Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

ΤΙ ΕΙΝ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ QUEER;

Αντιγράφω από εδώ.
...Τρεις μέρες με συζητήσεις, περφόρμανς, προβολές, συλλογική κουζίνα και συλλογικές αντιστάσεις, με στάσεις στις επιθυμητικές μας αναζητήσεις και τις έμφυλες απορίες, στις απόρροιες του προσωπικού που γίνεται πολιτικό, τρεις μέρες με συναυλίες, πάρτυ και εργαστήρια χαρτογραφούμε τις εμπειρίες μας, ξανασκεφτόμαστε πάνω στα πολιτικά μας εργαλεία, αυτοοργανωνόμαστε, επιθυμούμε, χτίζουμε κοινότητες και δίκτυα, σμιλεύουμε τις οικειότητες αλλά και τις διαφορές μας, και διασχίζουμε τους ιστούς της πόλης.
Όλα τα φύλα και όλες οι σεξουαλικότητες είναι ευπρόσδεκτες..
Οι αλλόκοτες, οι φεμινίστριες, οι λεσβίες και οι αδερφές, τα φρικιά,
οι ανώμαλες, τα τρανς αγόρια και κορίτσια της συνέλευσης

What Queer Fest?
Ή, τι είναι αυτό το κουίρ τέλος πάντων; Τι άλλο θα μας βρει σε αυτές τις εποχές του «μεταμοντερνισμού» και της «ρευστότητας»; Δεν μας έφταναν οι φεμινίστριες; Δεν είναι πια ίσες οι γυναίκες και οι άντρες; Και οι ομοφυλόφιλοι; Ε, αυτοί πια είναι παντού. Παντρεύονται κιόλας. Ε, τι κουίρ και κουραφέξαλα μας τσαμπουνάνε;
Από την πρώτη αναγνωριστική συνάντηση, σε μια μονοκατοικία στα Πετράλωνα, μέχρι και αυτές στην κατάληψη Σκαραμαγκά, βρισκόμαστε σχεδόν ένα χρόνο τώρα και ρωτάμε η μία τον άλλο για το τι θα κάνουμε, πώς θα το κάνουμε και γιατί θα το κάνουμε. Ίσως αφορμή να υπήρξε ο Δεκέμβρης και οι ρωγμές του -αν και οι βαθιές ρωγμές στην καθημερινότητα μας, οι διχασμοί ανάμεσα στην αστυνομευτική κανονικότητα κι αυτό που ζούμε, αποτελούν την οικεία ιστορία της εμπειρίας μας -κι αυτή η ιστορία είναι παλιά. Έτσι βρεθήκαμε να ζητάμε ξανά και ξανά όλο και περισσότερο χώρο για τη ζωή μας και την κάβλα μας. Χώρο για δημιουργία και ανατροπή. Βρεθήκαμε μέσα από ομάδες που την ψάχνουν με τα φύλα και τις σεξουαλικότητες τους, που πολλές φορές γίνονται και ενοχλητικές με τα «έμφυλα θέματά» τους. Βρεθήκαμε και εκτός αυτών των ομάδων. Στο δρόμο, στην πόλη, στις διαδρομές του προσωπικού που γίνεται πολιτικό.
Φτιάξαμε μια συνέλευση ως αλλόκοτες, φεμινίστριες, λεσβίες κι αδερφές, ως φρικιά κι ανώμαλες, ως τρανς αγόρια και κορίτσια. Θα χτίσουμε τρεις μέρες τον Νοέμβρη για αυτό που είμαστε, για την εμπειρία μας, για την κοινωνική απελευθέρωση. Αποτελούμε μια κοινότητα που νιώθει κυριολεκτικά στο πετσί της την εξουσία του καταναγκασμού “των δύο φύλων και της μίας σεξουαλικότητας”. Δεν είμαστε εδώ για να σπάσουμε τα στερεότυπα αλλά είμαστε εδώ επειδή αυτά σπάνε καθημερινά πάνω μας και χρειάζεται μόνο να στρέψουμε το βλέμμα στο κοινωνικό μας σώμα για να το δούμε.
Είμαστε εδώ για το πολιτικό που επιμένει (σε επαναστατικούς ή μη κύκλους) να μην αποκαλείται “πολιτισμικό” ή “δευτερεύον” από τους εργολάβους των διαφόρων πολιτικών ταυτοτήτων, είμαστε εδώ για την πολιτική πράξη που επιμένει να φαντάζεται, να ρισκάρει, να κάνει αυτοκριτική. Είμαστε εδώ για να διαπραγματευτούμε από κοινού τα σώματα και τις επιθυμίες μας όπως τα βιώνουμε σε ένα πλαίσιο καπιταλιστικών, πατριαρχικών σχέσεων και κυρίαρχων εθνικών αφηγήσεων. Και είμαστε εδώ, συλλογικά και αυτοοργανωμένα διεκδικώντας χώρο και χρόνο για αυτά τα τα σώματα που πονάνε και ξέρουν, που επιθυμούν και αντιστέκονται.
.

