Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

ΖΩΝΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Εδώ και λίγες ημέρες ζούμε μία εικονική πραγματικότητα: αυτήν των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων.

Ένα προφανώς καλοστημένο σόου, με εναλλασσόμενες εικόνες, όπου τα φώτα πηγαίνουν από εικόνες "αγανάκτησης" στον δρόμο, σε εικόνες προβοκάτσιας, μετά μιας φαινομενικής εικόνας συναίνεσης, όπου παραιτείται ο πρωθυπουργός (εικονικά πάντα βέβαια), μετά ενός ανασχηματισμού (γεγονός που σπανίως ανακοινώνεται εκ των προτέρων), μετά κάποιων λάβρων παραιτήσεων (που δεν αλλάζουν τίποτε στην ουσία), και στη συνέχεια μιας εικονικής ανασύστασης του πολιτικού σκηνικού, εικονική γιατί είναι καταφανές ότι αυτό καταρρέει, όχι από της άποψης ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, αλλά στην γενικότερη μορφή του.

Για λίγες ώρες οι "αγανακτισμένοι" έζησαν στην πλατεία την εικονική πραγματικότητα, ότι εν μέσω της συνάθροισής τους, ίσως εκείνοι να κατάφεραν να φέρουν τον Παπανδρέου να παραιτείται, ίσως εκείνοι ήταν που κατάφεραν να φέρουν (μία εικονική βέβαια) ανατροπή. Και ξαναμαζεύτηκαν μετά τις 5.00 το απόγευμα περιμένοντας εναγωνίως στην πλατεία ένα διάγγελμα, όπως και οι υπόλοιποι στις οθόνες των τηλεοράσεών τους.

Ένα σόου που ίσως και να έχει συνέχεια (θα το δούμε), απόλυτα καλοστημένο, που έστρεψε τα φώτα από τις (εικονικές) εικόνες "αγανάκτησης", σε μία άλλη εικονική πραγματικότητα που οι πολιτικές εξελίξεις βαίνουν ραγδαίως, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία επιστροφή στο γκρίζο και σε μία τρομοκράτηση που θα επιφέρει επιπλέον (ενδεχομένως) φόρους (καθόλου εικονικούς) στο πορτοφόλι όλων.

Και η "αγανάκτηση" ενδεχομένως να έχει συνέχεια, προσφέρει πολλή εικόνα, Κοινωνία του Θεάματος, γαρ.

Μην παραξενευτείς αν δεις την καμηλοπάρδαλη αντί να έχει τα συνήθη της χρώματα, να είναι μαύρη. Everything is possible.

Θα έχει ακόμη αρκετά επεισόδια το "δράμα", αφού ούτως ή άλλως η κατάρρευση είναι προδιαγεγραμμένη (πολιτικά εννοώ όχι κατ' ανάγκη οικονομικά) με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να σώσουν προσπαθούν ότι γίνεται...

Πάμε τώρα: χτύπα το κατσαρόλι! - και το ελληνικό σημαιάκι, μη σε βλέπω να αδρανείς!
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!

.

3 σχόλια:

stassa είπε...

Εντάξει, σε νοιώθω, αλλά τί περίμενες ακριβώς; Αδύναμοι άνθρωποι είναι, που μπερδέψανε την κατανάλωση για καλή ζωή και δεχτήκανε να τους βγάλουνε τα νύχια και τα δόντια σ' αντάλλαγμα για το βόλεμα, και τώρα δεν έχουνε με τί να πολεμήσουνε. Και πήρανε τα μπρίκια και τις σημαίες, μπας και τρομάξει κανείς.

Tales from the other side of town είπε...

Πάντως, δεν επικεντρώνω σ' αυτό το σημείο Στάσσα. Απλά αντιπαραβάλλω μία στρεβλή εικόνα, με μία άλλη στρεβλή εικόνα που στην ουσία είναι διαφορετική όψη του αυτού νομίσματος, ή αλληλοσυμπληρούμενες εικονικές πραγματικότητες - κατά την αντίληψή μου.

Τώρα επ' αυτού που γράφεις, παρ' ότι δε συμφωνώ και έχω εξηγήσει τους λόγους, δεν θέλω να υποτιμήσω τον κόσμο γύρω μου λέγοντας απλά "αδύναμοι άνθρωποι είναι, τί περιμένεις". Δεν ξέρω αν θέλουν καν να πολεμήσουν. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όποιος θέλει να πολεμήσει, πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσει ποιός είναι ο εχθρός, αν υπάρχει κοινή αντίληψη του αυτού εχθρού, τί θέλουν κτλ κτλ.

Αλλοιώς, στην πίσω πόρτα περιμένουν προβοκάτορες και "σωτήρες"...

stassa είπε...

Έχεις δίκιο, δε σε διάβασα αρκετά προσεκτικά. Κοίταξε, η αλήθεια είναι οτι εδώ έξω δεν βλέπω τα πράγματα από κοντά και δεν καταλαβαίνω τί γίνεται, και με τρελλαίνει αυτό.

Καταλαβαίνω όμως αυτό που λες για τους "σωτήρες" που ακούγεται έτσι κι αλλοιώς και πριν μπούμε σ' ετούτη τη φάση της κρίσης. Και ξέρω οτι η χούντα δεν θα μπορούσε να έχει έρθει σε εποχές ευημερίας.