ΤΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΥΤΗ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΝΣΦΥΛΟΦΟΒΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η εφημερίδα "Το Βήμα", ακολουθεί μια γραμμή απαξίωσης και ειρωνίας μέσω των αποσιωπητικών του, ούτε ο δημοσιογράφος Γ. Τσιάρας, είναι ο πρώτος δημοσιογράφος της εφημερίδας, που φανερώνει την ομοφυλοφοβία και την τρανσφυλοφοβία που είναι διάχυτη στον ελληνικό Τύπο.

Φυσικά, στο εν λόγω άρθρο του Βήματος -που το Απέναντι Πεζοδρόμιο μας έκανε αρχικά γνωστό, και μας επισήμανε με πολύ καίριο τρόπο με κόκκινα γράμματα τα σημεία που ξεπερνούν κάθε όριο- παρουσιάζονται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο η άγνοια και η φοβικότητα του ελληνικού τύπου.

Μία από τις αντιδράσεις που εκφράστηκαν με επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Διευθυντή του "Βήματος" και τον αρθρογράφο Τσιάρα, την βλέπω δημοσιευμένη στο μπλογκ της Μαρίνας Γαλανού, και την αναδημοσιεύω.

Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας προς ΤΟ ΒΗΜΑ
Το transs.gr, απέστειλε προς τον Διευθυντή του Βήματος, κύριο Καψή και τον αρθρογράφο κύριο Γιώργο Τσιάρα επιστολή διαμαρτυρίας για το άρθρο της Παρασκευής 29/1/2010, του κυρίου Τσιάρα με τίτλο "Ο μπαμπάς πρόκειται να γίνει...μητέρα".
Στην επιστολή επισημαίνεται η κατάφωρα προσβλητική, ρατσιστική και τρανσφυλοφοβική γλώσσα ειρωνείας του αρθρογράφου, έξω από κάθε ορισμό δημοσιογραφικής δεοντολογίας, ενώ ζητείται να δοθούν εξηγήσεις από τον αρθρογράφο.
Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής.
***********************************
Σάββατο, 30 Ιανουαρίου 2010
Προς Εφημερίδα «Το Βήμα»
Υπόψιν κυρίου Τσιάρα
Αγαπητέ κύριε Τσιάρα,
Ο λόγος αυτής της επιστολής είναι το «ενημερωτικό» σας άρθρο με τίτλο «Ο μπαμπάς πρόκειται να γίνει...μητέρα».
Το συγκεκριμένο άρθρο σας, όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς, είναι απόδοση (ας το πούμε έτσι) του αντίστοιχου άρθρου της Daily Mail , της Carol Driver.
Η βασική διαφορά βέβαια, είναι ο τρόπος παρουσίασης. Από τη μία πλευρά, η αντικειμενική δημοσιογραφική γλώσσα της κυρίας Driver, που απλά παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον θέμα στο αναγνωστικό της κοινό, και απ’ την άλλη η δική σας που διανθίζεται από συνεχή αποσιωπητικά και έναν φανερό τόνο ειρωνείας, ευκρινή ακόμη και στον πιο καλόπιστο αναγνώστη, που διακωμωδεί την ζωή κάποιων συνανθρώπων σας.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα:
«Ο μπαμπάς πρόκειται να γίνει... μητέρα»
«για να...ανδρωθούν»
«ένας...γνήσιος αρσενικός»
«παραμένει κατά βάθος...Τζέσικα»,
και άλλα πολλά.
Πώς να παραλείψει κανείς φυσικά το ανεκδιήγητο «του οποίου (σ.σ. της οποίας, το οποίον)», όπου εκτός της ειρωνείας (οι προθέσεις πάντα επιστρέφουν στον γράφοντα, γνωρίζετε), είναι φανερή η φοβικότητα, μα και η τραγική άγνοια για το τί σημαίνει διαφυλικότητα, εκτός και θέλετε να μας αποδείξετε ότι γνωρίζετε να κλίνετε σε όλα τα γένη την λέξη.
Αγαπητέ κύριε Τσιάρα, όσο στην χώρα μας υπάρχει μια εκκωφαντική σιωπή για θέματα που αφορούν τα διαφυλικά άτομα, εσείς επιλέγετε να διακωμωδήσετε με τα αποσιωπητικά σας μια μειονότητα ανθρώπων με έναν επιεικώς απαράδεκτο και δή ρατσιστικό τρόπο. Ας μή μιλήσουμε περί δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Το ελάχιστο που περιμένει ένας αναγνώστης μιας έγκριτης εφημερίδας όπως «Το Βήμα», είναι ο σεβασμός σε μειονότητες που βρίσκονται στο περιθώριο καθώς επίσης, η γνώση και η έρευνα του δημοσιογράφου για το θέμα που πραγματεύεται. Το άρθρο σας αυτό δεν ανήκει σε καμμία από αυτές τις κατηγορίες.
Είναι απαραίτητο να δοθούν δημόσια εξηγήσεις και η επανόρθωση από μέρους σας, γι’ αυτό το επιεικώς απαράδεκτο άρθρο, καθώς εκθέτουν την εφημερίδα που εργάζεστε και προσβάλλει τα διαφυλικά άτομα.
Φιλικά,
Μαρίνα Γαλανού
Για το www.transs.gr

Γνωρίζω ότι έχουν σταλεί και από άλλους φίλους και φίλες ανάλογες επιστολές, και εύχομαι ακόμη περισσότεροι/ες να δραστηριοποιηθούν ώστε στο μέλλον να εκλείψουν ανάλογα δημοσιεύματα. Όσο περισσότερες επιστολές διαμαρτυρίας λάβουν, τόσο πιο σοβαρά υπόψη τους θα το πάρουν.

Τέλος πολύ σωστά επισημαίνει σε σχόλιό του ο erva_cidreira στο αντίστοιχο ποστ του, ότι πέρα από τις παρεμβάσεις που πολύ σωστά γίνονται σε ατομικό επίπεδο μέσω επιστολών διαμαρτυρίας, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα σαφές πλαίσιο δεοντολογίας και κωδίκων μέσω της Ένωσης Συντακτών, που όσο αφήνουν το τοπίο εντελώς θολό και ελεύθερο στην έκφραση κάθε μορφής φοβικότητας, έχουν ευθύνη για όλα αυτά.

ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ΑΠΟ ΦΟΡΕΑ ΤΟΥ AIDS: "ΕΙΜΑΙ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ".

Αντιγράφω από το "Πρώτο Θέμα" της 28/1/2010:

Κραυγή απόγνωσης από φορέα του AIDS
«Είμαι φυλακή για ένα λάθος...»
Την ώρα που το υπουργείο Δικαιοσύνης και ο Συνήγορος του Πολίτη κρίνουν πως αρμόδια όργανα για τη διαλεύκανση του «λάθους» της ανακρίτριας είναι οι δικαστικές αρχές, ο κρατούμενος κινδυνεύει με διπλή καταδίκη, όντας μάλιστα φορέας του AIDS.
Απίστευτο παιχνίδι της μοίρας για έναν κρατούμενο στο Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού, φορέα του AIDS, που ενώ εκτίει την 11χρονη ποινή του, κινδυνεύει να μείνει για ακόμα 10 χρόνια στη φυλακή από ένα «λάθος» της ανακρίτριας.
Οπως αναφέρει ο ίδιος ο Γ.Π. στην έγγραφη καταγγελία που έστειλε προς τον προϊστάμενο εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, αυτή τη στιγμή κινδυνεύει να μείνει στη φυλακή για ακόμα 10 χρόνια μόνο και μόνο επειδή κατά τη διάρκεια του σχηματισμού της δικογραφίας πριν από περίπου δύο χρόνια η ανακρίτρια δεν συμπεριέλαβε κατηγορίες οι οποίες της είχαν ήδη γνωστοποιηθεί μέσα από τη συμπληρωματική απολογία του Γ.Π.
«Το σημαντικότερο όλων είναι ότι εκτίω τη μεγίστη των ποινών, και δη τα 10 έτη για το αδίκημα του αρ.374 Π.Κ., και σήμερα κρατούμαι εκ νέου με προσωρινή κράτηση για ένα “λάθος” που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη νέα μου καταδίκη, και μάλιστα διπλή», λέει στο protothema.gr ο κρατούμενος μέσα από το Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού.
«Αυτό που ζητάω αυτή τη στιγμή είναι να καταλάβουν το λάθος τους. Δεν μπορεί εγώ να αργοσβήνω και εκείνοι να με έχουν καταντήσει μπαλάκι ευθυνών. Eστειλα την αναφορά μου και στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, και στον υπουργό Δικαιοσύνης, αλλά και στον Συνήγορο του Πολίτη».
Σύμφωνα με τη δικηγόρο του Γ.Π., κυρία Νατάσα Χονδρογιάννη, οι μοναδικοί που έχουν απαντήσει προς το παρόν είναι το υπουργείο και ο Συνήγορος του Πολίτη. «Η απάντηση που πήραμε ήταν ότι δεν είναι δική τους αρμοδιότητα αλλά μόνο των δικαστικών αρχών».
- Των Ηλιάνας Γαβαλά, Βασίλη Γούλα

BEVERLY GLENN-COPELAND / PHYNIX.

Beverly Glenn-Copeland was born in Philadelphia. She trained as a musician at McGill University and the New York Metropolitan.
Pre-transition she had a wife, but lost her to a man, who could give her children. Phynix transitioned to male in 2002.
Post-transition he has another wife and is step-father to her two sons.
He works in classical, rock and jazz as a pianist and singer. He also does music for children’s television: Sesame Street, Mr Dress-up, and he did the music for the 1974 film Montréal Main.
He is a Buddhist and lives in Ontario.
- από το A gender variance who is who.

REEL (2009).

Reel
Selección Oficial 14º Festival Internacional de Cine Lésbico, Gay y Transexual de Madrid, LesGaiCineMad 2009, categoría Videocreación. Selección Oficial LesGaiCineMad SFM (Spanish LGBT Film Market).

REEL from José Juan Navalón on Vimeo.

"ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΑΙ, ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ".

La vidéo “Je me protège, je te protège” présente un sujet rarement évoqué dans les campagnes: la prévention lorsqu’on est séropositif. Longtemps, les messages se sont adressés aux séronégatifs, pour qu’ils le restent. Mais dans la communauté LGBT, où selon l’étude Prevagay, un homo sur cinq fréquentant le milieu gay serait séropositif, comment aborder concrètement la prévention positive, pour dire aux séropositifs de se prémunir des Infections sexuellement transmissibles et de protéger leurs partenaires?
UN SÉROPOSITIF S’EXPRIME
À partir du slogan “Je me protège, je te protège”, nous avons souhaité que s’exprime un séropositif, Philippe. Nous le remercions chaleureusement d’avoir accepté de le faire, quand témoigner de sa séropositivité à visage découvert est impossible pour certains. Philippe a insisté sur un point qui lui paraît crucial: dans les relations sexuelles, il est difficile de parler du VIH, souvent casse-gueule d’annoncer son statut sérologique, et tout cela peut constituer un frein pour vivre pleinement une sexualité épanouie et safe.
- μέσω του yagg.com.

"Je me protège, je te protège", par Fredster et Philippe
από yaggvideo

FACING A NEW AGE (2008).

Facing A New Age
short film | 32.00'
Aging is a fact that we all must face. But when the Stonewall generation starts to face retirement, are they free to live their lives openly gay? Or are they forced back into a closet they thought they had destroyed forty years before? "Facing a New Age" explores both the issues facing gay men as they age in a population of youth-and-beauty worshipers and the reality of thinking about retiring openly gay in a society still struggling with equal rights and civil liberties. Written by Austen Hoogen

Η MARIA DAVIS ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ AIDS.

Αντιγράφω μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Μαρία Ντέϊβις από εδώ.

Συνέντευξη τής Μαρία Ντέιβις
στη Νικολία Αποστόλου
«Κανείς δεν είναι ασφαλής»
Τα «σχέδια του Θεού ήταν άλλα», και η ιέρεια της µαύρης µουσικής αφοσιώθηκε στη µάχη κατά του AIDS.
Έχουν περάσει 28 χρόνια από τότε που έκανε την εµφάνισή του ο ιός του AIDS. Παγκοσµίως, περισσότεροι από 30 εκατοµµύρια άνθρωποι έχουν πεθάνει. Ονοµάστηκε επιδηµία και ήταν κεντρικό θέµα συζήτησης τη δεκαετία του ’80. Όσες καµπάνιες όµως κι αν έγιναν, όσα προφυλακτικά κι αν µοιράστηκαν, δεν ήταν αρκετά. Σήµερα ο ιός αποτελεί ακόµα την τέταρτη αιτία θανάτου παγκοσµίως, έχοντας ήδη σκοτώσει πάνω από 2,7 εκατοµµύρια ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, σύσσωµος ο παγκόσµιος Τύπος προτιµά να ασχολείται µε τη γρίπη των χοίρων.
Νοέµβριος 2009. Τετάρτη βράδυ, στην άλλη µεριά του Ατλαντικού. Είµαι στο Χάρλεµ και µπαίνω στο Shrine, έναν από τους «ναούς» της µαύρης µουσικής στη Νέα Υόρκη. Διοργανώτρια της βραδιάς µια τοπική «ιέρεια» της χιπ-χοπ και της R&B, η Μαρία Ντέιβις. Είναι τα πεντηκοστά της γενέθλια και έχει έναν παραπάνω λόγο να γιορτάζει: παρά τη νευρική διαταραχή που την αναγκάζει να κουτσαίνει, στις αρχές του περασµένου µήνα, τερµάτησε, έστω και περπατώντας, στον µαραθώνιο της Νέας Υόρκης.
Τα θρυλικά πάρτι της έχουν χαράξει την ιστορία της τοπικής µουσικής του ‘90. Οι «MAD Wednesdays» –όπως ονοµάζονται από τα αρχικά του όνοµατός της– όχι µόνο καθιέρωναν µουσικούς, αλλά πολλούς από αυτούς τους έβγαλαν από τον δρόµο την εποχή που στο Χάρλεµ βασίλευαν συµµορίες, πιστολίδια και ναρκωτικά.
Σήµερα, η Ντέιβις είναι ακτιβίστρια κατά του AIDS.
Μετά από ένα ζεστό χειροκρότηµα παίρνει το µικρόφωνο και η βραδιά αρχίζει. Το µαύρο της δέρµα µπορεί να µην έχει ρυτίδες που να µαρτυρούν την ηλικία της, η οµορφιά όµως είναι ακόµα χαραγµένη στο πρόσωπό της. Θυµίζοντας την εποχή που το σώµα της δεν είχε χτυπηθεί από τον ιό. Την εποχή που περπατούσε στην πασαρέλα και έκανε φωτογραφίσεις. Στα 21 της χρόνια –πριν ακόµα αφιερωθεί στην µουσική– έγινε µοντέλο, σε µια περίοδο µάλιστα που τα µαύρα µοντέλα δεν έφταναν εύκολα στις σελίδες των περιοδικών µόδας της λευκής µεσαίας τάξης.
Το ταξίδι
Η ζωή της άλλαξε το 1995. Είχε κουραστεί από την καθηµερινότητα στη Νέα Υόρκη και αποφάσισε να ακολουθήσει τον άντρα που ερωτεύτηκε στην Τζαµάικα. Έκλεισε τις υποθέσεις της στην Αµερική, ετοιµάστηκε, και πριν φύγει έκανε τα χαρτιά της για ιδιωτική ασφάλιση. Ακολούθησαν οι υποχρεωτικές γενικές εξετάσεις και περίµενε την απάντηση από το ταχυδροµείο.
«Θυµάµαι ακόµα εκείνη την ηµέρα και δεν θα την ξεχάσω ποτέ», διηγείται η Ντέιβις. «Το γράµµα έλεγε: “Λυπούµαστε, αλλά δεν µπορούµε να σας προσφέρουµε ασφάλεια ζωής, διότι ανιχνεύτηκε ο ιός HIV στο αίµα σας”. Μου φάνηκε πως ήρθε η αρχή του τέλους. Πήρα το γράµµα και έγραψα πάνω του: “ο Θεός έχει διαφορετικό σχέδιο για µένα”».
Δεν πήγε στην Τζαµάικα και δεν επικοινώνησε ξανά µε τον άντρα που είχε ερωτευτεί. «Συνέβη σε µένα, που ποτέ δεν έχω κάνει ναρκωτικά και είχα πάντα σταθερές ερωτικές σχέσεις», θέλοντας να υπενθυµίσει ότι ο ιός δεν κάνει διακρίσεις και, τελικά, ποτέ δεν µπορείς να είσαι σίγουρος.
Έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια για να µπορέσει η Ντέιβις να αποκαλύψει το µυστικό της. «Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Εκείνη την εποχή το παρατσούκλι της αρρώστιας ήταν “το Τέρας” και απέρριπτα τις όποιες φήµες κυκλοφορούσαν στον χώρο της µουσικής ότι πάσχω από τον ιό. Δεν το είχα πει ακόµα ούτε στα παιδιά µου».
Όλα αυτά µέχρι που νόσησε και νοσηλεύτηκε στο νοσοκοµείο. Είχε φτάσει τα 40 κιλά (ενώ έχει ύψος 1,80) και «είχα µια τρύπα στη γλώσσα µου σε µέγεθος κέρµατος. Με εµπόδιζε να τρώω και έχανα συνεχώς κιλά. Ο ιός “έτρωγε” τις πρωτεΐνες στο σώµα µου. Τότε ήταν που υποσχέθηκα στον Θεό ότι αν µε άφηνε να ζήσω θα αφιέρωνα την υπόλοιπη ζωή στην ενηµέρωση γυναικών, ανδρών και παιδιών για τον ιό του AIDS».
Η ιστορία της συµπεριλήφθηκε στην έκδοση «Souls of My Sisters» (Ψυχές των αδερφών µου), ένα βιβλίο µε διηγήµατα από τις ζωές αφροαµερικανών γυναικών, ενώ, µε το που αποκάλυψε την ασθένειά της, άρχισε να δέχεται καταιγισµό προσκλήσεων από σχολεία και κοινωνικές οργανώσεις για να µιλήσει στους νέους. «Δεν θεωρώ τον εαυτό µου θύµα, αλλά µία ακτιβίστρια του Θεού που µιλάει σε χιλιάδες ανθρώπους», λέει σήµερα.
Κάπως έτσι, επανήλθε στη σκηνή, αυτή τη φορά για κάτι διαφορετικό. Κάθε εβδοµάδα επισκέπτεται σχολεία και πανεπιστήµια στη Νέα Υόρκη και σε γύρω πόλεις για να υπενθυµίζει πως το AIDS είναι ακόµα εδώ.
Άλλωστε, αυτή τη σκληρή πραγµατικότητα δεν παύουν να «υπενθυµίζουν» στην αµερικανική κοινωνία και σε ολόκληρο τον πλανήτη οι ίδιοι οι αριθµοί.
Οι Ηνωµένες Πολιτείες µπορεί να έχουν εκλέξει τον πρώτο τους αφροαµερικανό πρόεδρο, αλλά το να είσαι µαύρος δεν σηµαίνει ισότητα, είτε αυτό αφορά την πρόσβαση στην παιδεία και την υγεία, είτε τα ποσοστά ανθρώπων που ζουν στα όρια της φτώχειας. Οι αριθµοί των στατιστικών για το AIDS είναι επίσης ενδεικτικοί. Οι Αφροαµερικανοί, παρά το γεγονός ότι αποτελούν µόλις το 13% του πληθυσµού των ΗΠΑ, αποτελούν το 50% των φορέων του HIV.
«Μην ξεχνάς ότι όλοι έχουµε AIDS. Κι εσύ έχεις, µέχρι να κάνεις την απαραίτητη εξέταση. Αλλά, ακόµα κι αν κάνεις την εξέταση και το αποτέλεσµα είναι αρνητικό, µέχρι να την ξανακάνεις έχεις τον ιό…».
Η Ντέιβις συνεχίζει την προσωπική της µάχη να παραµείνει υγιής, αλλά και να ενηµερώσει τον κόσµο. Την πρώτη φορά που συναντηθήκαµε, την είχα ρωτήσει αν οι άνθρωποι που πάσχουν από AIDS στην Αµερική είναι και θύµατα ρατσιστικών συµπεριφορών. Περίµενα να λάβω αρνητική απάντηση, κυρίως λόγω των τριάντα χρόνων που γνωρίζουµε για την ασθένεια και λογικά µας έχουν εξοικειώσει µαζί της. Με κοίταξε στα µάτια και µε ένα σκληρό χαµόγελο µου είπε: «Μη νοµίζεις ότι δεν τους καταλαβαίνω. Υπάρχουν άνθρωποι που χαιρετώ και όταν µε αγκαλιάζουν προσπαθούν να αποφύγουν να ακουµπήσουν το µάγουλο µου».
Λίγο πριν τη χαιρετήσω θα µου πει: «Το καλό που σου θέλω είναι να µε αγκαλιάσεις. Φέρνω τύχη στους ανθρώπους…».