8 σχόλια:

gay super hero είπε...

Τί 'ναι αυτό που το λένε αγάπη;

stassa είπε...

Άμα δεν έχεις ταυτότητα που να λέγεται στη γλώσσα σου κι όχι στ' Αμερικάνικα, είσαι για τον πούτσο αντικαπιταλιστής, εγώ αυτό έχω να πω.

(σόρυ για το Γαλλικό)

Tales from the other side of town είπε...

gsh,
Α, δεν ξέρω... για φιλοσοφικά ερωτήματα απευθυνθείτε στην κα Μπάτλερ...
:P

Stassa,
Καλά τα λές: Παπαρήγα απ' τον τόπο σου κι ας είν' και μπαλωμένη.
:-)

xomeritis είπε...

Εγώ πάντως θα ήθελα πολύ να το κάνω στο Σκαραμαγκά (βρισκόμαστε σχεδόν ένα χρόνο τώρα και ρωτάμε η μία τον άλλο για το ... πώς θα το κάνουμε). Έχουν κάτι αυτές οι ψηλές καμινάδες που με εμπνέει. Και λάτρεψα αυτό το "τους εργολάβους των διαφόρων πολιτικών ταυτοτήτων". Αρκεί βέβαια να φοράνε κράνος.

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει,πάντως,που εσείς οι "αντι-κουήρ" τα βρίσκετε μεταξύ σας,ο ένας κόβει και η άλλη ράβει.

Υπονομεύετε και απαξιώνετε, διαρκώς, διάφορες δράσεις κ.λπ.. Προσωπικά, μου φαίνεται ανάξια λόγου...για να μην πω εντελώς γελοία η -κατά τόπους- αρνητικότητα με τη χρησιμοποίηση "ξενικών" λέξεων...Ξαφνικά όλοι είμαστε over-conscious για τις ελληνικοποιήσεις λέξεων,ω! τι σπάνιο φαινόμενο...

Σύμφωνοι, μπορεί οι queer να μην αποτελούν την επανάσταση προσωποποιημένη και ίσως από τα π.χ. 5 που λένε να πιάνουν μόνο τα 2. Παρόλα αυτά η εμμονή σας δείχνει λες και είναι -αυτοί- που σας πατάνε στο λαιμό...
λοιπόν, newsflash: ΔΕΝ είναι αυτοί που σας πατάνε στο λαιμό, άλλοι είναι. Γιατί δεν διοχετεύετε την ειρωνία ή/και την απαξία ή την κριτική σας εκεί, πρωτίστως εκεί;

ΥΓ. Δεν χρειάζεται να'χεις πτυχίο στη Batler για να χρησιμοποιείς τη λέξη queer, ούτε να αποτελείς το απόλυτα θεωρητικίζον και ακατανόητο ον.
ΥΓ2. Χειρότερο απ'το να'σαι για τον "πούτσο αντικαπιταλιστής" είναι να είσαι για τον "πούτσο γενικώς".


Λοιπόν συγνώμη και εγώ για το "γαλλικό" -που δηλώνω σαφώς ότι δεν είναι σε προσωπικό επίπεδο-
και ευχαριστώ για τη φιλοξενία.


LQ

Tales from the other side of town είπε...

LQ,
δεν έχετε λοιπόν παρά να συμπεριλάβετε ανάμεσα στους πολλούς και πολλές (ανώμαλες, φρικιά κλπ κλπ) και τις... κοπτοραπτούδες!

Πάντως όταν μιλάς κατά του ιμπεριαλισμού, κάπως πρέπει να τα βάλεις και με τον πολιτισμικό ιμπεριαλιασμό, ή όχι; γιατί μή ξεχνάς ότι η γλώσσα αν μή τί άλλο είναι ο βασικός φορέας πολιτισμού.

Και, τουλάχιστον εγώ, δεν έγραψα για Παπαρήγα τυχαία - ο λόγος όσων αυτοπροσδιορίζονται ως queer, πλέον, μου μοιάζουν ως τσιτάτα στυλ Παπαρήγα τηρουμένων των αναλογιών - ξύλινος λόγος, εντελώς, αναπαλαιωμένος άτσαλα.

