Ομόφωνη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της πολιτείας της Iowa υπέρ του πολιτικού γάμου ομοφύλων. Αντιγράφω από εδώ:--------------------------------------------------------
The Iowa Supreme Court has voted to allow gay marriage in the state.
By Jessica Geen • April 3, 2009 - 15:06
In a summary of the unanimous decision, the judges said: “The Iowa statute limiting civil marriage to a union between a man and a woman violates the equal protection clause of the Iowa Constitution."
The lawsuit, Varnum vs. Brien, involved six same-sex Iowa couples who sued Polk County Recorder Timothy Brien in 2005 after they were denied marriage licences by his office.
They challenged state laws which say marriage can only be between a man and a woman.
In December 2005, charity Lambda Legal filed a lawsuit with the Polk County Court on behalf of the six same-sex couples, arguing that denying marriage to same-sex couples violates the liberty and equality guarantees in the Iowa State Constitution.
In August of 2007 the district court ruled that denying marriage to same-sex couples is unconstitutional.
In March 2008, 15 friend-of-the-court briefs were filed supporting same-sex couples seeking the right to marry, and the right of their children not to have their families branded as inferior.
Those briefs were signed by hundreds of Iowans including former Lieutenant Governors Joy Corning and Sally Pederson.
Iowa is now the first Midwestern state to allow gay marriage and is one of only three nationwide to allow same-sex couples to marry.
--------------------------------------------------------
Επίσης, εδώ μπορείτε να δείτε μια λίστα των εκδηλώσεων που έχουν προγραμματιστεί εντός και εκτός της πολιτείας για τον εορτασμό της απόφασης αυτής, ενώ αναμένεται η απόφαση για την πολιτεία του Βερμόντ.
8 σχόλια:
Tελικά οι μόνοι που επωφελούνται από την πολυδιάσπαση της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας στις ΗΠΑ είναι οι δικηγόροι...
Εντάξει, τώρα είσαι λιγάκι υπερβολικός νομίζω.
Και στη Μασαχουσέτη και στο Κονέκτικατ ο γάμος ομοφύλων από δικαστικές αποφάσεις προέκυψε. Έχει να κάνει με το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ όλο αυτό, αλλά όχι μόνο.
Έχει να κάνει και με τον τρόπο που οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται τα πράγματα. Θέλω να πώ, πάρε το παράδειγμα των δημοψηφισμάτων που διεξάγονται για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων (γάμος, υιοθεσία, κ.α.).
Προσωπικά διαφωνώ κάθετα. Δεν μπορεί να τίθενται θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε δημοψήφισμα. Και αυτός είναι ο Ευρωπαϊκός τρόπος σκέψης. ΄
Επίσης διαφωνώ να τίθενται τα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις δικαστικές αίθουσες. Είναι πολιτικά και όχι δικαστικά θέματα. Ο Αμερικάνικος τρόπος σκέψης όμως είναι διαφορετικός. Έτσι αντιλαμβάνονται εκείνοι τα πράγματα. Και έτσι προσπαθούν να φέρουν τις αλλαγές, πολιτικά.
Μπορεί να διαφωνείς και να διαφωνώ, αλλά είναι ένας διαφορετικός τρόπος αντίληψης των πραγμάτων, με διαφορετική θεώρηση, που ωστόσο έχει δώσει και θετικά αποτελέσματα...
Και σε κάθε περίπτωση αυτό που έχει σημασία είναι να προχωρούν τα πράγματα...
Δεν νομίζω ότι είμαι υπερβολικός. Η νομική είναι μια τεράστια βιομηχανία στις ΗΠΑ με τζίρους δισεκατομμυρίων. Και αυτό το θέμα θα είναι βούτυρο στο ψωμί της για τις επόμενες μία-δύο δεκαετίες τουλάχιστον.
Ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις που ανατρέπονται με δημοψηφίσματα τα οποία με τη σειρά τους μπορεούν να ανατραπούν με δικαστικές αποφάσεις, νομοσχέδια που για χρόνια σέρνονται από το ένα νομοθετικό σώμα στο άλλο, απορρίπτονται και επανυποβάλλονται με διαφορετική διατύπωση για να μπλοκαριστούν στο τέλος από το βέτο της εκτελεστικής εξουσίας κτλ.
Σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή και τελικά τίποτα δεν προχωράει ή και να προχωρήσει κάνουμε δύο βήματα πίσω για κάθε βήμα μπροστά. Και κάποιοι επωφελούνται πολύ χειροπιαστά -εννοώ οικονομικά- από όλο αυτό.
Κοίτα, δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο γάμος ομοφύλων ισχύει στην Μασαχουσέτη από το 2004 και δεν αμφισβητείται. Προσπάθησαν τον Νοέμβριο να τον φέρουν σε δημοψήφισμα, δεν τα κατάφεραν. Στο Κονέκτικατ, επίσης δεν αμφισβητείται κάτι, προς το παρόν, οι πλειοψηφίες είναι ισχυρές, το ίδιο και το γκέι λόμπι. Επομένως είναι μάλλον υπερβολικό να λέει κανείς ότι δεν μπορεί να τα πάρει στα σοβαρά. Οι ίδιοι οι πολίτες των δύο πολιτειών μπορούν και τακτοποιούν τις ζωές τους ξέρεις με αυτές τις δικαστικές αποφάσεις...
Τώρα για το οικονομικό θέμα που αναφέρεις. Τις περισσότερες περιπτώσεις, τις υποθέσεις αυτές τις αναλαμβάνουν οργανώσεις όπως η Lambda Legal. Οργανώσεις που έχουν χαρακτήρα νομικής υποστήριξης σε λοαδ θέματα.