ACHILLES ON SKYROS ISLAND.

Εξαιρετικό το παρακάτω βιντεάκι.

Achilles on Skyros island
Achilles on Skyros island is a short film about mithology drawn on ancient greek black figures pottery. The film is made using known graphic programmes.
Aquiles en la isla de Skyros recrea la historia del héroe mitológico según la iconografía de la antigua cerámica griega de figuras negras. Está realizado utilizando diversas herramientas gráficas de diseño web y animación 3D.

From: gugurian

TUPELO. MUSIC TALES.

Tupelo, ένας τίτλος δύο διαφορετικά μουσικά κομμάτια, δύο διαφορετικοί μουσικοί. Η απόσταση όμως, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, μικρή.

Ο λόγος για το Tupelo, αρχικά του John Lee Hooker, ηχογραφημένο το 1936 (αν και η πατρότητα ανήκει στον Big Joe Williams). Υπνωτικό μπλουζ λοιπόν απ' τον John Lee Hooker.



Το ξανασυναντάμε από τον Nick Cave, 48 χρόνια μετά. Το Tupelo θα είναι για τον Cave, το μοναδικό, αλλά και πρώτο του σινγκλ από το άλμπουμ Firstborn Is Dead, του 1984 (με B-side το The Six Strings That Drew Blood). Η παρακάτω εκτέλεση είναι του 2008, στη Νέα Υόρκη.



Φυσικά το Tupelo, έγινε γνωστό ως η πόλη γέννησης του Πρίσλεϋ.
The king is dead - long live the king!

MORE (1999).

MORE
Academy Award nominee, 1999
Written and Directed by Mark Osborne

From: wholphindvd

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ, ΤΟ 10% ΚΑΙ Η ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ.

Αντιγράφω το ποστ του φίλου xomeritis.

οι κοπρολάλες νεράϊδες του 10%.
Ολοκληρώνω δύο τρία πράγματα που ήθελα να πω με την προηγούμενη ανάρτηση και δεν τα κατάφερα λόγω έλλειψης χρόνου - σχετικά μ’ ένα κείμενο στο 10%, που έφερε στην προσοχή μου η Stassa.
Σίγουρα, ότι γράφεται σ’ ένα διαδικτυακό λοατ περιοδικό, όπως επισήμανε κάποιος φίλος, αφορά σ’ όλες και όλους μας. Ειδικά όταν το περιοδικό έχει διαλέξει το «10%» για τίτλο του. Αυτά που γράφονται στο κείμενο λοιπόν, μας βαραίνουν όλους (σ’ αντίθεση με κάποιο blog που εκφράζει προσωπικές απόψεις). Είναι λυπηρό που το εν λόγω κείμενο έρχεται και δένει μ’ όσα μας προσάπτει ο Μητροπολίτης Πειραιά (ας θυμηθούμε το «ηθικά απονευρωμένους, με ψυχοπαθολογικές εκτροπές και ψυχασθένειες, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής, που έκαναν αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής των περιττωμάτων». Όταν μάλιστα, ο ίδιος ο Μητροπολίτης έχει προβεί σε αγωγή κατά του Λύο Καλοβυρνά, της συντακτικής ομάδας του 10%, καθώς ο δεύτερος σχολίασε, μέσω του 10%, τις δηλώσεις του πρώτου. Ο Λύο είναι ξύπνιος άνθρωπος, αυτά πρέπει να τα προσέχει.
Επίσης, το κείμενο στο 10% είναι επί της ουσίας φοβικό. Κάθε συνεσταλμένη νέα ή νέος, που βρίσκονται σε διαδικασία συνειδητοποίησης ορισμένων πραγμάτων, αλλά έχουν ακόμα κοινωνικές ή σεξουαλικές αναστολές, που θα καταφύγουν για συμπαράσταση στο 10% και που θα διαβάσουν το κείμενο το οποίο χρησιμοποιεί γλώσσα εξαιρετικά επιθετική (ο Καλοβυρνάς το ξέρει αυτό καλύτερα απ’ όλους), θ’ αποτραβηχτούν πίσω στο καβούκι τους ακόμα πιο φοβισμένοι. Με τέτοια γλώσσα ούτε outreach κάνεις, ούτε προκαταλήψεις πολεμάς.
Είναι επιπρόσθετα το κείμενο φοβικό και ειδικά με τα τρανς άτομα, καθώς επικεντρώνεται στην πιο ευάλωτη μειονότητα της κοινότητάς μας, για την οποία στη χώρα μας οι επιλογές είναι σχεδόν ανύπαρκτες και η πορνεία αποτελεί την κύρια βιώσιμη επαγγελματική προοπτική. Όποιο χιούμορ κι αν υπήρχε αυτοαναιρείται από τη ίδια του τη χυδαιότητα. Παραμένει η σκληρότητα της γλώσσας, σημαδεύοντας και – το κυριότερο - χαρακτηρίζοντας για άλλη μια φορά τις τρανς της Ελλάδας.
Θέλει προσοχή. Κείμενα σαν κι αυτό στο 10% αφήνουν πυρομαχικά στα χέρια όσων θέλουν να μας πολεμήσουν. Και στο τέλος της ημέρας, όταν φτάσουμε σε στιγμή λήψης αποφάσεων (όπως φτάσαμε στη Βουλή με το Σύμφωνο Συμβίωσης), θα διαπιστώσουμε ότι αυτοί είναι πολλοί και παρατεταγμένοι, ενώ από μας ελάχιστοι στην πρώτη γραμμή, αγύμναστοι και χωρίς συνοχή - αυτό δείχνει και η στάση του 10% με τη δημοσίευση του πρόσφατου κειμένου.

Συμφωνώ απόλυτα με τον xomeritis, και έστω και τώρα θα πρέπει το 10%, να δώσει κάποιες ικανοποιητικές εξηγήσεις.

AIDS GRAFFITY.

Director : Yoann Lemoine
Production : Wanda
Agency : TBWA

From: qgwriter

PRODIGAL SONS (2008).

Ο λόγος για την τανία Prodigal Sons, της Kimberly Reed, διαφυλικής γυναίκας, για μια ταινία που όπως διαβάζω στην ιστοσελίδα της ταινίας http://www.prodigalsonsfilm.com, παίχτηκε και στο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ της Θεσσαλονίκης, όπου πήρε το βραβείο FIPRESCΙ, καθώς επίσης τα βραβεία: Best Documentary Jury Prize at NewFest, Special Jury Prizes for Fearless Filmmaking at the Florida Film Festival και Bravery in Storytelling at the Nashville Film Festival.
Αντιγράφω από εδώ.

