Βρίσκω το παρακάτω άρθρο στο gay.com, μέσω του queers united [έχουν ενδιαφέρον τα σχόλια και στα δύο λινκς - δείτε τα]. Το αντιγράφω:
-----------------------------------------------------------
Can Guys Actually Be Bisexual?
Posted by Ari Bendersky on April 24, 2009
There's a time-honored question: What's the difference between a gay guy and a straight guy? The answer: about a six pack. For many gay men, the pursuit of landing a straight guy is tantamount to getting a great job, buying a Porsche or heading out on a two-month trip of Europe. It's a goal many gay men set for themselves, but most rarely achieve. But when they do, the question arises: is the guy really straight? Or is he bisexual? And when the latter pops up (among when other things pop up) a final question is usually posed: Is it possible for a guy to really be bisexual? There is a fine line when you ask gay men about this and the answer is usually, "no."
In our culture, if a guy sucks a dick or takes it up the ass, most would say that he's gay, because being gay, at it's most basic definition, is a man having sex with other men. Sure we could say that many other things go into being gay, but those characteristics are what help make up the person who is gay. He could be big and hairy; might really like theater and fashion; could be a rugby player ... whatever those things, they are personality and character traits. Those things don't make a man gay, but having sex with other men? There's really no denying what camp you fall into.
So what do we make of these guys who define themselves as bi? Are they really fooling themselves as they screw their way down the path to gayhood? Or do they really enjoy eating pussy (ooh, I think I just puked in my mouth a bit) and having sex with women, too? Some people are just sexually charged and will take it wherever they can get it. But for me, I say that where men are concerned, if you're having sex with a guy, chances are there's a part of you that's in denial and only time will tell when you'll finally come around to that realization.
Women on the other hand are more emotionally driven than men and can, I believe, be bisexual. Of course many women are born gay, but we all know or hear about women who go back and forth and have dated both men and women. There's something more casual about a woman playing both sides of the field. There's more emotion involved. Sure, there's also a lot of sex involved, but feelings come to the fore. With men, we're all about sex and animal instinct. We get it when we can. We need to drop our seeds and move on to the next guy. OK, OK -- I know just heard a collective scream from all of you who believe in the sanctity of a monogamous relationship. Of course emotions play a role in gay male relationships and there's no question that men can commit to each other. But think about how many gay couples you know who play around, either together or separately. Why? Because gay men like to screw.
And we like to watch people screwing. How many porn stars (and I use that term very loosely) are "gay for pay"? These hot, buff, sexy guys start out doing solo scenes, then let some guy have oral sex with them and next thing you know they're a Falcon exclusive bottoming for everyone. But then you hear they have a wife or girlfriend away from the cameras who is very understanding and supportive. Or are they just stupid? Are these guys really doing it for the money and fame and glory? My opinion is that they're not bi. They're not straight. They're gay and they're fooling themselves. Or they're fooling us. But do we care? As long as they bring the six pack, we're usually pretty OK with it.
-----------------------------------------------------------
About Buzzcocks
Buzzcocks - What do I get?
From: enret
Οι Buzzcocks, υπήρξαν ροκ μπάντα που δημιουργήθηκαν στο Μάντσεστερ το 1975, από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα, Pete Shelley.
Το όνομα "Buzzcocks", διάλεξε ο έτερος του γκρουπ, Howard Devoto κατά τα θρυλούμενα, όταν αυτός διάβασε ένα άρθρο με τίτλο "it's the buzz, cocks!" στο περιοδικό Time Out (αφορούσε μια τηλεοπτική σειρά).
Buzzcocks - Boredom
From: ThatchersBaby
Οι Shelley και Devoto ταξίδεψαν στο Λονδίνo να δουν μια συναυλία των Sex Pistols τον Φεβρουάριο του 1976 στον απόηχο της πρώτης επιτυχίας των Pistols. Εντυπωσιάστηκαν και τους κάλεσαν να παίξουν μαζί τους στο Μάντσεστερ. Πράγματι, όπερ και εγένετο, άνοιξαν την συναυλία τους και από τότε ξεκινά το "ταξίδι" των Buzzcocks (το πρώτο κομμάτι που έπαιξαν ήταν το I Can't Control Myself των Troggs.
