Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

ΠΑΛΙΟΣΙΔΕΡΑ...

Κάπως μελαγχολικά κάνω το συγκεκριμένο ποστ. Η ιστορία έχει ως εξής: Σήμερα το μεσημέρι βλέπω αραγμένη ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι στο γραφείο μου, μία μοτοσυκλέτα ακριβώς ίδια με μία που μου είχαν κλέψει πριν από χρόνια. Όταν λέμε ακριβώς ίδια, εννούμε ίδια: ακριβώς ίδια αερογραφία στο ντεπόζιτο (αρκετά σπάνια), ίδια βαθουλώματα, το σκίσιμο στη σέλα ήταν στο ίδιο σημείο, οι "χούφτες" από το γκάζι ήταν οι ίδιες, η εξάτμιση ίδια με αυτήν που είχα βάλει ένα χρόνο πριν κλαπεί γιατί την είχα "κάψει" από τα πολυζορίσματα που της είχα κάνει.

Βέβαια σε χειρότερη κατάσταση, άλλωστε ήταν παλιό μοντέλο, τα ψωμιά της τα είχε φάει εντελώς. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτή, 99.9%. Εξ άλλου την είχα χρόνια, γύριζα παντού μ' αυτήν, μέχρι και στον Ψηλορείτη στη Κρήτη την είχα ανεβάσει καταφορτωμένη, με άσκημο καιρό και ελαφρώς χιονισμένα, ήξερα κάθε λεπτομέρειά της, κάθε λακούβα που εγώ της είχα κάνει από τις ψιλο-χύμες που είχα φάει. Ακόμη κι αν ήταν για πέταμα, την είχα αγαπήσει τόσο πολύ, που διάολε, την ήθελα πίσω.

Έτσι λοιπόν, παρ' ότι φαινόταν ότι είναι πλέον σχεδόν για παλιοσίδερα, και μ' όλες αυτές τις σκέψεις, πήρα τηλέφωνο το 100 να έρθει, αφού πρώτα αναζήτησα και βρήκα αριθμό πλαισίου, τις πινακίδες που είχε όταν την κυκλοφορούσα (γιατί ο κλέφτης είχε αλλάξει πινακίδες). Μετά από λίγο ήρθε η αστυνομία, τους εξήγησα. Εκείνοι έλεγξαν τον αριθμό πλαισίου και μου είπαν ότι δεν ταιριάζει με αυτόν που είχε η δική μου. Μου είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Μάλλον δεν είναι αυτή που μου είχε κλαπεί.

Επιστρατεύω γνώσεις απ' το ίντερνετ, και βλέπω ότι πολλοί λένε ότι ο αριθμός πλαισίου, είναι μεν δύσκολο ν' αλλάξει, αλλά υπάρχουν επιτήδιοι που μπορούν να τον αλλάξουν. Γιατί που να πάρει, την κοίταζα αυτές τις 6 ώρες που ήταν κάτω απ' το μπαλκόνι, και ήταν ολόιδια, κάθε βαθούλωμά της, οι αλλαγές στα ανταλακτικά. Δεν μπορούσα όμως να αποδείξω τίποτε...

Ξανακοιτάζω πριν από λίγο, και αφού πλέον η αστυνομία είχε φύγει εδώ και ώρα, και αφού είχα κουραστεί να φυλάω καραούλι, ο χώρος ήταν κενός. Είχε φύγει.

Είτε ήταν τελικά η δική μου, είτε όχι, παλιοσίδερα πλέον θα μου πεις. Ε, και;

.

4 σχόλια:

stassa είπε...

Ε, όχι και παλιοσίδερα.

Τουλάχιστο να λες που την ξανάδες και τσούλαγε ακόμη.

Tales from the other side of town είπε...

Ε, που λέει ο λόγος.
Αν ήταν θα την ξανάφτιαχνα.
Θα ήθελα μερικές ακόμη βόλτες παρέα της...

Το Λαγωνικό είπε...

Αχ πόσο σε καταλαβαίνω.... Δυό παπάκια μου έχουν κλέψει... Το πρώτο ήταν και το πρώτο μου μηχανάκι, είχα οργώσει όλα τα Χανιά και όλη την Αττική με δαύτο... Αχ και πάλι Αχ!!

Tales from the other side of town είπε...

Άστα Λαγωνικέ μου, βαχ!
:(