Αντιγράφω ένα απόσπασπα από το βιβλίο του Άλαν Χόλινγκχερστ, "Η Βιβλιοθήκη της Πισίνας" (εκδόσεις Καστανιώτη, 2008).
Ο κινηματογράφος Μπρούτους καταλάμβανε τον υπόγειο χώρο ενός από κείνα τα σπίτια στο Σόχο, τα οποία, πάνω απ’ το επίπεδο του ισογείου, διατηρούν τα όμορφα καρολικά παράθυρα, και φάνταζε κατά κάποιον τρόπο ως έμβλημα της γκέι ζωής (το κομψό piano nobile πάνω από το βρομερό χαρωπό υπόγειο) εκείνη τη μακρινή άνοιξη του 1983. Έμπαινες από το δρόμο, σπρώχνοντας τη βρόμικη κόκκινη κουρτίνα στην είσοδο, δίπλα σε μια γυάλινη βιτρίνα χωρίς επιγραφή, βαμμένη άσπρη από πάνω, αλλά μ’ ένα περίγραμμα του Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου να παρεμβάλλεται στη μέση. Αυτή η πάλη με την κουρτίνα – δεν ήξερες προς πια πλευρά να την σπρώξεις με τον ώμο, δεξιά ή αριστερά, και συχνά μπλεκόσουν με κάποιον άλλο που έβγαινε – έμοιαζε συμβολική πράξη, η οποία γινόταν μπροστά στα μάτι των περαστικών και μου δημιουργούσε πάντα μια μικρή νύξη περηφάνιας. Μέσα υπήρχε ένα μικρό μπροστινό δωμάτιο, στους τοίχους ήταν στηριγμένες θήκες με περιοδικά και τα γυαλιστερά κουτιά με τις προς πώληση βιντεοκασέτες· υπήρχαν επίσης διαφημίσεις για κλαμπ και θεραπείες. Σε μια κλειδωμένη προθήκη, δίπλα στο ταμείο ήταν εκτεθειμένα δερμάτινα εσώρουχα μαζί με τα δαχτυλίδια για το πέος, μέσκες, αλυσίδες και ολόκληρη γκάμα σεξουαλικών ομοιωμάτων,, από εφηβικά ροζ δάχτυλα μέχρι επιβλητικά μαύρα κατασκευάσματα, μισό μέτρο στο μάκρος και χοντρά σαν γροθιά (...)
(...) Έπειτα προχώρησα σε μια ακολουθία ξεκάθαρων αμείλικτων κινήσεων, αλλάζοντας γρήγορα θέση στο κάθισμα ανάμεσά μας και σπρώχνοντας ταυτόχρονα την τσάντα στο πάτωμα, εκεί που καθόμουν πριν. Διαισθάνθηκα μια ανησυχία γι’ αυτή την αλλαγή, αλλά εκείνος συνέχισε να κοιτάζει την οθόνη. Έπειτα γλίστρησα το χέρι μου στη πλάτη του καθίσματός του και, καθώς παρέμεινε ακίνητος κατέστησα όσο πιο σαφές μπορούσα στο σκοτάδι ότι είχα βγάλει τον πούτσο μου έξω και τον έπαιζα. Μετά έγειρα προς το μέρος του περισσότερο και κύλησα το χέρι πάνω στο στέρνο του. Η καρδιά μου χτυπούσε με μανία κι ένιωσα την ένταση στην καθηλωμένη του στάση μεταξύ διέγερσης και φόβου, ενώ κατάλαβα ότι μπορώ να τον κάνω ό,τι θέλω. (...)
--------------------------------------------------------
"Κλασσική αγγλική πεζογραφία...σίγουρα το καλύτερο βιβλίο που γράφτηκε ποτέ από Άγγλο συγγραφέα για την ζωή των γκέι. Παντρεύει δύο διαφορετικές παραδόσεις στην Αγγλική Λογοτεχνία: το μυθιστόρημα ηθών, όπως αναπτύχθηκε από την Τζέιν Όστιν και τον Ε.Μ. Φόρστερ και το παρακμιακό μυθιστόρημα, όπως αναπτύχθηκε από τον τον Όσκαρ Ουάιλντ και τον Ρόλαντα Φίρμπανκ"
- Edmund White
Υπενθυμίζω από το προηγούμενο ποστ, την εκπομπή "Οι κεραίες της εποχής μας", σήμερα (ΕΤ1, 19:10) αφιερωμένη στον Άλαν Χόλινγκχερστ.
The Breeders - CannonBall
From: Anevrisme
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου