ΤΟΥΡΚΙΑ - ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ: "ΝΑΙ" ΣΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ, "ΟΧΙ" ΣΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ.

Ο Χαλί Αντέμ Σαΐντ εκπροσώπησε, πέρυσι τον Αύγουστο, την Τουρκία στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό για την ανάδειξη του «Mr Gay 2009», που έγινε στο Οσλο. Δεν γνωρίζουμε αν βραβεύτηκε και αν είχε την... υποστήριξη των συμπατριωτών του (φωτ.: ΑΠΕ)
Αντιγράφω από την "Ελευθεροτυπία".

Τουρκία - δημοσκόπηση: «ναι» στα βασανιστήρια, «όχι» στην ομοφυλοφιλία.
Μπορεί να αρθεί η απαγόρευση των βασανιστηρίων πιστεύει το ένα τέταρτο του τουρκικού λαού, ενώ σημαντικό τμήμα βρίσκει ότι μπορούν να περιοριστούν οι ελευθερίες να είναι κάποιος ομοφυλόφυλος ή μη μουσουλμάνος, αναφέρει δημοσκόπηση που πραγματοποίησαν Τούρκοι καθηγητές, οι οποίοι σχολίασαν τα δεδομένα λέγοντας ότι με την εικόνα αυτή «η τουρκική κοινωνία μπορεί να εξελιχθεί σε ρατσιστική αλλά και σε πολυπολιτισμική».
Πρόκειται για δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 15 Φεβρουαρίου-15 Απριλίου 2010 σε 18 νομούς της Τουρκίας, με δείγμα 1.811 ατόμων από καθηγητές του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη. Στην ερώτηση ποια δικαιώματα μπορούν να απαγορευτούν, το 53% αναφέρει την ομοφυλοφιλία, το 37% τον αθεϊσμό, το 27% την αλλαγή θρησκεύματος, το 27% το δικαίωμα να μην υπόκεινται σε βασανιστήρια οι κατηγορούμενοι, το 26% το δικαίωμα συναθροίσεων και συλλαλητηρίων, το 19% το δικαίωμα να κάνουν ελεύθερα χρήση της γλώσσας τους όσοι δεν έχουν για μητρική γλώσσα την τουρκική και το 18% το δικαίωμα να ακολουθούν οι μη μουσουλμάνοι τις αξίες της θρησκείας και του πολιτισμού τους. Ως προς τον προσδιορισμό της ταυτότητάς τους, οι ερωτηθέντες επέλεξαν μεταξύ έξι συγκεκριμένων κατηγοριών, σημειώνοντάς τες μάλιστα ως πρώτη και δεύτερη επιλογή. Ετσι προέκυψε η εξής εικόνα:
Πολίτης της Τουρκίας 1η επιλογή 36%, 2η επιλογή 36%.
Μέλος του τουρκικού έθνους 1η επιλογή 29%, 2η επιλογή 18%.
Μουσουλμάνος που ακολουθεί κατά γράμμα τους νόμους του Ισλάμ 1η επιλογή 18%, 2η επιλογή 36%.
Μουσουλμάνος, πιστός στην αρχή της κοσμικότητας 1η επιλογή 9%, 2η επιλογή 18%.
Πιστός στις αξίες τις δικής του εθνοτικής, γλωσσικής και πολιτισμικής ταυτότητας 1η επιλογή 5%, 2η επιλογή 4%.
Πάντως το 74% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ της συνταγματικής κατοχύρωσης των διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών ταυτοτήτων. Σε άλλη έρευνα που πραγματοποίησαν καθηγητές του Πανεπιστημίου Σαμπαντζί της Κωνσταντινούπολης σε 65 νομούς της Τουρκίας, προκύπτει ότι το ποσοστό των Τούρκων που τάσσονται υπέρ της ένταξης της χώρας τους στην Ε.Ε. έχει μειωθεί στο 46%. Εντυπωσιακό στοιχείο της εν λόγω έρευνας που ανακοινώθηκε προχθές και αφορά την περίοδο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2009 είναι ότι το 53% των ερωτηθέντων πιστεύει πως δεν είναι δυνατόν να αναρριχηθεί κανείς στην κοινωνία δίχως να εμπλακεί σε ατασθαλίες.
- Ελευθεροτυπία, Σάββατο 29 Μαΐου 2010, Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ

ΟΤΑΝ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ-ΜΠΑΜΠΑΣ ΑΛΕΞΗΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ.

Αχ ο κακομοίρης πρόεδρος-μπαμπάς, τί τραβάει!
Ομολογώ ότι έχω εκπλαγεί.
Αντιγράφω από το "Έθνος".

Ο μπαμπάς Αλέξης «δεινοπαθεί» από το Σύμφωνο Συμβίωσης
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ λέει ότι τον έκαναν στο πόδι κι είναι ελλειμματικός, καθώς δεν έχουν ενταχθεί στη νομοθεσία μια σειρά από επιμέρους πράξεις, «E» 29/5
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ λέει ότι τον έκαναν στο πόδι κι είναι ελλειμματικός, καθώς δεν έχουν ενταχθεί στη νομοθεσία μια σειρά από επιμέρους πράξεις
Το Σύμφωνο Συμβίωσης και ο γάμος... απέχουν όσο και η μέρα με τη νύχτα!
Προσφάτως το διαπίστωσαν αυτό και ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας με τη σύζυγό του, από τους πρώτους που θέλησαν να ενώσουν τη ζωή τους με τα δεσμά του Συμφώνου: Οταν ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να ανοίξει οικογενειακή μερίδα για να εγγράψει το νεογέννητο γιο του, διαπίστωσε ότι οι «οικογενειακές μερίδες» είναι ατομικές...
Μέχρι να πάει όμως ο μικρός Παύλος Τσίπρας στο νηπιαγωγείο, όπου θα χρειαστεί το αντίστοιχο πιστοποιητικό, όσοι πολίτες τίμησαν με την υπογραφή τους το Σύμφωνο Συμβίωσης πιστεύουν ότι θα έχει λυθεί το πρόβλημα.
Η φορολογική και κοινωνικοασφαλιστική εξομοίωση, που «ευαγγελιζόταν» ο νόμος του Συμφώνου Συμβίωσης, στην πράξη δεν υπάρχει.
Οι οικογένειες που προκύπτουν μετά από τη σύναψή του δεν μπορούν να κάνουν κοινή φορολογική δήλωση, δεν μπορούν να ανοίξουν οικογενειακή μερίδα και δεν μπορεί ο ένας «σύζυγος» να καλύψει ασφαλιστικά τον άλλο, όταν ο δεύτερος δεν έχει ασφάλιση.
Αρα η έγγαμη συμβίωση και αυτή που προκύπτει μετά τη Συμφωνία Συμβίωσης κάθε άλλο παρά ισότιμες είναι.
Οι νομικοί χαρακτηρίζουν τον νόμο ατελή και οι πολίτες «δώρον άδωρον», γι’ αυτό δύο χρόνια μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου τα ζευγάρια που έχουν επιλέξει αυτήν τη μορφή νομικής κατοχύρωσης της σχέσης τους δεν ξεπερνούν τα 200 με 300 σε όλη τη χώρα. Και όσα το έχουν κάνει αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο και άλλους φορείς, ώστε μάλλον το έχουν μετανιώσει!
«Το βασικό πρόβλημα με το Σύμφωνο είναι ότι δεν ενέταξε όλες εκείνες τις περιπτώσεις που καλύπτονται από την έγγαμη συμβίωση στη νομοθεσία του.
Ηταν λειψός από τη φύση του. Τον έκαναν στο πόδι...», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας, συμπληρώνοντας:
«Δεν είδαμε ούτε εμείς ούτε κανείς άλλος ότι έχει ελλείμματα κι ότι δεν έχουν ενταχθεί στη νομοθεσία μια σειρά από επιμέρους πράξεις. Για παράδειγμα, πήγε προχθές η Μπέττυ στην εφορία, για να ρωτήσει εάν θα κάνουμε κοινή φορολογική δήλωση.
Τη ρώτησαν «είστε παντρεμένη;» και λέει «όχι, έχω Σύμφωνο Συμβίωσης»... κι εκεί έμειναν άναυδοι, δεν είχαν ιδέα, δεν γνώριζαν τι να της απαντήσουν».
Αλήθεια, τώρα που γεννήθηκε το παιδί σας, τι έγινε;«Δεν μπορούμε να ανοίξουμε κοινή οικογενειακή μερίδα, το παιδί, δηλαδή, θα είναι ή στη δική μου μερίδα ή στης συντρόφου μου, γιατί στο ληξιαρχείο δεν έχουν πάρει τη νομολογία στα χέρια τους για να κάνουν χρήση». Υπάρχει ανισότητα και στην κοινωνική ασφάλιση;
«Αυτό είναι ένα τρίτο ζήτημα που προκύπτει, εμένα βεβαίως δεν μου δημιουργεί πρόβλημα γιατί εγώ και η σύντροφός μου έχουμε το ίδιο ταμείο, εάν όμως δεν είχαμε το ίδιο ταμείο και ήταν αναγκαίο να καλυφθεί για ένα χρονικό διάστημα από μένα, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Εάν ήμασταν παντρεμένοι με πολιτικό γάμο θα είχαμε αυτήν τη δυνατότητα, με το Σύμφωνο δεν την έχουμε.
Επίσης, πρόσφατα έφθασε σε εμάς και η καταγγελία άνεργης εγκύου προς το ΙΚΑ για άρνηση χορήγησης βιβλιαρίου ασθενείας έμμεσα ασφαλισμένης ως προστατευόμενο μέλος του άμεσα ασφαλισμένου συντρόφου της, με τον οποίο είχε Σύμφωνο Συμβίωσης. Αυτό είναι πολύ σοβαρό θέμα.
Εμείς κάναμε ερώτηση στον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Καστανίδη και σκοπεύουμε να επανέλθουμε στην ουσία αυτών των πραγμάτων, γιατί έχω την εντύπωση ότι όλα αυτά προέρχονται από αμέλεια διότι έφτιαξαν τον νόμο με ελλείψεις».
Τι είναι το Σύμφωνο Συμβίωσης
Είναι ένα ιδιωτικό συμφωνητικό που υπογράφεται σε συμβολαιογράφο μεταξύ δύο ενήλικων ετερόφυλων και ισχύει από την κατάθεσή του στον ληξίαρχο του τόπου κατοικίας των συμβαλλομένων.
Δεν επιτρέπεται η σύναψη Συμφώνου Συμβίωσης αν υπάρχει γάμος. Λύεται είτε με συμφωνία των συμβληθέντων, που γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο, είτε με μονομερή συμβολαιογραφική δήλωση, αφ’ ότου αυτή κοινοποιηθεί στον άλλον, είτε αυτοδικαίως, αν συναφθεί γάμος είτε μεταξύ των συμβληθέντων, είτε μεταξύ ενός από αυτούς και τρίτου προσώπου.
Αλέξης - Μπέττυ
Βάρδιες και ξενύχτια για τον μικρό Παμπλίτο
Αν και με βαρύ πολιτικό πρόγραμμα, ο Αλέξης Τσίπρας κολυμπάει ταυτόχρονα και στα βαθιά νερά της πατρότητας... από την πρώτη κιόλας στιγμή που ακούστηκε το κλάμα του γιου του.
Από την αρχή μέχρι το τέλος του τοκετού, ο μπαμπάς Αλέξης ήταν δίπλα στη σύντροφό του Μπέττυ, ζώντας λεπτό προς λεπτό τη συγκλονιστική για έναν άνδρα ώρα της γέννησης.
Ο μικρούλης γεννήθηκε 3.700 και, όπως λέει ο Αλέξης Τσίπρας, φίλοι, οικογένεια και γνωστοί λένε όλοι με ένα στόμα ότι ο γιος του του μοιάζει.
Ο πιο μικρός «ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ» θα πάρει το όνομα του παππού του, Παύλου, πατέρα του Αλέξη. Ομως ήδη η οικογένειά του τον φωνάζει... Παμπλίτο.
Μέχρι στιγμής, το μωρό, όπως όλα τα παιδιά στους πρώτους μήνες της ζωής τους, έχει ελάχιστη έως καμία σχέση με τον ύπνο... αναγκάζοντας τους γονείς του να «χτυπάνε» γερμανικά νούμερα στις «γονικές τους βάρδιες».
Η ζωή του Αλέξη Τσίπρα και της Μπέττυς Μπαζιάνα έχει αλλάξει ριζικά από τη Δευτέρα 17 Μαΐου, που γεννήθηκε το μωρό τους. Η Μπέττυ είχε ανακοινώσει στον Αλέξη Τσίπρα ότι είναι έγκυος δύο ημέρες πριν από το προεκλογικό ντιμπέιτ του Οκτωβρίου. Οι δυο τους έχουν σχέση από την Α’ Λυκείου, όταν φοιτούσαν στο Πολυκλαδικό Αμπελοκήπων.
Ο Αλέξης Τσίπρας, τροποποιώντας πια οριστικά το πρωινό του πρόγραμμα, δεν διστάζει να κρατήσει στα χέρια και να ταΐσει τον Παύλο, λίγο πριν «χτυπήσουν» τα ξυπνητήρια των πολιτικών του υποχρεώσεων.
- ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ

Πρόεδρε-μπαμπά, για τους ομοφυλόφιλους δεν χαλάμε ούτε μια κουβέντα, ε;
.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ / ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΦΥΛΟΥ.

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του Ευρωκοινοβουλίου.
(αν ακολουθήσει κανείς το λινκ που παρέθεσα, θα δεί ότι το gender indentity μεταφράζεται ως "σεξουαλική ταυτότητα", το οποίο φυσικά είναι λάθος, είναι ταυτότητα φύλου, και το άλλαξα).

Κοινοβουλευτικές ερωτήσεις
15 Απριλίου 2010, P-2625/10
ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ υποβολή: Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE) προς την Επιτροπή
Θέμα: Ταυτότητα φύλου
Στις μέρες μας, η τρανσεξουαλικότητα θεωρείται «ψυχική διαστροφή» στη Διεθνή Ταξινόμηση Ασθενειών της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΔΤΑ 10). Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η ταξινόμηση αυτή αποτελεί έναν οδηγό αναφοράς για τους ψυχιάτρους όσον αφορά τη διάγνωσή τους, με όλες τις εγγενείς συνέπειες που έχει κάτι τέτοιο, ότι παραδείγματος χάρη έγκειται στον ψυχίατρο να αποφασίσει τις παρεμβάσεις που θα πραγματοποιήσει στο σώμα του ασθενούς ή ότι η διάγνωση ενός ψυχιάτρου είναι απαραίτητη προκειμένου οι τρανσεξουαλικοί να είναι σε θέση να αλλάξουν τα έγγραφα ταυτότητάς τους.
Συνειδητοποιεί η Επιτροπή ότι αυτή η ταξινόμηση συνεπάγεται μια σαφή διάκριση εις βάρος των ατόμων που επιθυμούν να αποφασίσουν ελεύθερα για τη ταυτότητα φύλου τους;
Διαθέτει η ΕΕ έναν δικό της κατάλογο ταξινόμησης των ασθενειών; Εάν ναι, πώς ταξινομείται η τρανσεξουαλικότητα;
Συμμερίζεται η Επιτροπή την ανάγκη αποχαρακτηρισμού της τρανσεξουαλικότητας ως ψυχικής διαστροφής; Εάν ναι, ποια μέτρα προτίθεται να λάβει στην ΠΟΥ προς τον σκοπό αυτό;

Η ερώτηση αυτή απαντήθηκε στις 11 Μαίου. Αντιγράφω.

Parliamentary questions
Answer given by Mr Dalli on behalf of the Commission,
11 May 2010
Transsexual people are protected under European law from discrimination arising from their gender reassignment. As held by the Court of Justice in 19961, EU gender equality legislation, in particular as regards the principle of non-discrimination on grounds of sex in employment and social security matters, applies equally to discrimination against transsexual people on grounds of their gender reassignment.
The objective of the International Classification of Diseases (ICD-10) is to facilitate the tasks of health professionals and health systems in helping individuals in particular in relation to their reimbursement. They do not imply any social, cultural or moral judgment about individuals, behaviours or needs.
The EU does not have its own classification system. The Commission uses the ICD as the relevant international classification as its reference point, as do all the Member States of the EU and WHO.
The Commission is contributing to the work of revision of the 10th version of the ICD and the 11th version of the ICD is scheduled to be adopted by the World Health Assembly in 2014. In the context of this revision, the Commission will seek to ensure that people wishing to change their sex can benefit from the necesssary help and support to which the ICD system can facilitate access. The Commission will also take account of the views of all relevant stakeholders.

ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ Η ΙΡΑΝΗ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΚΙΑΝΑ ΦΙΡΟΥΖ

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα των "Νέων".

ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ Η ΙΡΑΝΗ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΚΙΑΝΑ ΦΙΡΟΥΖ
Η ταινία της ζωής της θα τελειώσει µε εκτέλεση
Του Μartin Fletcher
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 25 Μαΐου 2010
Στη Βρετανία, µια οµοφυλόφιλη κοπέλα αναζητά καταφύγιο από τις ιρανικές αρχές που την καταδιώκουν εδώ και δύο χρόνια. Το αίτηµά της απορρίπτεται από το Γραφείο Μεταναστών, µε αποτέλεσµα να τη στείλουν πίσω στην ισλαµική δηµοκρατία, όπου η οµοφυλοφιλία θεωρείται έγκληµα και τιµωρείται µε θάνατο. Είναι η ηρωίδα της ταινίας «Cul-de-Sac», που έχει ξεσηκώσει την κοινή γνώµη σε Βρετανία και Ιράν. Και αυτό επειδή το σενάριο δεν επινοήθηκε από τον συγγραφέα ή τον σκηνοθέτη, αλλά είναι βγαλµένο µέσα από τη ζωή της πρωταγωνίστριας της ταινίας, Κιάνα Φιρούζ.
Το ενδεχόµενο απέλασής της στο Ιράν αντιµετωπίζει η 27χρονη ηθοποιός, όπου η τιµωρία της θα είναι µαστίγωµα, εκτέλεση ή και τα δύο. Ποιο είναι το αδίκηµα που διέπραξε; «Θα την εκτελέσουν όχι µόνον επειδή είναι οµοφυλόφιλη, αλλά και επειδή ντρόπιασε το Ισλάµ και το καθεστώς του Αχµαντινετζάντ», λένε όσοι έχουν ασχοληθεί µε την υπόθεση. «Η ταινία παρουσιάζει µια άσχηµη εικόνα των ιρανικών αρχών, γι’ αυτό και η Κιάνα Φιρούζ βρίσκεται σε κίνδυνο», λέει ένας από τους δικηγόρους της. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι αργά για να απαρνηθεί ή να κρύψει την οµοφυλοφιλία της. Πριν από δύο χρόνια, σε µια οµιλία του σε πανεπιστήµιο των ΗΠΑ, ο πρόεδρος Αχµαντινετζάντ δήλωσε ότι στο Ιράν δεν υπάρχουν οµοφυλόφιλοι. Σύµφωνα µε νόµο του Ισλάµ, οι γυναίκες που αποκαλύπτουν την οµοφυλοφιλία τους µαστιγώνονται δηµόσια 100 φορές. Εάν κάποια συλληφθεί πάνω από 4 φορές, τότε η τιµωρία είναι θάνατος.
Οι περιπέτειες της Κιάνα Φιρούζ µε τις ιρανικές αρχές άρχισαν πριν από δύο χρόνια, ενώ η νεαρή κοπέλα βρισκόταν στη Βρετανία για σπουδές. Ενα ντοκιµαντέρ - το οποίο σκηνοθετούσε η ίδια - µε θέµα τους οµοφυλόφιλους στην Τεχεράνη ήταν αρκετό για να βάλει φωτιά στις µυστικές υπηρεσίες του Ιράν. «Ζήτησα άσυλο από το Γραφείο Μεταναστών της Βρετανίας, αλλά δεν θέλησαν να µε βοηθήσουν. Είµαι ψυχολογικά ράκος. Δεν εξέτασαν την υπόθεσή µου µε τη σοβαρότητα που της αρµόζει», είπε η ακτιβίστρια Κιάνα Φιρούζ.
Το καθεστώς του Αχµαντινετζάντ φαίνεται να στερεί την ελευθερία και των σκηνοθετών. Δάκρυα στα µάτια της Ζιλιέτ Μπινός έφεραν οι καταγγελίες του 69χρονου ιρανού δηµιουργού Αµπάς Κιαροστάµι στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
Ο ίδιος θέλησε να αναφερθεί στη φυλάκιση του σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί,στην Τεχεράνη, επειδή είχε αντιδράσει ενάντια στο καθεστώς.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ / THE HOUSE OF PERFECT WINTER.