Εγώ σ' ευχαριστώ για το σχόλιο,δεν νοιώθω να με "πατά" κανείς, με συμπάθεια τα βλέπω -ειλικρινά- και ούτως ή άλλως (πιθανότατα) δεν γνωριζόμαστε, οπότε ούτε λόγος περί προσωπικών - απλά μία διόρθωση: Judith Butler, no Batler.

Ακόμη, Stassa + LQ, περί των "γαλλικών", η λέξη πούτσα έχει σλαβική ρίζα, όπως διαβάζω: προέρχεται από το butsa που σημαίνει προεξοχή.

Ανώνυμος είπε...

tales ξεκαθαρίζω ότι δεν απευθύνομαι κυρίως σε εσένα αλλά πιο πολύ ήταν ένα σχόλιο στην γενικότερη αρνητική στάση και καχυποψία απέναντι στους queer,που ορισμένες φορές μοιάζει με το "δεν καταλαβαίνω" άρα "δεν μου αρέσει".
ή με το "δεν αισθάνομαι εγώ έτσι" άρα "δεν μου αρέσει".

Με τη Παπαρήγα δεν θεωρώ ότι "βλέπεις όλη την εικόνα", φαίνεται έχουμε να κάνουμε με διαφορετικούς queer, άλλωστε το τελευταίο δεν έχει να κάνει μόνο με το πολιτικό,όπως εννοείται δλδ στο παρόντα σχολιασμό.

Φυσικά και έχουμε επηρεαστεί κοινωνικά,πολιτισμικά,οικονομικά από την Αμερική,όποιος το αρνείται αυτό δεν έχει συναίσθηση. Επίσης όταν θέλεις να απορρίψεις τα αρνητικά στοιχεία ή να μην τα υιοθετήσεις καθόλου δεν σημαίνει ότι πρέπει να απορρίπτεις τα θετικά! Τι λογική είναι αυτή;

Όχι, δεν θεωρώ ότι πρέπει να γίνουμε ελληναράδες αγιατολάχηδες (και να γυρίσουμε στη παράδοση του π.χ. να απαυτώνουμε κατσίκες και τις κόρες μας) για να δείξουμε την αντίθεση μας στα κακώς κείμενα του καπιταλισμού.

οκ,το butler ήταν εκ παραδρομής...αν σου πω πως γράφω αυτή τη στιγμή θα γελάσεις,anyway!
ευχαριστούμε για τη σλαβική ενημέρωση-άλλωστε όλα από κάπου προέρχονται (αν μπορέσεις να με ενημερώσεις για τα ονόματα χωριών, όπως αρφαρά, βερσοβά,θα έχω υποχρέωση)

χεχε!


LQ

Tales from the other side of town είπε...

Φυσικά έχουμε επιρρεαστεί απ' την Αμερική, το δυστύχημα όμως είναι ότι την έχουμε καταπιεί και μας έχει καταπιεί με την έννοια ότι δεν έχουμε τηρήσει την -απαραίτητη κατά τη γνώμη μου- απόσταση ασφαλείας που μας επιτρέπει και την δική μας παραγωγή ιδεών, έστω με βάση ένα υπάρχων οικοδόμημα.

Δεν είπε κανείς να γίνουμε ελληναράδες αγιατολάχ, δεν θέτει κανείς το πλαίσιο στο άσπρο-μαύρο, όσο όμως δεν οικειοποιείσαι μία έννοια με τα δικά σου (και λεκτικά και θεωρητικά) εργαλεία, παραμένει δύσκαμπτη και φτωχή. Ξέρεις, ο τρόπος που μιλάς (και ενεργείς άρα) είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι, κι όταν σκέφτεσαι φτωχά, απλά δεν έχεις τα μέσα να παράγεις - πάπαλα.

Δεν μιλώ λοιπόν για "παράδοση", ούτε για επιστροφή σε κάποιες εθνοκεντρικές ιδέες. Μιλώ για λόγο κ' πολιτισμό (το βασικό σου όπλο για τον οποιονδήποτε "αντί"-πόλεμο), που (προφανώς) διαχέεται σε μια ιστορική συνέχεια - μόνο που έχουμε χάσει τους κρίκους στο δρόμο και αυτοί που κάνουμε εισαγωγή όταν πας να τραβήξεις την αλυσίδα πάνε περίπατο. Μή σου πώ ότι μπορεί και να σου τυλιχτεί στο λαιμό, καλή ώρα όπως ήδη κινδυνεύουμε στην Ελλάδα.

Τα τοπωνύμια δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο :-)