«Αν δεν αντιμετωπίσεις το παρελθόν σου κάποια στιγμή θα βρεθείς αντιμέτωπος με αυτό» σημείωσε η Kimberly Reed μιλώντας για την ταινία της Prodigal Sons, η οποία ξεκίνησε ως η ιστορία του υιοθετημένου αδελφού της αλλά στην πορεία εξελίχθηκε σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και επαναπροσδιορισμού της ίδιας. «Στον πυρήνα της ταινίας βρίσκεται η σχέση με τον αδελφό μου. Δεν είναι μόνο αυτός που ανακαλύπτει μια καινούρια ταυτότητα, αλλά και εγώ, προσπαθώντας να επανασυνδεθώ με έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν μας ενώνουν δεσμοί αίματος». Όπως εκμυστηρεύθηκε στη συνέχεια η δημιουργός, η ταινία έκρυβε πολλές εκπλήξεις και για την ίδια, όπως το ότι ο υιοθετημένος αδελφός της είναι εγγονός του Όρσον Ουέλς και της Ρίτα Χέιγουορθ.

Prodigal Sons
Director - Kimberly Reed
Run Time - 86 minutes
Language -English
Format - HDCAM or DigiBeta, color/b&w, stereo & Dolby E
Year - 2008
Genre - Documentary
Filmmaker Kimberly Reed dives headfirst into an unflinching portrait of her family that is absolutely engrossing and marks her coming-out, in more ways than one. Returning home to a small town in Montana for her high school reunion, Reed hopes for reconciliation with her long-estranged adopted brother. But along the way PRODIGAL SONS uncovers stunning revelations, including a blood relationship with Orson Welles and Rita Hayworth, intense sibling rivalries and unforeseeable twists of plot and gender. Reed's rare access delicately reveals not only the family's most private moments, but also an epic scope as the film travels from Montana to Croatia, from jail cell to football field, from deaths to births. Kim Reed’s compassionate vérité style of filmmaking captures the lives of her family in such an organic way that their exceptional and challenging stories puncture the surface of our expectations. Questions of sexual orientation, identity, severe trauma and family love are effortlessly explored as the subjects freely open up their lives to the camera. Raw, emotional and provocative, PRODIGAL SONS offers a moving, illuminating examination of one family’s struggle to come to terms with its past and present. It's sure to open both your mind and your heart.
—Shaz Bennett, Director of Programming, AFI Film Festival
Kimberly Reed, a magazine editor, goes home to Helena, Montana for her 20-year high-school reunion and a fence-mending mission with her resentful adopted brother Marc. I’d tell you what follows, but that would ruin one of the chief pleasure of Reed’s astounding family memoir—that of never having a clue what might come next. The twists and turns of her story, from gender bending to ancestral history, are flabbergasting but never exploitative: instead of a Tarnation-style look-at-me geekshow, she uses her candid, sometimes bruising footage with scrupulous concern for all, treating everyone as people first and material second. Still, I’d love to be at every screening the moment we learn who Marc’s grandparents are. (The title font is a clue.) Reed will attend, in what should be the Q&A of the festival.
—Jim Ridley, Managing Editor, Nashville Scene

From: ProdigalSonsFilm

Η Reed, φαίνεται πράγματι ενδιαφέρουσα περίπτωση και επίσης, όπως δηλώνει σε συνέντευξή της εδώ, αμέσως μετά το πρότζεκτ του Prodigal Sons, ξεκινά να δουλεύει πάνω στην ιστορία αθλήτριας Ολυμπιακών Αγώνων, που κάνει τεστ στο οποίο αποδεικνύεται ότι έχει χρωμοσώματα ΧΥ. * Ευχαριστώ πολύ τη Στάσσα που μου την έκανε γνωστή με λινκ της.

Για τέλος μια συνέντευξή της στον συντάκτη του περιοδικού Advocate, Neal Broverman.

The Advocate interviews Prodigal Sons director Kimberly Reed from Prodigal Sons on Vimeo.

PALIMPSESTE (2009).

Palimpseste
Palimpseste conception et performance : Jean-Baptiste Bonillo
collaboration : Mélanie Nézereau-Paquemar
vidéos : David LePôle

BONILLO_JEAN _BAPTISTE_PALIMPSESTE_TRANS__ from Le PôLe on Vimeo.

ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ HIV/AIDS. ΑΠΟΛΥΣΗ ΛΟΓΩ HIV.

Έχω αναφερθεί ξανά στο παρελθόν στην υπόθεση του οροθετικού που απολύθηκε, μετά από απαίτηση των συναδέλφων του και μάλιστα το δικαστήριο στην πραγματικότητα δικαίωσε την επιχείρηση που τον απέλυσε. Θεωρώ αυτήτην απόφαση του Αρείου Πάγου πολύ σοβαρή και ότι αξίζει να ξαναναφερθούμε. Αντιγράφω το σχετικό ποστ από το μπλογκ Bear Pride HIV.

Προκατάληψη και HIV/AIDS.
Μιά υπόθεση που όλοι σας ξέρετε και έχετε ακούσει πρόσφατα.
Ολα τα παρακάτω τα αντέγραψα από την ιστοσελίδα του hivaids.
"Ο φορέας του AIDS που απολύθηκε από κατάστημα μόδας στο κέντρο της Αθήνας, διότι οι συνάδελφοί του φοβόντουσαν να τον πλησιάσουν, λύνει την σιωπή του και μιλάει στον Αλέξη Παπαχελά.Το Δικαστήριο στο οποίο κατέφυγε ο απολυμένος οροθετικός, δικαίωσε την επιχείρηση και επέβαλε στον άνεργο φορέα του AIDS, πρόστιμο 1.500 ευρώ για δικαστικά έξοδα!
H εκπομπή Νέοι Φάκελοι δημοσίευσε την επιστολή 33 συναδέλφων του απολυμένου οροθετικού, με την οποία ζήτησαν την απομάκρυνσή του από το εργασιακό τους περιβάλλον. Mάλιστα, 2 από τους υπαλλήλους του καταστήματος, όταν έμαθαν από την διευθύντρια τους ότι ο συνάδελφός τους είναι οροθετικός, έσπευσαν να κάνουν τεστ για ΗΙV.
H κατάπτυστη χειρόγραφη επιστολή των "συναδέλφων" του οροθετικού, ένα μεσαιωνικό κείμενο που μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως το "Τοτέμ της AIDS-φοβίας" στην Ελλάδα, έχει ως εξής:
H προκατάληψη καλά κρατεί στην Ελλάδα μας.

* Μπορείτε να διαβάσετε την απόφαση του Αρείου Πάγου εδώ.

------
Ενημέρωση: Τέλος, μπορείτε να διαβάστε ακόμη μία ανάρτηση από τον Bear HIV, στην οποία αναφέρεται στον ισχύοντα κώδικα που απορρέει από τις παγκόσμια παραδεκτές αρχές περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών για τους οροθετικούς στην εργασία (HIV/AIDS - ΑΡΧΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ). Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο bear για την ενημέρωση που μας προσφέρει στο θέμα!

ANDY WARHOL: OTHER VOICES, OTHER ROOMS.

Andy Warhol film stills © The Andy Warhol Museum, Pittsburgh, PA a Museum of Carneigie Institute. All rights reserved. Andy Warhol polaroids © The Andy Warhol Foundation for the Visual Arts Inc.

From: SouthbankCentre

THE BRIDGE (2007).

Κάποιοι από σας ίσως θυμούνται το ποστ για την Γεωργία που είχα κάνει στις 24 Δεκεμβρίου, που αφορούσε την επιδρομή της αστυνομίας σε γραφεία οργάνωσης στην Τυφλίδα (εδώ). Με αφορμή αυτό βρίσκω στο μπλογκ Unzipped: Gay Armenia, το παρακάτω φιλμ μικρού μήκους.

The Bridge
A gay couple from Tbilisi, Georgia (former USSR) escapes homophobia in their home country by immigrating to Australia. One has his application for permanent residency in Australia approved but their future together hangs in the balance awaiting the arrival of the second letter from immigration.
Director: George Barbakadze
Writers: George Barbakadze, Fleurtasha Cooper

From: hsiungo

----
Επίσης, με αφορμή αυτό και επίσης με αφορμή το νομοσχέδιο που έχει φέρει προς διαβούλευση η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό για τους μετανάστες, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε το υπάρχον πρόβλημα των λοαδ μεταναστών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί υπάρχουν γκέι, λεσβίες, διαφυλικοί που προέρχονται από χώρες που η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη στις χώρες τους (όπως γνωρίζουμε η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη σε 70 χώρες του κόσμου) ή από χώρες που οι συνθήκες για τους ομοφυλόφιλους δεν είναι οι καλύτερες δυνατές και ψάχνουν να βρουν ένα καλύτερο μέλλον στην χώρα που βρίσκονται. Μήπως κάποτε θα πρέπει να μιλήσουμε και γι' αυτούς;

Θα πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι το νομοσχέδιο που είχε καταθέσει το ΠΑΣΟΚ, για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης το καλοκαίρι στο θερινό τμήμα, δεν περιείχε διάταξη για την περίπτωση που ο/η σύντροφος είναι μετανάστης. Ελπίζω να επανέλθει σύντομα το νομοσχέδιο στην Βουλή, από την κυβέρνηση πλέον του ΠΑΣΟΚ, και επιπλέον να περιέχεται ρύθμιση και γι' αυτό το ζήτημα.