Οι τρεις παρακάτω φωτογραφίες, αποτελούν μέρος της δουλειάς του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου The House of Perfect Winter 2006/07 Collection. Μοντέλο του η τρανς συγγραφέας, ηθοποιός, ακτιβίστρια Μπέττυ Βακαλίδου. Παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Όζον".

Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι του Άκη Παρασκευόπουλου και η τελευταία του Π. Χατζηστεφάνου.





Μπορείτε να δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του:
http://www.nanogod.net/

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ 7ης ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ.

Η 7η Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, πραγματοποιήθηκε στο διήμερο 24 και 25 Μαίου, στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, και είχε αντικείμενο την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών (τίτλος: "γεφυρώντας το χάσμα μεταξύ ντεγιούρε και ντεφάκτο ισότητας στην κατάκτηση πραγματικής ισότητας των φύλων").

Η συνέλευση υιοθέτησε ψήφισμα και πλάνο δράσης που αφορά και τα λοαδ δικαιώματα και συνιστά στα κράτη μέλη:

“ to undertake research on the situation of lesbian, bisexual and transgender women with a view to drafting specific guidelines on preventing and combating all forms of discrimination against them." (Section VII)

Αναφορά γίνεται επίσης στο άρθρο 30, όπου:

30. Recognising that vulnerable groups of women and girls, including migrant women and girls, women and girls with disabilities, women and girls discriminated on grounds of their sexual orientation or gender identity and transgender persons are subject to multiple discrimination and taking all necessary measures to ensure their full and equal enjoyment of all human rights and fundamental freedoms.

Μπορείτε να δείτε το κείμενο του ψηφίσματος, πιέζοντας εδώ, καθώς και το σχετικό δελτίο τύπου.

ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΕΙ ΓΑΜΗΛΙΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΛΕΣΒΟ.

Αντιγράφω από το χθεσινό "Έθνος".

«Γάμος» ομοφυλόφιλων στη Λέσβο
Ενας παγκοσμίου φήμης, σύμφωνα με το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου, μασέρ ονόματι Μπερν και ο Αλί "γνωστός σχεδιαστής μόδας", ένωσαν τις τύχες τους στην Εφταλού της Λέσβου.
«Με καλεσμένους επώνυμους από το χώρο της μόδας πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου στα λουτρά της Εφταλούς στο Μόλυβο της Λέσβου τελετή "γάμου" ενός ζεύγους ομοφυλοφίλων.
Ο Αλί, γνωστός σχεδιαστής μόδας και ο Μπερν παγκόσμια γνωστός ως αυθεντία στο ενεργειακό μασάζ ένωσαν τις ζωές τους παρουσία σαμανιστή (!) ιερέα.
Οι δυο άνδρες είχαν γνωριστεί στο νησί πριν χρόνια και επέστρεψαν εδώ για να ανταλλάξουν το μόνο "νόμιμο" στοιχείο γάμου ομοφιλόφυλων στην Ελλάδα, την ανταλλαγή όρκων κοινής συμβίωσης», αναφέρεται στο τηλεγάφημα.
Με την προαναγγελία του "γάμου" έχει ασχοληθεί και ο τοπικός τύπος. Αναδημοσιεύουμε από το "Εμπρός": «Μια ιδιαίτερη τελετή "γάμου", μεταξύ δύο "επώνυμων" ανδρών από τη Γερμανία, πρόκειται να πραγματοποιηθεί μέσα στις επόμενες μέρες σε τουριστική περιοχή της Λέσβου.
Πρόκειται για ένα διάσημο εκπρόσωπο του χώρου της μόδας και έναν εκπρόσωπο του χώρου του μασάζ στη Γερμανία. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο άνδρες, που έχουν έρθει στο νησί και στο παρελθόν και το έχουν αγαπήσει, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν εδώ την ανταλλαγή των γαμήλιων όρκων τους, αφού στη χώρα μας δεν είναι νόμιμοι οι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών.
Χάρη στην απόφασή τους αυτή, που πηγάζει από το «κάτι» ιδιαίτερο που, όπως υποστηρίζουν, έχουν βρει στις φυσικές ομορφιές της Λέσβου και στο νησί, θα βρεθούν με αφορμή το γεγονός 70 καλεσμένοι από όλον τον κόσμο. Ανάμεσα σε αυτούς, πολλοί γνωστοί εκπρόσωποι του χώρου της μόδας».

(Ανανέωση: και σχετικό βίντεο)


From: newsITvideo

VENUS DeMARS / HAVE MERCY.

Η Venus DeMars στο Mad Ripple Hootenanny Music Box Theater, Μιννεάπολις, Αύγουστος 2009.


From: citygirldebbie

CATHERINE OPIE.

Catherine Opie (b. 1961, Sandusky, Ohio) first came to prominence with her series Portraits (1993–97), which celebrated transgender people, drag queens, and performance artists involved with body modification. In the years since, portraiture has continued to play an important role in her work. Set against brilliantly colored backgrounds, the sitters in Opie’s studio portraits confront the viewer with direct and often intense gazes, asserting their individuality before the camera’s lens. Classic portraiture meets the liminal and the two marry to create a rare, confrontational beauty.
Her work was featured in a mid-career survey at the Guggenheim Museum in New York from September 26, 2008 till January 7, 2009 curated by Jennifer Blessing. It included an encyclopedic exhibition catalogue of all of Opie's almost 200 works since 1988, loosely divided into two sections: portraits and landscapes. Her works balance personal and political. Her assertive portraits bring queers to a forefront that is normally silenced by societal norms.
Awards: Catherine Opie has won numerous awards which include the 1997 Citibank Private Bank Emerging Artist Award, 1999 Washington University Freund Fellowship, 2003 CalArts Alpert Award in the Arts, 2004 Larry Aldrich Award, San Francisco Art Institute President's Award for Excellence, and 2006 United States Artist Fellowship.


From: AnnenbergSpace

"60 ΛΕΠΤΑ": ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

Από το Sigma TV, Πέμπτη 20 Μαίου. Στην εκπομπή φιλοξενήθηκε και ο βουλευτής του ΔΗΣΥ κ. Ανδρέας Θεμιστοκλέους. Μπορείτε να την δείτε παρακάτω.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ / ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ (Σάββατο βράδυ)
από "Τα τραγούδια της αμαρτίας"
Στίχοι: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Ανδρέας Καρακότας
Πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου
Σκηνές από την ταινία του Jean Genet, Un chant d'amour (1950)
--------
Τα τραγούδια της αμαρτίας, Έργο 50 (1992, ανολοκλήρωτο), απασχόλησαν τον Μάνο Χατζιδάκι τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του. Με τον ενδεικτικό υπότιτλο «Η αμαρτία είναι βυζαντινή και ο έρωτας αρχαίος», ο δίσκος περιέχει δεκαπέντε τραγούδια του συνθέτη από τα οποία, άλλα ηχογράφησε δουλεύοντας με τον Ανδρέα Καρακότα στο σπίτι του και άλλα καταγράφηκαν σε παρτιτούρες. Δεν πρόλαβε να ενορχηστρώσει το έργο γι' αυτό και εκδόθηκε στην αρχική του μορφή, για πιάνο και φωνή.
Το έργο είναι «αφιερωμένο» από τον Μάνο Χατζιδάκι "σε όσους ακόμη μπορούν να διαβρωθούν από την μουσική και το τραγούδι".


From: nakisoda16

FLAMING CREATURES (1963).

Τουλάχιστον προκλητικό, το «Flaming Creatures» (Τζακ Σμιθ, 1963) λογοκρίθηκε στην πρεμιέρα του στη Νέα Υόρκη με την επέμβαση της αστυνομίας. Ο πατέρας των performing arts και του camp και ο άνθρωπος που ενέπνευσε τους Τζον Γουότερς και Άντι Γουόρχολ μας παρέδωσε μια αμφιλεγόμενη δημιουργία στην οποία παρελαύνουν ερμαφρόδιτα πλάσματα που επιδίδονται σε σεξουαλικά όργια επί σκηνής. (cinemanews.gr)

Flaming Creatures
DIRECTOR: Jack Smith
GENRE: Drama
RUNTIME: 45 min
COUNTRY: USA
CAST: Frances Francine, Sheila Bick, Joel Markman, Dolores Flores, Mario Montez, Arnold Rockwood, Judith Malina, Marian Zazeela
------
The film features an array of transvestites, hermaphrodites, drag shows, a sexually ambiguous vampire, a drug orgy and a well-built cunnilingual rapist. Sexual ambiguity is a prominent visual theme, which is particularly shown by overlapping images of flaccid penises and breasts.
Flaming Creatures (1963) is an American experimental film by filmmaker Jack Smith. Due to its surreal, graphic depiction of sexuality, the film was seized by the police at its premiere, and was officially determined to be obscene by a New York Criminal Court. The 43-minute featurette attracted media and public attention, and has been described as a "controversial featurette". This also made Jack Smith famous as a film director across North America. Smith himself described the film as "a comedy set in a haunted music studio."

Μέρος Ι

From: purotine

Μπορείτε να δείτε την υπόλοιπη ταινία, ακολουθώντας τα λινκς:
- Flaming Creatures, μέρος 2
- Flaming Creatures, μέρος 3
- Flaming Creatures, μέρος 4
- Flaming Creatures, μέρος 5

LEONOR FINI.

