Οι τρεις πανοσιώτατοι, αφού ετοιποθέτησαν του όνους εις τον σταύλον, τα λείψανα των αγίων επί της κλίνης του ξενοδόχου και εαυτούς προ της εστίας, διότι νύκτες θεριναί δεν υπάρχουσιν εις τον τόπον εκείνον, ήνοιξαν τους ρώθονας, ίνα ωσφρανθρώσι την κνίσσαν του μαγειρείου. Παχεία χήν εστρέφετο υπεράνω σπηνθηριζούσης ανθρακιάς και ετέρα έβραζεν εντός καλού οίνου της Ιγκελχείμης. Η θέα του οβελού και το άσμα της χύτρας ηύφραναν την καρδίαν των καλών πατέρων ηκόνιζον ήδη τας μαχαίρας και τους οδόντας, ίνα σπαράξωσι την λείαν, ότε αίφνης οχληρά ανάμνησις ήπλωσε μέλαν νέφος επί της φαιδράς όψεως των δαιτυμόνων. "Παρασκευή!" είπεν ο Ραλήγος, απωθών το πινάκιον. "Παρασκευή!" ανέκραξεν ο Ργιβάλδος, κλείων το πλατύ του στόμα, και πάντες εθεώρουν τας χήνας ως Αδάμ τον απολωλότα παράδεισον, τρώγοντες αντ' αυτών τους όνυχας εκ της απελπισίας. Οι τότε άνθρωποι ήσαν μεν διεφθαρμένοι, μέθυσοι, ασελγείς και απατεώνες, αλλά δεν είχον ακόμη καταντήσει ως οι σημερινοί να τρώγωσι κρέας κατά τις νηστησίμους ημέρας. Εις τον τότε παράδεισον υπήρχον ως εις τον Όλυμπον προστάται της μέθης, επί δε της γης Επίσκοποι επιτρέποντες αυτήν κατά το παράδειγμα του Εκκλησιαστού και του ιερού Αυγουστίνου. Αλλ' όστις δεν ετήρει τας νηστείας, ή εκεραυνούντο υπό του θείου πυρός, ως ο Δουξ Ροκολήνος, ή απηγχονίζετο υπό των δορυφόρων του Αυτοκράτορος.Η Ιωάννα γνωρίζουσα εκ πείρας τί εστι πείνα ελυπείτο τους πεινώντας συντρόφους, δεινή δε ούσα περί την κουζουϊστικήν, επιστήμην άγνωστον εις τους ανατολίτας, αντικείμενον δ' έχουσαν ν' αποδεικνύει το μέλον λευκόν, την σελήνην τετράγωνον και την κακίαν αρετήν, επειράθη ν' ανεύρη δι' αυτής τίνι τρόπω ηδύνατο να δειπνήσωσιν αναμαρτήτως. Αφού δέ επί ικανήν ώραν έξυσε την κεφαλήν, "Βαπτίσατε", είπε, "την χήναν ταύτην εις ιχθύν και φάγετε αυτήν αφόβως. Ούτως έπραξεν ο καλός πατήρ μου, ότε συλληφθείς υπό των ειδωλολατρών ηναγκάσθη επί απειλή θανάτου να φάγει ολόκληρον αρνίον την παραμονήν του Πάσχα. Άλλως δέ τα τε οψάρια και τα πτηνά επλάσθησαν κατά την αυτήν ημέρα, ώστε η σαρξ αυτών συγγενεύει".
Το επιχείρημα αν ουχί καλόν, ήτο τουλάχιστον καλώς εξευρημένον. Έπειτα δέ η πείνα, ήτις καθιστά νόστιμον και τον ξηρόν άρτον, έχει, φαίνεται, την ιδιότητα να ενισχύη και τα αμφίβολα των επιχειρημάτων, παρά τοις ενόρκοις τουλάχιστον, οίτινες αθωούσι πολλάκις τους ληστάς, διότι ότε έπραξαν το έγκλημα ήσαν νήστεις προ πολλού. Διαυτόν τον λόγον έπρεπε ίσως ν' αθωώνται και οι ένοχοι βιασμού, οσάκις αποδείξωσιν ότι, κατά τον Θεόκριτον, "Είχον ανάγκαν".
* Απόσπασμα από την Πάπισσα Ιωάννα, του Εμμ. Ροίδη, εκδ. Μεταίχμιο 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου