Θεόδωρος Γρηγοριάδης.

Ένας από τους πιο πολυγραφότατους και δημιουργικούς σύγχρονους συγγραφείς, αρθρογράφος, καθηγητής στην μέση εκπαίδευση (αγγλική φιλολογία), ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης.

Έχει πάρει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια, ενώ εργάζεται αποσπασμένος στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών όπου διοργανώνονται σεμινάρια λογοτεχνίας και ομάδες ανάγνωσης.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων: «Κρυμμένοι άνθρωποι» μυθιστόρημα, Πατάκης 1990, «Ο αρχαίος φαλλός» διηγήματα, Κέδρος 1991, «Ο Ναύτης» μυθιστόρημα, Κέδρος 1993, «Ο χορευτής στον ελαιώνα» μυθιστόρημα, Κέδρος 1996, «Τα νερά της Χερσονήσου» μυθιστόρημα, Κέδρος 1998, «Το Παρτάλι» μυθιστόρημα, Πατάκης 2001, «Έξω απ’ το σώμα» μυθιστόρημα, Πατάκης 2003, «Αλούζα, Χίλιοι και ένας εραστές» μυθιστόρημα Πατάκης 2005, «Χάρτες» διηγήματα Πατάκης 2008.

Διηγήματά του υπάρχουν στις συλλογές διηγημάτων «Ελληνικά διηγήματα Επιστημονικής Φαντασίας» Αίολος 1995 «΄Ερωτας σε πρώτο πρόσωπο» Κέδρος 1997, «Eilandliefde-Griekse schrijvers over hun eilanden» Meulenhoff Amsterdam 2000, και «Τhe Daedalus Book of Modern Greek Fantasy”, edited and translated by David Connoly, Cambridge: Daedalus, 2003.

Διαλέγω ένα απόσπασμα από «Τα νερά της Χερσονήσου»:

"Νικηφόρε", του λέει. "Εγώ είμαι. Ο Γιουνούς. Πώς είσαι;"
Ο ξαπλωμένος άντρας ανοίγει τα μάτια του στο μισοσκόταδο που δημιουργείται από τα καφασωτά χωρίσματα.
Ο Γιουνούς ξαπλώνει δίπλα του. Απαλλάσσει τον Νικηφόρο από το ύφασμα. Ενώνουν τις παλάμες τους, τους μηρούς, τα σώματα, και είναι πάλι ίδιοι και είναι πάλι ένας.
Ο Γιουνούς λέει "σ' αγαπώ". Και τον φυλάει στο στόμα.
Ο Νικηφόρος του λέει ότι κι εκείνος τον αγαπά. Και ενώνονται εις σάρκαν μίαν. Και δάκρυα τρέχουν πάνω στα κορμιά τους. Τόση αγάπη, τόση!
Και εξέρχονται του δωματίου στη φωτεινή αυλή. Και λούονται. Νίβει ο ένας τα πόδια του άλλου. Και ενδύονται τα ενδύματά τους, και εξέρχονται στη βουή και στην αποπνιχτική ζέστη της πόλης.
Και εκεί, στο μέσον λιθόστρωτου δρόμου, οι δύο άντρες χωρίζουν.

Στο βίντεο που ακολουθεί, μιλά ο ίδιος για το βιβλίο του «Ο χορευτής στον ελαιώνα»:


From: athanasiadi.

Η λογοτεχνία του Θεόδωρου Γρηγοριάδη μέχρι πρότινος κινούνταν γύρω από το σώμα: ανδρικό, γυναικείο, άφυλο, παρενδυτικό. Το σώμα, γυμνό, χαμένο, δοσμένο, χαρισμένο. Το ταξίδι του σώματος στο έργο του Γρηγοριάδη ήταν η αρχή και το τέλος της δικής του αφήγησης.
Στο τελευταίο του βιβλίο, «Χάρτες», προσπάθησε και κατάφερε να μας ταξιδέψει, μέσω τώρα πια άυλων εν πολλοίς σωμάτων –άρα σωμάτων ως καταστάσεων, σε επαρχίες και χωριά, πόλεις και συνοικίες, ξενιτιές και εξορίες, ουτοπίες-δυστοπίες. Σε αυτά τα τέσσερα μέρη χωρίζονται οι εβδομήντα (70) ιστορίες -δυόμισι το πολύ σελίδες η καθεμιά- στο τελευταίο αυτό έργο του. [από το μπλογκ του δημήτρη αθηνάκη, εδώ].

Μπορείτε να δείτε την ιστοσελίδα του στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Σερρών εδώ:
http://www.serrelib.gr/grigoriadis/
καθώς και το προσωπικό του μπλογκ, εδώ:
http://teogrigoriadis.blogspot.com/.

[τα στοιχεια για τον θόδωρο γρηγοριάδη, άντλησα από τις δύο παραπάνω ιστοσελίδες].

Εύχομαι καλή και δημιουργική χρονιά Θόδωρε!