Photographed by Carl Van Vechten, 1936.

Fini, Léonor (1908-1996)
The work of bisexual artist Léonor Fini resists classification. Although often associated with Surrealism, it is highly personal. It presents a mysterious and evocative world dominated by women.
Born in Buenos Aires in 1908 to parents of Italian, Spanish, and Argentinean descent, Léonor Fini was was reared in Trieste, Italy. A largely self-taught artist, as a teenager she studied Renaissance and Mannerist painting in European museums and anatomy at the Trieste morgue.
In her visits to the morgue at the age of thirteen or so, she became intensely interested in the phenomena of life and death, decay and regeneration that were to influence her art profoundly. In her paintings, images of skulls and bones mark the tension between the transitory and the eternal.
Fini's independence and reliance on personal instinct link her with other women artists associated with Surrealism, including her close friend Leonora Carrington and Frida Kahlo.
In her life and art Fini advanced an ideal of the "autonomous, absolute woman," who was beautiful, domineering and "governed by passion." Although she had numerous suitors, she refused to marry. She preferred to live communally, often with two men, and demanded a sexual freedom that included bisexuality.
But she made a clear distinction between choosing a lesbian lifestyle and the desire to experience the love of another woman. In an interview with Whitney Chadwick in 1982, Fini freely acknowledged her experience of same-sex love, but refused to accept a lesbian identity, remarking, "I am a woman and have had the 'feminine experience' but I am not a lesbian."
Fini's strong commitment to sexuality as the connection between internal and external realities aligned her with Surrealists such as Salvador Dalí, André Masson, and Hans Bellmer. In 1936, she exhibited with the Surrealists in Paris and was subsequently associated with them.
Fini shared some of the Surrealists' ideas and a similar interest in shocking behavior and dramatic gestures. For example, when several Surrealists first saw her paintings and asked to meet her in a café, she arrived dressed in a Cardinal's red robes and explained that she liked the sacrilege of a woman wearing clothes of a man who would never know a woman's body.
However, her association with these male artists was largely social rather than substantive. She was hostile toward André Breton's puritanism and the Surrealists' failure to respect the autonomy of women while they "pretended" to liberate men. Moreover, as Chadwick points out, Fini is distinguished from them by her refusal to subjugate her female images to male desire.
Fini's work may in fact be seen as a response to the patriarchal assumptions of Surrealism. Fini places herself, or other women, at the center of her paintings as images of female power and autonomy. Her works touch on issues of matriarchy, lesbianism, and androgyny. She typically combines carefully rendered reality and an invented theatrical space dominated by fantasy.
Fini frequently includes in her paintings her personal totem, the cat; and she often depicts women who have magical--often sexual--powers. However, her figures are not necessarily intended to be read as abstract principles of dominant women and submissive men, since she based the paintings on images of specific individuals in her life.
Fini's first solo exhibition was at the Julian Levy Gallery in New York in 1939. During World War II, she lived in Monte Carlo and Rome and continued to work as an illustrator, theater designer, and painter, achieving a considerable reputation in Europe. She died in Paris in 1996.
- glbtq.com

ORPHEE - JEAN COCTEAU (1949).

ORPHEE / ORPHEUS
του Ζαν Κοκτό
με τους Ζαν Μαρέ, Φρανσουά Περιέ, Μαρία Κασάρες, Μαρία Ντέα, Ανρί Κρεμιέ
Διάρκεια: 95'


Φαινομενικά ο Ορφέας διηγείται μια ιστορία γυρισμένη με επαγγελματίες ηθοποιούς (εκτός από τον Εντουάρ Ντερμίτ στο ρόλο του Σεζέστ). Στον Ζαν Μαραί ο Κοκτό θα εμπιστευθεί το ρόλο του ποιητή Ορφέα. Για τον Ερεμπίζ σκέφτεται τον Ζεράρ Φιλίπ, ο οποίος όμως αρνείται, κι έτσι ο Μαραί προτείνει τον Φρανσουά Περιέ γι' αυτό τον ρόλο. Για τον ρόλο της Πριγκήπισσας ο Κοκτό σκέφτεται αρχικά δύο από τις φίλες του: την Γκρέτα Γκάρμπο και τη Μάρλεν Ντήτριχ. Θα επιλέξει τελικά τη Μαρία Καζαρές.

Ανέκαθεν απασχολούσαν ιδιαίτερα τον Κοκτό οι σχέσεις που υφίστανται ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο στο έργο ενός ποιητή. Ας ακούσουμε την δήλωσή του με αφορμή την ταινία:

"Από τη σκοπιά της ηθικής, η πορεία μου ήταν αυτή ενός ανθρώπου που παραπαίει με το ένα πόδι στη ζωή και το άλλο στον τάφο. Ήταν λογικό να φτάσω σε έναν μύθο όπου η ζωή και ο θάνατος αντιπαρατίθενται. Άλλωστε... μιά ταινία ήταν σε θέση να προβάλλει τα μικρά εκείνα γεγονότα που θέτουν όρια, χωρίζοντας τον έναν κόσμο από τον άλλον..."


Μέσ'από πολλά άρθρα του ο Κοκτό εξήγησε τους τρείς θεματικούς άξονες του Ορφέα, οι οποίοι ήδη υπ΄ρχαν και στο Αίμα ενός ποιητή.. Παραθέτω ακριβώς τα λόγια του:

"1. Οι διαδοχικοί θάνατοι μέσ' από τους οποίους οφείλει να περάσει ένας ποιητής μέχρι να γίνει, σύμφωνα με έναν υπέροχο στίχο του Μαλαρμέ, ο 'εαυτός του, στον οποίο η αιωνιότητα τον μεταμορφώνει',
"2. Το θέμα της αθανασίας: το πρόσωπο στο οποίο αναπαριστά ο Θάνατος του Ορφέα θυσιάζεται, εκμηδενίζεται για να καταστήσει τον ποιητή αθάνατο.
"3. Οι καθρέφτες: βλέπουμε να γερνάμε μέσ' απ' τους καθρέφτες. Εκείνει μας φέρνουν πιο κοντά στον θάνατο".


Ο Ορφέας, δηλαδή ο ίδιος ο Κοκτώ, έχει ανάγκη να πιστέψει στον εαυτό του, να πιστέψει ότι είναι "ποιητής". Είναι κάπος άβολο, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ να επαναπαύεται στη δόξα, ποτέ να ξεκουράζεται, αλλά να πεθάνει όρθιος, "να καεί ζωντανός για να ξαναγεννηθεί", να αποκοπεί, μέσα σε μια φωτιά αναγεννητική, από αυτή τη "συνέχεια των άλλων", για να φτάσει, τέλος, να ξαναβρεί τον εάυτό του μέσα στον κόσμο του Ανεπίκαιρου -αυτού των ποιητών- μέσα στην ουσία της ίδιας της ποίησης.


Το Αίμα ενός ποιητή ήταν ένας προβληματισμός πάνω στην ποίηση και την ποιητική τέχνη. Γίνεται πιο συγκεκριμένος στον Ορφέα, κάνοντας εικόνες τις εξής φράσεις του Κοκτό: "Η ποίηση είναι άκρως απαραίτητη. Δεν γνωρίζω σε τί. Κατοίκησε μέσα μου, με βασάνισε, με έκαψε... Υπήρξα φορέας μιας δύναμης που θέλει να ζήσει στη θέση μου. Ας ζήσει, και θα δεί τί είναι".

Ακολουθεί η ταίνια.

more about "Orphee Jean Cocteau - 1949", posted with vodpod

* Αποσπάσματα, από: το βιβλίο "Ζαν Κοκτώ, Ο πολύτροπος ποιητής" (επιμέλεια Γ. Κονταξόπουλου, εκδ. Εξάντας-Οδ.Πανός 1999) και από την wikipedia.
* Δείτε επίσης: JEAN COCTEAU - THE BLOOD OF A POET (1930)
.

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: JEAN COCTEAU & MAN RAY.

Από το ντοκυμαντέρ "The adventure of photography - a look at the surrealistic movement in photography in the 1920-30's..."


From: bayareabert

JOZSEF GAAL: TRAVESTI.

travesti II,IV, 1999
watercolor and ink on paper

József Gaál (Hungarian, 1960) is a talented painter and graphic artist who often works in a surrealist style. In these pieces he explores the art of the mask or disguise--where the subconscious self is allowed to exist on the surface.

...WHAT'S INSIDE A GIRL?

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Maria Merce Marcal/Ισπανία

Ξέρεις; Μου αρέσει το κεφάλι σου, μου αρέσει ο κώλος σου
- δύο δίδυμα μισά αποχωρισμένα.
Η γλώσσα μου σαν ένα σιωπηλό σαλιγκάρι
διατρέχει αρχά ολόκληρο το δένδρο, από τη ρίζα ως την κορφή.
Με τον έρωτα στην πλάτη σαν κλειστό σπίτι
και μια πρέζα φόβου ψηλά στις κεραίες,
σέρνομαι στον κορμό κι αγαπώ τον κάθε ρόζο,
Ξέρεις; Μου αρέσει ο κώλος σου, μου αρέσει το κεφάλι σου.
Ένα μονοπάτι -λαβύρινθος λαμπερού σάλιου
ενώνει τι γωνίες που ο ήλιος τέμνει με σιγουριά.
Το ποικίλο τοπίο της σφαίρας του κόσμου
είναι το σώμα σου, προσφερμένο σαν παραλήρημα
γης στη λαχτάρα ταξιδιάρικου στόματος

* Από την ανθολογία ομοερωτικών ποιημάτων
Η έλξη των ομωνύμων, ανθολόγηση-μετάφραση Ρήγας Κούπα,
Εκδόσεις Οδυσσέας, 2005

----------

JEAN COCTEAU: THE BLOOD OF A POET (1930).

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
LE SANG D'UN POETE / THE BLOOD OF A POET
του Ζαν Κοκτό
με τους Ενρίκ Ριβερό, Ελίζαμπεθ Λι Μίλερ, Πολίν Καρτόν, Οντέτ Ταλαζάκ.
Διάρκεια 55'.