MY IDENTITY (2008).

My Identity
by Vittoria Colonna, Irland.
ICCL Human Rights Film School Shortlistee.
My Identity documents the life of Lee, a transgender Irish person, and his daughter Siobhan. Lee’s story is a tribute to the ongoing battle facing transgender people and their families for recognition of their basic human rights. Transgender people are fighting for equal rights on a growing list of important issues: change of legal sex designation; parenthood; child custody; adoption; foster parenting, child protection services; violence; abuse; marriage equality; employment; healthcare and security. As the list grows, so does the need to raise awareness. Lee and Siobhan’s story is a poignant portrait of a loving family, and an insight into the discrimination experienced by transgendered persons and their loved ones.

KHAOS KOMIX.

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα, το Khaos Komix.

Khaos Komix is the story of a bunch of people in their late adolescence figuring out their identites, and many of those identities include alternate takes on gender and sexuality. There are characters who are gay, lesbian, bi, trans, etc, all of which is handled very well.
To quote the author, “This comic contains an equal amount of straight and gay people, but unfortunately for straight people (who are already so underrepresented in the media), I really only write about the queer ones.”

GOD'S CONTROL PANEL.

Και νά η μεγάλη αποκάλυψη που με χαρά σας προσφέρει το παρόν μπλογκ: God's control panel!, μέσω του Joe.My.God.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΣΟΥΣ, ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ.

Αντιγράφω το παρακάτω άρθρο από την Huffinghton Post:

Scat Porn and Prayer? Welcome To Sssempa World
Ariel Rubin, Posted: January 16, 2010 06:31

"I will not call them gays any more, these are sodomites. And I ask you please, in the media, stop misusing the word gay, which means happy people. These are not happy people."

It's when the pastor starts showing the photos of men covered in feces fisting each other, that you realize this is no ordinary press conference. On January 15th, addressing a crowded room of local and foreign journalists, controversial "pro family" pastor Martin Ssempa , sitting beside a solemn-looking Muslim Sheikh in front of posters saying "Barack Obama Back Off" and "Africans Unite Against Sodomy", begins his lengthy invective.
Ssempa called the conference to announce his plan to mobilize more than one million people to march on February 17th in Kampala to show the world just how strong support is for the proposed 'Anti-Homosexuality Bill'. "We want to give a postcard that he [President Museveni] can send to his friend Barack Obama," he says. However Ssempa, clearly relishing the media's spotlight, takes the opportunity to begin a lengthy digression on his deep-seated feelings about homosexuality, pedophilia and the "broken" West's decadent influence. Most of what he says might be laughable if his influence wasn't so far-reaching and the message so deeply offensive. As he repeatedly boasts, 95% of Ugandans are against homosexuality, "this is democracy at work."
A highly charismatic and flamboyant man, Ssempa seems less to speak than to gesticulate wildly, gleefully exhorting the audience of the ills implicit in homosexuality. At one point, he even dramatically decides to break for prayer, calling on the god "who destroyed Sodom and Gomorrah" to communicate to the media that Uganda will not perish in the same way. "God you know this bill has to pass," he prays with his eyes towards the heavens. "In Jesus' name, amen." Most of the journalists in the room, whether by force of habit or true faith, instantly mumble back, "amen".
Ssempa is no stranger to controversy, having over recent years, burned condoms in the name of Jesus and arranged for the publication of prominent homosexuals' names in cooperative local newspapers. His abstinence-based HIV/AIDS work was supported by the Bush White House and he has close ties with the born again First Lady, Janet Museveni. His latest work though, with MP David Bahati who privately introduced the bill, has thrust him into the forefront of the debate.
A captivating speaker and natural performer, (he was once the East African breakdancing champion), Ssempa clearly knows how to work a crowd. When a reporter asks why he is persecuting adults engaging in consensual acts in the privacy of their own bedroom, he quickly takes out his laptop to expose just what these acts are.
A pornographic slideshow of black and white photographs of men engaging in scatological fetishism is revealed. "I want to show you from their website", he proclaims, a devious smile forming. "I've taken the time to research what homosexuals do in the privacy of their bedroom. It is inhuman, it is animalistic, and it cannot be right. I want to show you these pictures." The audience lurches forward, leering at the pictures and groaning in disgust. Ssempa, enthusiastically goes on:

I want to say homosexuals eat each other's poop. Homosexuals stick their hands into their rectum. Homosexuals stick all sorts of deviant sexual things into their rectum. I want to show you this is from their website. So the first picture that I want to show you, you can see this man has just eaten the other person's poo poo and is rubbing it on his mouth, and I'm going to ask that we print for each of you a photocopy of this story so you get it fully.
Then, of course, they are grabbing each other's gentials, that is level number one, touching each other, grabbing each other. Then number three, now they are licking eachother's anus and are licking poop. And they call poo poo, chocolate. You see it is a change of words. I want you to see, Sheikh please forgive me but I want these people to see, they say a picture is worth one thousand words. This is a man eating the other person's poo poo, can you see that one? Please from BBC, I want you to tell them, we know what they do.

This coming from a man of god, a community and church leader, and yet also the co-author of a bill which makes touching another person "with the intention to commit homosexuality" an offense punishable by life in prison. He concludes, "After they have eaten poo poo, then he puts his hand inside the other man's rectum. You can see it. That is called fisting. FISTING! Practiced by 65% of all homosexuals. It is deviant! As if that is not enough, he puts it all the way," he pauses for effect and then excitedly grunts, "iiiiiin!" The audience erupts in laughter.
There is something distinctly un-Christian about Ssempa's lengthy tirade, whether it is the pronounced lack of compassion or the clever way he manipulates the argument. No he isn't victimizing, he is standing up for the real victims here: the minors and handicapped insidiously recruited by homosexuals. He criticizes rights groups for their betrayal of the "boy child" who is being molested and raped by men in Uganda without adequate protection. He accuses those who've accused him and his bill of fascistic and undemocratic aims as being "non-ideological" and "undemocratic" themselves, seeking to quash any discourse and stifle the debate.
Ssempa easily shores up support by turning the argument into one of African communal pride versus neo-colonial attempts to destroy it. He calls homosexuality a direct assault on the traditional African family in spite of (or perhaps to overcompensate for) the seldom-mentioned fact that he met his white wife in the United States. He frames the argument as the new clash of civilizations: "For us, as Africans, we are a community, our value system is 'I am because we are'. For the western people, the Europeans, they say 'I am because I am'."
He vigorously castigates America and European countries as "failed states" for "putting the export of sodomy as their number one priority" and seems especially emboldened by Uganda's recent oil discovery, dismissing Western aid as little more than a pittance. "If the changing of our laws to receive sodomy is the price we have to pay to receive mosquito nets and malaria nets, then we'd rather die in dignity."
According to Ssempa, America is bankrupt, deeply in debt to China and soon to be completely dependent on African oil. The U.S. can't afford to set preconditions now that Uganda sits on two billion barrels of crude. Uganda has entered a new era, the past Ssempa terms "B.U.O - before Uganda got oil"; now the country will sit alongside Abu Dhabi, Saudi Arabia and Kuwait.
Ssempa laughs and goes on to wax lyrically about the inherent evils of "anal licking" while every day his draconian bill inches closer to being passed. After dismissing one reporter's query over possible cessation of aid to Uganda, he exclaims to a rapt audience, "I care deeply about white people telling us what to do. We really find that annoying. I want to say we are a superpower!"

Το παραπάνω άρθρο το βρήκα από τις αναφορές του μπλογκ Gay Uganda.

GERALDINE.

Geraldine
One morning Gerald awoke transformed into a woman. More in: http://www.arthurdepins.com

From: Xipri

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ: A FRAGILE ACCOMPLISHMENT

OSCAR / IMPROVISATION 1 / BY HEDI SLIMANE from Johny Venegas on Vimeo.

PANAGIOTIS HADJISTEFANOU: A FRAGILE ACCOMPLISHMENT
“In their previous lives, all gay men were warriors” somebody once told me, whispering against the strong wind, early one Mediterranean morning, as we both sat stoned on a stone ledge, its rough, white saddle riding two disparate landscapes, tentatively defining a permeable border between an open air party and an open air garbage dump. The dance floor, on the one side of the divide, barely contained the writhing mass of semi-naked bodies, straining en masse to the attenuated melodrama of obscure techno pulsing all around us, it's deep bass undulations flying over the border, penetrating the other side, sending quivers across the pale spines of smoke plumes, themselves dancing over the overflowing, neighboring, illegal dumping ground, yet another mass of bodies spontaneously combusting up in the neighboring hills, over whose hump the local trash flowed, a pale mass of tumescent plastic bags creating a substitute landscape, peculiarly color coordinated with the equally gray, tumbling, and bumpy real one lying underneath this artificial, flammable skin.
The sun, barely brighter than our hallucinations, was spilling its white light, dutifully rising over the edge of a dance floor teaming with ecstatic bodybuilders. For some reason I don’t recall explained, the same somebody further elaborated that, that as “ex-mercenaries reborn, gay men vow to never hold a weapon again, choosing to survive without a knife, consecutively reincarnated weaponless in each and every life they were meant to live and die through”.
* Note: A Fragile Accomplishment is a novel written and presented on Un nouVeau iDEAL by Panagiotis HadjistefanouAll photographs, kind courtesy of Hedi Slimane The video OSCAR / IMPROVISATION 1 by Hedi Slimane, features Oscar who is a dancer of the Royal Danish Ballet. on the drums is Mathias member of the band Supershine.

