Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, ΠΙΟ ΑΥΣΤΗΡΑ ΗΘΗ.

[Bjorn Andresen / Death in Venice]

Αντιγράφω άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη, από την Καθημερινή.
Νέα εποχή, πιο αυστηρά ήθη
Στις υποθέσεις Μιτεράν και Μπερλουσκόνι, η Αριστερά πλειοδοτεί σε πουριτανισμό
Της Ξενιας Kουναλακη

Η πρόσφατη σύλληψη του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι για τον βιασμό 13χρονης πριν από 30 και πλέον χρόνια, αλλά και το σκάνδαλο που προκάλεσε στη Γαλλία η παραδοχή του υπουργού Πολιτισμού και ανιψιού του Φρανσουά Μιτεράν, Φρεντερίκ, ότι είχε πληρώσει στην Ταϊλάνδη αγόρια για να κάνει έρωτα μαζί τους, φέρνει στο προσκήνιο την αυστηροποίηση των ηθών, αλλά και του νομικού πλαισίου στο ζήτημα της παιδεραστίας. Ακόμη και η υιοθέτηση του ευπρεπέστερου όρου «παιδοφιλία» μαρτυρά τη νέα εποχή σεμνοτυφίας την οποία διανύουμε.
Οπως γράφει στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης New York Review of Books, ο Τζ. Γ. Μπάουερσοκ, καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Πρίνστον, ειδικά εμείς οι Ελληνες θα έπρεπε να είμαστε επιεικέστεροι, καθώς η παιδοφιλία υπήρξε αρχαιότατη πρακτική. Από τις αρχές του 6ου αιώνα, ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων είχε συντάξει ποίημα-εγκώμιο στους μηρούς και το στόμα των νέων αγοριών. Ο Πλούταρχος περιγράφει την εντολή που είχε εκδώσει ο Σπαρτιάτης νομοθέτης, Λυκούργος, για όλους τους Σπαρτιάτες άνδρες την παραμονή του γάμου τους. Ο γαμπρός έπρεπε να περάσει την πρώτη νύχτα του γάμου με τη γυναίκα του, ξυρισμένη και ντυμένη αγόρι. Στόχος ήταν πιθανότατα η μετάβαση από την ομοφυλοφιλική σεξουαλική δραστηριότητα στην ετεροφυλοφιλική. Προς επίρρωση της αρχαιότητας της πρακτικής, το New York Review of Books κυκλοφορεί στο εξώφυλλό του με φωτογραφία του ασημένιου Warren cup, που χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μ. Χ. και βρέθηκε κοντά στην Ιερουσαλήμ. Αγοράστηκε από τον συλλέκτη Εντουαρντ Πέρι Ουόερν το 1911 και από το 2006 εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο. Κεντρικός τίτλος του τεύχους «Ελληνικό έρως» και κατάληξη του σχετικού άρθρου «Στο σεξ, όπως και σε τόσα άλλα, οι αρχαίοι Ελληνες υπήρξαν μοναδικοί».
Σε άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», την περασμένη εβδομάδα, ο Μάικλ Σίπλι επισημαίνει ότι αν ο Πολάνσκι εκδοθεί τελικά στις ΗΠΑ θα αντιμετωπίσει ποινή πολύ βαρύτερη σε σχέση με τη δεκαετία του 70. Η ποινή που επρόκειτο να του επιβληθεί προτού διαφύγει στη Γαλλία το 1978 ήταν μικρότερη από 12μηνη φυλάκιση. Στο διάστημα που μεσολάβησε όμως η αναζωογόνηση των οικογενειακών αξιών και οι υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων από κληρικούς, που έπληξαν την Καθολική Εκκλησία, συνέβαλαν στη σκλήρυνση της νομοθεσίας όσον αφορά το σεξ με ανήλικους.
Το παράδοξο είναι ότι τόσο στην υπόθεση του Φρεντερίκ Μιτεράν, όσο και σε αυτήν του Ιταλού πρωθυπουργού, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος επίσης κατηγορείται ότι διατηρούσε σχέσεις με ανήλικες γυναίκες, η Αριστερά πλειοδοτεί σε πουριτανισμό. O Mιτεράν απέσπασε την υποστήριξη του ίδιου του Σαρκοζί, ενώ οι Γάλλοι σοσιαλιστές ένωσαν τις φωνές τους... με αυτές του Εθνικού Μετώπου του Ζαν-Μαρί Λεπέν, ζητώντας την παραίτηση του υπουργού Πολιτισμού. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην Ιταλία, όπου αίφνης η Κεντροαριστερά εγκαλεί τον Μπερλουσκόνι όχι για τα πολιτικά του παραπτώματα, αλλά για τις ερωτικές του προτιμήσεις.
Mahler Symphony No.5 - 4th Mov. Adagietto
Morte a Venezia / Death in Venice

From: sopranow

5 σχόλια:

xomeritis είπε...

Μη ξεχνάμε όμως ότι στις μέρες μας ο κόσμος νοιώθει περισσότερο άνετα για να συζητήσει το θέμα της παιδεραστίας, καθώς και παιδιά που έχουν κακοποιηθεί βρίσκουν το θάρρος για να μιλήσουν. Παλιά στα χωριά στην Ελλάδα γινόταν το «έλα να δεις».

Άλλη η αρχαία Ελλάδα, άλλος ο σημερινός κόσμος. Οι άνθρωποι ωριμάζουν κοινωνικά αργότερα στις μέρες μας (και σίγουρα πεθαίνουν σε μεγαλύτερη ηλικία). Χρειάζεται μεγαλύτερη περίοδος ωρίμανσης για να μάθουν και ν’ ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του σημερινού κόσμου. Αυτό πρέπει να το προσέξουμε και να εξασφαλίσουμε προστατεύοντας το αναγκαίο χρονικά διάστημα για την ωρίμανση. Κι αν άλλες κοινωνίες είχαν οργανωθεί με τρόπο που η σχέση ενός ενηλίκου με ανήλικο ήταν μέρος της διαδικασίας μάθησης, αυτό λειτουργούσε για τις συγκεκριμένες κοινωνίες.

Το σίγουρο βέβαια είναι ότι η σημερινή δυτική κοινωνία είναι συντηρητικότερη από αυτή του 70. Αυτό ήταν αναμενόμενο, τα πάντα λειτουργούν ως εκκρεμές. Αλλά σίγουρα επίσης δεν θα διαλέξω τη στάση της δυτικής κοινωνίας της πρώτης δεκαετίας του 21ου απέναντι στην παιδεραστία ως μέτρο για να μετρήσω το συντηρητισμό της.

Tales from the other side of town είπε...

thomas,
σίγουρα δεν θα είναι αυτό το μέτρο, χρήσιμο όμως στην συγκρότηση των ψηφίδων.

Κάτι ακόμη, που θέλω από καιρό να το γράψω γιατί έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος μας που δυσκολεύεται να βρεί τις ισορροπίες του -είμαι σίγουρος ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναφερθεί στην εποχή που διανύουμε ως 'μεταβατική εποχή'- και ψάχνει αγωνιωδώς για αποδιοπομπαίους τράγους. Αυτούς που θα ρίξει το ανάθεμα για τις 'αμαρτίες' όλων και θα κοντοστέκεται από μακρυά, παριστάνοντας ότι έχει κάποιο copyright ηθικής.

Τί θέλω να πώ:

Πρωτοέκανα σεξ στα 14 μου χρόνια. Ήταν με έναν άνθρωπο που ήταν 30 κάτι. Ήταν πολύ όμορφο συναινετικό σεξ. Ε, πώς να σου το πώ. Δεν θεωρώ ότι αυτός ο άνθρωπος μου έκανε κάποιο κακό, ούτε ήταν 'παιδεραστής', ούτε θεωρώ ότι θα έπρεπε να τον κατατρέχει ο νόμος. Τουναντίον, νοιώθω μια χαρά που πέρασε απ' την ζωή μου, και, πάντα τον θυμάμαι με τις καλύτερες αναμνήσεις.

Ας πάψουμε πια να δαιμονοποιούμε ανθρώπους και καταστάσεις. Ο έρωτας είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει.

Ephemeron είπε...

Tales,
σε χαιρομαι που εχεις το θαρος και λες πραγματα που αλλοι δεν θα ηθελαν ουτε να σκεφτουν...
Μπραβο σου!!!

Tales from the other side of town είπε...

Ephemeron,
ευχαριστώ, αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα θαρραλέο.
Νομίζω ότι όλοι είμαστε άνθρωποι, κάνουμε σωστά, κάνουμε λάθη. Έχουμε τις αδυναμίες μας, έχουμε τα δυνατά μας σημεία, έχουμε τα καλά μας, έχουμε τα κακά μας.
Δεν μου αρέσει όμως όταν χρησιμοποιείται το βαρύ οπλοστάσιο της "ηθικής" στην λογική των αποδιοπομπαίων τράγων.
Δεν μου πάει, απλά.

Tales from the other side of town είπε...

Κάτι ακόμη.
Επειδή συχνά αναγκαζόμαστε και τα βάζουμε με κακούς δημοσιογράφους, καλό είναι να τιμούμε όσους καλούς έχουμε.
Και η δημοσιογράφος του παρόντος άρθρου, η Ξένια Κουναλάκη που γράφει στην Καθημερινή, είναι εξαιρετική αρθρογράφος, από τις καλύτερες που έχουμε.
Παρακολουθώ τα άρθρα της καιρό και της αξίζουν συγχαρητήρια και για το ήθος της που δεν είναι ψευδές και δήθεν και για τα ελληνικά της που είναι εξαιρετικά.
Όσοι παρακολουθούν 3ο πρόγραμμα στο ραδιόφωνο, την γνωρίζουν και από εκεί.