Buzzcocks - I Can't Control Myself
From: thecatkeaton
Θα ακολουθήσουν τρία άλμπουμ, πετυχημένα και τα τρία.
- Another Music in a Different Kitchen (1978)
- Love Bites (1978)
- A Different Kind of Tension (1979).
Buzzcocks - Breakdown
From: toddski
Αναμφίβολα η κινητήριος δύναμη των Buzzcocks ήταν ο Pete Shelley - το πραγματικό του όνομα, Peter Campbell McNeish. Σύμφωνα πάλι με τα θρυλούμενα, επέλεξε το επίθετο Shelley, ως το όνομα που θα ήθελε να είχε εάν ήταν γυναίκα.
Buzzcocks - Ever fallen in love
From: calowet
Το 1981 λόγω δυσκολιών της συνεργασίας με την δισκογραφική εταιρία που συνεργάζονταν θα έρθουν σε ρήξη και θα διαλυθούν. Ο μόνος που συνέχισε την καριέρα του στη μουσική ήταν ο Pete Shelley.
Το πρώτο σίνγκλ που ηχογράφησε, αμέσως μετά την διάλυση των Buzzcocks είχε τίτλο "Homosapien", με σαφείς ομοφυλοφιλικές αναφορές. Το κομμάτι απαγορεύτηκε κατ' αρχήν από το BBC και στη συνέχεια και από άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ωστόσο έγινε δημοφιλές στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Νότιο Αμερική. Ο Pete Shelley έκανε τότε το κάμινγκ άουτ του και είπε ανοικτά ότι είναι αμφιφυλόφιλος.
Pete Shelley - Homosapien
From: weirdcritter
Μετά απ' αυτό η καριέρα του συνάντησε πολλές δυσκολίες. Η μεγαλύτερη μερίδα του μουσικού Τύπου δεν δημοσίευε τίποτα γι' αυτόν, ο δίσκος που μόλις είχε βγάλει δεν παιζόταν στην Βρετανία και από την άλλη μεριά, μεγάλο κομμάτι της γκέι κοινότητας όχι μόνο δεν τον υποστήριξε, τουναντίον έβλεπε σκωπτικά την περίπτωσή του - η μουσική του άλλωστε δεν ταίριαζε με τα γκέι στερεότυπα της εποχής. Μάλιστα ο Μπόι Τζωρτζ, κάποια χρόνια αργότερα είχε πει για τον Shelley, "είναι πιο τίμιο να μας πεί ότι είναι γκέι παρά αυτά τα παραμύθια για την αμφιφυλοφιλία".
Ο Shelley συνέχισε την σόλο καριέρα του, έβγαλε ακόμη άλλα δύο άλμπουμς, χωρίς όμως επιτυχία. Πάντα όμως υποστηρίζοντας δημόσια τον σεξουαλικό προσανατολισμό του.
Το ίδιο το "Homosapien", μπόρεσε και "περπάτησε" στον μουσικό χώρο, χωρίς πλέον λογοκρισία, όταν ο David Bowie και αργότερα οι Duran Duran το διασκεύασαν.
Από το 1986 και μετά μπόρεσε μέσω κάποιων συνεργασιών του με τους Love and Rockets και τον Gary Numan να επανέλθει στο προσκήνιο, ενώ αργότερα ήρθε η επανένωση των Buzzcocks, επανακυκλοφορία δίσκων και κάποιοι καινούργιοι.
