«Γκέι μπάτσοι στην Ελλάδα; Γράψε πως δεν υπάρχουν!»

(Έψιλον, 28/9/08)

ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ούτε κι ο ίδιος γνώριζε την είδηση που του μετέφερα ζητώντας να σχολιάσει. Άκουγε στην αρχή εμβρόντητος και μετά χαμογελώντας πικρά. «Γκέι μπάτσοι στην Ελλάδα; Να γράψεις πως απλώς δεν υπάρχουν. Θυμάσαι τι έγινε πέρυσι με τον ταξίαρχο με το στρινγκ; Αλήθεια, ξέρεις τι απέγινε;»

Θυμάστε τον δυστυχή εκείνο ταξίαρχο; Ενάμιση χρόνο πριν ο Δημοσιογράφος (ένας είναι ο Δημοσιογράφος) είχε αποκαλύψει ότι έλληνας στρατιωτικός διαθέτει προφίλ σε ιντερνετικό κλαμπ γκέι γνωριμιών. Οι «αποκαλύψεις» του έπαιζαν για νύχτες ολόκληρες στα παράθυρα των βραδινών δελτίων και η μικροκομματική σπέκουλα τις αξιοποίησε δεόντως εντός και εκτός Βουλής.

Οπότε ο συνομιλητής μου -που επέλεξε να τον αποκαλούμε Φώτη και του οποίου όλα τα στοιχεία είναι στη διάθεσή μας- άκουγε εντυπωσιασμένος τα όσα του μετέφερα από την γείτονα -εξίσου συντηρητική, ομοίως νότια και αυστηρώς καθολική- Ιταλία. Εκεί όπου γκέι αστυνομικοί, λιμενικοί και στρατιωτικοί διαδηλώνουν στην Μπολόνια για να τους αναγνωριστεί και μέσα στα σώματα ασφαλείας το δικαίωμα να είναι διαφορετικοί και ίσοι. «Δεν υπάρχει περίπτωση να πει δημόσια αστυνομικός τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα. Εδώ δεν το ομολογεί στην ίδια του τη μάνα, θα το πει στην υπηρεσία του;»

Το δίδαγμα από την περιπέτεια του ταξίαρχου είναι οδυνηρό: το Γενικό Επιτελείο Στρατού ξεκίνησε ένορκη διοικητική εξέταση, το δημοσίευμα εστάλη στον αρμόδιο στρατιωτικό εισαγγελέα για να εξακριβωθεί εάν υπάρχουν ποινικές ευθύνες, ενώ το θέμα έφεραν στη Βουλή 8 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οι βουλευτές όχι μόνο ανέφεραν το ονοματεπώνυμο του ταξίαρχου, αλλά έφτασαν στο σημείο να αναρωτιούνται -και να ρωτούν στα σοβαρά- «αν ο ίδιος είναι σε θέση να διαχειρίζεται ευαίσθητα καθήκοντα όπως η υποδιεύθυνση της Αεροπορίας Στρατού, η διερεύνηση του δυστυχήματος του Σινούκ και η αξιολόγηση προμηθειών οπλικών συστημάτων». Κι ενώ στην Ελλάδα οι γκέι καλούνται να διεκδικήσουν το αυτονόητο -ότι μπορούν δηλαδή να είναι και δάσκαλοι και παπάδες και αστυνομικοί- στην Αγγλία ο στρατός στρατολογεί στελέχη στα Gay Pride Festival και η περίφημη MI5 ζητάει γκέι ασφαλίτες!

