Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ, ΤΟ 10% ΚΑΙ Η ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑ.

Αντιγράφω το ποστ του φίλου xomeritis.
οι κοπρολάλες νεράϊδες του 10%.
Ολοκληρώνω δύο τρία πράγματα που ήθελα να πω με την προηγούμενη ανάρτηση και δεν τα κατάφερα λόγω έλλειψης χρόνου - σχετικά μ’ ένα κείμενο στο 10%, που έφερε στην προσοχή μου η Stassa.
Σίγουρα, ότι γράφεται σ’ ένα διαδικτυακό λοατ περιοδικό, όπως επισήμανε κάποιος φίλος, αφορά σ’ όλες και όλους μας. Ειδικά όταν το περιοδικό έχει διαλέξει το «10%» για τίτλο του. Αυτά που γράφονται στο κείμενο λοιπόν, μας βαραίνουν όλους (σ’ αντίθεση με κάποιο blog που εκφράζει προσωπικές απόψεις). Είναι λυπηρό που το εν λόγω κείμενο έρχεται και δένει μ’ όσα μας προσάπτει ο Μητροπολίτης Πειραιά (ας θυμηθούμε το «ηθικά απονευρωμένους, με ψυχοπαθολογικές εκτροπές και ψυχασθένειες, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής, που έκαναν αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής των περιττωμάτων». Όταν μάλιστα, ο ίδιος ο Μητροπολίτης έχει προβεί σε αγωγή κατά του Λύο Καλοβυρνά, της συντακτικής ομάδας του 10%, καθώς ο δεύτερος σχολίασε, μέσω του 10%, τις δηλώσεις του πρώτου. Ο Λύο είναι ξύπνιος άνθρωπος, αυτά πρέπει να τα προσέχει.
Επίσης, το κείμενο στο 10% είναι επί της ουσίας φοβικό. Κάθε συνεσταλμένη νέα ή νέος, που βρίσκονται σε διαδικασία συνειδητοποίησης ορισμένων πραγμάτων, αλλά έχουν ακόμα κοινωνικές ή σεξουαλικές αναστολές, που θα καταφύγουν για συμπαράσταση στο 10% και που θα διαβάσουν το κείμενο το οποίο χρησιμοποιεί γλώσσα εξαιρετικά επιθετική (ο Καλοβυρνάς το ξέρει αυτό καλύτερα απ’ όλους), θ’ αποτραβηχτούν πίσω στο καβούκι τους ακόμα πιο φοβισμένοι. Με τέτοια γλώσσα ούτε outreach κάνεις, ούτε προκαταλήψεις πολεμάς.
Είναι επιπρόσθετα το κείμενο φοβικό και ειδικά με τα τρανς άτομα, καθώς επικεντρώνεται στην πιο ευάλωτη μειονότητα της κοινότητάς μας, για την οποία στη χώρα μας οι επιλογές είναι σχεδόν ανύπαρκτες και η πορνεία αποτελεί την κύρια βιώσιμη επαγγελματική προοπτική. Όποιο χιούμορ κι αν υπήρχε αυτοαναιρείται από τη ίδια του τη χυδαιότητα. Παραμένει η σκληρότητα της γλώσσας, σημαδεύοντας και – το κυριότερο - χαρακτηρίζοντας για άλλη μια φορά τις τρανς της Ελλάδας.
Θέλει προσοχή. Κείμενα σαν κι αυτό στο 10% αφήνουν πυρομαχικά στα χέρια όσων θέλουν να μας πολεμήσουν. Και στο τέλος της ημέρας, όταν φτάσουμε σε στιγμή λήψης αποφάσεων (όπως φτάσαμε στη Βουλή με το Σύμφωνο Συμβίωσης), θα διαπιστώσουμε ότι αυτοί είναι πολλοί και παρατεταγμένοι, ενώ από μας ελάχιστοι στην πρώτη γραμμή, αγύμναστοι και χωρίς συνοχή - αυτό δείχνει και η στάση του 10% με τη δημοσίευση του πρόσφατου κειμένου.
Συμφωνώ απόλυτα με τον xomeritis, και έστω και τώρα θα πρέπει το 10%, να δώσει κάποιες ικανοποιητικές εξηγήσεις.

