ΜΑΖΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΟΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΑΣ.

Ένα νέο βίντεο από την Colour Youth, με αφορμή την Ημέρα κατά της Ομοφοβίας και της Τρανσοφβίας.

ΚΙ ΕΣΥ, ΤΙ;

Αυτή η κόρη του Κωνσταντόπουλου, η Ζωή, που πολιτεύεται στον συριζα, και διακόπτει τους πάντες με ένα υπεροπτικό ύφος ξερὀλα, υποτίμησης και ειρωνείας, μου φέρνει μια αναγούλα... Έχουμε γεμίσει με αγράμματα κωλόπαιδα, έλεγε κάποτε ο Τσαρούχης. Αντιγράφω από τα Νέα, κομμάτι της Ρούλας Γεωργακοπούλου.

Τελικά δεν είμαστε και τόσο αρχομανείς όσο νομίζαμε. Τα κόμματα ξεφορτώνονται την «εντολή» με τον τρόπο δεινού χαρτόμουτρου που κοιτάει να πασάρει τον μουντζούρη. Πλην Τσίπρα, ο οποίος χρονοτρίβησε λιγάκι περιφέροντας το συνταγματικό του προνόμιο όπως ο Εφραίμ την Αγία Ζώνη. Το πιστεύετε; Πιστεύετε με τα σωστά σας ότι η παρατεταμένη έκθεση σε ένα θαυματουργό underwear μπορεί να λύσει την γκαντεμιά; Ούτε κι εγώ. Μέχρι να αποκρυσταλλωθεί ο νέος δικομματισμός προλαβαίνω ωστόσο να εξετάσω τους εκλεκτούς της πρόσφατης σταυροδοσίας (μέσα και οι δικοί μου). Να αποτροπιαστώ με το πάσο μου, να πηδηχτώ εντέλει από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Αυτό ακριβώς ετοιμαζόμουν να κάνω αν τελευταία στιγμή δεν μου έσωζαν τη ζωή, αρπάζοντάς με από την άκρη της φούστας μου οι γονείς της Ζωής Κωνσταντοπούλου, έγκριτα πρόσωπα του δημοκρατικού χώρου με αντιστασιακές περγαμηνές. Και φταίει λοιπόν ο Τσίπρας που στη διάρκεια τηλεοπτικού καβγά η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απέκρουσε τη φιλοφρόνηση του Νικήτα Κακλαμάνη, «είμαι ιδιαιτέρως ευγενής προς τις κυρίες», απευθύνοντάς του ένα ξερό και εύγλωττο, «Κι εγώ»;
Εγώ λέω πως δεν φταίει ο Τσίπρας. Ετσι γρήγορα που ανδρώθηκε, αμφιβάλλω κι αν πρόλαβε να πληροφορηθεί ότι εκτός από «Λαός» και «Τραπεζίτες» υπάρχουν και οι ομοφυλόφιλοι. Για την όλη φάση παίζει να φταίει η παρατεταμένη έκθεση της νέας γενιάς (μέσα και η νεαρή δικηγόρος) σε ταινίες με τον Φίφη και ανέκδοτα με τη Φτερού. Φταίμε μήπως εμείς, οι Ρηγάδες, που της δώσαμε το χρίσμα χωρίς προηγούμενη μύηση; Χωρίς ένα έστω πασάλειμμα της κουλτούρας του ΚΚΕ εσωτερικού, το οποίο υπήρξε το πρώτο ελληνικό κόμμα που από το ανυποψίαστο έτος 1980 άνοιξε την πόρτα και τα αυτιά του στο ρωμαλέο (τότε) ΑΚΟΕ; (Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδας, μπέμπα).

.

KARAISKAKIS BLUES.

Αχ τον δόλιο τον Καραϊσκάκη, ούτε μια μέρα δε θα προκάμει... Από το Έθνος.

Πάντως, η πιο καλτ φυσιογνωμία που ίσως έχει καθήσει ποτέ στα ελληνικά κοινοβουλευτικά έδρανα είναι ο Κ. Μπαρμπαρούσης.
Είναι λάτρης των μηχανών τσόπερ, παντρεμένος με Μεξικάνα, και η εμφάνισή του ήταν το κυριότερο πλεονέκτημα για την εκλογή του αφού η πλούσια κόμη και ο παχύς μύσταξ περιβάλλονταν στα διαφημιστικά φυλλάδιά του με δάφνινα στεφάνια ώστε να... παραπέμπει σε ήρωα του '21. Στα μέρη του άλλωστε τον φωνάζουν, υποστηρίζει, «Καραϊσκάκη».
Η εμφάνισή του αυτή, το νεαρό της ηλικίας του (είναι 32 χρόνων), η τσόπερ μηχανή του με την οποία, όπως λέει, έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα, πιστεύει ότι τον κατέστησαν τον περισσότερο δημοφιλή μεταξύ των συνυποψηφίων του πετυχαίνοντας να πάρει περίπου έξι χιλιάδες ψήφους.
«Η πατρίδα μας και η μοτοσικλέτα μου είναι από τις μεγάλες μου αγάπες», λέει ο -για 48 ώρες- βουλευτής της ΧΑ, ο οποίος διαμένει μόνιμα στο χωριό του, την Μπαμπίνη.
Αυτή την εποχή είναι άνεργος και βοηθάει τον πατέρα του στις αγροτοκτηνοτροφικές δουλείες.

Ρε τι τραβάμε ρε...
.

DANCE OF THE DOGS.

"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του." - Μάνος Χατζηδάκης, Φεβρουάριος 1993

-----
Raining Pleasure - Dance of the dogs (music by Manos Hadjidakis)


* Aπό το άλμπουμ ''Reflections'' του Μανου Χατζιδάκι,το οποίο συνέθεσε το 1970 στη Νέα Υόρκη όπου ζούσε από το 1966,για το συγκρότημα ''New York Rock & Roll Ensemble'' του οποίου οι στίχοι ήταν στα αγγλικά. Το 1993 το άλμπουμ επανακυκλοφόρησε με ελληνικούς στίχους τους οποίους έγραψε ο Νίκος Γκάτσος και ερμήνεψε η Αλίκη Καγιαλόγλου. To 2005 κυκλοφόρησε η διασκευή του άλμπουμ απο το Ελληνικό συγκρότημα των Raining Pleasure.

HIV BLUES II - H Ε.Σ.Η.Ε.Α. ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΟΡΟΘΕΤΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ.

Άργησε πολύ η Ένωση Συντακτών να πάρει θέση, θα έπρεπε να είχε παρέμβει νωρίτερα, αλλά έστω και τώρα κάτι είναι. Η αναδημοσίευση είναι από την ιστοσελίδα της Ναυτεμπορικής.

Κατηγορώ ΕΣΗΕΑ για τη δημοσιοποίηση στοιχείων των ιερόδουλων.
Η επίκληση της γενικής αρχής της προστασίας του κοινωνικού συνόλου δεν δικαιολογεί τη σκοπιμότητα της εισαγγελικής εντολής για τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών οροθετικών εκδιδομένων γυναικών, εκτιμά σε ανακοίνωσή του το δ.σ. ΕΣΗΕΑ και εκφράζει τη λύπη του για όσους «συνήργησαν στο δημόσιο εξευτελισμό ορισμένων γυναικών, καταπατώντας κάθε έννοια του κώδικα δεοντολογίας και επαγγελματικής ηθικής των δημοσιογράφων».

Οπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, ο νόμος προστατεύει και απαγορεύει τη δημοσιοποίηση των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, όπως μεταξύ άλλων και εκείνων που αφορούν την υγεία και την προσωπικότητα του ατόμου, και διευκρινίζεται ότι δημοσιοποίηση επιτρέπεται μόνο από την εισαγγελική αρχή, η οποία ενεργεί στο πλαίσιο της απονομής δικαιοσύνης ή για την εξυπηρέτηση των αναγκών της λειτουργίας με σκοπό τη βεβαίωση εγκλημάτων, που τιμωρούνται ως κακουργήματα ή πλημμελήματα και ιδίως εγκλημάτων κατά της ζωής. Σε κάθε άλλη περίπτωση, σημειώνεται, απαιτείται η προηγούμενη άδεια από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Κατά την άποψη του δ.σ. της Ενωσης, η επίκληση της γενικής αρχής της προστασίας του κοινωνικού συνόλου δεν δικαιολογεί τη σκοπιμότητα της εισαγγελικής εντολής για τη δημοσιοποίηση χωρίς άδεια της Αρχής ιατρικών δεδομένων αφ’ εαυτών απορρήτων, ενώ παράλληλα υπογραμμίζεται πως ο χρόνος και ο τρόπος, που επιλέχθηκαν για την προβολή ενός πράγματι χρόνιου κοινωνικού προβλήματος και τη διαπόμπευση των γυναικών αυτών, κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και συμβάλλει στην προστασία του κοινωνικού συνόλου.