Κυριακή 26 Απριλίου 2009
Η αμφιφυλοφιλία και τα στερεότυπα.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
2:24 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΑΜΦΙΦΥΛΟΦΙΛΙΑ,
ΜΟΥΣΙΚΗ,
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
Πώ ρε κατινιά... Αν ένας άντρας πηγαίνει μόνο με γυναίκες είναι στρέητ. Αν πηγαίνει μόνο με άντρες, είναι γκέυ. Αν όμως πηγαίνει με γυναίκες και με άντρες, και πάλι γκέυ είναι. Το να πηγαίνεις με άντρες δηλαδή σε κάνει γκέυ, ενώ το να πηγαίνεις με γυναίκες δε σε κάνει στρέητ. Και το να πηγαίνεις και με τα δύο δε σε κάνει μπάι. Γιατί απ' τη στιγμή που θ' ακουμπήσεις τον πούτσο θα κολλήσεις το γκέυ, κι αυτό ήτανε, δεν φεύγει με τίποτα...
Φταίω εγώ τώρα να βλέπω οτι εδώ, όταν λέμε "στρέητ" εννοούμε "αληθινός άντρας" κι όταν λέμε "γκέυ" εννοούμε ό,τι κομπλεξική ιδέα έχει για τον εαυτό του όποιος λέει αυτές τις κουταμάρες;
Ξέρεις τί μου θυμίζει αυτό; Το πώς ένας άνθρωπος με προγόνους κυρίως λευκούς, κι έστω έναν πρόγονο μαύρο, θεωρείται "μιγάς" ή μαύρος- κι ας είναι η κληρονομικότητά του στην συντριπτική της πλειοψηφία λευκή. Γιατί το "υποδεέστερο" μαύρο "μολύνει" το "αγνό" λευκό.
Άσε όλα αυτά για το πώς οι άντρες είναι ζώα και σκέφτονται με το πουλί τους ενώ οι γυναίκες είναι... συναισθηματικές (αλλά γαμιούνται και μ' ό,τι τους κάτσει, ε; Άντε, έχουν ελπίδες κι οι στρέητ να το κάνουν με δυο λεσβίες.). Η ανθρωπολογία της σαπουνόπερας. Μπλιαχξ.
Α, δε σου είπα μεγειά το layout επί τη ευκαιρία... Ωραίο είναι :)
όντως, το άρθρο αυτό είναι από την αρχή μέχρι το τέλος του, πώς να το πώ, το χαρακτήρισες σωστά...κατινιά...
πάει καιρός που το gay.com ως μέρος της εταιρείας PlanetOut, είναι μάλλον η Εσπρέσσο του συγκροτήματος, νομίζω...
ωστόσο, παρ' όλα αυτά, είναι χαρακτηριστικό του σκεπτικού κάποιας μερίδας των ομοφυλόφιλων για τους αμφιφυλόφιλους. γι' αυτό άλλωστε το παράθεσα.
πρόσθεσα κι άλλα δύο κομμάτια των buzzcocks :-)
To queerty είχε μια ωραία συζήτηση για το θέμα, με αρκετά πολύ ενδιαφέροντα σχόλια και από τις δύο πλευρές
http://www.queerty.com/are-bisexual-guys-real-20090407/
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω: εφόσον θεωρείς ότι το άρθρο είναι κατινιά από την αρχή μέχρι το τέλος, για ποιο λόγο το αναπαράγεις; Κατινιά δεν ξέρω αν είναι, πάντως σίγουρα απηχεί τις απόψεις πολλών ομοφυλόφιλων αντρών.