Οπότε ο Φώτης είναι μπάτσος είναι και γκέι και «άρα καταδικασμένος να ζει για πάντα στο σκοτάδι», όπως λέει ο ίδιος. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα -του φόβου και της ντροπής (για ποιό «έγκλημα» άραγε;)- αντιπαλεύουν οι καραμπινιέροι, οι λιμενικοί και οι στρατιωτικοί που διαδηλώνουν στην Μπολόνια (μια από τις παραδοσιακά πιο ανεκτικές, ανοιχτές και φιλικές προς τους γκέι πόλεις της Ευρώπης). Η "Ανοικτή Πόλη" είναι ένα υπό ίδρυση σωματείο που αριθμεί για την ώρα μόλις 200 μέλη σε όλη την Ιταλία, τελεί όμως υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ομοφυλόφιλων Αστυνομικών. Η Ομοσπονδία έχει ήδη ανάλογα σωματεία στη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Γαλλία και την Ισπανία. Σκοπός της δράσης τους είναι όχι μόνο να αυξήσουν την ορατότητα των γκέι στα σώματα ασφαλείας, αλλά και να αλλάξουν συνολικά την εντύπωση γι' αυτόν τον -τελευταίο ίσως- προμαχώνα της μάτσο αρρενωπότητας.

«Μιλάμε για μια συνολικά διαφορετική αστυνομία, δίπλα και όχι απέναντι στον πολίτη. Οι κοινωνίες σήμερα είναι πολυσυλλεκτικές, πολυπολιτισμικές. Γι' αυτό είναι σημαντικό και η Αστυνομία τους να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να ενσωματώσει και περισσότερες γυναίκες και γκέι και άτομα με ειδικές ανάγκες», τόνισαν στο τελευταίο πανευρωπαϊκό συνέδριό τους τον Ιούλιο στην Ισπανία.

Αυτά στην αλλοδαπή. Διότι στην ημεδαπή, την ίδια ώρα οι γκέι ετοιμάζουν κινητοποιήσεις έξω από δικαστήρια. Εκεί όπου η δικαιοσύνη καλείται -αυτεπαγγέλτως και διά χειρός Σανιδά- να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Ήταν έγκυροι οι γκέι γάμοι της Τήλου ή όχι; Σε αυτό το ευαίσθητο θέμα η πολιτεία σιωπά, οι δε πολιτικοί της επιμένουν να επαναλαμβάνουν μονότονα το ίδιο μάντρα «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη». Βεβαίως ουδείς ρώτησε την κοινωνία και σίγουρα όχι εκείνο το κομμάτι της που δεν μπορεί να πάρει δάνειο μαζί με το σύντροφό του ή να συνοδεύεται στο νοσοκομείο από τη συντρόφισσά του.

Αυτά θα κριθούν τις αμέσως επόμενες ημέρες και σίγουρα θα μονοπωλήσουν πάλι τα τηλεοπτικά παράθυρα. Τώρα όμως βρίσκομαι έξω από το γραφείο του προέδρου της Ομοσπονδίας Αστυνομικών. Κρατάω στα χέρια μου διάφορα έγγραφα και προσπαθώ να καταλήξω στο ποιός από τους δυο πάκους χαρτιών περιγράφει καλύτερα την αλήθεια. Ο ένας πάκος είναι απάντηση του υπουργού Δημόσιας Τάξης σε ερώτηση για την αστυνομική βία. Λέει λοιπόν ο υπουργός: «Για το θέμα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συμπεριφορά των αστυνομικών κατά την αστυνομική δράση, έχει εκδοθεί σειρά εγκυκλίων διαταγών και εγχειριδίων: διαταγή για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την αστυνομική δράση, διαταγή για την αντιμετώπιση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, της μισαλλοδοξίας και της μη ανεκτικότητας». Διαταγή για το ένα, διαταγή για το άλλο. Το Αρχηγείο διατάσσει και το θέμα έχει λυθεί...

Στο άλλο μου χέρι κρατάω μια μελέτη του 2004 που χρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε. και διεξήχθη με τη συνδρομή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών. Η έρευνα είχε τότε παρουσιαστεί σε συνέδριο στην Κέρκυρα. Στις εφημερίδες πέρασε περισσότερο για τον σάλο που είχε ξεσηκώσει, αφού ο τοπικός δεξιός βουλευτής δεν μπορούσε καν να αποδεχθεί το αυτονόητο: υπάρχουν γκέι στην ελληνική αστυνομία. Στα ερωτηματολόγια απάντησαν 306 αστυνομικοί (241 άντρες και 65 γυναίκες). Μόνο τρεις (1%) αυτοπροσδιορίστηκαν στην κατηγορία λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι.

Η συντριπτική πλειοψηφία των αστυνομικών που ρωτήθηκαν για το αν η αστυνομία πρέπει να αποκτήσει ένα περισσότερο ανοιχτό στην κοινωνία πρόσωπο θεωρεί ότι η πολυμορφία «θα αυξήσει τα προβλήματα αποδοτικότητας και επικοινωνίας μέσα στο σώμα, θα προκαλέσει αντιδράσεις από τους ετεροφυλόφιλους αστυνομικούς και θα επιτείνει τα φαινόμενα διαφθοράς». Οι αστυνομικοί πιστεύουν πως «οι ομοφυλόφιλοι προκαλούν προβλήματα, λόγω της απουσίας διαχωριστικής γραμμής μεταξύ της προσωπικής και της επαγγελματικής ζωής τους» (σ.σ.: τι εννοούν οι ποιητές;). Μαζί με τους γκέι, στον Καιάδα και οι γυναίκες: σημαντική μερίδα των αστυνομικών, ανάμεσά τους και συνδικαλιστές, είχε αρνητική γνώμη για τη θέση των γυναικών στην ΕΛ.ΑΣ. διότι «υστερούν σε σωματικές και ψυχικές δυνάμεις, οι οποίες απαιτούνται για την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων». Οι ερωτώμενοι συμφώνησαν μόνο στην πρόσληψη Τσιγγάνων, ενώ μερικοί εναντιώθηκαν ξεκάθαρα στην ιδέα της πρόσληψης Αλβανών και ελλήνων μουσουλμάνων.

«Αμφιβάλλω πάρα πολύ εάν η πλειοψηφία των συναδέλφων θα ήθελε να κάνει περιπολία με κάποιον γκέι». Ο κύριος Φωτόπουλος είναι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αστυνομικών. Συζητάμε μαζί του το θέμα της διαφορετικότητας και της εκπαίδευσης των αστυνομικών σε θέματα μειονοτήτων. «Σε πάρα πολλά ζητήματα οι νόμοι κάνουν διακρίσεις. Ας πούμε, για να γίνουν δεκτές οι γυναίκες, τους ζητούν τις ίδιες επιδόσεις στα αθλήματα που ζητούν και από τους άντρες. Αυτό είναι αδύνατον, ακόμα και στην Ολυμπιάδα τα όρια των επιδόσεων διαφέρουν κατά φύλο. Οι μετανάστες δεύτερης γενιάς δεν μπορούν να γίνουν αστυνομικοί - εμείς ζητάμε αυτό να αλλάξει ήδη από το 2005. Αν κάποιος έχει οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας δεν γίνεται δεκτός στο Σώμα - κι αυτό ζητάμε να αλλάξει. Ούτε καν οι κοντοί άνθρωποι δεν γίνονται δεκτοί, λες και για να είσαι αστυνομικός πρέπει να είσαι πάνω από 1.70».

Ο κύριος Φωτόπουλος μου αναφέρει πρώτος τις κινητοποιήσεις των γκέι ιταλών συναδέλφων του, για να καταλήξει: «Δυστυχώς, στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν υπάρχει κανείς που να δηλώνει ανοιχτά γκέι, αλλά και οι αστυνομικοί δεν εκπαιδεύονται καν σε ζητήματα διαφορετικότητας. Κι όμως, θα ήταν πολύ καλό και για την εικόνα της Αστυνομίας να είχαμε ανοιχτά γκέι συναδέλφους, αλλά και να συνεργαζόμασταν με τις γκέι οργανώσεις σε θέματα όπως η αστυνόμευση του Ζαππείου ή του Πεδίου του Άρεως. Όμως η ελληνική αστυνομία δεν μπορεί να είναι πιο μπροστά από την υπόλοιπη κοινωνία. Οι Έλληνες έχουν ακόμα ταμπού σε σχέση με την ομοφυλοφιλία. Ας υποθέσουμε ότι εμείς οι αστυνομικοί τα είχαμε ξεπεράσει και ήμαστε απολύτως εντάξει με τον γκέι συνάδελφο. Ο πολίτης που θα ερχόταν σε επαφή μαζί του θα τον σεβόταν; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ολόκληρη η κοινωνία μας είναι συντηρητική, ξέρει αλλά δεν παραδέχεται».

Τον συνδικαλιστή επιβεβαιώνει κι ένα πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο: αλλόθρησκοι και ομοφυλόφιλοι δεν είναι η καλύτερη παρέα για τους Ελληνες. Οι συμπατριώτες μας αποφεύγουν τις φιλίες με άτομα άλλης θρησκείας ή εθνότητας, ομοφυλόφιλους και ανάπηρους. Και παρ' όλο που αναγνωρίζουν ότι οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζουν τις περισσότερες διακρίσεις, δεν επιθυμούν μεγαλύτερη αντιπροσώπευση μειονοτήτων στο Εθνικό Κοινοβούλιο.

Πίσω στο γκέι μπαρ ο φίλος μου ο Φώτης γελάει μέχρι δακρύων: «Είμαστε όλοι πάρα, μα πάρα πολύ ανεκτικοί μπροστά στο δημοσιογραφικό κασετόφωνο. Δεν είμαστε όμως οι ίδιοι όταν κάνουμε ντου στα πάρκα ή όταν κάποιος αιμόφυρτος άντρας έρεθι να καταγγείλει πως τον ξυλοκόπησε ο εραστής του». Κι εσύ πώς το ανέχεσαι αυτό, τον ρωτάω. Πώς αντέχεις όλα αυτά τα χοντρά αστεία για τις αδερφές, πώς ενσωματώνεσαι στον αντρώνα; Και γιατί να γίνεις μπάτσος, αδερφέ; «Γιατί είμαι από χωριό κι ο πατέρας μου δεν τα είχε... Γιατί στην αστυνομία έχω μια σίγουρη δουλειά και γιατί δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι δημοσιογράφοι, ηθοποιοί και χορευτές».

So sad to be alone

Όπως μας λέει ο Ronnie7311, που έχει αναρτήσει το παρακάτω βίντεο στο youtube, η φωνή που ακούγεται είναι της αγαπημένης Janis Joplin. Προέρχεται από κασέτα που ηχογράφησε και την έστειλε σ' έναν φίλο της, στις αρχές της δεκαετίας του '60 όταν ακόμη σπούδαζε στο κολέγιο.

Κάποιες μουσικές είναι σαν το παλιό καλό γλυκό κρασί. Και η φωνή της Janis, όσο και το σύντομο πέρασμά της από τη ζωή με συγκινούν.

Janis Joplin - So sad to be alone

From: Ronnie7311.

Ο Κ. Γιάνναρης στο ΕΚΚ

Αλλαγές στο Συμβούλιο Κρίσεων του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, όπως μας πληροφορεί η Ελευθεροτυπία.

Χαίρομαι πάρα πολύ που ένας ανοικτά γκέι σκηνοθέτης, θα βρίσκεται ανάμεσα σ’ εκείνους που θα εγκρίνουν τις χρηματοδοτήσεις για τον κινηματογράφο μας.

Κάτι αλλάζει; Ας δούμε.

Για την ώρα ένα τρίλεπτο μιξ από την ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, Από την Άκρη της Πόλης:


From: akisd1.

Έργα ανθρώπων: Μια πυραμίδα στο Παρίσι

Είδα την παρακάτω φωτογραφία στην "Εικόνα της Ημέρας" στο Βήμα σήμερα. [ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 26/9/2008]

Διαβάζω ότι το σχέδιο αυτό, οι κατασκευαστές του Ζακ Χέρτσογκ και Πιερ ντε Μερόν (πρόκειται για τους δύο αρχιτέκτονες που σχεδιάσαν το ολυμπιακό στάδιο του Πεκίνου), το έχουν ονομάσει «Σχέδιο Τρίγωνο», θα έχει ύψος 211 μέτρα και θα είναι έτοιμο το 2014.

Πραγματικά εντυπωσιακό!

Άρχισαν οι κανιβαλισμοί;

Δυσάρεστα τα νέα διαβάζω εδώ στο Βήμα. Αντιγράφω:

Το λιώσιμο των πάγων εμποδίζει τις πολικές αρκούδες να μετακινηθούν από το ένα σημείο στο άλλο για να αναζητήσουν την τροφή τους, με αποτέλεσμα να επιτίθενται και να τρώνε η μία την άλλη. Μια τραγική έκφανση των συνεπειών της υπερθέρμανσης στον πλανήτη .

Σε κανιβαλισμό ωθεί τις πολικές αρκούδες η λιμοκτονία

Τραγικά στοιχεία φέρνουν οι έρευνες στο φως σχετικά με τις συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη και το λιώσιμο των πάγων στον Βόρειο Πόλο.

ΑΡΚΤΙΚΗ. Το καλοκαίρι στο Βόρειο Ημισφαίριο τελείωσε και οι επιστήμονες οι οποίοι μελετούν τον θαλάσσιο πάγο στην Αρκτική βρέθηκαν για άλλη μία φορά στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσουν απογοητευτικά αποτελέσματα από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ενα από αυτά είναι η έξαρση του θλιβερού φαινομένου του κανιβαλισμού μεταξύ των πολικών αρκούδων.

«Ο πάγος στην Αρκτική είναι περισσότερο από 30% κάτω από το ποσοστό που εθεωρείτο φυσιολογικό για την περιοχή» δήλωσε ο Γουόλτ Μέιερ, επιστήμονας του Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου στο Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Το λιώσιμο του θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική ισοδυναμεί με καταστροφή για τις πολικές αρκούδες» λέει η Κάσι Σίγκελ του Αμερικανικού Κέντρου για τη Βιοποικιλότητα. Και προσθέτει: «Από τον θαλάσσιο πάγο εξαρτώνται όλες οι σημαντικές συμπεριφορές τους και όσο λιώνει ο πάγος και η υπερθέρμανση του πλανήτη μεταμορφώνει την Αρκτική, οι πολικές αρκούδες λιμοκτονούν,πνίγονται. Καταφεύγουν στον κανιβαλισμόδιότι δεν έχουν πρόσβαση στις συνήθεις πηγές τροφής και δεν μπορούν να διανύσουν με ευκολία τις μεγάλες αποστάσεις που διένυαν παλαιότερα». Οι αναφορές για τις πεινασμένες πολικές αρκούδες, οι οποίες αλληλοεπιτίθενται και τρώνε η μία την άλλη, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό το οποίο σημειώθηκε στη Βόρεια Αλάσκα το 2004, όταν μια αρσενική πολιτική αρκούδα επιτέθηκε στη φωλιά μιας θηλυκής, τη σκότωσε και την έφαγε. Το συγκεκριμένο περιστατικό καταγράφηκε μάλιστα από κινηματογραφικό συνεργείο.

Από τον περασμένο Μάιο το υπουργείο Εσωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών πρόσθεσε επισήμως την πολιτική αρκούδα στον κατάλογο με τα απειλούμενα είδη. Ο πάγος της Αρκτικής συμβάλλει στη ρύθμιση του κλίματος σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη. Ποιο όμως είναι το μέλλον του; Ορισμένοι επιστήμονες εκτιμούν ότι σε μόλις πέντε χρόνια από σήμερα στην Αρκτική δεν θα υπάρχει καθόλου πάγος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. «Η Αρκτική είναι το καναρίνι στο ανθρακωρυχείο. Και αυτό το καναρίνι σίγουρα έχει προβλήματα...» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Μέιερ.