Photographs courtesy of HEDI SLIMANE Όλο το Fragile Accomplishment του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου το βρίσκετε, πιέζοντας εδώ.

ΕΝΑ ΣΠΟΤ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ.

Εξαιρετικό αυτό το σπότ από την Διεθνή Αμνηστία.

Amnesty International Gay Rights Spot (with Slim K)
The short for "Amnesty International" has been linked to by dozens of sites, news portals and blogs. In the online gay world, it secured a front-page report which caused a surge in visits to the spot posted on YouTube.
A project directed by Juan Varela and produced by Brenda Weiermair, Txetxu Lozano and Laura Bautista for Saatchi & Saatchi (Madrid, Spain) - Slim Khezri stars as a Robber.
Production Note: Shot March 8th, 2008 in Fullerton, CA.

From: SlimKhezri

PIERROT IN TURQUISE OR THE LOOKING GLASS MURDERS (1970).

Ένα απόσπασμα 9 περίπου λεπτών από το μικρού μήκους του Lindsay Kemp, Pierrot In Turquoise με τον David Bowie, που είχε αρχικά γυριστεί για λογαριασμό της τηλεόρασης.

Pierrot in Turquoise or The Looking Glass Murders
"The Looking Glass Murders" is an obscure, shot on video, made for Scottish TV version of the mime improv play "Pierrot in Turquoise," which Lindsey Kemp and David Bowie first staged in 1967. Pierrot is a freaky mime who ventures into a mirror where he falls in love and rolls around with the equally grotesque Columbine. But when Columbine beds black stallion (in half-assless spandex) Harlequin, Pierrot's jealousy takes over and drives him to murder. Cloud watches over the proceedings from his perch (on a ladder!) and narrates in song.
"Weird" doesn't begin to describe this one. It begins and ends with a man playing piano, but no sound is emitted. The sparse production doesn't betray its theatrical roots -- there's a grand total of two sets and they make no attempt to disguise the fact they're thrown together on stages.

From: Chunkazoota

ΑΜΑΝΤΑ ΣΙΜΠΣΟΝ: ΜΙΑ ΔΙΑΦΥΛΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ.

Αντιγράφω από δημοσίευμα του Έθνους.

TPANΣEΞOYAΛ ΣYMBOYΛOΣ TOY OMΠAMA
H πρώτη τρανσέξουαλ σύμβουλος της διοίκησης Oμπάμα διορίστηκε προχτές στο υπουργείο Eμπορίου, με αρμοδιότητα τις εξαγωγές οπλικής τεχνολογίας. Eτσι ο Oμπάμα έριξε άλλο ένα ταμπού, καθώς έχει ήδη συμπεριλάβει στην ευρύτερη κυβέρνησή του δεδηλωμένους ομοφυλόφιλους, άνδρες και γυναίκες.
H 48χρονη Aμάντα Σίμπσον υπήρξε πιλότος μαχητικών αεροσκαφών, με 30χρονη εμπειρία ως στέλεχος της πολεμικής βιομηχανίας. Ως άνδρας παντρεύτηκε και απέκτησε έναν γιο (15χρονο σήμερα), ενώ ξεκίνησε τη διαδικασία αλλαγής φύλου το 2000. Eπίσης, ήταν υποψήφια βουλευτής Aριζόνας με τους Δημοκρατικούς και διευθύνει και το Eθνικό Kέντρο Iσότητας των Tρανσέξουαλ.
«Θέλω να πιστεύω ότι επιλέχτηκα για τις γνώσεις μου και όχι ως εκπρόσωπος μιας κοινότητας χάριν ποσόστωσης», δήλωσε η Aμάντα Σίμπσον στο ABC. «Ξέρω, όμως, ότι όσο σκληρά κι αν εργαστώ πάντα θα υπάρχουν υπόνοιες για το δεύτερο», συμπλήρωσε. Mολονότι ο Oμπάμα προώθησε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, διαφωνεί με την καθιέρωση του γάμου μεταξύ τους και διστάζει να καταργήσει όλες τις διακρίσεις σε βάρος τους στις ένοπλες δυνάμεις.
- μέσω του transs.gr.

Παρακάτω σχετικό βίντεο από την Rachel Maddow στο MSNBC.


From: autumn59

THE CHAIN.

Ένα από τα κομμάτια που αγάπησα, και αγαπώ πολύ ακόμη. Με γυρίζει γύρω στα 24-25 χρόνια πίσω, θυμίζοντας πολύ όμορφες στιγμές σε ένα από τα πολύ αγαπημένα μου μπαρ τότε, το Crazy Horse στα Σίδερα Χαλανδρίου.
The Chain, από τους Fleedwood Mac και την Stevie Nicks.


From: flamingcrystal

ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ.

dvderif

TROPIC OF CAPRICORN (2005).

Tropic of Capricorn.
short film | brazil | 29.00'.
Four transsexuals are brought in to a hotel room on the same night. Each trans woman is asked to lay on a bed in an empty room and reveal herself to a camera mounted on the ceiling. As the film progresses, their stories blend, separate and overlap in a beautifully-constructed collage of multi-coloured images. They share with the camera their fantasies, hopes, questionings and experiences in the streets of Sao Paulo.
AWARDS
- Best Documentary | Sopot Independent Film Festival | Poland
- Honorable Mention | AluCine Toronto Latin@ Media Festival | Canada
- Best Film Nomination | International Experimental Film Festival Carbunari | Romania
- Best Film Nomination | Mostra do Filme Livre | Brazil
SELECTED SCREENINGS
- Split - International Festival of New Film | Croatia
- 15th Videobrasil International Electronic Art Festival | Brazil
- Lisbon Gay and Lesbian Film Festival | Portugal
- Portobello Film Festival | England
- Exis Experimental Film & Video Festival | Korea
- 9th International Video Festival Videomedeja | Serbia & Montenegro
- Lausanne Underground Film & Music Festival | Switzerland
- Festival Mix Brasil de Cinema e Vídeo | Brazil
- Kunst Film Biennale | Germany
- VAD Festival Internacional de Vídeo i Arts Digitals | Spain
- Mostramundo, Festival da Imagem em Movimento | Brazil
- Rencontres Internationales Paris/Berlin de Nouveau Cinéma et Art Contemporain | France
- 1st Aarhus Festival of Independent Arts (AFIA) | Denmark
- International Videofestival Bochum | Germany
- Inside Out Toronto Lesbian and Gay Film and Video Festival | Canada - Videolab | Portugal
- The First and the Last Experimental International Film Festival | Australia
- Canarias Media Fest | Canarias Islands
- MIX New York Lesbian & Gay Experimental Film Festival | USA
- Tirana International Film Festival | Albany
- 10th Cine Las Americas International Film Festival | USA
- Aza Film Festival | Greece
- Monkeytown | USA

TROPIC OF CAPRICORN (2005) from kika nicolela on Vimeo.

7 YEARS (2008).

7 years
by Bram Vergeer
Borders do not bound homosexuality. It is a fact of life that every community has to deal with. Kenya’s rapidly modernizing society is still heavily influenced by tribal, religious and neo-colonial values. Practising homosexuality is punishable with 7 years imprisonment.
7 YEARS explores the background of this fact and shows how gays and lesbians manage to live in a hostile environment. Finding a job, treating family, going out and sex are daily issues Kenyan gays and lesbians are dealing with. From a pastor to a male sex worker, 7 YEARS gives a voice to a group of people who are normally used to keep quiet.

ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΑ...

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα της Ναυτεμπορικής.

Για «βιολογικά θεμελιωμένες διαφορές ανάμεσα στα φύλα» κάνει λόγο ο Πάπας
NAFTEMPORIKI.GR Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2010 15:24
Ο Πάπας Βενέδικτος στηλίτευσε τους νόμους οι οποίοι, όπως αναφέρει, καταλήγουν να αρνούνται «τη βιολογική διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα στο όνομα της μάχης κατά των διακρίσεων».
Ο προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας διευκρίνισε ότι αναφέρεται σε χώρες της Ευρώπης και της αμερικανικής ηπείρου, τονίζοντας ότι «η ελευθερία δεν μπορεί να είναι απόλυτη, διότι ο άνθρωπος δεν είναι Θεός» και «ο δρόμος που πρέπει να ακολουθεί δεν μπορεί να καθορίζεται από την αυθαιρεσία ή την επιθυμία».
Στη διάρκεια της ετήσιας ακρόασης των διαπιστευμένων στο Βατικανό μελών του διπλωματικού σώματος, ο Πάπας χαρακτήρισε «επίθεση» ενάντια στα όσα δημιούργησε ο Θεός «τους νόμους ή τις πολιτικές που, στο όνομα της μάχης κατά των διακρίσεων, προσβάλλουν τη βιολογικά θεμελιωμένη διαφορά ανάμεσα στα φύλα».
Ο προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας διευκρίνισε ότι αναφέρεται σε χώρες της Ευρώπης και της αμερικανικής ηπείρου, τονίζοντας ότι «η ελευθερία δεν μπορεί να είναι απόλυτη, διότι ο άνθρωπος δεν είναι Θεός» και «ο δρόμος που πρέπει να ακολουθεί δεν μπορεί να καθορίζεται από την αυθαιρεσία ή την επιθυμία».
Οι επισημάνσεις του Πάπα, στο πλαίσιο ομιλίας του αφιερωμένης στην προστασία του Περιβάλλοντος, διατυπώνονται λίγο μετά την υιοθέτηση, στις 8 Ιανουαρίου από το πορτογαλικό κοινοβούλιο, νομοσχεδίου που νομιμοποιεί τον γάμο μεταξύ ομόφυλων και χαρακτηρίστηκε από τον πρωθυπουργό Ζοζέ Σόκρατες «νόμος της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας και του ανθρωπισμού».
Στις 28 Δεκεμβρίου τελέσθηκε στο Ουσουάγια της νότιας Αργεντινής ο πρώτος γάμος μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής, της μεγαλύτερης καθολικής περιοχής του κόσμου.