Θες γιατί είναι μια μειονότητα που ακριβώς επειδή πιέζεται από παντού αισθάνεται την ανάγκη να περιχαρακώσει την ταυτότητά της;
Θες γιατί πολλοί γκέι αισθάνονται ότι ετικέτες όπως "queer" και "bi" δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα για τους ετεροφυλόφιλους (ή τους παρέχουν ένα
άλλοθι ψευδο-ανεκτικότητας) αλλά θολώνουν τα ύδατα μέσα στη δική μας κοινότητα;
Θες γιατί έχουμε βαρεθεί να ακούμε κοινωνικούς κα άλλους επιστήμονες από τον Κίνσεϊ ως τον Φουκό να μας λένε ότι η ομοφυλοφιλία δεν υπάρχει στη φύση, ότι είναι μια κοινωνική κατασκευή που οφείλεται στους διωγμούς της χριστιανικής κοινωνίας και ότι όλοι οι άνθρωποι στην πραγματικότητα είναι αμφιφυλόφιλοι;
Θες γιατί έχουμε βαρεθεί να ακούμε από τους στρέιτ γύρω μας ότι πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσουμε και με μια γυναίκα αφού είμαστε άντρες και άρα δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ευχαριστηθούμε;
Θες γιατί πολλοί αμφιφυλόφιλοι διστάζουν να χρησιμοποιήσουν αυτό τον όρο για να περιγράψουν τον εαυτό τους καθώς μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην προσωπική τους ζωή είτε είναι με άντρα
είτε είναι με γυναίκα;
Θες γιατί πολλοί γκέι έχουμε γνωρίσει άντρες που δηλώνουν bi μόνο όταν συναναστρέφονται με γκέι ενώ δηλώνουν straight όταν συναναστρέφονται με straight κι αυτό μας προκαλεί μια κάποια καχυποψία;
Σίγουρα αυτό που χρειάζεται είναι ακόμα περισσότερες επιστημονικές έρευνες γύρω από το θέμα σε όλους τους κλάδους (ιστορία, κοινωνικές επιστήμες, ιατρική κτλ) για να μην μιλάει ο καθένας με βάση τα προσωπικά του βιώματα και μόνο.
Πάντως με το να ισχυριζόμαστε ότι ο καθένας είναι ό,τι δηλώσει όποτε του κατέβει να το δηλώσει και οτιδήποτε άλλο είναι απλώς κατινιά μάλλον δεν ξεμπερδεύουμε τιποτα.
Πρώτα απ’ όλα θα πώ ότι στο περσινό Pride, υπήρξε για πρώτη φορά νομίζω, ολιγομελές αμφιφυλοφιλικό μπλοκ με δικό του πανό. Κάποιοι συμπολίτες μας λοιπόν δηλώνουν ανοικτά ότι είναι αμφιφυλόφιλοι και είναι έτοιμοι να το υποστηρίξουν. Αυτό μου άρεσε.
Συνεχίζοντας θα σου πώ ότι αρκετές φορές έχω αναπαράγει κάποιο άρθρο χωρίς να συμφωνώ με αυτό, με σκοπό να το σχολιάσω είτε εγώ (μέσα στο ποστ), είτε οι αναγνώστες στα σχόλια.
Εκτός αυτού, το αναπαρήγαγα, γιατί –σωστά λές- απηχεί τις απόψεις κάποιων ομοφυλόφιλων αντρών, επομένως αποτελεί μια πραγματικότητα που θεώρησα ότι πρέπει να σχολιαστεί. Είναι καλό να συζητιούνται κάποια πράγματα με ευπρεπή τρόπο, παρά να μπαίνουν κάτω απ’ το χαλί.
Η κοινότητα στην οποία αναφερόμαστε, την ονομάζουμε λοαδ κοινότητα. Περιέχει λοιπόν και το «α», αρχικό της αμφιφυλοφιλίας. Αυτό που θα περίμενε λοιπόν κανείς είναι οι τέσσερις διαφορετικές υποομάδες αυτής της κοινότητας να αλληλοϋποστηρίζονται και όχι κάποιοι εξ αυτών να υποστηρίζουν κάποιοι που ανήκουν σ’ αυτήν κοινότητα, δεν υπάρχουν ή είναι σε πλάνη, ή δεν ξέρω τί άλλο.
