Καμμία έκπληξη, φυσικά, για το γεγονός ότι το σύμφωνο συμβίωσης που πριν από ενάμισυ χρόνο ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, μόνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια, στην πραγματικότητα όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί το έχουν πετάξει στο καλάθι των αχρήστων.
Το τραγικό όμως δεν είναι αυτό. Το τραγικό είναι ότι αυτό συμβαίνει με τον πλέον επίσημο τρόπο μετά από απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους!, στην οποία επισημαίνεται πως "τα πρόσωπα που συνάπτουν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης δεν θεωρούνται μέλη οικογένειας"! Και τούτο είναι ευθεία παραβίαση της πρόσφατης απόφασης του ΕΔΑΔ, που λέει ότι τα ζευγάρια που συμβιούν (είτε ομόφυλα είτε ετερόφυλα) εμπίπτουν ντε φάκτο (είτε έχουν καταχωρίσει είτε όχι την συμβίωσή τους) στην έννοια της οικογένειας.
Το Νομικό Συμβούλιο δηλαδή του Κράτους, και δημόσιοι οργανισμοί, παραβιάζουν ευθέως την κοινοτική νομοθεσία και νομολογία, όχι βέβαια για πρώτη φορά, αυτό γίνεται κατά συρροή.
Και θα ήθελα πολύ κάποιος εκ των φαιδρών πολιτικών να εξηγήσει στους Έλληνες πολίτες (λέμε τώρα -, λέμε, γιατί και οι πολίτες έχουν τις ηγεσίες που τους αξίζουν), γιατί ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης το ελληνικό δημόσιο πληρώνει σε πρόστιμα περίπου 30.000 ημερησίως λόγω παραβίασης της κοινοτικής νομοθεσίας σε πολλούς τομείς.
Αντιγράφω από το capital.gr
Το ΙΚΑ δεν αναγνωρίζει το σύμφωνο συμβίωσης
Της Ρούλας Σαλούρου, capital.gr, 11/8/2010.
Χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, κυρίως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μένουν οι σύντροφοι ασφαλισμένων, που επέλεξαν αντί γάμου, να υπογράψουν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Το ΙΚΑ με εγκύκλιο που εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα, διευκρινίζει πως δεν καλύπτει ασφαλιστικά ως έμμεσα μέλη, συντρόφους ασφαλισμένων που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης. Αυτό επισημαίνεται άλλωστε, στη γνωμοδότηση του ΣΤ’ τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, καθώς κρίνεται πως τα πρόσωπα που συνάπτουν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης δεν θεωρούνται μέλη οικογένειας.
Το θέμα προέκυψε, όταν ασφαλισμένοι με αίτηση προς τη Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων αλλά και το ΙΚΑ ζήτησαν πληροφορίες αλλά και χορήγηση βιβλιαρίου ασθενείας, ως προστατευόμενα μέλη σε οικογένεια που έχει δημιουργηθεί μετά από υπογραφή συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης.
Η αρμόδια διεύθυνση της Γ.Γ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων υπέβαλε το ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους: «Εντάσσονται στα μέλη οικογένειας, όπως προσδιορίζονται από την ασφαλιστική νομοθεσία, κατ’ εφαρμογή του Αστικού Κώδικα, τα πρόσωπα που συνάπτουν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης;».
Στη γνωμοδότηση επισημαίνεται πως δεδομένου ότι το Σύνταγμα δεν ορίζει την έννοια της οικογένειας (το δικαίωμα της οποίας προστατεύεται από το άρθρο 21 του Συντάγματος), το θέμα έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλαπλών συζητήσεων και οξύτατων αντιπαραθέσεων. Από τη μία υποστηρίζεται ότι στο άρθρο 21 δεν συμπεριλαμβάνονται οι ελεύθερες συμβιώσεις χωρίς τέκνα, άρα ούτε και οι βάσει συμφώνου ενώσεις, διότι όσοι τις επιλέγουν προφανώς δεν επιθυμούν την υπαγωγή τους σε νομικές ρυθμίσεις και δεσμεύσεις. Από την άλλη, και όσον αφορά το δικαίωμα του σεβασμού της οικογένειας (άρθρο 9 του Συντάγματος) ένα σημαντικό μέρος της θεωρίας υποστηρίζει ότι η οικογένεια θα πρέπει να ερμηνευθεί ευρέως, ως το σύνολο των προσώπων που συνδέονται μεταξύ τους με γάμο ή κοινή καταγωγή ασχέτως του βαθμού συγγένειας, ο οποίος συνδέει τα πρόσωπα και ασχέτως εάν συμβιούν. Σύμφωνα λοιπόν με την εκδοχή αυτή, στην προστασία της οικογένειας περιλαμβάνονται και οι σχέσεις των καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμβιούντων, ανεξαρτήτως του νομικού καθεστώτος που τις διέπει, άρα και αυτών που συνάπτουν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.
Σε διεθνές επίπεδο, στο άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών κατοχυρώνεται τόσο το ατομικό δικαίωμα του σεβασμού της οικογένειας όσο και το κοινωνικό δικαίωμα της προστασίας της οικογένειας. Σύμφωνα με τη νομολογία, οι εφαρμοστέες αρχές είναι κάθε φορά σχετικές. Τα δικαστήρια έχουν κρίνει πως δεν είναι δυνατόν να συνταχθεί υποχρέωση του κράτους να θεσπίσει το ίδιο καθεστώς για τα ζευγάρια που συζούν εκτός γάμου και τους εντός γάμου συζύγους. Οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ συζύγων και συμβιούντων έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση και βασίζονται σε μια αιτιολογία αντικειμενική και αιτιολογημένη: την προστασία της νόμιμης οικογένειας. Με δεδομένη την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων, στη νομολογία του ευρωπαϊκού δικαστηρίου η οικογενειακή κατάστασης και οι παροχές που εξαρτώνται από αυτήν, είναι τομείς που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των κρατών μελών.
Στη γνωμοδότηση αναφέρεται πως οι αρχές που διέπουν το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, βάσει του νόμου 3719 του 2008, είναι οι ίδιες που διέπουν το δίκαιο του γάμου, δηλαδή η αρχή της ισότητας των φύλων, η αρχή της μονογαμίας (στο Σύμφωνο η αρχή της επιλογής ενός μόνο συντρόφου), η αρχή της ελευθερίας της σύναψης της συμβίωσης, η αρχή της προστασίας του Συμφώνου. Οι ρυθμίσεις αυτές βασίζονται στο δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής καθώς και στην έλλειψη του θεσμικού χαρακτήρα του γάμου. Ο νομοθετικός όμως, σχεδιασμός του συμφώνου βασίζεται στην παραδοχή ότι οι συμβιώσεις που υπάγονται σε αυτό παύουν να κινούνται σε ένα χώρο ελεύθερου δικαίου και υποβάλλονται σε ένα ελάχιστο νομοθετικό πλαίσιο. Τα μη ρυθμιζόμενα ζητήματα υπάγονται στη βούληση των μερών, εκτός από τις περιπτώσεις εκείνες που κρίθηκε αναγκαία η ρητή πρόβλεψη του νόμου. Ο έλληνας νομοθέτης, έχει ρυθμίσει θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος όπως το θέμα της ίδρυσης της συγγένειας με τον πατέρα, το επώνυμο των παιδιών που γεννιούνται υπό καθεστώς συμβίωσης, τις περιουσιακές σχέσεις, το δικαίωμα διατροφής καθώς και το κληρονομικό δικαίωμα γονέων και τέκνων. Όμως είναι ξεκάθαρο ότι, μέσα από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, αναδεικνύεται ιεραρχικά υπέρτερος ο γάμος. Για το λόγο αυτό άλλωστε, θεωρεί το ΣΤ’ τμήμα του Νομικού Συμβουλίου, καταργήθηκε διάταξη που υπήρχε στο αρχικό σχέδιο νόμου, και η οποία προέβλεπε την ανάλογη εφαρμογή όλων των διατάξεων, μισθολογικών, φορολογικών και ασφαλιστικών, τόσο για τους συζύγους, όσο και για τα συμβαλλόμενα με σύμφωνο πρόσωπα. Άλλωστε, υπογραμμίζεται πως εάν οι δύο σύντροφοι επιθυμούσαν την εφαρμογή της περί γάμου νομοθεσίας, θα είχαν συνάψει γάμο.
Στη γνωμοδότηση αναφέρεται επίσης, πως και στο νόμο του 1951 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων» τα μέλη της οικογένειας επί των οποίων επεκτείνεται η ασφαλιστική προστασία, ορίζονται ρητά και δεν περιλαμβάνονται σε αυτά οι σύντροφοι που έχουν συνάψει σύμφωνο. Πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν τα ήθη και οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής δεν επέτρεπαν ούτε σκέψεις για ελεύθερη συμβίωση.
Με βάσει όλα τα παραπάνω, το Νομικό Συμβούλιο κατέληξε πως εφόσον η αναλογική εφαρμογή των περί γάμου διατάξεων στους βάσει συμφώνου συμβιούντες συντρόφους δεν είναι δυνατή, έπεται ότι δεν είναι δυνατή και η επέκταση σε αυτούς της ασφαλιστικής νομοθεσίας.
Ανανέωση:
1) Πιέζοντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε την
Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
2) Πιέζοντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε την σχετική
Εγκύκλιο του ΙΚΑ.
The Clash - Know your rights.
6 σχόλια:
Εφόσον όπως αναφέρει το ΝΣΚ "καταργήθηκε διάταξη που υπήρχε στο αρχικό σχέδιο νόμου, και η οποία προέβλεπε την ανάλογη εφαρμογή όλων των διατάξεων, μισθολογικών, φορολογικών και ασφαλιστικών, τόσο για τους συζύγους, όσο και για τα συμβαλλόμενα με σύμφωνο πρόσωπα" (αν θυμάμαι καλά ήταν το άρθρο 13 του αρχικού νομοσχεδίου) δεν καταλαβαίνω προς τί η έκπληξη και τα θαυμαστικά.
