Δικαίωμα στον έρωτα;

Αντιγράφω από το Βήμα, 14/2/09, άρθρο της Λώρη Κέζα σχετικό με την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά και τον πρόσφατο νόμο για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.

Δικαίωμα στον έρωτα
Λώρη Κέζα | Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Χρόνια πολλά, πιτσουνάκια μου. Αναρωτηθήκατε αν σήμερα έχετε δικαίωμα γιορτής; Στην Ελλάδα υπάρχουν κανόνες δεοντολογίας στα ερωτικά. Γινόμαστε καχύποπτοι στις μεγάλες διαφορές ηλικίας. Κάνουμε οικονομικές αναλύσεις και χρησιμοποιούμε τη λέξη «προίκα». Αν, τέλος, μάθουμε ότι άνδρας αγαπά άνδρα, ερυθριούμε. Μια κοινωνία έχει δικαίωμα να είναι συντηρητική. Ενα ευρωπαϊκό κράτος όμως οφείλει να φέρεται ευρωπαϊκά. Καθένας ερωτεύεται κατά βούληση και έχει δικαίωμα να διασφαλίσει τον έρωτά του. Στην Ευρώπη κάθε δυάδα ανθρώπων μπορεί να δηλώσει τη σταθερότητα που συνδηλώνει η περιγραφή «ζευγάρι». Κανόνας δικαίου.

Στην Ελλάδα ως ζευγάρια γίνονται δεκτά μόνο τα ενήλικα ετεροφυλόφιλα πρόσωπα. Οι στρέιτ πέρα από τον θρησκευτικό γάμο, που θεσπίστηκε πολύ πριν από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, μπορούσαν από το 1983 να παρακάμψουν το στεφάνι και να παντρευτούν πολιτικά. Εδώ και τρεις μήνες, χάρη στον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης κ. Σωτήρη Χατζηγάκη, υπάρχει η δυνατότητα σύναψης συμφώνου συμβίωσης. Το πόσο απαραίτητο ήταν το μέτρο κρίνεται από το πόσοι το έθεσαν σε εφαρμογή. Στο μεγαλύτερο ληξιαρχείο της χώρας, του Δήμου Αθηναίων, από τις 17 Νοεμβρίου 2008, που ψηφίστηκε ο νόμος, ως χθες είχαν καταχωρισθεί μόνο δύο σύμφωνα. Ολη αυτή η συζήτηση περί του συμφώνου ήταν ανώφελη: χαμένος χρόνος για τους βουλευτές και χωρίς λόγο δημόσιες συζητήσεις. Αλλωστε ο πολιτικός γάμος γνωρίζει νέες δόξες. Το 1991 τον προτιμούσαν ένας στους δέκα, ενώ το 2005 τρεις στους δέκα.

Αν νομίζετε ότι ο κ. Χατζηγάκης προχώρησε την υπόθεση του συμφώνου συμβίωσης επειδή είναι κάπως προοδευτικός, έχετε άδικο. Τις πραγματικές προθέσεις του τις έδειξε σε σημείωμα που διένειμε στους βουλευτές του κόμματός του, για να μην τρομάξουν (να μη νομίσουν δηλαδή ότι πριμοδοτούνται οι έχοντες «παρέκκλιση»). Γράφει λοιπόν: «Η διαφορά μεταξύ του γάμου και της ελεύθερης συμβίωσης είναι σημαντική και θα ενεργήσει υπέρ του γάμου και ιδιαίτερα του θρησκευτικού. Κατ΄ αρχήν το Σύμφωνο βάζει πλαίσια στήριξης στις σημερινές απολύτως ελεύθερες συμβιώσεις.Τις κάνει λιγότερο ελεύθερες.Οδηγεί τελικά πιο κοντά στην ιδέα του πραγματικού έγγαμου βίου, όπως έχει οδηγήσει η ιδέα του πολιτικού γάμου στον θρησκευτικό γάμο».

Σε 16 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης το σύμφωνο συμβίωσης αφορά όλων των ειδών τα ντουέτο. Ο πολίτης δεν δίνει λογαριασμό για τα σεξουαλικά του. Εδώ ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης έσπευσε να κάνει διευκρινίσεις, μη τυ χόν τον παρεξηγήσουν. «Οι νόμοι των ευρωπαϊκών χωρών αφορούν είτε την αναγνωρισμένη εξώγαμη συμβίωση ετερόφυλων και ομοφυλόφιλων προσώπων είτε μόνο ομοφυλόφιλα ζεύγη. Στην Ελλάδα όμως το προτεινόμενο σχέδιο αφορά αποκλειστικά ετερόφυλα». Οδηγούμαστε λοιπόν στο εξής συμπέρασμα: στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι, γι΄ αυτό τους αγνοεί ο νόμος. Ας είμαστε ειλικρινείς: υπάρχουν και αποτελούν το 10% του πληθυσμού. Δεν κρύβονται, τουναντίον είναι οργανωμένοι, έχουν συλλόγους και εκπροσώπους. Εχουν φωνή και όταν ξεκίνησε η συζήτηση ζήτησαν να περιληφθούν στο νομοσχέδιο.

Το ζήτημα των γκέι γάμων δεν είναι αν θα ντυθεί νυφούλα ένας άνδρας. Δεν μιλάμε για Καρναβάλι, ούτε ζουν στο κλουβί με τις τρελές τα ζεύγη που θέλουν να εδραιώσουν τη σχέση τους. Ετσι κι αλλιώς όμως δεν μας αφορά τι κάνουν. Μιλάμε για δικαιώματα που εκπορεύονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Δικαίωμα να σε κληρονομεί ο άνθρωπός σου. Δικαίωμα στην ασφάλιση του άνεργου στο ταμείο του συντρόφου. Δικαίωμα σύνταξης, όπως ακριβώς ισχύει για τους ετερόφυλους. Αυτά έπρεπε να ρυθμιστούν από τον ανώφελο νόμο Χατζηδάκη και όχι να γίνει μια κόπια όσων ισχύουν για τον πολιτικό γάμο. Ποια θα ήταν, αλήθεια, η ανταπόκριση των ελλήνων ομοφυλοφίλων αν το σύμφωνο είχε πρόβλεψη για την περίπτωσή τους; Η προσέλευση σε αυτή την περίπτωση δεν θα είχε καμία σημασία. Ακόμη και αν καταχωρισθεί ένα και μοναδικό σύμφωνο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, ο νόμος θα έχει πάρει κάποια αξία. Θα έχει αποδώσει έστω σε δύο ανθρώπους τα νόμιμα που έχουν στερηθεί. Μπορεί βέβαια σύμπασα η κυβέρνηση να λειτούργησε υπέρ των ομοφυλοφίλων. Δεν λένε ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα; Ισχύει για τον θρησκευτικό και τον πολιτικό γάμο. Αρα ισχύει και για το σύμφωνο. Αποτρέποντας τη νόμιμη, θεσμική συμβίωση μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, απλά τους εξασφαλίζουν καρδιοχτύπια στο διηνεκές.

[από εδώ]

------------------------------------------------------
Απόσπασμα από την ταινία "Θέλμα και Λουίζ". Ακούγεται το "The Ballade of Lucy Jordan" της Marianne Faithfull.


From: DiEdAllOneE.