Εάν δεν ήταν υποκριτική η επίκληση της προστασίας της δημόσιας υγείας, συνεχίζει η ανακοίνωση, θα έπρεπε να υπάρξει και δημοσιοποίηση και των στοιχείων όλων όσων διαπιστώθηκε ότι κατέστησαν οροθετικοί από την επαφή με τα συγκεκριμένα άτομα. Και τούτο, συμπληρώνεται, διότι ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία είναι ο ίδιος ανεξάρτητα από το φύλο, την εθνικότητα ή τη κοινωνική τάξη του πάσχοντος.

Κλείνοντας το δ.σ. της Ενωσης Συντακτών εκφράζει τη λύπη του για τις εφημερίδες, κανάλια και ιστοσελίδες που όπως αναφέρει, συνήργησαν στο δημόσιο εξευτελισμό ορισμένων γυναικών καταπατώντας κάθε έννοια του κώδικα δεοντολογίας και επαγγελματικής ηθικής των δημοσιογράφων.

Μένει να δούμε αν και πότε θα πάρει θέση η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

HIV BLUES.

Σε όλους είναι γνωστά τα περιστατικά σύλληψης και διαπόμπευσης οροθετικών γυναικών που ασκούν πορνεία, με φωτογραφίες και ονοματεπώνυμα. Είναι περριτό να δοθεί κάποιο λινκ, άλλωστε οι περισσότεροι έχουμε δει στους δέκτες των τηλεοράσεών μας τα πρόσωπά τους, τα ονόματά τους.

Έχω μάθει καλώς ή κακώς στη ζωή μου να διαλέγω στρατόπεδο, και στον κόσμο που επιλέγω δεν χωρά καμμία διαπόμπευση και στιγματισμός οροθετικών, για κανένα λόγο.

Θεωρείται αδιανόητος, και ανήκει στη σφαίρα του εκφασισμού, της κοινωνίας του φόβου, μιας κοινωνίας που ξεπλένει τις αμαρτίες και τη σαπίλα της μέσα από το κουρέλιασμα της αξιοπρέπειας μειονοτήτων, εδώ των οροθετικών.

Δε θα αναφερθώ στα τυπικά επιχειρήματα, όπως περί προστασίας προσωπικών δεδομένων υγείας, όπως ότι το σεξ χωρίς προφύλαξη γίνεται υπ' ευθύνη και των δύο και πρέπει να έχουμε υπ' όψη ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει οροθετικοί άρα είμαστε εξ ίσου υπεύθυνοι όταν το ζητάμε, και πολλά ακόμη. Δεν θα προχωρήσω παραπέρα, γιατί τα επιχειρήματα του ορθού λόγου σε μία κοινωνία που είναι παραζαλισμένη ξέρω ότι χάνουν την αξία τους. Ξέρω επίσης καλά ότι η επίσημη έκφραση της ακροδεξιάς, όσο και οι μεταμφιεσμένοι φασίστες, έχουν βρει ανοικτά αυτιά και το χειρότερο οι αρχές τους έχουν αρχίσει διαχέονται σε μία ανασφαλή απαίδευτη κοινωνία.

Το μόνο που θα πω και πιστέψτε με είναι απολύτως ευγενικό:
Άι σιχτίρ φασίστες! .

FACING MIRRORS.

Facing Mirrors Directed By:Negar Azarbayjani Produced by: Fereshteh Taerpour Starring:Shayesteh Irani - Ghazal Shakeri - Homayoun Ershadi - Nima Shahrokh Shahi - Maryam Boubani - Saber Abar - Hengameh Ghazian

Filmfest DC: In a Sea of Comedies, Iranian Transsexual Drama 'Facing Mirrors' Wins Circle Award A five-member jury at Filmfest DC (which ran April 12-22) selected Negar Azarbayjani’s Iranian drama "Facing Mirrors" to receive the Circle Award Sunday night. The award, given to a film the jury believes is “deserving of increased recognition,” comes with a $10,000 cash prize and a chance for a distribution deal with Indiewire parent company SnagFilms.

