που φαίνεται ότι διαμορφώνονται δεν δείχνουν ενίσχυση των σχηματισμών που είναι υπέρ των λοαδ δικαιωμάτων - μόνο οι Πράσινοι ενισχύονται κατά πολύ λίγο, μόλις 1,4% (δείτε εδώ τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα).

Κοιτάζοντας τα αποτελέσματα σε εθνικό επίπεδο, θα έλεγα ότι μάλλον ήταν τα πιο ισορροπημένα αποτελέσματα που έχω δει μεταπολιτευτικά. Προσωπικά με ικανοποιεί το γεγονός ότι κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν πήρε μεγάλη διαφορά, τουλάχιστον όχι τόση ώστε να μπορεί να έχει σε εθνικές εκλογές αυτοδυναμία, να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Από την άλλη μεριά ήταν απόλυτα φυσιολογικό το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ, αν σκεφτεί κανείς τί έχει συμβεί τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ανησυχητική είναι η άνοδος του ακροδεξιού κόμματος του ΛΑΟΣ που εκφράζει τις πλέον αποκρουστικές θέσεις στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν ξέρω όμως κατά πόσο είναι αυτό απλά θέμα συγκυρίας - θέλω να ελπίζω ότι έτσι είναι.

Για το ΚΚΕ δεν θέλω να μιλήσω - φυλάττουν καλά το σάβανο του Στάλιν, μάλλον ικανοποιημένοι πρέπει να είναι - δεν με αφορά η περίπτωσή τους. Χαίρομαι επίσης που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μείωση του ποσοστού του και βρέθηκε πολύ μακράν των αυξημένων προσδοκιών του - η αλαζονεία ποτέ δεν έχει καλή τύχη, πέραν του ότι η επικράτηση της αριστερίστικης πτέρυγάς του, σε βάρος της ανανεωτικής αριστεράς εν έτει 2009 είναι θελκτική σε πολύ λίγους.

Ιδιαίτερα θετικό θεωρώ επίσης το γεγονός ότι οι Πράσινοι μπόρεσαν να εκλέξουν έναν ευρωβουλευτή και εύχομαι η ευκαιρία που τους δίνεται να μπορέσει να δώσει μια διαφορετική διέξοδο και στις αναγκαίες περιβαλλοντικές πολιτικές που λείπουν από τη χώρα μας, αλλά και σε μία ανάγκη έκφρασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που οι Πράσινοι ως Ευρωπαϊκό Κόμμα έχουν στο παρελθόν προωθήσει.

Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι τα αποτελέσματα που είχαμε σε εθνικό επίπεδο, δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αρνητικά και κρύβουν -δεν ξέρω στο πόσο άμεσο μέλλον- πολιτικές εξελίξεις, εύχομαι πάλι σε συσχετισμούς που θα δώσουν μεγαλύτερη ώθηση στα λοαδ δικαιώματα.

5 σχόλια:

xomeritis είπε...

Κι εγώ έτσι νοιώθω - αναφορικά με τα δύο μεγάλα κόμματα και την αλαζονεία τους. Για τους ΟΠ θα επιθυμούσα μια προσεκτικότερη επιλογή υποψηφίων. Όσο για το ΛΑΟΣ ο κόσμος φοβάται, βλέπει ότι χάνεται ο έλεγχος με το μεταναστευτικό και απλοί αφορισμοί, σε πλαίσιο πολιτικής ορθότητας, φυσικά και δεν πείθουν πλέον.

gay super hero είπε...

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι οι τέσσερις σχηματισμοί που παραδοσιακά τηρούν "φιλική" στάση στις ψηφοφορίες για τα λοάδ δικαιώματα (σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι, πράσινοι και αριστερά) έχασαν την απόλυτη πλειοψηφία στην Ευρωβουλή. Συγκεκριμένα στην προηγούμενη είχαν 401 έδρες σε σύνολο 785 (ποσοστό 52%) ενώ πλέον έχουν 326 σε σύνολο 736 (ποσοστό 44% ή 47% αν προσθέσουμε και την ανένταχτη ιταλική κεντροαριστερά). Η εκλογική κατάρρευση των σοσιαλδημοκρατών σε Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνη για αυτό το αποτέλεσμα.

Για τους λοάδ σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ελλάδα, η Κύπρος και τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης που μόνο από τις Βρυξέλλες μπορούν να περιμένουν μία -έστω και κολοβή- νομοθετική κατοχύρωση και αυτό το παράθυρο φαίνεται πλέον ότι έχει κλείσει οριστικά και αμετάκλητα...

Tales from the other side of town είπε...

Thomas, αυτή τη στιγμή πάντως πείθουν, η άνοδος των ακροδεξιών είναι εμφανής σε όλη την Ε.Ε. Στο Η.Β. μάλιστα βγάλανε 10% και μάλιστα με συνθήματα που σου σηκώνουν την τρίχα.

Gsh, έχεις δίκιο δυστυχώς. Τώρα δεν ξέρω πόσο οριστικά και αμετάκλητα έχει κλείσει το παράθυρο που λες, θα το δούμε.

xomeritis είπε...

Αυτό λέω κι εγώ, αυτοί που δεν πείθουν είναι όσοι με αφορισμούς χαρακτηρίζουν με ευκολία φασίστες όσους στρέφονται στην ακροδεξιά, χωρίς οι ίδιοι να προτείνουν πειστικές λύσεις στο πρόβλημα της μετανάστευσης. Γεγονός που καθιστά πιο σύνθετο το δικό μας πρόβλημα σε επίπεδο Ε.Ε., όπως σχολίασε ο gsh. Στην Ελλάδα όμως οι συσχετισμοί είναι κάπως διαφορετικοί, κάπως... Και ίσως αυτοί τη φορά δεν θα πρέπει να περιμένουμε κάτι μόνο από τις Βρυξέλλες, ίσως...

Tales from the other side of town είπε...

Για τις Βρυξέλλες, τα πράγματα είναι μεν πιο δύσκολα, αλλά ας περιμένουμε να δούμε τα πρώτα δείγματα γραφής. Ας πούμε το σχέδιο της Μπούιντεβεγκ για μια πιο καθολική οδηγία κατά των διακρίσεων, που είχε αρχικά εγκριθεί, τώρα θα πρέπει να περάσει από το Συμβούλιο. Αυτό θα είναι ένα πρώτο τεστ, όσον αφορά τα λοαδ δικαιώματα σ΄αυτό το επίπεδο.

Σε κάθε περίπτωση, όπως και νά 'χει το πράγμα, έχεις δίκιο - αν δεν κάνεις πρώτα εσύ κάτι, λίγα πράγματα μπορείς να περιμένεις απ' τους άλλους.