Στο παρακάτω βίντεο ένα από τα παλιότερα παραληρήματά του, τον Μάρτιο του χρόνου που μας πέρασε, όταν καταδίκαζε την χρήση των προφυλακτικών κατά την επίσκεψή του στην Αφρική - στο κατάλληλο μέρος δηλαδή...


From: Johannwyss82

OLD AGE IS NO PLACE FOR SISSIES.

Old Age Is No Place For Sissies
by Kevin Jardin
A documentary exploring the struggles of aging within the Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender community.

ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΚΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΟΥΓΚΑΝΤΑ.

Ετεροχρονισμένα κάπως, όμως τώρα βρίσκω στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το ψήφισμα της 17ης Δεκεμβρίου στα ελληνικά για τον ομοφυλοφοβικό νόμο στην Ουγκάντα και το αντιγράφω.

Κείμενα που εγκρίθηκαν
Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009 - Στρασβούργο
Ουγκάντα: σχέδιο νόμου κατά της ομοφυλοφιλίας
Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 17ης Δεκεμβρίου 2009 σχετικά με την Ουγκάντα: νομοσχέδιο κατά των ομοφυλοφίλων

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ,

– έχοντας υπόψη τις διεθνείς υποχρεώσεις και μηχανισμούς για τα ανθρώπινα δικαιώματα, περιλαμβανομένων όσων περιέχονται στις συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών που διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες και απαγορεύουν τις διακρίσεις,
– έχοντας υπόψη τη συμφωνία εταιρικής σχέσης μεταξύ των μελών της ομάδας των κρατών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού, αφενός, και της ευρωπαϊκής κοινότητας και των κρατών μελών αυτής, αφετέρου, που υπογράφηκε στην Κοτονού στις 23 Ιουνίου 2000(1) και τις ρήτρες της συμφωνίας αυτής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως το άρθρο 9
– έχοντας υπόψη τα άρθρα 6 και 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και το άρθρο 19 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) που δεσμεύει την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και τα κράτη μέλη, να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες και παρέχουν τα μέσα σε επίπεδο ΕΕ για την καταπολέμηση των διακρίσεων και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
– έχοντας υπόψη τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως το άρθρο 21 που απαγορεύει τις διακρίσεις με βάση τον γενετήσιο προσανατολισμό,
– έχοντας υπόψη το σύνολο των δραστηριοτήτων της ΕΕ για την καταπολέμηση της ομοφοβίας και των διακρίσεων που βασίζονται στον γενετήσιο προσανατολισμό,
– έχοντας υπόψη τα προηγούμενα ψηφίσματά του για την ομοφοβία, την προστασία των μειονοτήτων και των πολιτικών κατά των διακρίσεων, ιδίως δε τα ψηφίσματα της 18ης Ιανουαρίου 2006 για την ομοφοβία στην Ευρώπη(2) και της 15ης Ιουνίου 2006 σχετικά με την αύξηση της ρατσιστικής και ομοφοβικής βίας στην Ευρώπη(3) και της 26ης Απριλίου 2007 σχετικά με την ομοφοβία στην Ευρώπη(4) ,
– έχοντας υπόψη τη συνεδρίαση της κοινής κοινοβουλευτικής συνέλευσης ΑΚΕ-ΕΕ για τα πολιτικά θέματα που πραγματοποιήθηκε στη Λουάντα στις 28 Νοεμβρίου 2009,
– έχοντας υπόψη το ψήφισμα ΑΚΕ-ΕΕ της 3ης Δεκεμβρίου 2009 σχετικά με την κοινωνική και πολιτιστική ολοκλήρωση και τη συμμετοχή των νέων,
– έχοντας υπόψη το άρθρο 122, παράγραφος 5 του Κανονισμού,
A. λαμβάνοντας υπόψη ότι στις 25 Σεπτεμβρίου 2009 ο βουλευτής David Bahati κατέθεσε στο κοινοβούλιο της Ουγκάντα το "Νομοσχέδιο 2009 κατά της Ομοφυλοφιλίας",
Β. λαμβάνοντας υπόψη ότι ο προτεινόμενος νόμος προτείνει την καθιέρωση βαρύτερων ποινών προκειμένου να ποινικοποιείται η ομοφυλοφιλία και να τιμωρούνται εκείνοι που κατηγορούνται ότι είναι λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι ή υπερφυλικοί με ισόβια κράτηση ή με θανατική ποινή,
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το νομοσχέδιο περιλαμβάνει μία διάταξη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε φυλάκιση έως και τριών ετών του οποιουδήποτε, περιλαμβανομένων των ετεροφυλόφιλων, που παραλείπει να καταγγείλει εντός 24 ωρών την ταυτότητα του οποιουδήποτε γνωρίζει ότι είναι λεσβία, ομοφυλόφιλος, αμφοτεροφυλόφιλος ή υπερφυλικός ή που υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα για τις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους, τους αμφοτεροφυλόφιλους ή τους υπερφυλικούς,
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το νομοσχέδιο προβλέπει την ακύρωση εκ μέρους της Ουγκάντα όσων διεθνών ή περιφερειακών της δεσμεύσεων θεωρείται ότι έρχονται σε αντίθεση με τις διατάξεις του προτεινόμενου νόμου,
Ε. λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ευρωπαίος Επίτροπος De Gucht, οι κυβερνήσεις της Βρετανίας, Γαλλίας και Σουηδίας, ο Πρόεδρος Ομπάμα και ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ έχουν ήδη καταδικάσει τον νόμο,
ΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι μη κυβερνητικές οργανώσεις ανά τον κόσμο και στην ίδια την Ουγκάντα καταγγέλλουν τον προτεινόμενο νόμο ως κύριο εμπόδιο για την καταπολέμηση του HIV/AIDS στο πλαίσιο της κοινότητας των ομοφυλοφίλων,
Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι στην Αφρική η ομοφυλοφιλία είναι νόμιμη μόνο σε 13 χώρες ενώ τιμωρείται σε 38 χώρες, και μάλιστα η Μαυριτανία, το Σουδάν και η Βόρεια Νιγηρία προβλέπουν ακόμη και τη θανατική ποινή και ότι η έγκριση του νόμου αυτού στην Ουγκάντα θα μπορούσε να είχε κλιμακωτές συνέπειες σε άλλες αφρικανικές χώρες στις οποίες άτομα διώκονται ή θα μπορούσαν να διωχθούν λόγω του γενετησίου προσανατολισμού τους,
1. υπογραμμίζει ότι ο γενετήσιος προσανατολισμός είναι θέμα που εμπίπτει στο ατομικό δικαίωμα για ιδιωτική ζωή, διασφαλίζεται από το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, σύμφωνα με το οποίο θα έπρεπε να προωθούνται η ισότητα και η έλλειψη διακρίσεων και να διασφαλίζεται ταυτόχρονα η ελευθερία έκφρασης· στο πλαίσιο αυτό, καταδικάζει το "νομοσχέδιο 2009 κατά της ομοφυλοφιλίας'·
2. καλεί, ως εκ τούτου, τις αρχές της Ουγκάντα να μην εγκρίνουν το νομοσχέδιο και να αναθεωρήσουν τους νόμους τους εις τρόπον ώστε να αποποινικοποιηθεί η ομοφυλοφιλία·
3. υπενθυμίζει στην κυβέρνηση της Ουγκάντα τις υποχρεώσεις της βάσει του διεθνούς δικαίου και βάσει της Συμφωνίας Κοτονού που ζητεί το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο·
4. υπενθυμίζει τις δηλώσεις της Αφρικανικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών σύμφωνα με τις οποίες ένα κράτος δεν μπορεί με το εσωτερικό του δίκαιο να αφίσταται των διεθνών υποχρεώσεών του σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα·
5. είναι εξαιρετικά θορυβημένο για το γεγονός ότι διεθνείς δωρητές, μη κυβερνητικές οργανώσεις και ανθρωπιστικές οργανώσεις ενδέχεται να επανεξετάσουν ή ακόμη και να παύσουν τις δραστηριότητές τους σε ορισμένους τομείς εφόσον το νομοσχέδιο ψηφιστεί και καταστεί νόμος· 6. απορρίπτει σθεναρά οποιαδήποτε κίνηση για την καθιέρωση της θανατικής ποινής·
7. καλεί το Συμβούλιο και την Επιτροπή να προβούν επειγόντως σε διαβήματα στις αρχές της Ουγκάντα και, εφόσον το νομοσχέδιο καταστεί νόμος κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να επανεξετάσουν τη δέσμευσή τους έναντι της Ουγκάντα προτείνοντας μεταξύ άλλων άλλη τοποθεσία για τη διεξαγωγή της διάσκεψης για την αναθεώρηση του καθεστώτος της Ρώμης που έχει προγραμματισθεί για τις 31 Μαϊου 2010·
8. καλεί το Συμβούλιο, την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να αναλύσουν την κατάσταση στις τρίτες χώρες σε σχέση με τις εκτελέσεις, την ποινικοποίηση ή τις διακρίσεις με βάση τον γενετήσιο προσανατολισμό και να αναλάβουν συντονισμένη δράση σε διεθνές επίπεδο για την προώθηση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες αυτές με τα κατάλληλα μέσα, περιλαμβανομένης της συνεργασίας με τις τοπικές μη κυβερνητικές οργανώσεις·
9. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή, στις κυβερνήσεις και στα κοινοβούλια των κρατών μελών, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ουγκάντα και στον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Ουγκάντα.