 “Facing Mirrors,” which follows a pre-op female-to-male transsexual in Tehran as she recruits a female taxi driver to help escape an arranged marriage, beat out five competitors for the award, two of which were comedies. Producer and co-writer Fereshteh Taerpour drove in from New Jersey to accept the award at the closing-night ceremony, held at the Embassy of France. 

“I hope that this award will add as a page to the book of awards of Iranian film,” Taerpour said, expressing her wish that “Facing Mirrors” and other establishment-challenging Iranian movies might receive the same positive international reception as Asghar Farhadi’s Best Foreign Film Oscar winner “A Separation.” 

 “Facing Mirrors” is the first Iranian film to be made about transgenders. The movie has not been released in Iran, and Taerpour remains doubtful of its chances to screen in the tightly censored country. Yet it has found success at numerous international festivals, and will play in Boston, Seattle, San Francisco and Toronto in the coming months.
 - indiewire.com.

.

"I LOVE BEING THERE"

.
Interview with Victor J Mukasa, a human rights defender from Uganda
.

PROUDLY TRANSGENDER IN TURKEY.

.
.

ΔΙΑΜΑΝΤΩ.

Είχα καιρό να πάω στις Κούκλες, πήγα χθες. Ομολογώ ότι δεν περίμενα να δω σε drag show, Diamanda Galas.

Εξαιρετικό, άψογη η Ρία. Νομίζω ήταν το "Τραγούδια από αίμα έχουν φόνο", ή κάποιο άλλο που δε θυμάμαι, γέρασα κι όλας.

Για την ώρα, η Διαμάντω παρέα με τον Καβάφη (+ gloomy sunday από το 7.30').

Εν απογνώσει - In despair


Εν απογνώσει

Τον έχασ' εντελώς. Και τώρα πια ζητεί
στα χείλη καθενός καινούριου εραστή
τα χείλη τα δικά του· στην ένωσι με κάθε
καινούριον εραστή ζητεί να πλανηθεί
πως είναι ο ίδιος νέος, πως δίδεται σ' εκείνον.

Τον έχασ' εντελώς, σαν να μη υπήρχε καν.
Γιατί ήθελε —είπ' εκείνος— ήθελε να σωθεί
απ' την στιγματισμένη, την νοσηρά ηδονή·
απ' την στιγματισμένη, του αίσχους ηδονή.
Ήταν καιρός ακόμη— ως είπε— να σωθεί.

Τον έχασ' εντελώς, σαν να μη υπήρχε καν.
Aπό την φαντασίαν, από τες παραισθήσεις
στα χείλη άλλων νέων τα χείλη του ζητεί·
γυρεύει να αισθανθεί ξανά τον έρωτά του.
.

Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ.

Στην πραγματικότητα, ο Ιταλικός Άρειος Πάγος, δεν αναγνώρισε κανένα γάμο ομοφύλων, ούτε καν έμμεσα όπως αναφέρει το τίτλος του δημοσιεύματος του "Έθνους". Αυτό που εφάρμοσε ήταν απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που υπάρχει από τον Ιούλιο του 2008 (υπόθεση P.B. και J.S. κατά Αυστρίας, που μπορείτε να θυμηθείτε εδώ). Και το έκανε απλά γιατί ήταν υποχρεωμένος να το κάνει.
Φυσικά είναι μία θετική εξέλιξη, όμως όχι όπως παρουσιάζεται.
Αντιγράφω από εδώ.