16 σχόλια:

Ephemeron είπε...

"θα πρέπει το 10%, να δώσει κάποιες ικανοποιητικές εξηγήσεις"
Ακομα δεν καταλαβα γιατι το 10% πρεπει να δωσει εξηγησεις...
Μπορεις να μας το εξηγησεις;;;

Tales from the other side of town είπε...

Ephemeron,
Είσαι ο τελευταίος που περίμενα ότι θα είχες αυτή την απορία. Ζείς σε μια χώρα που έχει ένα σοβαρό λοαδ κίνημα, που σέβεται τα τρανς άτομα. Το λοιπόν, εγώ αισθάνομαι πολύ λίγος για να σου το εξηγήσω. Αφού μπορείς και θαυμάζεις τον μεγάλο μας Καβάφη, και δεν μπορείς να καταλάβεις ένα απλό κείμενο του Ξωμερίτη, εγώ είμαι πράγματι πολύ λίγος.
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ό,τι σε μία Ελλάδα που ακόμη οι πιο πολλοί είναι into the closet αυτή η επιθετική και χυδαία γλώσσα δεν βοηθάει, τουναντίον κάνει κακό, τί να πώ.
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις, ότι οι τρανς ζητάνε αναγνώριση της ταυτότητας φύλου τους, και η Χ "νεράϊδα", χάριν αστεϊσμού έρχεται και μας μιλάει για την "πούτσα της Βίκυς". Να υποθέσω δηλαδή πως όταν βλέπεις μια τρανς που δεν έχει κάνει επέμβαση, λές από μέσα σου "γειά σου τσολιά μου, γειά σου γαμιά μου", ε;
Αλλά ίσως τελικά έχεις δίκιο, σε μια χώρα που είναι μια απέραντη παιδική χαρά, γιατί να διαφέρει και ο γκέι χώρος. Ας συνεχίσουμε με αυτή την ελαφρότητα και με αυτή την επιπολαιότητα. Όταν όμως από τους απ' έξω από τους εχθρούς μας, έρθουν ως επιχειρήματα τα ίδια τα δικά μας λόγια, τότε ας μην παραπονεθούμε.

Tales from the other side of town είπε...

Απλά προσπαθώ να φανταστώ -για να κάνω έναν παραλληληλισμό- αν το Advocate πχ είχε κάνει ένα τέτοιο δημοσίευμα, τί θα είχε γίνει.

Ephemeron είπε...

Σαφως εδω στην Αμερικη αν καποιος εβγαινε εναντιον των τρανς θα την ετρωγε στη μουρη.
Απο την αλλη πλευρα ομως εδω ΔΕΝ υπαρχουν διαφοροι "ανωνυμοι" bloggers που δεν τολμανε να δειξουν την πραγματικη τους ταυτοτητα, και εχουν την αυθαδια να τους ακουει η gay κοινοτητα ή να διαολοστελνουν επωνυμους που κανουν οτι μπορουν για την κοινοτητα...
Μονο στην Ελλαδα γινεται αυτο το πραγμα...
Να φτυνει ο ενας blogger τον αλλο στη μουρη επειδη δεν του αρεσε τι εγραψε καποιος και να τρωγονται σαν τα σκυλια.
Το blogging καταντησε να γινει διαγωνισμος, του ποιος ειναι πανεξυπνος, ποιος ειναι παντογνωστης και ποιος θα επιβαλει την γνωμη του στους αλλους.
Εδω αν γινοταν αυτα, θα γελαγανε και οι πετρες.

Tales from the other side of town είπε...

Σ' ευχαριστώ για την πρώτη σου απάντηση.

Πάμε στους μπλόγκερς τώρα. Τα ξεκατινιάσματα γενικώς ανάμεσα στους μπλογκερς, δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε σε κανέναν. Είτε γίνονται μεταξύ ανώνυμων, είτε ανθρώπων που παρουσιάζουν το ονοματεπώνυμό τους, είτε, είτε, είτε. Νομίζω όμως ότι τελικά δίνουμε στα μπλογκς μεγαλύτερη σημασία απ' όση έχουν. Δηλαδή το γεγονός ότι διατηρώ ένα μπλογκ, δεν νομίζω ότι σημαίνει και κάτι εν τέλει. Σιγά τα ωά.

