"ΔΥΟ ΑΓΑΠΕΣ".

       Ολόδικό μου αγόρι,
     Το σονέτο σου είναι πολύ όμορφο κι είναι ένα θαύμα που τα ροδόχρομα χείλη σου είναι πλασμένα για την παραφορά τόσο της μουσικής και των ασμάτων όσο και για την παραφορά των ασπασμών. Η λεπτή, χρυσοποίκιλτη ψυχή σου ακροβατεί ανάμεσα στον πόθο και την ποίηση. Ξέρω ότι ο Υάκινθος, που τόσο τρελά αγάπησε ο Απόλλωνας, ήσουν εσύ στα χρόνια των Ελλήνων. Γιατί είσαι στο Λονδίνο μόνος και πότε θα πας στο Σάλισμπερι; Πήγαινε οπωσδήποτε να δροσίσεις τα χέρια σου εκεί, στο γκρίζο λυκόφωτο ανάμεσα στα γοτθικά μνημεία, κι έλα εδώ όποτε το θελήσεις. Εδώ είναι όμορφα και μου λείπεις. Αλλά πήγαινε πρώτα στο Σάλισμπερι.

Πάντα με αιώνια αγάπη
Δικός σου, Όσκαρ.
- γράμμα του Όσκαρ Ουάιλντ
στον λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας,
Ιανουάριος 1893

* * * * * * * * * * * *

      "Γλυκέ νέε,
      Πες μου γιατί περίλυπος περιπλανιέσαι αναστενάζοντας σε τούτο τον ωραίο τόπο; Κάνε μου τη χάρη, αν θες, και μίλα μου.
      Πώς ονομάζεσαι;" Κι εκείνος είπε: "Με λένε Αγάπη."
      Αμέσως τότε ο άλλος γύρισε καταπάνω μου και φώναξε: "Ψέματα λέει, τ' όνομά του είναι Όνειδος, η Αγάπη είμαι εγώ, και ο προορισμός μου είναι νά 'μαι μόνος μέσα στον όμορφο κήπο, ώσπου ήρθε εκείνος μέσα στη νύχτα απρόσκλητος. Εγώ είμαι η αληθινή Αγάπη, εγώ ανάβω στα στήθια αγοριών και κοριτσιών τη φλόγα της αμοιβαιότητας."
      Και τότε ο πρώτος αναστέναξε και είπε: "Ας είναι όπως τα λες,
      Εγώ είμαι η Αγάπη που δεν τολμά να πει τ' όνομά της."

- από το ποίημα "Δύο αγάπες"
του λόρδου Άλφρεντ Ντάγκλας
Δεκέμβριος 1894.

* * * * * * * * * * * *

.