Μια μέρα θα με πουν φακίρη
μεσ’ απ’ το στήθος μου έβγαλα κόκκινα περιστέρια
μεσ’ απ’ τα μάτια μου καπνό
πέρασα ξίφη στα όνειρά μου
διέπραξα κλοπές δι’ υποβολής
από αγάπη σας ορκίζομαι, από τύψεις ίσως
μια μέρα θα με πουν ομοφυλόφιλο
εκείνον ευγενή κι’ ομοφυλόφιλο
εμένα πονηρό απλώς
θα με πουν οχιά: έναν κοινό προδότη!
Εμπρηστή!
οι τίμιοι συμπολίτες μου
θα ’ρθουν και θα κοπρίσουνε τον τάφο μου (εικονικόν)
μα τα παιδιά τους – α, οι έφηβοι!
Αυτοί θα μ’ αναστήσουνε, και θα με πούνε ποιητή
ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ
[πρωτο-δημοσιευμένο στην ποιητική συλλογή, Καφενείο το Βυζάντιο και άλλα ποιήματα (εκδ. Ερμής) - από το βιβλίο του Τάκη Σπετσιώτη, "Ταχτσής - Δεν Ντρέπομαι", λογοτεχνικό χρονικό, εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης, 2005]
-------------------------------------------------------
Μπορείτε να διαβάσετε πολύ περισσότερα για τον Κώστα Ταχτσή στο μπλογκ Gay Βιβλιογραφία στα Ελληνικά, πιέζοντας εδώ.
3 σχόλια:
Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο κουκλάκι μικρός! :-Ρ
...ήταν, ήταν!
...και όσο κι αν θέλουν να λένε κάποιοι ότι είναι "συγγραφέας του ενός βιβλίου", υποτιμιτικά, δεν είναι καθόλου έτσι...
και τα "ρέστα" ήταν σπουδαίο βιβλίο, και τα ποιήματά του (όταν είχε βγει αυτή η ποιητική συλλογή την είχαν θάψει - για προφανείς λόγους και όχι για την ποιητική της αξία)...
Όμορφο αγόρι, όντως.
Εγώ βέβαια σκέφτομαι τον καημένο, που θα καθότανε να βγάζει όλο αυτό το φρύδι... :p
Δημοσίευση σχολίου