Προσωπικά θεωρώ πολύ προτιμότερο ένα σύμφωνο που ορίζει ρητά ότι σε καμιά περίπτωση που δεν αποτελεί υποκατάστατο ούτε παρέχει τα ίδια δικαιώματα με το γάμο ώστε να μην δημιουργούνται συγχήσεις, παρά ένα νομοσχέδιο όπως αυτό που έχει στα μπαούλα του το ΠαΣοΚ, που προσποιείται ότι παρέχει ίσα δικαιώματα με τους παντρεμένους αλλά στην πραγματικότητα εισάγει σιωπηρά ένα σωρό άλλες διακρίσεις.
Η αλήθεια είναι ότι νοιώθω έναν βαθύ θαυμασμό για τον τρόπο που η Ελλάδα αντιλαμβάνεται τον ρόλο της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Αν καταλαβαίνω δηλαδή καλά, προτιμάς τον νόμο που ήδη ισχύει (με επέκτασή του στα ομόφυλα ζευγάρια). Αυτός ο νόμος (δεν καταλαβαίνω πόσο πιο ρητά μπορεί να γίνει, το φωνάζει), ουδεμία σχέση ούτε καν με υποψία γάμου.
Επίσης, αν καταλαβαίνω καλά, δεν θα προτιμούσες έναν νόμο όπως αυτόν που ισχύει στο Η.Β. που δίνει σχεδόν όσα δικαιώματα δίνει ο γάμος, υποκαθιστώντας τον τρόπω τινά ("θεωρώ πολύ προτιμότερο ένα σύμφωνο που ορίζει ρητά ότι σε καμιά περίπτωση που δεν αποτελεί υποκατάστατο ούτε παρέχει τα ίδια δικαιώματα με το γάμο ώστε να μην δημιουργούνται συγχήσεις", λες).
Προτιμώ να μην διεκδικούν κάποιοι προοδευτικά εύσημα προορίζοντας για τους ομοφυλόφιλους λύσεις που ήταν πρωτοποριακές στη Γαλλία πριν 12 χρόνια αλλά τώρα έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Και είναι καλό να συνειδητοποιήσουν και οι ετεροφυλόφιλοι που προς το παρόν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν, ότι αυτό το σύμφωνο συμβίωσης (που καμία σχέση δεν έχει με την "πολιτική ένωση" της Βρετανίας) είναι απλά ένα κουρελόχαρτο που δεν κατοχυρώνει κανένα.
Προτιμώ οι πολιτικές δυνάμεις να επικεντρωθούν στο πραγματικό ζήτημα που είναι η ισότητα στο γάμο χωρίς υπεκφυγές (όνειρο θερινής νυχτός θα μου πεις, αλλά οκ). Οι ετεροφυλόφιλοι έχουν δεδομένο το γαμο. Εμείς όμως αν καταλήξουμε με το σύμφωνο πολύ φοβάμαι ότι δύσκολα θα το "αποτινάξουμε".
Συμφωνώ με την τελευταία σου παράγραφο, αλλά ναί, όνειρο θερινής νυκτός, τουλάχιστον για πολλά-πολλά ακόμη χρόνια...
Εγώ απλά να θυμήσω ότι η πολιτική συζήτηση που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Κύπρο -ασχέτως που θα καταλήξει- αφορά συγκεκριμένα το γάμο.
Αντίθετα στην Ελλάδα το θέμα αφενός τσουβαλιάζεται με ένα σωρό άσχετα ζητήματα, αφετέρου εξωκείλει πάντα στις ξέρες του περίφημου συμφώνου.
Για παράδειγμα αυτό εδώ το άρθρο στελέχους του ΠαΣοΚ στην Ελευθεροτυπία όπου ο γάμος στην Ισλανδία με κάποιο μαγικό τρόπο στην Ελλάδα μεταλλάσσεται σε σύμφωνο:
" Η Ισλανδία, εν μέσω της οικονομικής κατάρρευσής της, είχε το θάρρος να ψηφίσει νόμο που καθιέρωνε τους γάμους ομοφυλοφίλων.
Και η κατά δήλωσή της ομοφυλόφιλη σοσιαλίστρια πρωθυπουργός της έσπευσε να κάνει πρώτη χρήση του νόμου αυτού.
Οφείλει λοιπόν και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να υλοποιήσει άμεσα τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα:
- Να επεκτείνει, όπως είχε δεσμευθεί, το σύμφωνο συμβίωσης και στους ομοφυλόφιλους"
Κάνεις πολύ καλά που τα υπενθυμίζεις, και τα θέτεις αυτά, gsh.
Η πραγματικότητα είναι ότι κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν θέτει τον γάμο ομοφύλων.
Ο Αθανασόπουλος, είναι παλιό στέλεχος του Συνασπισμού, που μαζί με την παρέα Μπίστη πήγε πριν χρόνια στο ΠαΣοΚ, και υποτίθεται ότι είναι στον τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και η οροφή τους όλων αυτών είναι το σύμφωνο, αν το εννοούν κιόλας.
Δημοσίευση σχολίου