Αντιγράφω από τους New York Times, άρθρο για τη νέα ταινία με τίτλο The art of being straight:
---------------------------------------------------------------------
The art of being straight
By JEANNETTE CATSOULIS
Published: June 5, 2009
Professional and sexual identities are up for grabs in “The Art of Being Straight,” an unpretentious dramedy of postcollege confusion.
Set among a group of 20-something Angelenos grappling with bottom-rung jobs and starter apartments, the movie centers on Jon (Jesse Rosen, who also writes and directs), an advertising agency assistant with a sweet face and a lady-killer reputation. His looks attract the not-so-subtle attentions of his new boss, Paul (Johnny Ray Rodriguez); his past elicits the admiration of his college buddies, whose fondness for labeling all lame behavior “gay” suddenly isn’t so amusing.
Smart without being smart-alecky, Mr. Rosen’s writing avoids the aggressive cleverness and gummy politics of many similarly themed movies, focusing instead on realistic dialogue and low-key interaction. When Maddy (a delightful Rachel Castillo) takes a break from her girlfriend to wander into the arms of her laid-back neighbor (Pete Scherer), her response to his request for a condom (“I’m a lesbian”) is delivered so naturally that you can almost hear the “duh.”
Fluidly shot by Aaron Torres — whose images, like the movie, never try too hard to impress — “The Art of Being Straight” is nevertheless emphatic in its insistence that orientation, like career, sometimes needs figuring out. Bi-curious or just bi-confused, Jon and Maddy are doing just that.
Written and directed by Jesse Rosen; director of photography, Aaron Torres; edited by Rob Schulbaum; songs by the Musical Theater, score by Trevor Howard; production designer, Karuna Karmarkar; produced by Ursula Camack and Amy Wasserman; released by Here! Films/Regent Releasing. In Manhattan at the Quad Cinema, 34 West 13th Street, Greenwich Village. Running time: 1 hour 10 minutes. This film is not rated.
WITH: Jesse Rosen (Jon), Rachel Castillo (Maddy), Johnny Ray Rodriguez (Paul), Pete Scherer (Aaron) and Jesse Janzen (Brian).
---------------------------------------------------------------------
Και το τρέιλερ της ταινίας:
From: ConnectEnt
[μέσω του gay persons of color.]
16 σχόλια:
Γιατί αν είσαι νέος, προνομιούχος, όμορφος και λευκός στο Λος 'Αντζελες όλη η ζωή ειναι ένας ύπέροχος μπουφές. Γιατί να φας μόνο τυροπιτάκια όταν υπάρχει και η ρώσικη;
Queer, curious, confused και τα μυαλά στα κάγκελα.
Νομίζω ότι τά 'χεις μπερδέψει λίγο. Η αμφισεξουαλικότητα είναι σεξουαλικός προσανατολισμός. Τί δουλειά έχει να κάνει με τους queer;
Eγώ μιλάω για το τί δείχνει το τρέιλερ της ταινίας και το τί γράφει το κείμενο των ΝΥΤ.
Ακόμα και στις πιο ανεκτικές χώρες η διαδικασία συνειδητοποίησης μιας διαφορετικής σεξουαλικής ταυτότητας σε νεαρή ηλικία συνοδεύεται από σημαντικό άγχος και ασφυκτικές κοινωνικές πιέσεις. Η trendy και lifestyle εκδοχή "σήμερα θα δοκιμάσω παγωτό βανίλια και αύριο παγωτό σοκολάτα" μπορεί να είναι γαργαλιστική για διάφορους ετερφυλόφιλους που θέλουν να το παίζουν "ανοιχτόμυαλοι" αλλά σίγουρα δεν αφορά κανέναν άλλο.
Και εισαι σίγουρος ότι τα διάφορα bi-curious και bi-confused δηλώνουν σεξουαλικό προσανατολισμό περισσότερο από ό,τι το queer; Το "όλοι μπορούν να είναι τα πάντα και όλοι μπορούν να πάνε με όλους" δεν είναι παρά το trivialising της έννοιας του σεξουαλικού προσανατολισμού. Το οποίο στην τελική μόνο τους ετεροφυλόφιλους βολεύει αφού εκείνοι έχουν όλους τους θεσμούς με το μέρος τους και δεν χρειάζεται να υπερασπιστούν απολύτως τίποτα.
