Διαβάζω στις ειδήσεις του Pink News, εδώ, ότι "οι ισλαμιστές τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, βιάζουν νεαρούς άντρες με σκοπό να τους εξωθήσουν σε επιθέσεις αυτοκτονίας".
Αυτά τα λέει ο Abu Baçir El Assimi στην εφημερίδα, The Sun, όπου συμπληρώνει: "βιάζουν νεοσύλλεκτους ηλικίας 16 έως 19 και τους προτρέπουν να κάνουν επιθέσεις αυτοκτονίας", ενώ στην εφημερίδα ο αρθρογράφος σημειώνει (κατά τη γνώμη του) ότι "το έντονο κοινωνικό στίγμα και ο φόβος ότι ίσως η σεξουαλική επίθεση επαναληφθεί, εξωθεί και προετοιμάζει τους νεαρούς για την αυτοκτονία".
Δεν μπορεί κανείς παρά να είναι κατά εναντίον οποιασδήποτε τρομοκρατικής πράξης, και τις πρακτικές των τρομοκρατών. Ειδικά όταν μιλάμε για μία τρομοκρατική οργάνωση όπως η Αλ Κάιντα που φέρεται να έχει κάνει όλα αυτά τα εγκλήματα. Επίσης είναι γνωστά τα δεινά και οι προκαταλείψεις που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι στις χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Μέχρι εκεί εντάξει.
Από κεί και πέρα όμως, έχω την αίσθηση ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επιχειρούν με οποιονδήποτε τρόπο, όχι πάντα καθαρό, την δαιμονοποίηση και την δημιουργία φοβιών στον αντίποδα της φοβίας που προκαλείται από την τρομοκρατία. Προσωπικά είμαι πολύ επιφυλακτικός απέναντι σε τέτοιου τύπου ειδήσεις και πιστεύω ότι θα πρέπει γενικά τα λοαδ μμε να είναι επιφυλακτικά όταν κάτι εξυπηρετεί τόσο μεγάλες πολιτικές σκοπιμότητες.
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
Eγώ πάλι λέω να καταγγέλουμε λίγο περισσότερο το τί αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι σε αυτές τις χώρες και να μην βοηθάμε να μπουν κάτω από το χαλί επειδή έτσι προτιμάει το διεθνές "αντιπολεμικό", "ειρηνιστικό", "αντικαπιταλιστικό", "προοδευτικό" ή όποιο άλλο κίνημα. Τα οποία όταν πρόκειται για τους ομοφυλόφιλους συνήθως σφυρίζουν αδιάφορα.
Ως ομοφυλόφιλοι είναι η υποχρέωσή μας πρώτα από όλα να είμαστε αλληλέγγυοι απέναντι στους άλλους ομοφυλόφιλους. Εκείνοι δεν έχουν κανέναν άλλο να φωνάξει γι'αυτούς.
Αν δαιμονοποιούνται οι μουσουλμάνοι, ας το αντιμετωπίσουν οι ίδιοι. Εμείς έχουμε άλλα φλέγοντα ζητήματα.
δεν ανήκω σε κανένα "αντιπολεμικό" ή "αντικαπιταλιστικό" κίνημα gsh.
αντιθέτως μέσα απ' αυτό το μπλογκ έχω υποστηρίξει τα δικαιώματα των μουσουλμάνων ομοφυλόφιλων όσο μπορώ και αν έχεις παρατηρήσει πολλές φορές με αναρτήσεις επιστολών υποστήριξης και form letters.
είναι άλλο πράγμα όμως τα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλο η εξωτερική πολιτική κρατών. όχι ότι δεν μπορούν να έχουν τομές. έχουν. αλλά δεν μπορούμε να τα κάνουμε σαλάτα.
Σαφώς και δεν πρέπει να τα κάνουμε σαλάτα ούτε να μπλέκουμε σε γεωπολιτικά παιχνίδια. Από την άλλη όμως αν ένα διεθνοποιημένο LGBT κίνημα θέλει να έχει λόγο στους διεθνείς οργανισμούς δεν μπορεί να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο π.χ. τις 66 κυβερνήσεις που υπέγραψαν για την παγκόσμια αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας με τις 57 κυβερνήσεις που υπέγραψαν το αντίθετο. Αν κάποιοι χρειάζονται "αλληλεγγύη" ας τη ζητήσουν από αλλού. Εμείς δεν έχουμε καμία τέτοια υποχρέωση.
μα και οι ηπα και το ιράν επί παραδείγματι (και άλλες μουσουλμανικές χώρες) δεν το έχουν υπογράψει. ανήκουν και οι δύο στις 57 κυβερνήσεις, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας.
κι ούτε τους αντιμετωπίζω με τον ίδιο τρόπο. απλά όταν μπλέκει στη μέση όμως εξωτερική πολιτική είμαι ολίγον επιφυλακτικός.