Το Αίμα ενός ποιητή (γαλλικά: Le Sang d'un Poete, 1930) σκηνοθετήθηκε από τον Ζαν Κοκτώ το 1930 και χρηματοδοτήθηκε από τον Charles, Vicomte de Noailles. Είναι το πρώτο μέρος της Ορφικής του Τριλογίας και συνεχίστηκε με το Orphée (1950) και ολοκληρώθηκε με το Testament of Orpheus (1960).

Η ταινία θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά σε ιδιωτική προβολή στις 20 Ιανουαρίου του 1932 στο Παρίσι. Καθώς ο Κοκτώ δεν γνώριζε τίποτα από κινηματογραφική τεχνική, αυτοσχεδιάζει. Για παράδειγμα, αγνοούσε την ύπαρξη του τράβελινγκ. Τοποθετεί λοιπόν τον ηθοποιό του πάνω σε μια σανίδα με τριχίσκους που τη σέρνουν σχοινιά. Πρόκειται για την ίδια μέθοδο που θεληματικά πλέον θα ακολουθήσει ξανά στην ταινία του Η πεντάμορφη και το τέρας.


"Δεν γνώριζα τίποτα από κινηματογράφο", θα γράψει αργότερα. "Με την πρώτη έπεσα με τα μούτρα σε μια δουλειά όπου έπρεπε να επινοώ τα πάντα. Ο σκοπός μου δεν ήταν να κάνω μια ταινία, αλλά ένα ποίημα. Να μεταχειριστώ μια μηχανή όχι για να διηγηθώ μια ιστορία, αλλά για να εξομολογηθώ, να πω με εικόνες πράγματα που κατοικούν μέσα στη βαθιά μας νύχτα και παίρνουν μορφή στην άκρη του ονείρου... Οι εικόνες μπαίνουν σε μια σειρά σύμφωνα με την απαρέγκλιτη λογική ενός εσωτερικού κόσμου, εκεί όπου η συμβατική λογική δεν λειτουργεί πιά".

Οι τεχνικοί περνώντας τον για τρελό, τον πειράζουν διαρκώς με τρόπο άκρως καυστικό. Ένα παράδειγμα: τη στιγμή που ολοκληρώνεται το γύρισμα δίνουν εντολή στους ανρθώπους που καρθαρίζουν το στούντιο να το σκουπίσουν κατά τη διάρκεια των τελευταίων πλάνων. Στην προβολή το βράδυ ο Κοκτώ βρίσκει πως η ομορφιά των εικόνων γεννιέται από το φως των προβολέων όταν αυτό διαπερνά τη σκόνη που σηκώνεται κατά το σκούπισμα. Έτσι κρατάει αυτά τα πλάνα.


Καθώς ο Ενρίκ Ριβερό παίζει γυμνός από τη μέση και πάνω, ο Κοκτώ αντιλαμβάνεται πως έχει πάνω στον ώμο μια πρόσφατη ουλή από τραύμα σφαίρας. Αμέσως σχεδιάζει ένα αστέρι γύρω από το τραύμα, το αστέρι της υπογραφής του. Αυτή του η ελευθερία είναι που πιο αργά θα αναγνωριστεί από τους νέους Γάλλους κινηματογραφιστε΄ς, όπως ο Ζωρζ Φρανζύ, που θα γράψει με αφορμή το Αίμα ενός ποιητή: "Ταινία που παραμένει αμίμητη απόδειξη μιας αδέσμευτης μεγαλοφυϊας".

Για τους δύο βασικούς ρόλους δεν παίρνει επαγγελματίες ηθοποιούς. Ο ζωγράφος Ενρίκ Ριβερό ενσαρκώνει τον ποιητή, ενώ το μανεκέν Λη Μίλερ, σύντροφος του μεγάλου φωτογράφου Μαν Ρέυ, ερμηνεύει τον ρόλο του αγάλματος.


Πάνω σε ονειρικές εικόνες παραθέτει ένα λιτό σχόλιο. Την ίδια μέθοδο ακολουθεί και για τη μουσική της ταινίας. Επειδή δεν θέλει η μουσική να συμβαδίζει με τις εικόνες, επιννοεί αυτό που αποκαλεί "τυχαίο συγχρονισμό", ο οποίος, θα εμπνεύσει και πολλούς άλλους στη συνέχεια. "Τίποτα δεν μου μοιάζει πιο χυδαίο", δηλώνει ο ίδιος, "από το μουσικό συγχρονισμό. Είναι τουλάχιστον πλεονασμός... Ο μόνος συγχρονισμός που με ευχαριστεί είναι ο τυχαίος".

Το Αίμα ενός ποιητή είναι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη, κάποια από αυτά ενώνονται, κάποια όχι. Πιθανώς το πιο γνωστό είναι αυτό που απεικονίζει ένα διάσημο ποιητή ο οποίος προχωρώντας σε ένα διάδρομο ξενοδοχείου, σταματάει στις πόρτες των δωματίων και κοιτάζει μέσα από τις κλειδαρότρυπες, παρατηρώντας έναν καπνιστή οπίου και έναν ερμαφρόδιτο. Αντικρίζει μια σειρά από tableaux vivants. Ένας από αυτούς δείχνει ένα παιδί που βασανίζει την κουβερνάντα του σκαρφαλώνοντας στον τοίχο. Ένας άλλος μια ομάδα Μεξικανών τυφεκιοφόρων που σκοτώνουν το θύμα τους μόνο και μόνο για να επανέλθει στη ζωή με μια αναπήδηση. Ο τρίτος, ένα σκοτεινό χώρο μέσα στον οποίο ένας άνδρας και μια γυναίκα γράφουν παρατηρήσεις ο ένας για τον άλλο ενώ αγκαλιάζονται.


Ο Jean Cocteau ήταν ένας πολυμήχανος καλλιτέχνης. Ποιητής, λογοτέχνης, κινηματογραφιστής και ζωγράφος μεταξύ άλλων. Το "Το Αίμα ενός Ποιητή" είναι η πρώτη του ταινία. Μια πραγματικά σπουδαία ταινία. Ένα κινηματογραφικό κόσμημα. Στα πλαίσια του avant garde cinema. Η αφήγηση είναι απλώς ανύπαρκτη. Και οι εικόνες συναρμολογούνται αυστηρώς εξατομικευμένα εντός του κάθε θεατή, ως η σάρκινη διαδρομή στις ράγες του δικού του βίου. Σύμβολα σουρεαλιστικά, όπως ένα στόμα που φυτρώνει σε μια παλάμη, ή κινούμενα κενά περιγράμματα, είναι καταδικασμένα σε μια αστείρευτη ελευθερία. Περιμένοντας από εσένα την (άχαρη) διαδικασία της σημασιοδότησης, ή της μη-σημασιοδότησης. (Ζωρζ Φρανζύ)