Ανώνυμοι μπλόγκερ τώρα, ή καλύτερα μπλογκερ που χρησιμοιποιούν κλειδωμένο ψευδώνυμο. Κατ' αρχήν ένας από τους μπλογκερς που παρακολουθώ και τα τελευταία χρόνια ψηφίζεται ανάμεσα στους τρεις πρώτους του Καναδά, είναι "ανώνυμος". Το μπλογκ του εξαιρετικό. Θα σου έλεγα ότι εξαρτάται από το πώς το χρησιμοποιεί. Υπό την έννοια που το λες και το μπλογκ που σχολιάζεις αυτή τη στιγμή, σ' αυτή την κατηγορία ανήκει. Αντιπαραθέσεις και κριτική είναι γόνιμο να συμβαίνουν, αρκεί να γίνονται καλοπροαίρετα. Προσωπικά προτιμώ την moderation, όχι τόσο για να προστατέψω τον εαυτό μου από τυχόν κακοπροαίρετους, περισσότερο για να μην γίνεται αρένα ο χώρος σχολίων όπως συχνά καταντά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιοι που αφήνουν τα πάντα ανοικτά δεν διατηρούν ένα καλό επίπεδο συζήτησης. Τουλάχιστον έτσι νοιώθω καλύτερα. Δεν ξέρω αν σε καλύπτει η απάντησή μου.

stassa είπε...

Μια παρατήρηση μόνο. Επειδή τα μπλογκ και τα σάιτ τα Αμερικάνικα, τα παρακολουθούσα παλιά ανελλιπώς, και το Billerico και το Pamś Hot Blend και το Queerty και διάφορα άλλα, μικρά και μεγάλα, τα flamewars (να φτύνει ο ένας μπλόγκερ τον άλλο στη μούρη) είναι συνηθέστατο φαινόμενο και σίγουρα ούτε αποκλειστικότητα Ελληνική ούτε πρωτοτυπία μας.

Δυστυχώς ο κόσμος στο δίκτυο τσακώνεται και τσακώνεται πολύ πιο εύκολα απ' ό,τι στην πραγματικότητα. Κι ίσως αυτός να είναι κι ο λόγος που όπως λες, Tales, αυτά που γράφονται στα μπλογκ δεν έχουν και τόση αξία.

xomeritis είπε...

"Απο την αλλη πλευρα ομως εδω ΔΕΝ υπαρχουν διαφοροι "ανωνυμοι" bloggers που δεν τολμανε να δειξουν την πραγματικη τους ταυτοτητα, και εχουν την αυθαδια να τους ακουει η gay κοινοτητα ή να διαολοστελνουν επωνυμους που κανουν οτι μπορουν για την κοινοτητα..."

Εφήμερε αν αυτό το λες για μένα είσαι λίγο άδικος και ξέρεις ότι δεν ισχύει.

Tales btw για ποιόν Καναδό μιλάς;

Tales from the other side of town είπε...

"ο κόσμος στο δίκτυο τσακώνεται και τσακώνεται πολύ πιο εύκολα απ' ό,τι στην πραγματικότητα", έτσι ακριβώς είναι, σωστά Στάσσα.

Μιλάω για το http://gay-persons-of-color.blogspot.com/. Και αρκετά ακόμη.

Tales from the other side of town είπε...

Κάτι ακόμη. Αν κάνει κανείς μία βόλτα στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, γκέι και μή, οι περισσότεροι μπλόγκερς είναι "ανώνυμοι". Ούτε είναι πολύ περισσότεροι οι γκέι μπλόγκερς που είναι "ανώνυμοι". Κατ' αναλογία ίσως τα ποσοστά να μην διαφέρουν και πολύ. Το λοιπόν ας μην κάνουμε αναγωγές που μάλλον δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Και τα flame wars είναι συνήθη, ανεξαρτήτως της θεματολογίας του μπλογκ. Εναπόκειται στον ιδιοκτήτη του μπλογκ ή του φόρουμ, εν τέλει, να διατηρεί με την στάση του (ή την πολιτική δημοσίευσης σχολίων) μια ατμόσφαιρα πολιτισμένης συζήτησης.