Oι ΗΠΑ (όπως και η Τουρκία και η Κίνα π.χ.) δεν υπέγραψαν καμία από τις δύο διακηρύξεις. Αντίθετα το Ιράν και άλλες 56 χώρες -όλες σχεδόν μουσουλμανικές- υπέγραψαν μια διακήρυξη όπου συγκρίνουν τη νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας με τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας. (Υπήρχαν δύο διακηρύξεις - η μία της Γαλλίας, η δεύτερη του Αραβικού Συνδέσμου)
Τα γράφω όλα αυτά γιατί δυστυχώς υπάρχουν πολλοί πολιτικοποιημένοι γκέι και λεσβίες που θεωρούν ότι τα LGBT δικαιώματα είναι απλώς το κερασάκι μιας μεγαλύτερης αγωνιστικής "τούρτας" την οποία καθορίζουν βέβαια οι ετεροφυλόφιλοι και περιλαμβάνει τα πάντα (λίγο οικολογία, λίγο Γένοβα, λίγο μετανάστες, λίγο το ένα, λίγο το άλλο). Το πρόβλημα με αυτή την προσέγγιση είναι ότι (1) μέσα σε όλα αυτά συνήθως τα LGBT δικαιώματα έρχονται τελευταία και καταϊδρωμένα και (2) καλούμαστε να επιδείξουμε αλληλεγγύη σε κινήματα και καταστάσεις που το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς είναι ότι δεν την ανταποδίδουν (βλέπε Queers for Palestine σε προηγούμενο ποστ)
Eμένα αυτή η στάση του να βλέπουμε μόνο το δάσος και να ξεχνάμε το LGBT δέντρο και πώς μπορεί να επιβιώσει μέσα σ'αυτό δεν μου φαίνεται καθόλου πολιτικοποιημένη, αλλά αντίθετα εντελώς απολίτικη.
μάλλον πήρες φόρα και τα γράφεις αυτά σε μπλογκ λάθος ανθρώπου. δεν ανήκω πουθενά σ' όλα αυτά που γράφεις. ούτε θεωρώ ότι τα λοαδ δικαιώματα είναι κερασάκι καμμίας τούρτας. σ' αυτό το μπλογκ τα λοαδ δικαιώματα είναι το επίκεντρο. το πού δείχνω την αλληλεγγύη μου είναι ολοφάνερο στους αναγνώστες του.
Tales, τη Sun δεν κάνει να την παίρνεις στα σοβαρά, ούτε τις άλλες ταμπλόιντ (Mirror, Telegraph και ... ε, την ξεχνάω την τρίτη... Herald νομίζω...). Απευθύνονται σε άτομα πολύ χαμηλού επιπέδου (και δεν το λέω αβασάνιστα αυτό, δε μ' αρέσει να μιλάω για επίπεδα και τάξεις, εκτός κι αν παίζω D&D) (αυτό στ' Αγγλικά ακούγεται καλύτερο btw). Αλλά η αλήθεια είναι οτι υπάρχει μια βαθειά ρατσιστική φλέβα σ' εκείνο που λένε "little England", τις Αγγλικές κωμοπόλεις αλλά και στους φτωχότερους Εγγλέζους στις μεγάλες πόλεις. Η Sun και οι άλλες, τρέφουν αυτή τη φλέβα και καλλιεργούν το μίσος αυτών των ανθρώπων για οτιδήποτε διαφορετικό, κι έτσι επιβιώνουν σαν έντυπα. Πρόκειται για χυδαίες φυλάδες, που έχουν αποκτήσει και κοινωνική ισχύ μάλιστα, επειδή ακριβώς μιλανε στη μάζα.
Στη συγκεκριμμένη περίπτωση, πιάσανε μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: καί Ισλαμιστές και ομοφυλόφιλοι. Το απόλυτο κακό δηλαδή.
σ' αυτό δεν έχεις άδικο για την sun στάσσα.
περισσότερο όμως αναφέρθηκα στο γεγονός ότι ειδήσεις αμφιβόλου προέλευσης και ακρίβειας αναπαράγονται αβασάνιστα από λοαδ μμε. και ένα παραπάνω που είναι από την sun, όπως επισημαίνεις...
είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η δημοσιοποίηση της περίπτωσης ενός ιρανού πχ που ζητά άσυλο λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού (αυτή θα την υποστηρίξω όπως και νά 'χει), ή των βασανιστηρίων και άλλων που υφίστανται οι λοαδ στα καθεστώτα αυτά, και εντελώς διαφορετικό αυτό εδώ, που μου κάνει συνεπαγωγές μουσουλμάνος-τρομοκρατία-βιασμοί-παιδοφιλία κτλ κτλ.
αυτό είναι πέρα από φανερό ότι εξυπηρετεί σκοπιμότητες και να χαϊδέψει τ' αυτιά των φοβικών αναγνωστών είτε ως προς την σεξουαλικότητα, είτε ως προς την καταγωγή και την θρησκεία. εκεί αρχίζω και γίνομαι επιφυλακτικός.
Εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε σένα. Εσύ δεν έχεις καμία σχέση με όλα αυτά. Μιλάω για ένα γενικότερο κλίμα που επικρατεί στούς κύκλους της "προόδου" και της "αμφισβήτησης" - με αφορμή και προηγούμενο ποστ σου για τους Queers for Palestine.
Μια διευκρίνιση: Η Telegraph δεν είναι ταμπλόιντ. Είναι σοβαρή εφημερίδα η οποία εκφράζει το συντηρητικό χώρο στην Βρεττανία.
Ουπς, σόρρυ Tales. Δεν διάβασα καλά πως τέλειωνε το ποστ σου. Εκεί το ξεκαθαρίζεις τί εννοείς. Βιάστηκα να σου δείξω πόσα ξέρω για τους Εγγλέζους... :)
gsh, ok μάλλον εγώ δεν κατάλαβα καλά :-)
sk, δηλώνω άγνοια για την telegraph και, ευχαριστώ για την διευκρίνηση :-)
stassa :-)
Και την είπα πάλι με την Telegraph... :)
Δημοσίευση σχολίου