Περισσότερα για την ταινία (Δελτίο Τύπου στα ελληνικά)
Το έργο έχει πολλές ομοιότητες με τον «Ανδαλουσιανό σκύλο» του 1929. Η ομοιότητα του με την ταινία του Buñuel και του Dali οδήγησε τους σχολιαστές της εποχής να το χαρακτηρίσουν «σουρεαλιστικό». Αυτό ενόχλησε ιδιαίτερα τον Andre Breton, ηγέτη των σουρεαλιστών με ιδιαίτερα σκληροπυρηνικές απόψεις. Ο Cocteau υποδυόταν ότι είχε προσβληθεί επίσης από αυτό το χαρακτηρισμό, αν και μάλλον ευχαριστιόταν με το γεγονός της ενόχλησης του Breton.
Το «Αίμα του ποιητή» είναι ταυτόχρονα επανάληψη και νέα αρχή για τον δημιουργό του. Αν ειδωθεί στα πλαίσια της προηγούμενης δουλειάς του Cocteau, μπορεί να θεωρηθεί ανθολογία από αγαπημένα του θέματα και σκηνές, περιλαμβάνοντας καθρέφτες (ναρκισσισμός), μάτια (ηδονοβλεψία), αγάλματα (κλασικισμός), πόρτες (τα όρια ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους) και αίμα (τα βάσανα του καλλιτέχνη). Επίσης η ταινία εμπεριέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία καθώς και αναφορές στις προηγούμενες δουλειές του. Άλλες προφανείς, (ο χιονοπόλεμος από τα «Τρομερά παιδιά»), και άλλες κωδικοποιημένες, (η μαγική «μεταφορά» του ποιητή σε παράλληλους κόσμους). Αν ειδωθεί στα πλαίσια της μετέπειτα καριέρας του, μπορεί να θεωρηθεί τετράδιο σημειώσεων για μελλοντικές ταινίες, καθώς πολλές από τις τεχνικές οι οποίες αργότερα έγιναν σήμα κατατεθέν του Cocteau δοκιμάστηκαν εδώ για πρώτη φορά. Η χρήση της αργής και της ανάποδης κίνησης, η ύπαρξη αφηγητή, και το πιο γνωστό εφε της ταινίας, το χτίσιμο των τοίχων στο πάτωμα του στούντιο. Ο Cocteau κινηματογραφώντας από μπροστά τους ηθοποιούς του που σέρνονταν στο πάτωμα, δημιουργούσε την εντύπωση πως οι τοίχοι στο φανταστικό κόσμο ήταν σαν μαγνήτες και μπορούσε κάποιος να σκαρφαλώσει πάνω τους. Το συγκεκριμένο εφε ήταν ομολογουμένως πολύ τρομαχτικό αλλά ο σκηνοθέτης το χρησιμοποιούσε συνέχεια γιατί του άρεσε πολύ. Τελικά είναι δύσκολο να μη συμφωνήσουμε με την ίδια την κριτική του Cocteau για την ταινία του, ως ένα θέμα «..αδέξια παιγμένο με ένα δάχτυλο», που όμως τελειοποίησε στον «Ορφέα». Παρόλη την αδεξιότητα της ταινίας, η σχεδόν παιδική απόλαυση που αντλούσε ο Cocteau από τις δυνατότητες του πρωτόγνωρου για εκείνον μέσου, δίνουν στο «Αίμα του ποιητή» μια ενέργεια και ένα παιχνίδισμα που μόνο ο Buñuel και ο Dali μπορούσαν να ξεπεράσουν.
Ο Cocteau δεν σκηνοθέτησε άλλη ταινία για τα επόμενα 16 χρόνια. Ο ίδιος σχολιάζοντας αυτό το κενό, έγραψε: «Το γεγονός ότι άφησα είκοσι χρόνια να περάσουν ανάμεσα σε αυτή την ταινία- την πρώτη μου- και τις άλλες, δείχνει ότι τη θεώρησα περισσότερο ως ποίημα ή πίνακα, ένα ποίημα ή έναν πίνακα τόσο ακριβό που δεν μπορούσα να συλλογιστώ καν τη δημιουργία παραπάνω από ενός». Οι δηλώσεις του Cocteau ότι δεν σκέφτηκε να γυρίσει δεύτερη ταινία είναι ανεπαρκείς. Φοβήθηκε από τα αντιφατικά αισθήματα που προξένησε η ταινία του; Σκέφτηκε κάποιο καινούριο σχέδιο αλλά δεν κατάφερε να βρει χρηματοδότηση; Ένιωσε πως είχε χρησιμοποιήσει όλες του τις κινηματογραφικές τεχνικές; Ή απλά δεν ενδιαφερόταν ακόμα για τις ταινίες; Μπορούμε μόνο να υποθέτουμε..
Το «Αίμα του ποιητή» είναι η τελευταία «αμφισβητούμενη» δουλειά του Cocteau. Καθώς το διπλωματικό κλίμα σκοτείνιαζε στη δεκαετία του ’30 και η avant garde γινόταν όλο και πιο πολιτικοποιημένη, ο δημιουργός στράφηκε στη Γαλλική λογοτεχνία και κατάφερε να καθιερωθεί. Εξελίχθηκε σε έναν παραγωγικό αρθρογράφο και έγραψε μια σειρά από κλασσικά μελοδράματα όπως το πολύ πετυχημένο «Οι τρομεροί γονείς». Με το τέλος της δεκαετίας, ο Cocteau, ο avant garde προβοκάτορας είχε γίνει ο Cocteau, ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας.
Η σκιά, σαν αυτή που βλέπουμε στη δεύτερη από τις έξι σεκάνς, ίσως είναι το καταλληλότερο σύμβολο για να περιγράψει την Τέχνη. Η σκιά αποτελεί την αβίαστη και καταναγκαστική συνάμα μεταμόρφωση της τρισδιάστατης πραγματικότητας σ' ένα δισδιάστατο σχέδιο. Παραλλαγμένο με ελαφρύ ή τερατώδη τρόπο. Κατά αντιστοιχία λειτουργεί και η καλλιτεχνική διαδικασία. Η Τέχνη (εκ)πορεύεται αβίαστα και καταναγκαστικά με πρωτογενή υλικά αυτά της πραγματικότητας και της καθημερινής ζωής. Ο δημιουργός, σε όποιο καλλιτεχνικό πεδίο και αν δραστηριοποιείται, αναλαμβάνει χρέη γλύπτη. Πλάθει την πραγματικότητα καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση των εσωτερικών προβολών, των ερεθισμάτων και των ανησυχιών του. Παράγοντας εξ' ολοκλήρου έναν νέο κόσμο. Ένα ελαφρά ή καθολικά αντεστραμμένο γλυπτό της πραγματικότητας.
Η Τέχνη ορίζει έναν νέο κόσμο. Ο χώρος και ο χρόνος αποκτούν άλλες διαστάσεις. Το κενό και το άδειο ενέχουν άλλο νόημα. Θα παρατηρήσουμε μια μυθική σκηνή, όπου πολυβόλα στραμμένα στο κενό φτύνουν σφαίρες σε συντεταγμένες διαφορετικές από αυτές που συντάσσεται το κυρίως υποκείμενο. Και όμως το καθηλώνουν νεκρό στο έδαφος. Ο χρόνος γνωρίζει κινήσεις επάλληλες και αντίστροφες, ρέοντας σε μια χαοτική αναρχία. Ενώ τα πρόσωπα και τα σώματα αλλοιώνονται απ' τη λάβα του ποιητή που τα κουρσεύει συθέμελα! Μόνο το αίμα του ποιητή, μέχρι σταγόνας τελευταίας, χρειάζεται για να αποκτήσει πνοή ο χωροχρόνος της Τέχνης.
Ο Cocteau θα προβεί σε μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση. Αυτή της Τέχνης ως το αντίθετο της καταστροφής. Όπως βλέπουμε το κυρίως καλλιτεχνικό κείμενο αναπτύσσεται μεταξύ μιας όμοιας σκηνής καταστροφής(κατεδάφιση καμινάδας) που επαναλαμβάνεται κατά το άνοιγμα και την πτώση της αυλαίας. Η καταστροφή, που ενυπάρχει τραυματικά στο καλλιτεχνικό κείμενο, δηλώνεται ως μια δράση αντίρροπη της αιωνιότητας και της αθανασίας. Ως αιωνιότητα δεν νοείται ένας αέναος χρόνος. Αλλά ένας στιγμιαίος τόπος απεραντοσύνης. Μια θάλασσα αδιάστατη. Τέτοια που να εμπεριέχει το σύμπαν στην ολότητά του. Μια τέτοια απεραντοσύνη συναντάται στην Τέχνη του Cocteau, όπου το καλλιτεχνικό κείμενο δε γνωρίζει περίγραμμα. Και μορφώνεται ως μια δυναμική αντανάκλαση του αναγνωστικού κοινού. Μια συγκοινωνούσα και μη πεπερασμένη αντανάκλαση που αχρονικά, ως καθρέφτης έτερων υπάρξεων, τείνει προς το άπειρο της συμπαντικής ολότητας.
Όταν ο Cocteau έκανε αυτή την ταινία ήταν ήδη καταξιωμένος ποιητής, συγγραφέας, δραματουργός και εικαστικός καλλιτέχνης. Η ταινία βασίζεται στη δική του προσωπική μυθολογία. Αποτελεί το ρομαντικό πορτραίτο του καλλιτέχνη, του ποιητή στην προκειμένη περίπτωση, ο οποίος επιθυμώντας την αθανασία και δέσμιος της ίδιας του της δημιουργικότητας, πρέπει να περάσει μέσα από τον καθρέφτη-την έμπνευση και τη δημιουργία- σε έναν απόκοσμο προσωπικό ονειρικό κόσμο. Με αυτή του την ταινία ο Cocteau πλησιάζει όσο πιο κοντά γίνεται τον κινηματογράφο με την ποίηση.

Μπορείτε να δείτε παρακάτω την ταινία.


για να προχωρήσετε μπρος ή πίσω στα μέρη της ταινίας χρησιμοποιήστε το τρίτο και τέταρτο κουμπί κάτω αριστερά.

* Αποσπάσματα, από: το βιβλίο "Ζαν Κοκτώ, Ο πολύτροπος ποιητής" (επιμέλεια Γ. Κονταξόπουλου, εκδ. Εξάντας-Οδ.Πανός 1999), ιστοσελίδα myfilm.gr (για το δελτίο τύπου της ταινίας) και από την wikipedia.

ΟΡΙΣΤΙΚΟ "ΝΑΙ" ΤΗΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΑΜΟ ΟΜΟΦΥΛΩΝ.

Αντιγράφω από εδώ.

Επικύρωση από τον πρόεδρο
Oριστικό «ναι» από την Πορτογαλία στο γάμο ομοφυλόφιλων
Ο γάμος ακολουθεί την «πολιτική ένωση» μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου που είχε περάσει η Πορτογαλία το 2001
Λισαβόνα - 17/05/10 23:59.
Το νόμο που προβλέπει γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου αποφάσισε να επικυρώσει ο συντηρητικός πρόεδρος της Πορτογαλίας Ανιμπάλ Σίλβα, όπως ανακοίνωσε τη Δευτέρα, καθιστώντας οριστική την υιοθέτηση του μέτρου από το πορτογαλικό κράτος.
Το νόμο είχαν υπερψηφίσει τον Ιανουάριο τα κόμματα της Αριστεράς και του κέντρου στο κοινοβούλιο, ενώ τα κόμματα της Δεξιάς είχαν ταχθεί εναντίον ζητώντας δημοψήφισμα.
Ο Πορτογάλος πρόεδρος θα επικυρώσει το μέτρο «θέτοντας στην άκρη τις προσωπικές του πεποιθήσεις», όπως ανέφερε, καθώς εάν ασκούσε βέτο στο νομοσχέδιο, το μέτρο θα επέστρεφε στο κοινοβούλιο: «Πιστεύω πως αυτό απλά θα συνέβαλε στην άσκοπη συνέχιση αυτής της συζήτησης, που θα αποσπούσε την προσοχή μας από τα σοβαρά (οικονομικά) προβλήματα της χώρας».
Στο νόμο είχε αντιτεθεί η Καθολική Εκκλησία στη χώρα, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που η Πορτογαλία αψήφησε την Εκκλησία: Το 2007 είχε επιτρέψει τις εκτρώσεις, ενώ τον επόμενο χρόνο επέτρεψε το διαζύγιο ακόμη και με τη σύμφωνη γνώμη ενός από τους συζύγους. Το 90% του πληθυσμού είναι βαπτισμένοι Καθολικοί, αλλά περίπου το 20% δηλώνουν πιστοί Καθολικοί.
Ο πορτογαλικός νόμος για τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δεν προβλέπει την υιοθεσία. Η Πορτογαλία ήρε το 1980 την απαγόρευση σεξουαλικών πράξεων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ενώ το 2001 πέρασε νόμο που προέβλεπε «πολιτική ένωση» ομόφυλων ζευγαριών.
- Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

NOIR DESIR + THE QUEEN RAQUELA.