Αυτές λοιπόν οι οργανώσεις, εξ όσων γνωρίζω, χρηματοδοτούνται κυρίως, όχι από κάποιον δημόσιο φορέα, αλλά από δωρεές που κάνουν πολλές επιχειρήσεις ή ιδιώτες μέσω λόμπι. Κυρίως, αυτό έχει σημασία, αναλαμβάνουν δωρεάν, τις υποθέσεις των ζευγαριών ή τρανς ή άλλων που εκπροσωπούν.
Σου ξαναλέω ότι κι εγώ συμφωνώ ότι ο πολιτικός τρόπος αντιμετώπισης και το λόμπι είναι ο καλύτερος τρόπος (για τα δημοψηφίσματα δεν το συζητώ), αλλά είναι μάλλον υπερβολικό να λέμε ότι όλα αυτά δεν είναι σοβαρά.
Εξ άλλου σου είπα, σημασία έχει να προχωρούν τα πράγματα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και φαίνεται ότι μετά την εκλογή του νέου Προέδρου, φυσάει ένας καλύτερος άνεμος στις ΗΠΑ, τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα...
" Οι ίδιοι οι πολίτες των δύο πολιτειών μπορούν και τακτοποιούν τις ζωές τους ξέρεις με αυτές τις δικαστικές αποφάσεις..."
Δεν μπορούν ούτε Πολιτεία να αλλάξουν αν θέλουν να συνεχίσουν να θεωρούνται παντρεμένοι. Δεν μπορούν καν να επωφεληθούν από τις ευνοϊκότερες φορολογικές διατάξεις για τους έγγαμους ούτε να παντρευτούν έναν ξένο υπήκοο, γιατί τα θέματα φορολογίας και ιθαγένειας ορίζονται από τις ομοσπονδιακές αρχές.
Πέρα από όλα τα παραπάνω, με το να εστιάζουν τις προσπάθειές τους σε κάθε πολιτεία ξεχωριστά ουσιαστικά αποδέχονται το επιχείρημα των αντιπάλων του γάμου ότι αυτά τα θέματα πρέπει να παραμείνουν στη "δικαιοδοσία της κάθε Πολιτείας", χωρίς καν να ισχύει η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης όπως ισχύει για τους ετερόφυλους γάμους.
Νομίζω ότι το λοάδ κίνημα στην Αμερική θα πρέπει να πάρει μαθήματα από το αντιρατσιστικό κίνημα της δεκαετίας του 60 και να εστιάσει στους ομοσπονδιακούς θεσμούς. Η μάχη κατά των φυλετικών διακρίσεων κερδήθηκε με αποφάσεις του ομοσπονδιακού Ανώτατου Δικαστηρίου και νομοθετικές πράξεις που πέρασαν από το Κογκρέσο. Αν οι αντιρατσιστές τότε προσπαθούσαν να ανατρέψουν τις ρατσιστικές διατάξεις σε κάθε πολιτεία ξεχωριστά, ακόμα θα έτρεχαν.
Αντί να τρέχουν λοιπόν από το ένα δικαστήριο στο άλλο και να μάχονται το ένα δημοψήφισμα μετά το άλλο στην κυριολεξία συρόμενοι από τους αντιπάλους, θα ήταν πολύ παραγωγικότερο να εστιάσουν όλη την ενέργεια και τα χρήματα που έχουν στη διάθεσή τους στο να εκλεγούν όσο το δυνατόν φιλικότεροι αντιπρόσωποι στο Κογκρέσο (τα μέλη του οποίου ψηφίζουν και για τους δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου). Οτιδήποτε άλλο είναι σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Ok, σ' αυτό που λες έχεις δίκιο. Ο ομοσπονδιακός δρόμος είναι αυτός που σε βάθος χρόνου ίσως να φέρει την λύση. Μέχρι τότε όμως τα ομόφυλα ζευγάρια δεν θα έχουν δικαιώματα ούτε στην ίδια τους την πολιτεία.
Εκεί επίσης υπάρχουν πάμπολλα εμπόδια. Εκτός της εκπεφρασμένης άποψης του Ομπάμα, που είναι κατά μιας τέτοιας προοπτικής, εκεί η πλειοψηφία είναι εναντίον και μάλιστα με καθόλου καλά ποσοστά.
Εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι είναι κάπως λάθος να ερμηνεύουμε τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ, με το δικό μας σκεπτικό. Και το αντιρατσιστικό κίνημα της δεκαετίας του 60, καμία σχέση δεν έχει με το σημερινό λοαδ κίνημα...
Αυτό είναι το σύστημά τους. Ψηφίζουν για οτιδήποτε - για ένα αυτοκινητόδρομο και από πιο σημείο θα περάσει ή για την επέκταση του σχεδίου πόλης. Και μετά μπαίνουν στη μέση και τα δικαστήρια. Και ράβε - ξήλωνε. Το καλό είναι ότι δεν παύουν να το παλεύουν.
Ξέχασα. Επίσης έχουν πολύ αναπτυγμένη τη σημασία της προσφοράς. Έτσι, δεν είναι σπάνιο να συναντήσεις κάποιον απόφοιτο της νομικής σχολής του Harvard - για παράδειγμα - να θέλει να δουλέψει για ένα διάστημα εθελοντικά πριν "βουτήξει" στον επιχειρηματικό κόσμο. Και όχι μόνο νομικοί. Έτσι, σε πολλές από αυτές τις μάχες επιστρατεύονται τεχνοκράτες με άψογη κατάρτιση, που δουλεύουν σε εθελοντική βάση.
Δημοσίευση σχολίου