EMBRACE (2008).

Emprace.
short film | japan | 20.00'
Story, Edited & Directed by Yasuyuki Kubota.
Photography by Yuji Hori.
The short movie that depicts the flow of emotions between a gay man and his female friend who are visitig onsen, Japanese hot spring resort. The Official Selection of the 11th Tokyo International Lesbian & Gay Film Festival

From: YasuyukiKBT

BENJAMIN SMOKE.

Ο Benjamin Smoke (γεννημένος με το όνομα Robert Dickerson), υπήρξε μουσικός, φρόντμαν της μπάντας Smoke. Θεωρήθηκε στην αρχή της καριέρας του ως ένας απ' τους πιο ριζοσπαστικούς γκέι ροκενρολ περφόρμερ, ενώ εμφανιζόταν ως ντραγκ κουήν από μικρή ηλικία.

Μόλις εννιά χρονών, εμφανίστηκε δημοσίως ντυμένος γυναίκα, "με μία πετσέτα στο κεφάλι, όπως η Γούπι Γκόλντμπεργκ", όπως είχε διηγηθεί γελώντας ο ίδιος. Στην Νέα Υόρκη, βρήκε εργασία στο κλαμπ CBGB. Γυρνώντας στην Ατλάντα όπου γεννήθηκε, πήρε μέρος στην αντεργκράουντ σκηνή της με διάφορα σχήματα όπως τους, Easturn Stars, Monroe is Naked Again, Freedom Puff, Blade Emotion, και Opal Foxx Quartet. Το ψευδώνυμο που είχε διαλέξει για τον εαυτό του ήταν Miss Opal Foxx.

Γρήγορα τράβηξε το ενδιαφέρον πολλών - τα φωνητικά του έμοιαζαν αρκετά με του Τομ Γουέιτς, "η φωνή του ομοιάζε με τον βρυχηθμό ενός πληγωμένου λονταριού", είχε γραφτεί τότε.

Ο Smoke έζησε τα δύσκολα χρόνια του aids, χάνοντας αρκετούς φίλους και συνεργάτες του στα γκρουπ που δούλεψε, ενώ ήταν οροθετικός και ο ίδιος. Έλεγε ότι το aids δεν είναι "θανατική καταδίκη", ενώ ο ίδιος συμπλήρωνε ότι "με έφερε ξανά κοντά στην μητέρα μου που είχαμε αποξενωθεί", και τούτο τον έκανε να νοιώθει καλά. Η χρήση όμως ναρκωτικών ουσιών και η ηπατίτιδα c, σε συνδιασμό με επιπλοκές του ιού έδωσαν κατάληξη στη ζωή του τον Ιανουάριο του 1999.

Ένα χρόνο μετά το θάνατό του, οι Jem Cohen και Peter Sillen, γυρίζουν ντοκυμαντέρ με θέμα τη ζωή του, και τίτλο "Benjamin Smoke", με σκηνές που είχαν τραβηχτεί όσο ζούσε.
Από το ντοκυμαντέρ αυτό θα δούμε απόσπασμα.

Trailer for the highly acclaimed documentary by directors Jem Cohen (FUGAZI: INSTRUMENT) and Peter Sillen (SPEED RACER) on legendary underground musician Benjamin. BENJAMIN SMOKE follows the crooked path of this fringe-dweller, speed-freak, occasional drag-queen and all-around renegade living in the hidden Atlanta neighborhood called "Cabbagetown," and playing with his band Smoke. This moving, heart-breaking and often funny portrait premiered at the 2001 Berlin Film Festival, won the First Prize Juror's Award at the 2001 Doubletake Documentary Film Festival and had a national theatrical release by Cowboy Pictures, garnering acclaim from critics throughout the country. The DVD edition includes over forty minutes of outtakes and interviews with Benjamin, bonus live footage of Smoke, and performances of unreleased tribute songs by Cat Power and Vic Chesnutt.
- http://www.plexifilm.com

From: doctorrok

PARIS IS BURNING (1990).

Paris Is Burning=
by Jennie Livingston, 78'
Paris Is Burning is a 1990 documentary film directed by Jennie Livingston. Filmed in the mid-to-late 1980s, it chronicles the ball culture of New York City and the poor, African American and Latino gay and transgendered community involved in it. Many consider Paris Is Burning to be an invaluable documentary of the end of the "Golden Age" of New York City drag balls, as well as a thoughtful exploration of race, class, and gender in America.

MY PINK HAT (2009).

My Pink Hat
by Kit Wilkins

HAPPY & GAY.

Happy & Gay, work-in-progress
by Fuela Fire
- happyngay.com

Η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΟΜΟΦΥΛΩΝ.

Αντιγράφω από την Καθημερινή:

Νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων στην Πορτογαλία
Το κοινοβούλιο υιοθέτησε σε πρώτη ανάγνωση το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Απέρριψε ωστόσο τις υιοθεσίες παιδιών.
Το πορτογαλικό κοινοβούλιο υιοθέτησε σήμερα σε πρώτη ανάγνωση το νομοσχέδιο της σοσιαλιστικής κυβέρνησης που νομιμοποιεί το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, αλλά απέρριψε τις προτάσεις της άκρας Αριστεράς και των πρασίνων για την υιοθέτηση παιδιών από τα ζευγάρια των ομοφυλοφίλων.
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, του οποίου υπεραμύνθηκε από το βήμα της βουλής ο πρωθυπουργός της χώρας Ζοζέ Σόκρατες, ψηφίστηκε σχεδόν από το σύνολο των βουλευτών της Αριστεράς, οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ενώ η δεξιά ψήφισε κατά. Το νομοσχέδιο αυτό θα πρέπει τώρα να συζητηθεί στις επιτροπές πριν υιοθετηθεί οριστικά και τεθεί σε ισχύ.
Στην ομιλία του, ο Σόκρατες εξήγησε ότι η κυβέρνησή του θέλει «να αποκαταστήσει τις αδικίες που γίνονταν επί δεκαετίες σε βάρος των ομοφυλοφίλων» και υπενθύμισε ότι έως το 1982 η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικά κολάσιμη στην Πορτογαλία.
Η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων ήταν ένα από τα μέτρα που περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Σε αντίθεση με την Ισπανία, όπου η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων το 2005 είχε προκαλέσει ευρεία δυσανασχέτηση και είχε κατεβάσει στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες πολέμιους του μέτρου, στην Πορτογαλία έχει μέχρι στιγμής προκαλέσει μια διακριτική αντίδραση από τις οργανώσεις που πρόσκεινται σε κύκλους καθολικών, ενώ και η δεξιά αποφεύγει επιμελώς οποιαδήποτε ηθική κρίση πάνω στο ζήτημα.
- www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Και από το BBC:

Same-sex marriage law backed in Portugal's parliament
Portugal's parliament has passed a law to legalise same-sex marriage, but rejected proposals to allow homosexual couples to adopt.
The bill was approved with the support of the governing Socialist Party and other parties further to the left.
Prime Minister Jose Socrates opened the debate with an appeal to back the law, saying it would put right an injustice that had caused unnecessary pain.
The law has been fiercely opposed by conservatives in the Catholic country.
Rightist parties had sought a national referendum on the issue following a petition that collected more than 90,000 signatures, but their proposal was rejected.
Friday's debate was at times heated, says the BBC's Alison Roberts in Lisbon, with Socialists attacking as discriminatory a counter-proposal from the centre-right Social Democrats for a new so-called civil union for same-sex couples.
The bill will now be reviewed in committee before coming back for a final vote in parliament.
If the law is ratified by President Anibal Cavaco Silva, it could come into effect in April - just a month before a visit to Portugal by Pope Benedict XVI, a staunch opponent of gay marriage.
The ratification would make Portugal the sixth country in Europe to allow same-sex marriages after Belgium, the Netherlands, Spain, Sweden and Norway.
Many other countries have introduced civil partnerships, which give lesbian and gay couples some of the rights of married heterosexuals.