This is an early The Amazing Truth About Queen Raquela music video with footage from a pre-release cut of the film, set to "Noir Desir" by Vive La Fete.
The Amazing Truth About Queen Raquela is a 2008 film shot by an Icelandic film company and shot in The Philippines, Iceland, Bangkok, Denmark, New York City, and Paris. It is a respectful, non-exploitative film about a Filipina transsexual prostitute on a quest for love.

From: TGvision

- http://www.queenraquela.com/

17 ΜΑΪΟΥ: 6η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΑΝΣΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ.

Σήμερα 17 Μαίου 2010, είναι η 6η φορά που η παγκόσμια κοινότητα σημειώνει στο ημερολόγιό την ημέρα κατά της ομοφυλοφοβίας και της τρανσφυλοφοβίας. Η 17η Μαίου, ήταν η ημέρα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο των ψυχολογικών διαταραχών.

Με την ευκαιρία αυτή η ILGA-Europe, εξέδωσε τον παρακάτω ανανεωμένο χάρτη, στον οποίο βλέπουμε την νομοθεσία που ισχύει στις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης, όσον αφορά την προστασία των λοαδ από τις διακρίσεις, αλλά και περιπτώσεις που υπάρχουν παραβιάσεις των λοαδ δικαιωμάτων.

χάρτης 1, Rainbow Europe Map
(πιέστε για μεγένθυνση)
Επίσης, δίνει στην δημοσιότητα τον παρακάτω κατάλογο που αφορά την νομοθεσία και τις θετικές και αρνητικές πρακτικές των χωρών, όσον αφορά τα λοαδ δικαιώματα.

χάρτης 1, Rainbow Europe Country Index
(πιέστε για μεγένθυνση)
Με την ευκαιρία αυτή, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κύριος Jerzy Buzek, έδωσε το παρακάτω μήνυμα που μπορείτε να δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, επαναβεβαιώνοντας της δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά κάθε μορφής διακρίσεων, και ειδικά κατά της ομοφυλοφοβίας.



Δήλωση επίσης έκανε και η Viviane Reding, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Επίτροπος Δικαιοσύνης, Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, καταγγέλοντας την ομοφυλοφοβία ως "κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, μή συμβατή με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης".


.

ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ.

tonycheese2

TUXEDOMOON / NO TEARS + IN HEAVEN.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΣΤΑ ΛΟΑΔ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

.
Στο περιοδικό του Ευρωκοινοβουλίου: The Parliament, Politics, Policy and People Magazine, τεύχος 307, Μάιος 2010, μπορείτε να διαβάσετε αφιέρωμα στα λοαδ δικαιώματα.

Πιέστε εδώ, για να το διαβάσετε online ή να το κατεβάσετε σε μορφή pdf.
.

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ: ΦΡΑΓΜΟΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ.

Ανθρώπινη αλυσίδα κατά των διακρίσεων
©BELGA_AFP PHTO_TED ALJIBE
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου είναι πρώτο θέμα σήμερα, εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Ομοφυλοφοβίας και της Τρανσφυλοφοβίας, στις 17 Μαίου, μιας και στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν πρόκειται αυτό να το δούμε (έστω και στα ψιλά), φοβάμαι, ούτε το 2050.

Αστεία πράγματα φυσικά, αφού στην ετικέτα του παρακάτω δημοσιεύματος βλέπουμε "θεμελιώδη δικαιώματα". Αναρωτιέμαι, αν έκανε κάποιος έρευνα ανάμεσα στα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, πόσες και πόσοι εξ αυτών θα αναγνώριζαν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, αμφισεξουαλικών και διαφυλικών ανδρών και γυναικών, πράγματι, ως θεμελιώδη δικαιώματα.
Επιτρέψτε μου να έχω πολύ σοβαρές αμφιβολίες.

Ομοφυλοφιλία: φραγμός στις διακρίσεις
Θεμελιώδη δικαιώματα - 14-05-2010 - 08:03
--------
- Παγωμένη στο Συμβούλιο Υπουργών παραμένει η πρόταση οδηγίας για την καταπολέμηση των διακρίσεων
- "Όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα πρέπει να προστατεύονται σε ολόκληρη την ΕΕ": Raúl Romeva i Rueda, εισηγητής του ΕΚ
--------
Τι κοινό έχουν η παλιά ΕΣΣΔ, η Σαουδική Αραβία, η Ουγκάντα και η Τζαμάικα; Την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Η Δευτέρα 17 Μαΐου είναι η παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και η προσοχή στρέφεται άλλη μία φορά στις προσπάθειες αντιμετώπισης των διακρίσεων που υφίστανται εντός και εκτός ΕΕ.
"Πρόκειται για κραυγαλέα καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των πλέον θεμελιωδών δικαιωμάτων και για το λόγο αυτό αξίζει την εντονότερη καταδίκη μας" μας δήλωσε ο πρόεδρος του ΕΚ, Jerzy Buzek, εν όψει της 17ης Μαΐου. Ο πρόεδρος Buzek θα μεταφέρει προσωπικό μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του την ίδια ημέρα.
Ο χάρτης των διώξεων
Πρόστιμα, ποινές φυλάκισης, ακόμα και η θανατική ποινή, είναι η καθημερινότητα των ομοφυλοφίλων σε πολλές χώρες.
Ο Raúl Romeva i Rueda (Πράσινοι, Ισπανία), εισηγητής του ΕΚ για την οδηγία περί Καταπολέμησης των Διακρίσεων που παραμένει παγωμένη στο Συμβούλιο Υπουργών, υποδεικνύει σειρά χωρών στη Μέση ανατολή, την Καραϊβική, την ανατολική Ασία και την Αφρική, επισημαίνοντας ότι τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων συχνότερα καταπατώνται σε χώρες με επίσημο θρήσκευμα.
Η καταπολέμηση των προκαταλήψεων στην ίδια την ΕΕ
Μέχρι και πολύ πρόσφατα η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και χαρακτηριζόταν "ψυχικό νόσημα". Πόσο έχει προχωρήσει όμως πραγματικά η κοινωνία μας; Τα όχι και τόσο σπάνια περιστατικά καταπίεσης, διώξεων και απαγορεύσεων δείχνουν ότι πολλά μένουν ακόμα να γίνουν.
Μπορεί σε πολλές χώρες η ομοφυλοφιλία να αποδεικνύεται ακόμα και θανατηφόρα, όπως ο Romeva i Rueda θυμίζει ότι σε κράτη μέλη, σήμερα, οι ομοφυλόφιλοι είναι υποχρεωμένοι "να ζουν κρυφά ή και να αρνούνται την ίδια τους τη φύση", καθώς "θα διακινδύνευαν την θέση τους, ακόμα και την ίδια τους τη ζωή αν εκδηλώνονταν".
Επισημαίνει δε ότι οι ενημερωτικές εκστρατείες, ο διάλογος και η αυστηρή νομοθεσία ανοίγουν το δρόμο προς μια πιο ανεκτική κοινωνία. "Η οδηγία κατά των διακρίσεων δεν είναι μόνο σήμα προς τις κοινωνίες που ακόμα κάνουν διακρίσεις να αλλάξουν τους τρόπους τους. Είναι και μήνυμα προς τον έξω κόσμο ότι η ΕΕ εννοεί σοβαρά την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και την καταπολέμηση κάθε ιεράρχησης των ανθρώπων".
Αντιμετωπίζοντας τις διακρίσεις
Σύμφωνα με τον ίδιο, το οξύτερο πρόβλημα εντός της ΕΕ είναι "η σύγκρουση μεταξύ των ιδιαίτερα φιλελεύθερων πολιτικών σε ορισμένες χώρες, στις οποίες η κοινωνία, οι πολιτικοί και οι αρχές επιδεικνύουν στάση ανοικτή, πολυσυλλεκτική και ανεκτική και των χωρών στις οποίες δεν ισχύει τίποτα από τα προαναφερθέντα".
"Όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα πρέπει να προστατεύονται σε ολόκληρη την ΕΕ", καταλήγει ο Romeva i Rueda, υποδεικνύοντας την προστασία που παρέχουν ή οφείλουν να παρέχουν η οδηγία, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και, εν τέλει, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο Υπουργών που "οφείλουν να αναλάβουν δράση, να ενημερώσουν και να εκπαιδεύσουν πολιτικούς και δημόσιες αρχές ώστε να δώσουν το καλό παράδειγμα".
Η άτυπη διακομματική ομάδα για τους ομοφυλοφίλους συγκεντρώνει ευρωβουλευτές από όλες τις παρατάξεις. Οι Michael Cashman, Ulrike Lunacek, Sophie in’t Veld και Christofer Fjellner που είναι μέλη της συμμετείχαν στο φετινό gay pride στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Η ομάδα είχε οργανώσει ειδική ακρόαση για το θέμα στις 29 Απριλίου.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΑΝΣΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ.

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα της ILGA-Europe.

On 17 May, the International Day against Homophobia and Transphobia is being marked for the 6th time. On this day in 1990, the World Health Organisation removed homosexuality from its list of mental disorders.
This year, all European institutions are engaging and sending a clear message that homophobia and transphobia are not European values.
- Herman Van Rompuy, the President of the European Council, issued a statement stressing that it is a duty for the EU institutions to act in non-discriminatory way. Moreover, President Van Rompuy stressed that the principles of non-discrimination on the grounds of gender and sexual orientation are enshrined in the EU’s founding act and statement of values which distinguishes Europe from other parts of the world. This statement is availabe at:
http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/ec/114351.pdf - Viviane Reding, Vice-President of the European Commission and Commissioner for Justice, Fundamental Rights and Citizenship, will issue a video message on 17 May, condemning homophobia and identifying the European Commission’s plans to fight homophobia. The video message will be posted on our website on Monday, 17 May. Stay tuned! http://www.ilga-europe.org
- Jerzy Buzek, the President of the European Parliament, will also issue a video message on 17 May reaffirming the values of non-discrimination and condemning homophobia. The video message will be posted on our website on Monday, 17 May. Stay tuned! http://www.ilga-europe.org
During the same day, Jerzy Buzek will make the International Day against Homophobia and Transphobia during the opening of the parliamentary session in Strasbourg. You can view live the opening on the European Parliament’s website: http://www.europarl.europa.eu/sed/video.do
- Representatives of the Council of Europe and the European Parliament will gather in Strasbourg for a round table LGBT rights in Europe: Where do we stand?
Source: The European Parliament's Intergroup on LGBT Rights: http://www.lgbt-ep.eu/
***
ILGA-Europe is organising an action in the heart of EU quarter called Rainbow buzz in the heart of EU! in Brussels to raise awareness about homophobia, transphobia and the situation for LGBT people in Europe between 11:00 and 14:00.
During this action ILGA-Europe will distribute the Rainbow Europe maps reflecting the legal situation for LGB people in Europe and flyers summarising the key issues ILGA-Europe wants to see advanced at the EU level over the next five years.
The action will take place at Schuman Round-Point, between the building of the European Commission (Berlaymont) and the building of the European Council (Justus Lipsius building), Brussels.
The action will culminate with the release of 300 rainbow colours balloons at 13:45.
See more about the event here: http://www.ilga-europe.org/europe/guide/country_by_country/belgium/idaho_2010_rainbow_buzz_in_the_heart_of_eu

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΜΑΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΚΕΪ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ.