Έχω ακούσει πολλές φορές (μή μου πείς ότι δεν τα έχεις ακούσει κι εσύ) κάποιους γκέι να λένε όταν βλέπουν μια πολύ μπουτς λεσβία ότι «έγινε» λεσβία, γιατί «έτσι όπως είναι» πού να βρεί άντρα. Ή αντίστοιχα, κάποιοι όταν βλέπουν ένα άσχημο γκέι αγόρι, ότι «έγινε» γκέι, γιατί «έτσι όπως είναι» ποιά γυναίκα θα πήγαινε μαζί του. Ή ότι μια τρανς δεν είναι τόσο θηλυκή όσο έχουμε στο μυαλό μας, άρα είναι ένας γκέι με φουστάνια. Και πολλά ακόμη. Και μή μου πείς ότι δεν τά ’χεις ακούσει αυτά.
Λοιπόν, όλα αυτά είναι πολύ κακό και να ακούγονται, μα ακόμη πιο κακό είναι κάποιοι από μας να τα σκέφτονται και να τα λένε. Δεν προσφέρουν τίποτε σ’ αυτό που λέγεται λοαδ κοινότητα.
Επίσης όλα αυτά που ανέφερες και ακούμε απ’ τους γύρω μας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα εσωτερικεύουμε και τελικά αντί να υποστηρίξουμε ένα κομμάτι της κοινότητάς μας, να αναπαράγουμε από την αντίθετη τα ίδια στερεότυπα και χωρίς να το καταλαβαίνουμε τελικά να γινόμαστε και μεις φοβικοί απέναντι σε μια υποομάδα μας.
Πέρα απ’ αυτά, δεν ασπάζομαι τις γενικεύσεις. Και ακόμη παραπάνω δεν ασπάζομαι τις θεωρίες που θέλουν να τα κάνουν όλα σούπα (πχ όλοι είναι αμφιφυλόφιλοι, queer γενικεύσεις που στην τελική αυτό που καταφέρνουν είναι η αποπολιτικοποίηση των λοαδ ζητημάτων, κτλ).
Έρευνες είναι καλό να γίνονται και πρέπει να γίνονται. Κατ’ αρχήν όμως εμείς οι λοαδ, θα πρέπει να το εννοούμε ότι είμαστε λοαδ και να δείχνουμε κατανόηση (για αρχή) ο ένας στον άλλον και όχι αγκωνιές.
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες ότι τα πράγματα πρέπει να συζητιούνται και όχι να μπαίνουν κάτω από το χαλί. Επίσης καλό είναι να ακούμε τί λένε τα μέλη της κοινότητάς μας και να μην τους κουνάμε δασκαλίστικα το δάχτυλο σχετικά με το τί είναι αποδεκτό να εκστομίζουν και τί όχι.
Το πανό των αμφί στο περσινό Pride το είδα και εγώ και μου έκανε θετική εντύπωση. Από την άλλη δεν μπορώ να μην σημειώσω ότι έκτοτε δεν έχω ακούσει το παραμικρό για τη συγκεκριμένη ομάδα.
Αυτά που λες για τις άσχημες γυναίκες που "αναγκάστηκαν" να γίνουν λεσβίες ή τα άσχημα αγόρια που "αναγκάστηκαν" να γίνουν γκέι, η αλήθεια είναι ότι δεν τα έχω ξανακούσει. Θα μου έκανε εντύπωση αν τα άκουγα γιατί σίγουρα το να είναι κανείς άσχημος μάλλον δεν αποτελεί εισιτήριο επιτυχίας - τουλάχιστον στην γκέι κοινωνία. Πέρα από αυτό, αυτά τα σχόλια -αν υπάρχουν- δεν είναι αντίστοιχα αυτού που συζητάμε.
Κατά τα άλλα συμφωνώ με αυτά που γράφεις.
Aπλά να προσθέσω ότι δεν αισθάνονται μόνο πολλοί αμφί ότι η ταυτότήτά τους αμφισβητείται από τους γκέι.
Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι το ανάποδο: να αμφισβητείται δηλαδή η ύπαρξη των γκέι είτε με τη λογική ότι "οι πάντες είναι αμφιφυλόφιλοι" είτε με το επιχείρημα "έλα μωρέ, αφού κάλλιστα μπορείς να είσαι bi, τί το θες το γκέι; Αυτά είναι γκετοποίηση!"
Νομίζω ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι κοινωνικές πιέσεις που υφίστανται οι ομοφυλόφιλοι άντρες με αφορμή την αμφιφυλοφιλία είναι πολύ μεγαλύτερες σε σχέση με τις κοινωνικές πιέσεις που αισθάνονται οι αμφί από τους γκέι. Οι γκέι άντρες υφίστανται πολύ έντονη κοινωνική και οικογενειακή πίεση να αφήσουν κάποια στιγμή τις "νεανικές τρέλες", να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια - ουσιαστικά να απαρνηθούν την ταυτότητά τους για κάτι πιο "μοδάτο" και κοινωνικά βολικό.
Θεωρώ ότι όλα αυτά πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό μας πριν αρχίσουμε τα εύκολα κηρύγματα περί μισαλλόδοξων γκέι που αμφισβητούν τους κακόμοιρους τους αμφιφυλόφιλους κτλ.
"...and can, I believe, be bisexual..." αυτό το "I believe" σε θέματα επιθυμίας που δεν νιώθεις εσύ, αλλά άλλοι έχει κάτι το ιδιαίτερα αφελές.
Ωραίο το νέο look!
gsh,
κοινωνικές πιέσεις αισθάνονται όλοι οι λοαδ (από την ετεροφυλόφιλη πλειοψηφία που θεωρεί όλο το κομμάτι της πίττας δικό της) και γι' αυτό καλό είναι να μην τις βγάζουν και αναμεταξύ τους. έτσι δεν βγαίνει κανείς κερδισμένος.
thomas,
εμ ναί, αναρωτιέμαι πώς για κάτι που δεν νοιώθεις εσύ μπορείς να αποφαίνεσαι.
Χίρο, τα έξι "θες" που θέτεις δεν είναι σοβαροί λόγοι να αμφισβητήσεις την ταυτότητα οποιουδήποτε. Λες δηλαδή οτι επειδή αισθάνεσαι εσύ την ταυτότητά σου (δικαίως) να απειλείται, είτε από εξωτερικές μισαλλοδοξίες, είτε από εσωτερικευμένες, τα βγάζεις στους μπάι; Για να προστατέψεις την ταυτότητά σου, επιτίθεσαι στη δική μου; Μέγα φάουλ. Και τέλος πάντων, αν δεν πιστεύεις οτι υπάρχουνε αμφί άτομα, τότε γιατί χρησιμοποιείς κι εσύ τον όρο "λοατ";
Η απάντηση είναι μάλλον οτι καλώς ή κακώς, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, ακριβώς επειδή όπως λες οι "απ'έξω" δεν καταλαβαίνουνε τις διαφορές μεταξύ μας κι αν έχουνε πρόβλημα με τη μια κατηγορία, έχουνε με όλες. Και δεν νομίζω οτι μας παίρνει κανέναν να τραβήξει ο καθένας το δρόμο του μοναχός του.
Φοβάμαι ομως οτι το να είμαστε "κοινότητα", συμμαχία αν θες, σημαίνει οτι πρέπει ακριβώς να δεχτούμε τον αυτοπροσδιορισμό του καθενός ως ιερό κι απαραβίαστο, είτε μας αρέσει είτε όχι. Αλλοιώς, γιατί να σταματήσουμε στο "ολοι είναι μπάι/ όλοι είναι γκέυ;" Γιατί ας πούμε να δεχτείς εσύ οτι είμαι γυναίκα, αφου ξέρεις οτι είμαι απλώς ένας πούστης με φουστάνια και γιατί να δεχτώ κι εγώ οτι είσαι ένας γκέυ άντρας αφού ξέρω οτι είσαι μια κραγμένη χώνα, κοκ. Ο σεβασμός στην ταυτότητα του άλλου δεν είναι καμμία παραχώρηση, είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να συνυπάρξουμε.
