Η λέξη "πατρίδα" σε συνεχή επανάληψη στα λεγόμενά τους. Ποτέ μα ποτέ σε όσα χρόνια ζω δεν έχω ακούσει πιο συχνά να επαναλαμβάνεται η λέξη "πατρίδα". "Πατρίδα", "Πατριωτική πολιτική", σχεδόν απ' όλους, είτε οι απόψεις τους ήταν υπέρ είτε κατά του μνημονίου. Μέχρι τον Τσίπρα άκουσα να μιλάει για "πατρίδα".
Μπροστά σ' όλους αυτούς έχω να δηλώσω άπατρις, ότι εν τέλει δε με ενδιαφέρει η πατρίδα τους, δεν έχω τίποτε κοινό μ' όλους αυτούς που γυρνοβολάνε μ' ελληνικές σημαίες στην πλάτη ή η στοματική τους κοιλότητα τους έχει πάθει "πατριωτική" διάρροια.
Δε με ενδιαφέρει η προπαγάνδα τους που είναι τρίχες φυσικά για αδαείς, τρομολαγνία κι ανοησίες γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να συμβούν. Αλλού είναι το θέμα. Δεν κινδυνεύει ούτε η Ακρόπολη, ούτε κάποιο νησί: η ίδια μας η ζωή κινδυνεύει.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι η εργασία η δική μου όλων των ελλήνων εργαζόμενων έχει βγει στο σφυρί. Όσων -τουλάχιστον- έχουν εργασία, γιατί πλέον οι άνεργοι -επίσημα- έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο.
Αυτό είναι που έχει στην πραγματικότητα μπει εδώ ενέχυρο:
η εργασία η δική μου, η δική σου, όλων μας.
Και αυτό είναι που πρέπει ν' ανατραπεί.
Και δύο ακόμη επισημάνσεις: Δύο πράγματα που με ενοχλούν πολύ:
1. Ότι σε κάθε γειτονιά στην Αθήνα, έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια "καταστήματα", για "αγορά χρυσού". Όπου γυρίσει το μάτι μου τα βλέπω μπροστά μου και νομίζω ότι ζω κάποιον εφιάλτη.
2. Σε όλον αυτόν τον κακό χαμό, η Εκκλησία έχει πάρει τα πάνω της με μόνιμη επωδό τα συσσίτια που διοργανώνει. Άνθρωποι που βρίσκονται σε αδυναμία καταφεύγουν στην ελεημοσύνη της. Τα δε μέσα μαζικής αποβλάκωσης το διαφημίζουν, της αποδίδουν τιμές γι' αυτό.
Στις δύσκολες εποχές οι καιροσκόποι πάντα ποντάρουν.
Ο πόνος πουλάει, και -ως εκ τούτου-, αγοράζεται.
5 σχόλια:
Aλλά επειδή λόγω μνημονίου και ξεπουλήματος των εργαζομένων, αυξήθηκαν κατακόρυφα οι πατριδοκάπηλοι - όλα τάχα για την πατρίδα - και αυτοί που ειρωνεύονται ό,τι δεν καταλαβαίνουν ή δεν τους βολεύει, δεν θα ακυρώσουμε κάθε έννοια, ιδέα, ή αξία που καπηλεύονται οι διάφοροι, όπως λόγου χάριν είναι η δικαιοσύνη, η ισότητα, η ειρήνη κ.λπ. Η πατρίδα για πολλούς έχει την έννοια του "ανήκειν" και αυτό δεν εκφράζεται αναγκαστικά με μία σημαία. Άλλο λοιπόν η πατριδοκαπηλεία, άλλο η πατρίδα, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο πρέπει να εκχωρηθεί κι αυτή η λέξη στους καπηλευτές της.
Όσο για τα ΜΜΕ που εσχάτως ανακάλυψαν τους πεινασμένους και τους άστεγους, στο πλαίσιο του προπαγανδισμού εργάζονται, όπως συνήθως άλλωστε. Του προπαγανδισμού των μνημονίων και της αγιογράφησης του δοτού πρωθυπουργού των δύο κομμάτων που έχουν χάσει την δεδηλωμένη και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να απομακρύνουν τον χρόνο των εκλογών. Γι αυτό και η τόση προβολή και επίδειξη φιλανθρωπίας: "Δείτε, έτσι θα καταντήσετε κι εσείς!" σαν να μας λένε, "Πεινασμένοι και άστεγοι αν δεν εκτιμήσετε τους Σωτήρες σας που ψηφίζουν τα Μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα. Μην διαμαρτύρεσθε, χειροκροτείστε τους Σωτήρες σας".
