Το παρακάτω απόσπασμα, είναι μέρος ποιήματος του Κώστα Ταχτσή, που ο συγγραφέας δεν το επέλεξε στις αναδημοσιεύσεις των νεανικών του ποιημάτων. Περιέχεται στο λογοτεχνικό χρονικό του Τάκη Σπετσιώτη, "Ταχτσής - Δεν Ντρέπομαι" (εκδ. Πολύχρωμος Πλανήτης, 2005).
---------------------------------------------------
Τί θα έλεγα στον θάνατο αν αποφάσιζα ν’ αυτοκτονήσω απόψε
...θα βγω και πάλι έξω στους δρόμους όπως άλλοτε
σφυρίζοντας
η ευδιαθεσία μου αυτή θα σκανδαλίσει τους διαβάτες
μ’ αποτροπιασμό θα δουν την παπαρούνα που θα φορώ στο
πέτο μου
την παπαρούνα σου
πόσο περίεργοι είναι φίλε μου οι άνθρωποι
σκέψου πως σε φαντάζονται άσχημο και χλωμό
ας τους να λένε – πού σε είδαν;
όμως εγώ σε ξέρω – σ’ είδα συχνά λίγο προτού να κοιμηθώ
κι ήσουν ωραίος σαν έφηβος
φίλε μου
απόψε να με περιμένεις.
Θα προσπαθήσω να ’μαι εκεί στην ώρα μου
σε λίγο...
τώρα πρέπει να ντυθώ
αδερφή
πάρε από δω τα μαύρα
φέρε μου αν θες απ’ την ντουλάπα μου την πράσινή μου φορεσιά
δόσε μου και τη χτένα μου
να πάρει η ευχή – είχα πάντα ατίθασα μαλλιά!
---------------------------------------------------
Ακολουθεί βίντεο από την εκπομπή "Η μηχανή του χρόνου", με θέμα "Υπόθεση Ταχτσή".
[παραθέτω αυτό το βίντεο, όχι τόσο γι' αυτά που λένε οι άλλοι γι' αυτόν, ούτε για το ρεπορτάζ της εκπομπής που λίγο-πολύ αυτά έχουν ξαναειπωθεί και δεν μπορούμε να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν είναι αληθή και ούτε σε κάποια σημεία συμφωνώ με τη γλώσσα που χρησιμοποιείται, αλλά πιο πολύ για τα - λίγα ομολογουμένως σημεία -, που μιλά ο ίδιος.]
---------------------------------------------------
* Επίσης: Κώστας Ταχτσής, 1 / Δέν Ντρέπομαι.
Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Απ' το ΕΠΟΜ τον διώξανε, στο ΑΚΟΕ δεν ήθελε νά 'ναι ο Ταχτσής, έ;
Λίγο ξεκάρφωτο, αλλά σε σχέση με ένα ποστ του έρβα, για τη σχέση των γκέυς με ιδεολογίες και ρεύματα, σκέφτομαι οτι δεν έχει να κάνει το κατά πόσο οι στρέητ που ανήκουνε σ' έναν συγκεκριμμένο χώρο σε αποδέχονται και σε σέβονται, ώς μέλος αυτού του χώρου. Ένας συνεπής και ειλικρινής ομοφυλόφιλος δεν βλέπω πώς μπορεί να μην είναι προοδευτικός και φιλελεύθερος στην πολιτική του. Άσχετα αν θα είναι ενταγμένος επίσημα σε κάποια παράταξη ή όχι, εξάλλου αυτό δεν λέει τίποτα.
Απ' την άλλη, ίσως τα πράγματα έχουν αλλάξει από τον καιρό του Ταχτσή κι οι ομοφυλόφιλοι δεν χρειάζεται να είναι πολιτικοποιημένοι, ή να ταυτίζουνε την πολιτική τους με τη ζωή τους.
Έχω το βιβλίο, δεν έχω καταφέρει να το διαβάσω ακόμα. Stassa για τη σχέση ΑΚΟΕ - Ταχτσή στο "ΑΜΦΙ και Απελευθέρωση" (εκδ. Πολύχρωμος Πλανήτης)θα βρεις αρκετές πληροφορίες.
στάσσα,
ο κώστας ταχτσής, ήταν μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. είναι δύσκολο να τον εντάξεις σε κάποια νόρμα. [συνήθως αυτό συμβαίνει με τους πολύ ευφυείς ανθρώπους.] ούτε θα μπορούσε να τον εντάξει κάποιος στον μέσο όρο των ομοφυλόφιλων (πολιτικοποιημένων ή μή) της εποχής, αλλά ούτε καν και των τραβεστί (ας το πούμε με τον τρόπο που θα το έλεγε κι εκείνος). με πολλές ήταν στα μαχαίρια. δεν μπορείς να τον βάλεις ως μέτρο για να αρχίσεις να κάνεις συγκρίσεις. αυτό ως πρώτο κρατούμενο.