Από το Βήμα, 25/9/2008

Αγαπώ πολύ Tindersticks

Tindersticks
Bremen
30. September 1997
"Absolut Live"
Jism

From: KathleenTheDonkey.

Σκέψεις με αφορμή μια παλιά επιστολή

Τα θέματα εκπαίδευσης – παιδείας με ενδιαφέρουν αρκετά.

Με λίγη αναζήτηση στο google, ξεσκαλίζω μια επιστολή της τότε ευρωβουλευτού του Πασοκ, κ. Άννας Καραμάνου προς τον τότε Υπουργό Παιδείας, Πέτρο Ευθυμίου (20/1/04) που μπορείτε να διαβάσετε όλη εδώ.

Αντιγράφω την παράγραφο με τίτλο «Σεξουαλική ελευθερία καθηγητών».

Ένα από τα βασικά προβλήματα που ετέθησαν από τους εκπρόσωπους των λοατ οργανώσεων είναι ο φόβος υπό τον οποίο τελούν οι ομοφυλόφιλοι καθηγητές της δημόσιας εκπαίδευσης απέναντι στην απειλή να ασκηθεί καταγγελία σε βάρος τους για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Ιδιαίτερα στην επαρχία η πρακτική αυτή είναι προσφιλής, με το σκεπτικό πως οι καθηγητές και καθηγήτριες έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν στους μαθητές τους ιδέες και αντιλήψεις που δεν είναι επιθυμητές.

Αποτέλεσμα αυτού είναι να χρησιμοποιείται η εν λόγω απειλή ως μέσο χειραγώγησης των καθηγητών, οι οποίοι υπό το καθεστώς του τρόμου αναγκάζονται να κρύβουν ή να θέτουν σε δεύτερη μοίρα την ιδιωτική ζωή τους. Τέτοιες πρακτικές δεν ταιριάζουν σε ένα ευρωπαϊκό κράτος κτλ κτλ ....

Θα μου πεις, οκ, υπάρχει ο νόμος 3304/2005 (μεταγενέστερος της επιστολής) που προστατεύει από τις διακρίσεις στον εργασιακό χώρο (και) για λόγους «γενετήσιου» προσανατολισμού.

Από την άλλη βέβαια μεριά υπάρχουν διάχυτες και στο σύνταγμα και στη νομοθεσία και στον υπαλληλικό κώδικα (ακόμη ειδικότερα για τους καθηγητές) διατάξεις περί «χρηστών ηθών».

Καταλαβαίνει κανείς όταν η εργασία εξειδικεύεται σ’ αυτή του καθηγητού ή της καθηγήτριας τί συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η διάταξη.

Δεν συζητάμε βέβαια για το επόμενο που θίγει η κ. Καραμάνου περί φόβου, απειλών κτλ.

Επίσης, η επιστολή μιλά μόνο για τα δημόσια σχολεία. Ειλικρινής απορία: γιατί μόνο γι’ αυτά;

Βέβαια, ο αναγνώστης που ήδη έχει κάνει κλικ στο προηγούμενο λινκ και έχει διαβάσει όλη την επιστολή, θα έχει δει ότι θίγει το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού στα σχολεία. Ένα θέμα που πρωτοτέθηκε τη δεκαετία του ’80 και ακόμη...ακόμη βρίσκεται σε κάποια αραχνιασμένα συρτάρια....

Τέλος, ενδιαφέρον έχει η παράγραφος που γράφει για τα προβλήματα των διαφυλικών ατόμων στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό ας το αφήσουμε κρατούμενο για ένα άλλο ποστ...