Τι εμπαιγμός της νοημοσύνης μας κι αυτός! Να θαυμάσουμε τα κανάλια που συμμετέχουν στην συλλογή τροφίμων μαζί με τα μεγάλα Σούπερ Μάρκετς που από τη μια το παίζουν ευαίσθητα και από την άλλη αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων τους, και απολύουν υπαλλήλους για να προσλάβουν νέους με τον νέο χαμηλό βασικό.
Θα ήθελα ένας πραγματικός ρεπόρτερ-ντέτεκτιβ να ακολουθήσει την διαδρομή μιας π.χ. κούτας με γάλατα, που ένας φίλότιμος πολίτης άφησε στην ειδική γωνιά του σούπερ μάρκετ. Πιστεύω ότι θα έβγαζε λαβράκι για το πού καταλήγει... Επίσης, ο ίδιος, θα ήθελα να μπορούσε να ελέγξει τον αριθμό που διαφημίζει γνωστό συγκρότημα: "κάθε μέρα 250.000 συνάνθρωποί μας σιτίζονται από τα συσσίτια της εκκλησίας". Δηλαδή να ελέγξει αν ο αριθμός είναι σωστός (πιστέύω ότι είναι παραφουσκωμένος για λόγους εντυπώσεων) και επίσης να ελέγξει τι ποσοστό πραγματικής συμμετοχής έχει η εκκλησία και τι τελικά οι πολίτες. Διότι, η εκκλησία, νομίζω, με την βοήθεια του συγκροτήματος λειτουργούν ως απλοί διεκπεραιωτές με το αζημίωτο (διαφημίζονται και κατοχυρώνονται ως οι μόνοι φιλάνθρωποι) χωρίς να έχουν βάλει ουσιαστικά δραχμή από την τσέπη τους.
Κατερίνα,
καταλαβαίνω τί λες, δε διαφωνώ σε γενικές γραμμές, πλην όμως δεν είναι τόσο απλό: εδώ βλέπουμε με έναν τρόπο μία αναδιατύπωση του "πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια", και απέναντι σ' αυτό είμαι καθαρός και διαλέγω στρατόπεδο.
Ανώνυμη/ε,
κι εγώ δεν πιστεύω την προπαγάνδα τους.
Ο καθένας, Tales, μπορεί να τυπώνει και να αναδιατυπώνει ό,τι θέλει. Αλλά αυτό που τυπώνει και αναδιατυπώνει δεν μπορεί ούτε να αποδίδετε στο σύνολο ούτε να ακυρώνει έννοιες ή πραγματικές αξίες. Απλό είναι κι αυτό.
Για την έννοια "πατρίδα" έγραψα παραπάνω. Για την θρησκεία, νομίζω πως για όσο οι θρησκευτικές ομάδες δεν νομοθετούν δεν μπαίνει πρόβλημα. Αν κάποιοι πολιτικοί προωθούν τις επιδιώξεις διαφόρων θρηκευτικών ομάδων, μπορούμε να μην ψηφίζουμε τόσο αυτούς τους ίδιους, όσο και τα κόμματα που τους ανέχονται.
Όσο για την οικογένεια – που, σημειωτέον, βάλλεται σήμερα με τις μειώσεις και τις περικοπές στα οικογενειακά και πολυτεκνικά επιδόματα και στα επιδόματα μητρότητας -, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί διαλέγεις να στατοπεδεύσεις απέναντί της όταν αποτελεί κεντρικό αίτημα του ομοφυλοφιλικού κινήματος η πλήρης ισότητα στο οικογενειακό δίκαιο και στο δικαίωμα υιοθεσίας. Εκτός αν εγώ κάνω λάθος ως προς το αίτημα ή αν εσύ τοποθετείσαι κατά του αιτήματος.
Φυσικά οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν νομοθετούν, είναι όμως κράτος εν κράτει, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες ένδοιας ο ρόλος τους δυναμώνει. Σ' αυτό βρίσκομαι απέναντι. Και ο ρόλος των πολιτών δεν περιορίζεται στην κάλπη.
Δεν έχω τίποτε εναντίον οποιασδήποτε έννοιας και αξίας. Πόσο μάλλον εναντίον της έννοιας της οικογένειας, στην οποία διεκδικώ οι λοαδ να έχουν δικαίωμα.
Αυτό που έχω αντίρρηση είναι η πολιτική χροιά και κατεύθυνση που είναι προφανής και σαφής, ας μην κοροϊδευόμαστε τώρα με γενικόλογες ρήσεις. Στο βάθος κήπος βρίσκεται συγκεκριμένος πολιτικός χώρος, μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας τώρα.
Δημοσίευση σχολίου