Η εναλλακτική, είναι αυτή ακριβώς η κατινιά που λέω. Αυτό, το "έλα μωρή τώρα που είσαι [κάτι που δεν είμαι εγώ] αφού κι εσύ [αυτό που είμαι εγώ] είσαι", κτλ αυτή η μίζερη χυδαιότητα της πιάτσας και της καλιαρντοσούρας, αυτή η κομπλεξική μανιοκατάθλιψη που ας πούμε κάνει κάποιους γκέυ να λένε ο ένας τον άλλο "μωρή" και εμένα "αυτός", μην και δεν πούνε όλα τα φρούτα σύκα. Η εναλλακτική δηλαδή είναι ο φόβος, η δυσπιστία κι η απομόνωση.
Κι επίσης:
Λοιπόν, όλα αυτά είναι πολύ κακό και να ακούγονται, μα ακόμη πιο κακό είναι κάποιοι από μας να τα σκέφτονται και να τα λένε. Δεν προσφέρουν τίποτε σ’ αυτό που λέγεται λοαδ κοινότητα.
Επίσης όλα αυτά που ανέφερες και ακούμε απ’ τους γύρω μας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα εσωτερικεύουμε και τελικά αντί να υποστηρίξουμε ένα κομμάτι της κοινότητάς μας, να αναπαράγουμε από την αντίθετη τα ίδια στερεότυπα και χωρίς να το καταλαβαίνουμε τελικά να γινόμαστε και μεις φοβικοί απέναντι σε μια υποομάδα μας.Yeah, what he said...
Stassa μου, καταρχάς το άρθρο αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην ανδρική αμφιφυλοφιλία και το πως την αντιμετωπίζουν οι γκέι, οπότε ας μην επεκτεινόμαστε περά από αυτό.
Το θέμα δεν είναι αν αμφισβητώ ή όχι την ταυτότητα κανενός. Όπως βλέπεις τον τελευταίο καιρό έχει ανοίξει μια ευρύτερη συζήτηση για το θέμα και προσπαθώ να εξηγήσω γα ποιο λόγο πολλοί γκέι αντιδρούν με τον τρόπο που αντιδρούν. Γιατί το να κουνάμε το δάχτυλο και να κάνουμε κηρύγματα περί σεβασμού της διαφορετικότητας είναι το μόνο εύκολο τελικά.
'Ισως να μην είναι τυχαίο ότι αυτά τα άγχη εκφράζονται άκριβώς την περίοδο που είναι πολύ της μοδας η queer κατάσταση η οποία ουσιαστικά "αθώώνει" την ετεροφυλοφιλική πλειοψηφία ρίχνοντας το φταίξιμο στις ταμπέλες που είναι δήθεν "καταπιεστικές" και αντιμετωπίζει ως ρευστό όχι μόνο το σεξουαλικό προσανατολισμό αλλά και το ίδιο το φύλο - θεωρώντας ότι μπορείς να πέσεις για ύπνο άντρας-λεσβία και να ξυπνήσεις γυναίκα-πούστης. Να σου θυμήσω ότι το περίφημο ακρωνύμιο lgbt έχει γίνει εσχάτως lgbtq ή ακόμα και lgbtqi (έξι γράμματα μέχρι στιγμής - έχουν μείνει 20 μέχρι να τελειώσει το αλφάβητο). Θέλω να πω ότι υπάρχει μια περιρρέουσα ρευστότητα σχετικά με το τί συνιστά πλέον το lgbt κίνημα που κανει πολύ κόσμο να αισθάνεται άβολα και την οποία μπορεί να προσθέσεις στα αίτια που ανέφερα παραπάνω. Πόσο μάλλον που δεν βλέπουμε πολλούς ετεροφυλόφιλους να αντιμετωπίζουν τη δική τους ταυτότητα ως κάτι το "ρευστό".