Ramones - Rock'n'roll high school

From: ivan9493.

Λάθος (;) προτεραιότητες

Στη εποχή μας είναι αλήθεια ότι επικρατεί μια σύγχυση για το τί είναι προοδευτικό, τι είναι συντηρητικό.

Μία – ας πούμε – προοδευτική θέση, που εκφράζεται από προοδευτικούς ανθρώπους και παρατάξεις, είναι τα περί δωρεάν παιδείας και την αναγκαιότητα να παραμείνει δωρεάν πάση θυσία.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: «δωρεάν ή όχι παιδεία;».

Μήπως, είναι πιο ενδιαφέρον το ερώτημα: «καλή ή κακή παιδεία;»

Και αν μπορούμε να έχουμε καλή παιδεία και να είναι και δωρεάν, τότε βέβαια δεν μπορεί να πεί κανείς όχι.

Μήπως λοιπόν τίθενται λάθος οι προτεραιότητες;

Κάλεσμα: Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου, ώρα 18:00 έξω από τη Βουλή των Ελλήνων.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ:
«ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΟΙ»

Στις 2 Οκτώβρη εκδικάζεται στο πρωτοδικείο της Ρόδου η αγωγή ακύρωσης των γάμων των δύο ομόφυλων ζευγαριών. Σας καλούμε σε μια δημόσια εκδήλωση αλληλεγγύης για το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των πολιτών στον πολιτικό γάμο την Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη έξω από τη Βουλή των Ελλήνων στις 18.00.

Σας καλούμε να φωνάξουμε: «ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΟΙ»

ΠΑΡΤΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ για το δικαστικό αγώνα: Παρασκευή 26 Σεπτέμβρη στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, 23.00

Από την εφημερίδα Ανοχύρωτη Πόλη.

Δευτέρα 22/9/08 - Ενημέρωση:

Την ανακοίνωση υπογράφουν οι οργάνωσεις - ομάδες - πολιτικές κινήσεις:

Athens Pride
Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας
Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας
Καμπάνια για τον Πολιτικό Γάμο
Σύμπραξη κατά της Ομοφυλοφοβίας
Δίκτυο Υποστήριξης Ομοφυλόφιλων
Ερμής
Be positive Εθελοντές για θέματα Φύλου και Διακρίσεων
Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό «Αντιγόνη»
Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι
Σύνθεση Ενημέρωση Ευαισθητοποίηση για το ΗIV/AIDS
Κέντρο Ζωής
Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας
Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας
Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας
ΟΚΔΕ/Σπάρτακος
Κόκκινο
Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά
Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
Πρωτοβουλία Γένοβα
Δημοτική Κίνηση Ανοιχτής Πόλης
Φιλελεύθερη Συμμαχία
Οικολόγοι Πράσινοι
Νεολαία Συνασπισμού
Ομάδα για τη Σεξουαλική Ταυτότητα ΠΑΣΟΚ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
Πρωτοβουλία Έλληνες Μπλόγκερς κατά των Διακρίσεων.

(e-mail από το Athens Pride).

Lola - the story

Wiki-maniac τον τελευταίο καιρό, διαβάζω για την ιστορία του αγαπημένου μου τραγουδιού Lola, των Kinks.

Το Lola, λοιπόν είναι σύνθεση του leader του γκρουπ, Ray Davies, στο οποίο μιλά για μία ρομαντική περιπέτεια ενός νεαρού (υποθετικά στα εφηβικά του χρόνια) με μία μαύρη τρανς που γνωρίζει σε ένα κλαμπ του Σόχο, στο Λονδίνο.

Στο βιβλίο του, The Kinks: The Official Biography, ο Ray Davies μας λέει ότι εμπνεύστηκε το τραγούδι από την πραγματική περιπέτεια του μάνατζερ του γκρουπ Robert Wace:

I remembered an incident in a club... in his apartment Robert Wace had been dancing with this black woman, and he said, ‘I’m really on to a thing here.’ And it was okay until we left at six in the morning and then I said, ‘Have you seen the stubble?’ He said ‘Yeah,’ but he was too pissed [drunk] to care, I think.

Ανήκει στο άλμπουμ με τίτλο Lola versus Powerman and the Moneygoround, Part One που κυκλοφόρησε το 1970, ανέβηκε αμέσως στο Νο2 των βρεττανικών τσαρτς και στο Νο9 των αμερικάνικων. Βρίσκεται στο Νο422 στη λίστα των 500 καλύτερων τραγουδιών όλων των εποχών του περιοδικού Rolling Stone.

Διαλέγω το cover του Robbie Williams (can't resist)


From: IrilysRW

Μια ανδρική εκδοχή του "Ρωμαίος και Ιουλιέτα"

[ΒLΟΟΜΒΕRG ΝΕWS/SCΟΤΤ SUCΗΜΑΝ/SΗΑΚΕSΡΕΑRΕ ΤΗΕΑΤRΕ CΟΜΡΑΝΥ]
Το Βήμα. Επιμέλεια Άννα Βλαβιανού, 18/9/2008

Είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο ρομαντικές ιστορίες του θεάτρου. Πόσο μπορεί να παραμείνει όμως αυτός ο ρομαντισμός σε μια παράσταση «Ρωμαίου και Ιουλιέτας» όπου όλους τους ρόλους υποδύονται άνδρες; Η Shakespeare Τheatre Company «απαντά» στο ερώτημα αυτό με μια απολύτως ανδρική εκδοχή του σαιξπηρικού έργου που ανεβάζει στο Ηarman Center for the Αrts της Ουάσιγκτον, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Μιουζ. Στη φωτογραφία, σκηνή από την παράσταση που συνεχίζεται ως τις 12 Οκτωβρίου, με τον Φιν Γουίτροκ ως Ρωμαίο και τον Τζέιμς Ντέιβις ως Ιουλιέτα.

Διαβάζω επίσης απο το theatermania.com ότι:

When William Shakespeare first produced his plays, they were performed exclusively by male actors. Yet, for various reasons, many theatergoers cringe at that particular notion today. "When I first told my mom I was thinking about doing this she said, 'oh, please don't!'" recalls David Muse, director of the new all-male production of Romeo and Juliet at the Shakespeare Theatre Company in Washington D.C. "Thankfully, the convention that only men can be actors is no longer part of our vocabulary; to us, it is something strange. In a way, I think that sense of unfamiliarity is the thing that makes this so exciting."
Working on this production has allowed Muse to see things in the play that he had not noticed before. "There's a moment when Juliet calls Romeo 'husband,' then she calls him 'lover,' and in the end she calls him 'friend.' In Shakespearean adjectives, the last in the list is always the most important," he says. "There's something about the friendship between those two characters that when it's played by two young men, it's not just about the romance and love; there's this sort of camaraderie that is almost like a 'buddyness' that just comes out naturally."
Along with all of the female characters being played by male actors -- many in multiple roles -- the play is performed in a non-naturalistic set suggestive of an Italian crypt/wine cellar. "We are doing a production that lays bare the artifice and theatricality of this event," says Muse. "We have some tricks up our sleeve that let us be imaginative as the audience is being asked to make this leap with us. For this play to work, it has to not just be interesting and new and fresh. By the time you reach the end, it needs to rip your heart out." [By: Zachary Stewart]

Ο Ντέιβιντ Μιουζ μιλά για τη παραγωγή αυτή, στο βίντεο που μπορείτε να δείτε εδώ

(χωρίς σχόλια η απορία της δημοσιογράφου του Βήματος)

Αυλαία!.., Φώτα!..., Φύγαμε!...

Dresden Dolls - Missed Me.

From: helenbrites
A Brechtian Cabaret Punk Group
(διαβάστε για τους Dresden Dolls εδώ).