Οι έννοιες αμφισεξουαλικότητα και queer είναι διαφορετικές. Η αμφισεξουαλικότητα είναι (σεξουαλική) ταυτότητα, queer σημαίνει μή ταυτότητα, ρευστότητα κτλ.
Φυσικά είναι λάθος το "όλοι μπορούν να είναι τα πάντα και όλοι μπορούν να πάνε με όλους", αλλά δεν είναι αυτό η αμφισεξουαλικότητα. Αυτό είναι μάλλον "σαβουρογαμίαση" :-)
Αυτό που μάλλον θα πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι αμφισεξουαλικός δεν σημαίνει ότι κοιμάμαι το βράδι ετερό και ξυπνώ το πρωί ομό ή το ανάποδο. Και από την εμπειρία μου, δεν ξέρω αν απλά έχει τύχει έτσι, πολλοί απ' τους αμφισεξουαλικούς που γνωρίζω είναι μονογαμικοί.
είναι απλά πως και στο μυαλό μας αυτά τα πράγματα είναι πολλές φορές διχασμένα. Πως μπορεί ένας αμφισεξουαλικός να είναι μονογαμικός από τη στιγμή που έχει έφεση και στα δύο φύλα; Μονογαμία λοιπόν μέσα από μια τριαδική σχέση ή μέσω σχέσης με διαφυλικά άτομα;
Εμ, δεν είναι λίγο πως να το πω, απολύτως αυτονόητα όλα αυτά...
"Έφεση" και στα δύο φύλα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει σχέση με δύο ταυτόχρονα άτομα, ένα του αυτού φύλου και ένα του έτερου - "τριαδική" σχέση δηλαδή. Δεν καταλαβαίνω αυτόν τον συλλογισμό. Είναι σαν να μου λες ότι εσύ έχεις "έφεση" και στους μελαχρινούς και στους ξανθούς. Επομένως για να ικανοποιήσεις αυτήν την "έφεση" θα πρέπει να λειτουργείς μέσω τριαδικών σχέσεων.
Εγώ ανέφερα την δική μου εμπειρία, χωρίς βέβαια να ισχυρίζομαι κάτι παραπάνω. Το έκανα για να τονίσω ότι η μονογαμία δεν είναι θέμα σεξουαλικού προσανατολισμού. Δεν μίλησα καθόλου για διαφυλικά άτομα.
(συμπληρώνω:)
Πιστοί σε μια σχέση μένουμε είτε για λόγους χαρακτήρα (εδώ δεν μπορώ να πώ κάτι παραπάνω - δεν είμαι ψυχολόγος), είτε διότι μας καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών μας, ψυχολογικά, ερωτικά και σεξουαλικά. Απόλυτα να μας καλύπτει κάποιος είναι μάλλον δύσκολο έως αδύνατο, σε μεγάλο βαθμό όμως. Και εξαρτάται πάντα από την περίοδο που βρισκόμαστε στη ζωή μας και τις προτεραιότητες που θέτουμε. Κυρίως βέβαια την ανάγκη μας το βράδυ που πέφτουμε στο κρεβάτι να νοιώθουμε ότι έχουμε έναν άνθρωπο στο πλάι μας που αισθάνεται κάτι για μας και μεις το ίδιο γι' αυτόν. Όλα αυτά πάλι δεν έχουν να κάνουν με τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Τιφφ, κάποιος να σε κρατάει τα βράδυα. Τί δεν είναι αυτονόητο σ' αυτό;
χαχα, θα συμφωνήσω κάποιος χρειάζεται να με κρατάει, να με κοιμίζει και να με χαϊδεύει τα βράδια...και επειδή είστε φίλοι και θέλετε το καλύτερο για μένα κτλ...:)
νομίζω πως είστε και είμαι κατανοητός, η άποψή μου είναι ότι κάποια στιγμή αποφασίζεις (αν θες να αποφασίσεις) ποιος σου κάνει σαν άνθρωπος περισσότερο και πέρα από τις ξανθές ή μελαχρινές του τρίχες, αυτό που διαλέγεις δεν διαφοροποιείται ανατομικά. απλά θεωρώ ότι δεν είναι το ίδιο ή σαφώς είναι πιο περίπλοκο, όταν διαλέγεις ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άντρα που γουστάρεις. και πάλι το άτομο διαλέγεις (θεωρητικολογώντας πάντα) αλλά το ένα είναι εντελώς διαφορετικό από το άλλο. στο δικό μου μυαλό το bi με το μονογαμικό είναι δύσκολο όχι οτιδήποτε άλλο είναι εύκολο, tamam;
Το καλύτερο για σένα το ορίζεις μάλλον εσύ βρε tifeus. Μπορεί να είναι ένας, μπορείς δύο, μπορεί και ομάδα του μπάσκετ :-) - είτε σε διαφορετικούς χρόνους, είτε όπως θέλεις :-)
"η άποψή μου είναι ότι κάποια στιγμή αποφασίζεις (αν θες να αποφασίσεις) ποιος σου κάνει σαν άνθρωπος περισσότερο και πέρα από τις ξανθές ή μελαχρινές του τρίχες, αυτό που διαλέγεις δεν διαφοροποιείται ανατομικά".
Περί αποφάσεως πρόκειται; - δεν ξέρω, εσύ τί λες;
Όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο που στην αρχή σου ελκύει το ενδιαφέρον και στη συνέχεια σου λέει κάτι σαν άνθρωπος, έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε κάτι;
Νομίζω η ερώτηση είναι αν αντέχεις να είσαι μονογαμικός ή όχι. Και μπάι να μην είσαι, δε θα σου λείψει το άλλο φύλο, αλλά θα σου λείψει το σεξ με άλλους ανθρώπους. Γενικώς άλλοι βολεύονται μονογαμικά και τους φτάνει ένας άνθρωπος συνέχεια, άλλοι δεν αντέχουνε. Ε, έχει και τις μέσες καταστάσεις που ρίχνεις και κάνα κέρατο αν σου κάτσει κλπ. Για τους πρώτους πάντως, το μπάι είναι απλώς μια παραπάνω δυνατότητα να βρούνε το σύντροφο που ψάχνουνε, όχι μια μεγαλύτερη δυσκολία να αρκεστούνε σ' αυτόν που βρήκανε.
Τιφ, έχεις δει το Chasing Amy (του Kevin Smith); Έχει μια σκηνή που λέει η τύπισσα οτι άρχισε να πηγαίνει και με γυναίκες επειδή έψαχνε για το ένα και μοναδικό άτομο που θα ήταν ιδανικό γι' αυτήν, και δεν ήθελε να μειώσει κατά 50% τις πιθανότητές της να το βρει. Τώρα θ' αρχίσει να φωνάζει ο Χϊρο οτι δεν αλλάζεις έτσι σεξουαλικότητα από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά για κάποιους η ανάγκη να έχουμε αυτόν τον κάποιο να μας κρατάει είναι αρκετός λόγος ακόμη και γι' αυτό. Κι ίσως τελικά η μονογαμία, για ένα αμφί άτομο να ισοδυναμεί με αλλαγή σεξουαλικότητας. 'Η πάλι μπορεί η ανάγκη για συντροφικότητα να είναι ξέχωρη απ' τη σεξουαλικότητα. Που πάει να πει οτι μπορεί να μένεις μ' ένα άτομο για το αίσθημα, κι όχι για τη δράση.
Εδώ που τα λέμε, πάνω από κάνα-δυο μήνες σχέση δε νομίζω οτι συντηρείται με το σεξουαλικό... Οπότε τί θα πει σου λείπει το άλλο φύλο; Το φρέσκο κρέας σου λείπει. Ε, αναπληρώνεις με σταθερότητα. Πάντα ό,τι κάνεις (ή τουλάχιστον πάντα ό,τι έχω κάνει εγώ) έχει ένα τίμημα να πληρώσεις. Είσαι (με) το ένα και δεν είσαι (με) το άλλο. Τϊ να γίνει τώρα; Κάνεις τις επιλογές σου. Πληρώνεις τα μάτια που αγαπάς.