Εμμεση αναγνώριση του γάμου ομοφύλων στην Ιταλία
Δεν αναγνωρίζεται νομικά ο γάμος, αλλά το γευγάρι έχει δικαίωμα της ίδιας μεταχείρισης όπως τα παντρεμένα ζευγάρια, αποφάνθηκαν οι δικαστές.
Ιστορία έγραψε στην ιταλική νομοθεσία ένα ζευγάρι Ιταλών ομοφυλόφιλων που είχε παντρευτεί προ δεκαετίας στην Ολλανδία, με το αίτημά του να αναγνωριστεί ο γάμος από το Δήμο τους, τη Λατίνα, 50 χλμ. νότια της Ρώμης, ώστε να καταγραφεί στα μητρώα. Η απόρριψη του αιτήματος από το Δήμο δεν τους πτόησε και έφεραν την υπόθεση στις επόμενες βαθμίδες της Δικαιοσύνης.
Τελικά, ο Αρειος Πάγος κλήθηκε να κρίνει την υπόθεση και το αποτέλεσμα σύμφωνα με τα ΜΜΕ της Ιταλίας είναι «ιδιαίτερης συμβολικής, όσο και ουσιαστικής σημασίας, στο ίδιο μήκος κύματος με τα όσα αναφέρονται στην Συνθήκη Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στρασβούργου».
«Τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή, όπως κάθε άλλο ζευγάρι το οποίο μπορεί να απαρτίζεται από ετερόφυλους συζύγους» τόνισαν οι δικαστές. Οσον αφορά το καθ' εαυτώ αίτημα εγγραφής του γάμου στα μητρώα, η απάντηση ήταν αρνητική, καθώς «στην Ιταλία δεν μπορεί να αναγνωρισθεί νομικά ένας γάμος τον οποίο δυο άτομα του ίδιου φύλου έχουν συνάψει σε ξένη χώρα».
Δεν σταμάτησαν όμως εκεί, καθώς προσέθεσαν ότι «το ζευγάρι έχει δικαίωμα να τυχαίνει της ίδιας νομικής μεταχείρισης που ο νόμος εξασφαλίζει στα παντρεμένα ζευγάρια», εξισώνοντας ουσιαστικά τα παντρεμένα ζευγάρια, ανεξαρτήτως φύλου και χώρας όπου τελέστηκε ο γάμος.
Για «ιστορική απόφαση» κάνουν λόγο οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, οι ριζοσπάστες, και κόμματα της ιταλικής Αριστεράς όπως το «Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών», η «Αριστερά και Ελευθερία» και η κεντροαριστερή «Ιταλία των Αξιών». Και ο εκπρόσωπος του κεντροδεξιού σχήματος «Μέλλον και Ελευθερία», με επικεφαλής τον πρόεδρο της Βουλής, Τζανφράνκο Φίνι, σχολίασε την απόφαση λέγοντας «ζήτω ο Άρειος Πάγος».
Την αντίθεσή του εξέφρασε ο Μαουρίτσιο Λούπι, του μπερλουσκονικού «Λαού της Ελευθερίας», υπογραμμίζοντας ότι «πρόκειται για δικαστικές υπερβολές, διότι η μόνη έγγαμη πραγματικότητα, είναι εκείνη που συνδέει τη γυναικεία και ανδρική παρουσία».
«Η αναγνώριση των ομόφυλων ζευγαριών δεν είναι στην ατζέντα της κυβέρνησης. Με το θέμα, θα πρέπει να ασχοληθούν η Βουλή και τα κόμματα», πρoσέθεσε ο υπουργός αρμόδιος για την διεθνή συνεργασία Αντρέα Ρικάρντι. «Ο γάμος χάνει την αξία του, όταν, όπως έκανε ο Άρειος Πάγος, θεωρείται ασήμαντη η ταυτότητα του φύλου όσων συνθέτουν το ζευγάρι», τόνισε ο πρόεδρος των καθολικών νομικών Φραντσέσκο Ντ' Αγκοστίνο.
Οι Ιταλοί δικαστές, αποφάνθηκαν, όμως, ότι «έχει ξεπερασθεί η αντίληψη βάσει της οποίας η διαφορά φύλου των μελών του ζευγαριού είναι απαραίτητη προϋπόθεση, φυσιοκρατικού, ουσιαστικά, χαρακτήρα, για να μπορεί να υπάρχει ο γάμος».
Πολλοί σχολιαστές υπενθυμίζουν ότι η Ιταλία, μαζί με την Ελλάδα, είναι από τις λίγες χώρες που, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν προσφέρουν κανένα είδος νομικής αναγνώρισης στα ομόφυλα ζευγάρια.