Ephemeron είπε...

Xomeriti,
αν θυμαμαι καλα, διοτι γερναω βλεπεις, ησουν απο τους λιγους που εκαναν post για το θεμα και ειχες αναφερθει με καλα λογια στον Λυο...
-------------------------
Ρε παιδια σαφως και ξεπουπουλιαζονται και μαλιοτραβιουνται διαφοροι και εδω, και σε αλλες χωρες. Με μια μεγαλη διαφορα ομως. Ατομα τα οποια ειναι ΑΝΩΝΥΜΑ δεν βγαινουν εξω να χτυπησουν ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ακτιβιστες.
Αυτο δεν γινεται.

Tales from the other side of town είπε...

Ο καθένας είναι υπεύθυνος γι' αυτά που γράφει. Εγώ θα σου μιλήσω για τον εαυτό μου.

Δεν μου είναι σαφές τί εννοείς "χτυπήσουν". Γιατί κριτική σε πρακτικές κάποιων έχω κάνει κι εγώ και θεωρώ ότι καλώς έχω κάνει. Ποτέ όμως κακοπροέραιτα και πάντα κοιτώντας με ορίζοντα το μέλλον και το κοινό καλό.

Tales from the other side of town είπε...

Και θα σου πω και κάτι ακόμη: ακόμη και αν υποθέσουμε ότι κάποιος κακός, πολύ κακός μπλόγκερ, κάθεται και "χτυπάει" ολημερίς και οληνυχτίς κάποιον επώνυμο, εντελώς άδικα και εντελώς κάτω από την μέση κτλ κτλ, ακόμη και έτσι να συνέβαινε, το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Γιατί τα μπλογκς δεν είναι η πραγματική ζωή. Το τί συμβαίνει έξω στην πραγματική ζωή, ελάχιστα επιρρεάζεται από την βλακεία που θα γράψω εγώ ή εσύ.
Στο κάτω-κάτω, η Ελλάδα δεν είναι η Αμερική που ζεις βρε εφήμερε. Οι τελευταίες έρευνες διαδικτύου λένε ότι είναι ζήτημα αν το 30% των Ελλήνων χρησιμοποιούν ίντερνετ, και ακόμη λιγότεροι είναι οι τακτικοί.

Μακάρι το πρόβλημα το λοαδ χώρου να ήταν οι "ανώνυμοι" γκέι μπλόγκερς. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι είναι μία χώρα που νοσεί και μάλιστα βαρειά. Νοσεί σαν κοινωνία. Έχουμε καταντήσει να είμαστε χώρα καλή μόνο για διακοπές, κι αυτό παίζεται γιατί έχουμε γίνει πολύ ακριβοί. Σε όλα τα άλλα είμαστε για τα μπάζα. Ε, ο λοαδ χώρος μέσα σ' αυτό το καζάνι βράζει λοιπόν. Γι' αυτό υπάρχει πρόβλημα. Όχι τώρα, από αρκετά παλιά.

Ephemeron είπε...

Tales,
Αλλος ενας λογος οτι οταν τα πραγματα πανε ασχημα, χρειαζεται να γινει κατι στη πραξη και οχι μονο λογια. Οτιδηποτε κι αν ειναι αυτο που δεν παει καλα, πολιτικη, οικονομια, gay δικαιωματα, προσωπικη ζωη,κλπ, χρειαζονται πραξεις και οχι μονο λογια. Για παραδειγμα μπορει να ειμαι μονος μου και να κλαιγομαι ολη μερα "αχ ειμαι μονος μου, ειμαι δυστυχισμενος, κλαψ, σνιφ" Με το κλαμα και το παραπονο ομως δεν προκειται ν΄αλλαξει τιποτα. Αν δεν σηκωθω να βγω εξω, να κανω κατι, να βρω καποιον, δεν προκειται ν' αλλαξει τιποτα. Εγω νομιζω οτι αυτο ειναι το προβλημα.
Σ εμας τους Ελληνες μας αρεσουν τα λογια. Και δεν λεω, χρυσα και αγια τα λογια, αλλα μονο με λογια δεν προκειται να γινει τιποτα, μαλλον χειροτερα θα πανε τα πραγματα.
Απ την αλλη θα ηθελα να σου πω οτι και εδω δεν ειναι παραδεισος. Καθε χωρα εχει τα προβληματα της. Καθε χωρα ζει τη δικη της "προσωπικη τρελλα" Και εμεις εχουμε μεγαλα προβληματα, και με την οικονομια και με τα gay δικαιωματα. Και εμας μας βομβαρδιζει η εκκλησια χωρις ελεος, και εμας μας σχολανε απο την δουλια μας επειδη ειμαστε gay, νομιζετε οτι αυτα συμβαινουν μονο εκει, και εδω δεν συμβαινουν; Θυμησου τι εγινε προσφατα... που η καθολικη εκκλησια βγηκε εξω και ειπε αν δωσετε δικαιωματα στους gay θα σταματησουμε να βοηθαμε τους φτωχους !!! Αυτο δεν ειναι παρανοια; Μονο στην Ελλαδα νομιζεις οτι βασιλευει η τρελλα;

Ephemeron είπε...

Tales,
γραφεις..."Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι είναι μία χώρα που νοσεί και μάλιστα βαρειά. Νοσεί σαν κοινωνία. Έχουμε καταντήσει να είμαστε χώρα καλή μόνο για διακοπές, κι αυτό παίζεται γιατί έχουμε γίνει πολύ ακριβοί. Σε όλα τα άλλα είμαστε για τα μπάζα. Ε, ο λοαδ χώρος μέσα σ' αυτό το καζάνι βράζει λοιπόν. Γι' αυτό υπάρχει πρόβλημα."

Επιτρεψε μου να εχω αμφιβολιες για το αν αυτος ειναι ο λογος που δεν παει καλα ο λοαδ χωρος. Για παραδειγμα, το Μεξικο που εχει την κακη οικονομια, την φτωχια, την διαφθορα, απιστευτη εγκληματικοτητα, κι ομως τα gay δικαιωματα πανε καλυτερα απο την Ελλαδα. Προσφατα ειδες τι εγινε με το θεμα του gay γαμου... Στο Μεξικο δηλαδη που είναι και αυτη "μία χώρα που νοσεί και μάλιστα βαρειά" γιατι τα gay πραγματα πανε καλυτερα;

xomeritis είπε...

Ας προσέξουμε λίγο τι λέει ο Εφήμερος αναφορικά με το βόλεμα. Καταλαβαίνω και τη μικρή κοινωνία, και το "είμαστε λίγο ανατολή" κλπ κλπ. Αλλά η ουσία είναι ότι η βολή είναι υπέρτατη αξία. Ο τρόπος που αντιδράει η κοινωνία βλέποντας το καινούργιο ως ρίσκο - (επικίνδυνο, άστο καλύτερα γιατί θα χάσουμε τα κεκτημένα, ελάχιστα μεν, αλλά κεκτημένα), αντί για πρόκληση. Αυτό διαπερνά όλους και κλωτσάμε απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς, λόγια πολλά, αλλά την υπέρβαση κανείς δεν θέλει να την κάνει. Καταλαβαίνω όλες τις δυσκολίες, να είσαι gay στη γενέθλια κωμόπολη και όλα τ' άλλα, αλλά ας μη κρυβόμαστε. Αυτό ίσχυε για όλους και παντού.

Tales from the other side of town είπε...

Δεν θα διαφωνήσω με τις επισημάνσεις αυτές, και αυτά ισχύουν. Με λίγα λόγια είναι όλα αυτά μαζί.
Στα σίγουρα είναι ένα θέμα που δεν θα λυθεί μέσα από τα σχόλια ενός μπλογκ. Η δουλειά που πρέπει να γινεται στην πραγματική ζωή δεν μπορεί να υποκατασταθεί με τον αποσπασματικό λόγο των σχολίων μας, ή ενός ποστ. Αυτό που μπορεί να γίνεται είναι, κατά το δυνατόν, επί της ουσίας κουβέντα, χωρίς εμπάθειες από την μία, αλλά και χωρίς να εθελοτυφλούμε.