Αλλά ρε Τιφ, να χαρείς! Μην το κάνεις αυτό... πόσες φορές σ' έχουνε βάλει εσένα να εξηγείς γιατί δεν πας με γυναίκες; Είναι πολύ βάσανο όλη αυτή η δημόσια ψυχανάλυση. Τϊ έχει να καταλάβεις στην τελική; "Μ' αρέσουνε οι άντρες", "μ' αρέσουνε οι γυναίκες", "μ' αρέσουνε και τα δύο" και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
x
Βασικά, θέλω να σου πώ οτι δε θα μείνεις μ' έναν άνθρωπο δέκα- είκοσι χρόνια επειδή σε καλύπτει σεξουαλικά. Aλλά είδες, επίτηδες το κάνεις που "δεν καταλαβαίνεις" για να με βάζεις να γράφω κοτσάνες >:PpPp
stassa, μ΄αρέσει αυτή η κουβέντα που κάνουμε. με οδηγεί πάλι στη σκέψη πόσο στερεοτυπικά λειτουργούμε και πως πολλές φορές ο ανθρώπινος εγκέφαλος για να καταλάβει (αποκωδικοποιήσει) τις καταστάσεις έχει ανάγκη να βάζει τα πράγματα σε κουτάκια. η προσπάθεια να χωρέσουμε και μεις σε κουτάκια που άλλοι κατασκευάζουν για να βρούμε χώρο ύπαρξης.
η ανθρώπινη σεξουαλικότητα, και τη διαχωρίζω από τη διάστασή της τη συναισθηματικό-συντροφική, είναι πολύ περίπλοκη.
προσωπικά δεν τα πήγα ποτέ καλά με το gay, ως κώδικα επικοινωνίσημο προς τους άλλους. είναι που δεν ξέρω απέξω κανένα τραγούδι της μαντόνα ή της κάιλι, που δεν παρακολουθώ eurovision ή άλλα τόσα χαζά παραδείγματα που θα με έφερναν στα όρια αν το παίρνω ή δεν το παίρνω το δίπλωμα.
θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές είμαστε πανσεξουαλικά πλάσματα και πως αν έχουμε υπάρξει πραγματικά ανοιχτοί έχουμε βιώσει πράγματα οι καταστάσεις πέρα από φύλα.
και στο τέλοs ναι, διαλέγεις το άτομο αν και στη διαδικασία του φλερτ έχεις επιλέξει το φύλο, σε έχει επιλέξει, σου έχει συμβεί, whatever...
και tales, ναι πιστεύω στη διαδικασία των αποφάσεων, δεν ξέρω αν ανήκω στην κατηγορία (πάλι κουτάκια) αυτών που έχουν βαρεθεί να τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι αλλά μέχρι τότε (χαχα, γιατί πάντα υπάρχει και αυτή η πιθανότητα) αποφασίζει το ένστικτο (ή το μυαλό, ή η μοναξιά), που σου λέει ναι, κάτι θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε εμείς οι δύο μαζί, πέρα από τη χθεσινή παρτούζα στην οποία γνωριστήκαμε...)
χχ
Tifoeus, αυτό το "πανσεξουαλικοί" δεν ξέρω, δεν μου πάει, ούτε τα "κουτάκια" μου δημιουργούν πρόβλημα στην τελική. Αρκεί να είναι ξεκάθαροι οι ορισμοί και οι όροι.
Τουλάχιστον στα θέματα αυτά, περισσότερο εμπιστεύομαι το ένστικτο και πώς να στο πώ, μπορεί να ήταν τυχαίο (όπως ισχυρίζεται και ο παπούς Άινσταϊν, ξέρεις αυτό με τα ζάρια:), αλλά από τα 17 μου έως και τα 39 που είμαι τώρα, έχω κάνει τέσσερις μόνιμες πολυετείς σχέσεις και στις 4, από την πρώτη στιγμή το ένοιωσα ότι η γνωριμία αυτή δεν ήταν τυχαία, ότι αυτό εδώ θα κρατούσε. Και εκτός από το ένστικτο, όσο κι αν σου ακουστεί περίεργο και οξύμωρο, πιστεύω και στο πεπρωμένο. Στην έφερα παλιόπαιδο :p
χαχα, θα φάω τα μουστάκια μου...
ο καθένας έχει τα δικά παραδείγματα, βάσει των οποίων ορίζει ή περιγράφει το σύμπαν του και ευρύτερα...
όποτε αν για εσένα με τη δική σου πορεία ζωής είναι φυσικό να εξάγεις αυτά, είναι λογικό(;) με τη δική μου τριανταπεντάχρονη αντιστοιχία και πραγματικά μηδέν στο πηλίκο στις μακροχρόνιες σχέσεις να έχω το δικό περιθώριο αμφιβολιών. για μένα πάνω από όλα.
πέρα από όλα αυτά τα βαθυστόχαστα, ε την ανάγκη για κουβεντούλα την είχα. xx
τι μου έφερες; :PP
απλά σε φαντάζομαι να τρώς τα μουστάκια σου :p
xxx
Δημοσίευση σχολίου