όσον αφορά το ακοε. η αίσθησή μου από όσα έχω διαβάσει και με όσους έχω συζητήσει που τον γνώριζαν, είναι ότι ο ταχτσής δεν είχε διαφωνίες για την δημιουργία ενός φορέα που θα εκπροσωπούσε τους ομοφυλόφιλους. ο ταχτσής είχε διαφωνίες αφενός μεν με τα πρόσωπα που τότε ηγήθηκαν (βελισσαρόπουλος & θεοδωρακόπουλος, στη συνέχεια τη μπέττυ) και με τον τρόπο που τον προσέγγισαν περισσότερο, παρά με την ίδια την ιδέα. πιστεύω ότι είναι από υπερβολική έως εσφαλμένη η ιδέα ότι ο ταχτσής ήταν κατά της συγκρότησης μιας ομάδας ομοφυλοφίλων. πώς να στο πώ, το όλο πλησίασμα ταχτσή-ακοε ήταν εντελώς "ατσούμπαλο", ας το πούμε έτσι. και τσίνισε...
είχε επίσης διαφωνίες στο γεγονός, ότι στην πρώτη επίσημη φορά που εμφανίστηκε το ακοε, στο λουζιτάνια, δεν βγήκε να μιλήσει ένας γκέι, αλλά η μπέττυ, μια τραβεστί. φοβόταν ότι σε μια τόσο συντηρητική εποχή, τόσο δύσκολη, που οι ομοφυλόφιλοι ήταν ακόμη υπό διωγμό, η εικόνα μιας τραβεστί που βγαίνει και μιλά εξ ονόματός τους, θα ήταν βλαπτική, θα ήταν καρικατούρα. αυτό με τα σημερινά δεδομένα, θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει τρανσφοβία. θα ήταν λάθος όμως. προσωπικά τον δικαιολογώ σ' αυτό. το καταλαβαίνω. και το καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο, επειδή και ο ίδιος ήταν τραβεστί. όπως λέει πολύ όμορφα στο “φοβερό βήμα”, εγώ μπορώ να καταλάβω τους πόνους και τους καημούς των τραβεστί, και ταυτόχρονα κατηγορούσε την ηγετική ομάδα του ακοε ότι κρυβόταν πίσω απ' τα φουστάνια των τραβεστί (στο ίδιο βιβλίο).
αυτές ήταν νομίζω οι διαφωνίες του ταχτσή με το ακοε. τώρα λόγω ιδιοσυγκρασίας, ήταν βέβαια και υπερβολικός σε κάποιες πράξεις του (έστελνε επιστολές σε εφημερίδες κα), αλλά τις επιφυλάξεις και τις αναστολές του, μπορώ να τις καταλάβω. ο ταχτσής μόνο απολίτικος δεν ήταν.
[συγγνώμη που χρησιμοποίησα κατά κόρων τον όρο "τραβεστί", που δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά εδώ αναφερόμαστε σε μια συγκεκριμένη εποχή - επίσης γράφω πιο πάνω ότι μπορώ να τον καταλάβω και να τον δικαιολογήσω, χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνώ με όλες τις επιλογές του.]
τώρα, για τη σύνδεση του χτές με το σήμερα, η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι, όσο πολιτικοποιημένοι ήταν οι λοαδ τότε, τόσο είναι και τώρα (για την πλειοψηφία μιλάω). δηλαδή σχεδόν καθόλου. το πολιτικοποιημένοι το εννοώ ως συνειδητοποιημένοι κατ' αρχήν στα θέματα που τους αφορούν. ας μην το πάμε παραπέρα. γι' αυτό και από τότε, νομοθετικά δεν έχει υπάρξει καμμία πρόοδος εδώ και 30+ χρόνια (μόνο ο 3304 που ήταν οδηγία της ε.ε.).
Δεν με πειράζει που λες "τραβεστί", κι εγώ το χρησιμοποιώ και για τον εαυτό μου, εναλλακτικά με το "τρανς". Στην Ελλάδα δεν έχουμε την πολυτέλεια να χωρίζουμε τα διαφυλικά άτομα σε κατηγορίες, ακόμη. Με βοηθάει επίσης μερικές φορές να θυμίσω στους συνομιλητές μου κάποια πράγματα, χωρίς να κάθομαι να τους κάνω μακροσκελείς αναλύσεις. Ο καθένας μπορεί να πιάσει με την πρώτη τί σημαίνει να είσαι τραβεστί, στην Ελλάδα, σήμερα. Ενώ αν του πεις για διαφυλικά άτομα μπορεί να φαντάζονται κάτι άλλο. Ακόμη δεν έχει γίνει αδόκιμος ο όρος, έχει την χρησιμότητα και την ιστορία του. Εμένα δεν με προσβάλλει. Εσύ βέβαια ξέρεις τί ενοχλεί εσένα, θά 'χεις κι εσύ τους λόγους σου να σ' ενοχλεί. :)
Η εντύπωση που έχω σχηματίσει για τον Ταχτσή είναι πως παραήτανε ισχυρή προσωπικότητα για το καλό του. Φαντάζομαι είχε κάνει τις επιλογές του κί ήξερε τί θέλει από τη ζωή του, και πιστεύω οτι το απολάμβανε κάπου να κάνει εχθρούς. Όχι στο βαθμό που τον απαγάγανε και τον σακατεύανε στο ξύλο, αλλά σίγουρα πρέπει να λάτρευε την αντιπαράθεση (εφ' όσον έβγαινε από πάνω).
Έχεις σίγουρα δίκιο οτι έχουν αλλάξει οι εποχές και τότε δεν ήταν καλή ιδέα να βγει μια τραβεστί να μιλήσει για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Και σήμερα εξακολουθεί να μην είναι και πολύ καλύτερη! Φταίμε κι εμείς γι' αυτό. Κουβέντα κι αυτή, που πρέπει να γίνει κάποια στιγμή.
Τέλος πάντων, εγώ τον Ταχτσή αν και δεν τον πρόφτασα, τον θυμάμαι σαν έναν διάσημο τραβεστί συγγραφέα, τρεις λέξεις που
αν δεν ήταν αυτός, δεν θα πηγαίνανε μαζί ούτει γι' ανέκδοτο. Τους έκανε όλους να τον λένε "κύριε Ταχτσή", κι έκανε αυτό που θα θέλαμε όλες μας, τους έτριψε το μίσος και την ειρωνία τους στη μούρη. Τώρα, αν ήτανε λίγο πιο διαλακτικός και διπλωματικός, και λιγότερο ξεροκέφαλος, και είχε καταφέρει να συνεννοηθεί με τους αυτούς του ΑΚΟΕ, θα είχαμε ωφεληθεί όλοι (όλοι οι λοατ) πολύ, αλλά τί να κάνεις.
ναί, μπορεί στάσσα.
από την άλλη μεριά σκέφτομαι και κάτι άλλο. o κεντρικός πηρύνας του ακοε (μιλάω για την ηγετική ομάδα) και του περιοδικού που εκφραζόταν του αμφί, είχε μία αριστερίστικη κατεύθυνση καταφανώς. ίσως και αυτό δεν πολυταίριαζε στον ταχτσή. εκείνος μάλλον είχε κατά νού, κάτι που να αγκαλιάζει πιο πολύ κόσμο.
ίσως, διαισθανόταν, αυτό που σωστά είχε επισημάνει η Μαρίνα, σε παλιότερη συνέντευξή της εδώ
- Στην μεταπολίτευση πάντως το τότε ομοφυλοφιλικό κίνημα είχε δώσει «το δαχτυλίδι» στην ανανεωτική αριστερά .
- Ε, πιστεύω ότι αυτό είναι ιστορικά ένα απ’ τα λάθη μας. Να στεκόμαστε πίσω απ’ την αριστερά προσδοκώντας χείρα βοηθείας και αυτή καιροσκοπικά να πετάει πότε-πότε ένα ξεροκόμματο και ούτε καν ξεροκόμματο. Αυτό είναι πια καιρός να σταματήσει. Πρέπει το γκέι κίνημα να απογαλακτιστεί και να αποκτήσει την δική του, ανεξάρτητη φωνή. Όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου. Ότι προσδοκούμε απ’ την αριστερά, πρέπει να προσδοκούμε και από κάθε κόμμα, από κάθε φορέα.
Σωστά τα λέει η Μαρίνα. Τελικά είναι πολύ μπάχαλο η αντιπρωσοπευτική δημοκρατία. >:[
πάντως, αυτή είναι μια κουβέντα που όντως πρέπει να γίνει. προσωπικά θεωρώ ότι τα τρανς άτομα μπορούν μια χαρά να εκπροσωπήσουν - υπάρχουν συγκροτημένα τρανς άτομα.
ειδικά όταν πρόκειται για θέματα που αφορούν τα ίδια, εκεί είναι και άδικο να μην εκπροσωπούν τον εαυτό τους.
όσο καλά και αν ξέρει τα θέματα αυτά ένας γκέι, μια λεσβία, ή μπάι, κανείς δεν τα ξέρει καλύτερα από τα ίδια τα άτομα. πάντα με την υποστήριξη όλων βέβαια.
Δημοσίευση σχολίου