Αντιγράφω από τα Νέα.

Το κορίτσι µε τις δύο µαµάδες και τους δύο (γκέι) µπαµπάδες
Ενα ζευγάρι οµοφυλόφιλων περιγράφει πώς θα γεννηθεί η κόρη τους
Περικλής Δηµητρολόπουλος, Τετάρτη 12 Μαΐου 2010
Στον κόσµο θα έρθει σε τρεις µήνες. Το όνοµά της θα είναι Ρέιτσελ Μαρία. Και για να την αποκτήσουν οι γονείς της, ένα ζευγάρι οµοφυλόφιλων που ζει στις ΗΠΑ, χρειάστηκαν µια βιολογική µητέρα, µια παρένθετη κι ένα συµβόλαιο είκοσι σελίδων µε τις υπογραφές όλων των εµπλεκοµένων.
Το πιστοποιητικό γέννησης θα έχει δύο ονόµατα, δύο επίθετα, δύο πατεράδες, αλλά καµία µητέρα. Η Ρέιτσελ Μαρία Σέκι Μέρσελ θα είναι κόρη του 40χρονου ιταλού Σάντρο Σέκι και του 41χρονου αµερικανού Ερικ Μέρσελ. Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν από 5 χρόνια σε ένα γυµναστήριο της Νέας Υόρκης και στις 19 Μαρτίου αυτής της χρονιάς παντρεύτηκαν στη Μασαχουσέτη.
Την επιθυµία τους να αποκτήσουν παιδί προσφέρθηκε να ικανοποιήσει µια παιδική φίλη του Ερικ. Η Ρέιτσελ Σεγκάλ, εβραϊκής καταγωγής και µητέρα τριών παιδιών, δέχθηκε να κυοφορήσει το έµβρυο υπό την προϋπόθεση όµως να µην είναι η ίδια η βιολογική του µητέρα. Με υπόδειξη του γυναικολόγου της Ρέιτσελ, µια εξειδικευµένη δικηγόρος συνέταξε ένα συµβόλαιο 20 σελίδων µε τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις όλων των εµπλεκοµένων, δηλαδή των δύο µελλοντικών γονέων, της παρένθετης µητέρας, του συζύγου της και της υποψήφιας δότριας ωαρίων.
Η βιολογική µητέρα
Ο Σάντρο και ο Ερικ πέρασαν από ψυχολογικά τεστ, ενώ οι ίδιοι εξέταζαν φακέλους µε τις υποψήφιες δότριες στους οποίους υπήρχαν φωτογραφίες της παιδικής ηλικίας και της ενήλικης ζωής, καθώς και έγγραφα σχετικά µε την υγεία τους. «Σύµφωνα µε τα αµερικανικά κριτήρια, ένας σηµαντικός παράγοντας είναι το επίπεδο µόρφωσης. Τα ωάρια µιας φοιτήτριας του Χάρβαρντ ή του Γέιλ κοστίζουν το τριπλάσιο» δηλώνει στην εφηµερίδα «La Repubblica» ο Σάντρο Σέκι.
Τελικά, επέλεξαν µια όµορφη ιταλοαµερικανίδα. Τρία ωάριά της γονιµοποιήθηκαν από τον Σάντρο και δύο από τον Ερικ. Δύο από τα πέντε ωάρια θα φυλαχθούν σε περίπτωση που το ζεύγος επιθυµήσει άλλο ένα παιδί στο µέλλον. Πώς θα εξηγήσουν στην κόρη τους ότι έχει δυο πατεράδες και καµία µητέρα;
«Με τον πιο απλό τρόπο: υπάρχουν πολλά είδη οικογενειών».

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ: ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ.

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του Ευρωκοινοβουλίου.

Κοινοβουλευτικές ερωτήσεις, 4 Μαρτίου 2010, E-1133/10.
ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ υποβολή: Giles Chichester (ECR) προς την Επιτροπή.
Θέμα: Βρετανικό σύμφωνο αστικής ένωσης στη Γαλλία.
Στο πλαίσιο του άρθρου 515-7-1 του αστικού κώδικα, που εγκρίθηκε στη Γαλλία τον Μάιο του 2009, μπορεί η Επιτροπή να αναφέρει πόσα Υπουργεία στη Γαλλία δεν ακολούθησαν τη συμβουλή του υπουργού Δικαιοσύνης και, τώρα, το παράδειγμα των υπουργών Οικονομίας και Προϋπολογισμού όσον αφορά τη χορήγηση των ίδιων δικαιωμάτων σε άλλους υπηκόους της ΕΕ όπως εκείνα που παραχωρήθηκαν σε γάλλους συντρόφους του ιδίου φύλου;
Τι μέτρα προτίθεται να λάβει η Επιτροπή, προκειμένου να διασφαλίσει δίκαιη και ισότιμη μεταχείριση για τους πολίτες της ΕΕ;

Η απάντηση δόθηκε στις 4 Μαίου, από την κυρία Reding εκ μέρους της Επιτροπής. Την αντιγράφω.

Parliamentary questions
Answer given by Mrs Reding on behalf of the Commission
4 May 2010
In April 2009, the Commission wrote to the French authorities concerning the difficulties which British citizens who concluded a civil partnership in the United Kingdom were confronted with in France as they could not benefit from its recognition in France or conclude a ‘Pacte Civil de Solidarité’ as they were not considered as single for that purpose. In that letter, the Commission stressed that the impact of such a situation at the personal, administrative, patrimonial or economic levels would be likely to prevent the citizens of the Union concerned from fully enjoying their right of residence in France. It also indicated that these difficulties would raise questions in relation to Union law, in particular as regards the principle of non-discrimination on the basis of nationality and the right of residence of EU citizens.
In order to solve these difficulties, the Assemblée Nationale adopted on 28 April 2009 an amendment whereby ‘the conditions for forming a registered partnership and the effects of such a partnership as well as the causes and effects of its dissolution are subject to the substantive law of the State of the registering authority’(1). It is not for the Commission to interpret this national provision. However, it is the Commission's understanding that this amendment was supposed to end the difficulties described above.
The Commission, on 29 October 2009, wrote again to the French authorities in order to inform them about complaints that it had received with regard to continued difficulties concerning tax issues. The Commission underlined the importance for the French authorities to assure that the amended French legislation becomes fully effective.
Ever since, the Commission has not received any complaints or information implying that these difficulties persist or that there may be any new issues.
The Commission is ready to take up the matter again with the French authorities, should difficulties arise in the application of the law.
------
(1) Amendment published in the Official Journal on 13 May 2009, Amendment published in the Official Journal on 13 May 2009.

TRAVELING COMPANION.

Traveling Companion (Dir. Paula Goldberg, USA).
An upcoming trip to romantic Italy persuades travel writer Helen to tempt fate and place an ad for a traveling companion. Winner of Executive Director's Award - Newport Beach International Film Festival.

From: melikadothechacha

TEJAL SHAH.

"These images were taken in a field near railway tracks with a friend of mine who was a closet cross-dresser. Afraid of societal ridicule, he had never shared his secret with anyone. This was the first time he walked the streets in drag in the dead of the night. The experience for him was like going to the Front. Me? I had a niggling feeling that my friend might have something to share with me and so I pursued. Funnily, he was the one who dressed me as a drag king for the first time in my life!" --Tejal Shah





Back to Front I, II & III, 2000
Tejal Shah
silver gelatin on paper

Tejal Shah (b. 1979) is a visual artist working with video, photography and installation. Her work, like herself, is feminist, queer and political. She has exhibited widely in museums, galleries and film festivals including, Tate Modern (London), Centre Pompidou (Paris), Brooklyn Museum (New York) and National Gallery of Modern Art (Bombay). In 2003, she co-founded, organised and curated Larzish – India’s 1st International Film Festival of Sexuality and Gender Plurality.
Tejal grew up in central India, eventually moving to Bombay in 1995. She holds a BA in photography from RMIT, Melbourne, has been an Exchange Scholar at the Art Institute of Chicago and is currently enrolled in the MFA (Film/Video) program at Bard College, New York.

HOME

HOME
Between 1998 and 2005, filmmaker Broderick Fox travelled between Berlin and Los Angeles with his German partner, on an autobiographical search for home and for himself, shooting home movies all the while.
Years later, Fox has pulled these tapes and reels of footage out of a drawer, compelled to create HOME in the wake of the 2008 passage of Proposition 8 in California, a voter referendum banning recognition of gay marriage.
The resulting piece is an ode to Berlin, a coming of age story, a tribute to first love, and a call for social justice in equal parts.
HOME was written, shot, produced, and edited by Fox, all for under $200, underscoring that complex, emotional work can be made without access to specialized technologies or professional budgets.
HOME premiered as part of the Globians World & Culture Documentary Film Festival in Berlin in August, 2009.
Written, produced, directed, shot, and edited by Broderick Fox. Original score composed and performed by Michael Cohen.

From: bfoxfilms