Λάβρυς / Λεσβιακός Λόγος / 1

Λάβρυς, τεύχος 2, Ιούνιος 1982.

Αντιγράφω από την σελίδα 2, το σημείωμα της τότε συντακτικής ομάδας του περιοδικού.

Ποιές είμαστε
Είμαστε γυναίκες.
Είμαστε λεσβίες.
Είμαστε φεμινίστριες.
Είμαστε μέλη της Αυτόνομης Ομάδας Ομοφυλόφιλων Γυναικών.
Εϊμαστε οι γυναίκες που γέννησαν με πολύ αγάπη, πολύ ενθουσιασμό, πολλούς κόπους, και πολλή αγωνία, το πρώτο φύλλο του περιοδικού ΛΑΒΡΥΣ. Μερικές από την παλιά ομάδα έφυγαν, μερικές άλλες ήρθαν και μας έδωσαν καινούργιο αίμα. Φτιάχνοντας το πρώτο φύλλο μάθαμε πολλά, ζήσαμε μαζί έντονες στιγμές, μερικές γεμάτες ενθουσιασμό, μερικές γεμάτες απόγνωση, αλλά ποτέ δεν απογοητευτήκαμε, ποτέ δεν είπαμε "δεν μπορούμε άλλο". Μάθαμε πως κάθε τί το σημαντικό, το μπροστάρικο, βγαίνει με άπειρες δυσκολίες, προσωπικές ή ενδοομαδικές, υλικές ή ψυχικές. Κι είμαστε αποφασισμένες οι δυσκολίες αυτές να ξεπεραστούν γιατί η ΛΑΒΡΥΣ πρέπει να συνεχιστεί (...)

Το περιοδικό αυτό, τελικά, "άντεξε" μόνο τρία τεύχη, εξ όσων γνωρίζω. Υπήρξε όμως γι' αυτά τα τρία τεύχη έκδοσής του, ένας πόλος συσπείρωσης των ομοφυλόφιλων γυναικών που πολλές (και πολλοί) ακόμη θυμούνται. Κυρίως ήταν ένας λόγος αγωνιστικός και συγκροτημένος.

Αντιγράφω επίσης, από την σελίδα 30, ένα ποίημα της Andrianne Rich (δεν αναφέρεται η μεταφράστρια).

Δύο κορίτσια κοιμούνται
Andrianne Rich

Δίπλα στο κορμί σου,
στα βαθειά μεσάνυχτα της πονεμένης νύχτας,
στριφογυρίζω.
Μέσα στον ύπνο μου
το χέρι μου απλώνεται, σε βρίσκει,
σ' αγγίζει,
σ' αναγνωρίζει η αφή πρωτού ακόμα το μυαλό
ακούσει τη γλώσσα να σ' ονομάζει.
Έξω στα σκοτάδια,
ένα άγριο σφύριγμα,
η σειρήνα ενός περιπολικού,
ξεκουφαίνει, ταράζει
τη κοιμισμένη πόλη
θυμίζοντάς μας πώς η βία
δουλεύει ακατάπαυστα
αφανίζοντας τους ανίσχυρούς.
Γυρνώ και σ' αγγαλιάζω.
Η πνοή σου χαϊδεύει τον ώμο μου.
Δύο γυναίκες που κοιμούνται μαζί
έχουν να υπερασπισθούν κάτι παραπάνω
από τον ύπνο τους (...)

Και ένα μικρό -πολύ καλό όμως- αφιέρωμα στην Rich. Δείτε το.

Adrienne Rich: At a Glance

From: JudaWhacko45.