Ως προς το θέμα του αυτοπροσδιορισμού που αναφέρεις, όταν κάποιος π.χ. κατά δική του δήλωση στους μεν παρουσιάζεται ως bi και στους δε ως str8 (και πίστεψέ με αυτό είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία) εγώ ποιον από τους δύο αυτοπροσδιορισμούς πρέπει να δεχτώ τελικά; Δηλαδή ο αυτοπροσδιορισμός των ανθρώπων δεν επηρεάζεται από την ομοφοβική κοινωνία στην οποία ζουν; Εκτός αν δεχτούμε το queer επιχείρημα ότι ο κάθε άνθρωπος είναι αυτό που αισθάνεται ανά πάσα στιγμή και δεν πρέπει να τον φυλακίζουμε σε ταμπέλες. Μόνο που με αυτό τον τρόπο και με μαθηματική ακρίβεια όχι μόνο για ισχυρό και αλληλέγγυο κίνημα δεν μιλάμε αλλά για πραγματικό σκορπιοχώρι.
Για να κλείσω, φυσικά και ο αυτοπροσδιορισμός είναι πολύ σημαντικός - αλλά και αυτός μπορεί να μελετηθεί και να συζητηθεί ως προς τις κοινωνικές, βιολογικές κι άλλες παραμέτρους του.
gsh,
Με την ονοματολογία δεν ξεμπερδεύει κανείς. Προσφάτως προστίθεται και το "a" ως αρχικό του asexual στις ΗΠΑ (δλδ γίνεται lgbtqia). Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει ακόμη την φιλοσοφία, όταν καταλάβω θα κάνω ένα ποστ γι' αυτό.
Λες όμως,
"Ως προς το θέμα του αυτοπροσδιορισμού που αναφέρεις, όταν κάποιος π.χ. κατά δική του δήλωση στους μεν παρουσιάζεται ως bi και στους δε ως str8 (και πίστεψέ με αυτό είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία) εγώ ποιον από τους δύο αυτοπροσδιορισμούς πρέπει να δεχτώ τελικά;"
Αυτό το επιχείρημα δεν πολυστέκει, γιατί και οι περισσότεροι γκέι και λεσβίες δεν ομολογούν ανοικτά την σεξουαλική τους ταυτότητα, πολλές φορές λένε στον περίγυρό τους (οικογενειακό ή φιλικό) ότι είναι στρέητ, ή τουλάχιστον έτσι αφήνουν να εννοηθεί. Επομένως και πολλοί γκέι στον στενό φιλικό τους κύκλο λένε ότι είναι γκέι, στον πιο ευρύ τους όμως που θέλουν να κρύψουν την ταυτότητά τους, λένε ότι είναι ετεροφυλόφιλοι. Θα πρέπει να τους κατηγορήσουμε γι' αυτό; Φαντάζομαι θα συμφωνείς ότι όχι. Ε, φαντάζομαι ότι κατ' αναλογία και κάποιοι αμφιφυλόφιλοι κάνουν το ίδιο. Και ο λόγος είναι ο ίδιος. Γιατί στη μία κατηγορία θα πρέπει να καταλογίσουμε κάτι και στην άλλη όχι;
@ tftosot
Aυτό ακριβώς λέω όταν γράφω ότι "ο αυτοπροσδιορισμός των ανθρώπων επηρεάζεται από την ομοφοβική κοινωνία στην οποία ζουν". Δεν καταλογίζω σε κανέναν τίποτα. Εσύ ο ίδιος έγραψες στο πιο πάνω ποστ ότι γνώρισες έναν άνθρωπο που επί δεκαετίες αυτοπροσδιοριζόταν απέναντι στους άλλους ως στρέιτ παντρεμένος ενώ μέσα του αισθανόταν εντελώς διαφορετικά. To ίδιο πράγμα λέμε.
χαχά, τώρα θα μου κολλήσεις κι εμένα σιδηρόδρομο;
Δημοσίευση σχολίου