Γνωρίζω ότι ο κόσμος αυτός υπάρχει.Ότι είμαι τοποθετημένος μέσα σ' αυτόν όπως το μάτι μου στο οπτικό του πεδίο.
Ότι κάτι σχετικά μ' αυτόν είναι προβληματικό, κι αυτό το αποκαλούμε νόημά του.
Ότι αυτό το νόημα δεν υπάρχει μέσα σ' αυτόν αλλά έξω απ' αυτόν.
Ότι ζωή είναι ο κόσμος.
Ότι η βούλησή μου διαπερνά τον κόσμο.
Ότι η βούλησή μου είναι καλή ή κακή.
Ότι, συνεπώς το καλό και το κακό συνδέονται κατά κάποιο τρόπο με το νόημα του κόσμου.
Το νόημα της ζωής, δηλ, το νόημα του κόσμου μπορούμε να το λέμε Θεό.
Σύνδεσε μ' αυτό τη σύγκριση του Θεού με έναν πατέρα.
Το να προσεύχεσαι είναι να σκέπτεσαι γύρω απ' το νόημα της ζωής.
Δεν μπορώ ν' αλλάξω κατά βούλησιν τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο: είμαι τελείως ανίσχυρος.
Ο μόνος τρόπος για ν' ανεξαρτητοποιήσω τον εαυτό μου από τον κόσμο -και έτσι, από μιαν άποψη, να τον εξουσιάσω- είναι να παραιτηθώ από οποιαδήποτε ανάμιξη με τα όσα συμβαίνουν.
.
3 σχόλια:
Ένας ένας είμαστε ανίσχυροι ν' αλλάξουμε τον κόσμο. Όλοι μαζί γινόμαστε κοπάδι. Δεν είναι ν' απορείς που μας έχει πάρει ο διάολος.
Ωραίος ο Jaques Brel.
Όλοι μαζί, δεν γίνεται. Κάποιοι, ενδεχομένως και να γίνεται.
Αριστούργημα ο Brel.
:-)
Παράλειψη:
Το απόσπασμα προέρχεται από την εξαιρετική βιογραφία του Wittgenstein από τον Ray Monk: Το χρέος μιας μεγαλοφυϊας, ή στα αγγλικά: The duty of a genius.
Πιθανότατα θα το ξαναχρησιμοποιήσω.
Δημοσίευση σχολίου