She’s a Boy I Knew.
Gwen Haworth documents her male-to-female gender transition through the voices of her parents, sisters, best friend and wife. The film explores the relationships of a family who unexpectedly find their bonds strengthening as they overcome their preconceptions of gender and sexuality.
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012
SHE'S A BOY I KNEW.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
11:25 π.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΔΙΑΦΥΛΙΚΟΤΗΤΑ,
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012
ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Διαβάζω απόψεις και σήμερα βλέπω ότι κατατέθηκε σχετική πρόταση νόμου για την μείωση του αριθμού των βουλευτών, από 300 σε 200 (εδώ). Εν πρώτοις ακούγεται λογικό. Η χώρα έχει πλέον πρόβλημα επιβίωσης, το πολιτικό σύστημα που έχουμε των 300 έχει μεγάλο κόστος, άρα πρέπει να μειωθεί, λέει αυτή η άποψη.
Εγώ θα ήθελα να το δω λίγο διαφορετικά. Το κόστος του πολιτικού συστήματος, δεν είναι θέμα οικονομικό. Είναι θέμα δημοκρατίας. Το γεγονός ότι οι μισθοί των 300 είναι πολύ μεγάλοι, και το γεγονός ότι έχουν πολλά προνόμια, είναι θέμα όχι πρώτιστα οικονομικό, αλλά πρόκλησης απέναντι στους άλλους πολίτες που πλέον οι μισθοί τους φθάνουν τα 500 ίσως και πιο κάτω, ευρώ. Είναι θέμα τεράστιας ανισότητας, επομένως δημοκρατίας.
Και θα ήθελα να το δω ως εξής: θα ήθελα, ακριβώς για λόγους δημοκρατίας, όχι να μειωθεί το πολιτικό προσωπικό των 300, αλλά να αυξηθεί. Από 300 να γίνουν 500, 700, ίσως και 1.000. Εν πάση περιπτώσει, να έχουμε όσο το δυνατό πιο διευρυμένο πολιτικό σύστημα. Ο ελληνικός λαός, να εκπροσωπείται με όσο το δυνατόν πιο ευρύ τρόπο.
Κυρίως, θα ήθελα να δω το πολιτικό σύστημα να είναι όσο το δυνατόν πιο δύσκολα ελέγξιμο, από το σύστημα διαφθοράς που είναι διάχυτο στη χώρα μας. Γιατί αν τους κάνεις από 300, 200, θα είναι λιγότεροι, επομένως θα ελέγχονται πιο εύκολα απ' τα συμφέροντα. Ενώ όσο πιο πολλοί είναι, και όσο με πιο ευρύ τρόπο εκπροσωπείται ο ελληνικός λαός, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να ελεγχθούν. Elementary Watson!
Τώρα, για να αντιμετωπιστεί το γεγονός ότι είναι ακριβό το πολιτικό σύστημα, αυτό αντιμετωπίζεται πολύ εύκολα -μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
1. Μισθός βουλευτή 1.500 ευρώ. Μια χαρά είναι - είναι περίπου ο τριπλάσιος του ελάχιστου μισθού, όπως έχει διαμορφωθεί.
2. Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Οι βουλευτές μπορούν να συνταξιοδοτούνται από το ασφαλιστικό ταμείο που εργαζόντουσαν πριν εκλεγούν. Έτσι αποφεύγονται και τα πολιτικά τζάκια και οι επαγγελματίες (ανεπάγγελτοι) πολιτικοί.
3. Κατάργηση όλων των προνομίων τους: αυτοκίνητα, δυνατότητα να έχουν πάνω από έναν σύμβουλο, γραφεία, ατέλειες σε τηλέφωνα, και άλλες ατέλειες που επιβαρύνουν τα δημόσια έξοδα.
4. Ανάλογες ρυθμίσεις για όλους τους αιρετούς. Επιπλέον:
5. Κατάργηση κάθε μορφής ασυλίας.
6. Κλειδωμένη συνταγματικά απλή αναλογική.
7. Δημιουργία συνταγματικού δικαστηρίου.
Έτσι ο κάθε βουλευτής, θα κοστίζει στο δημόσιο απλά 1.500 ευρώ το μήνα, συν τη δυνατότητα να έχουν το πολύ έναν σύμβουλο. Τίποτε παραπάνω. Επομένως, το πολιτικό σύστημα γίνεται πολύ φθηνό, και υπάρχει η δυνατότητα, για λόγους δημοκρατίας, να αυξηθεί, αντί για 300, να είναι 500 ή 700.
Αυτό που είναι πάντα το κύριο σκεπτικό, είναι ότι ειδικά τώρα που η χώρα έχει τεράστιο πρόβλημα, η δημοκρατία, πρέπει με κάθε τρόπο να διευρυνθεί, να αυξηθούν οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, και να είναι όσο το δυνατόν πιο δύσκολα ελεγχόμενοι από τα συμφέροντα που υπάρχουν. Επομένως όχι μείωση των βουλευτών, αύξηση, αλλά με ελάχιστο κόστος.
Επιπλέον, με πολύ μειωμένο μισθό βουλευτή και κατάργηση όλων των προνομίων, δίνεται η δυνατότητα, να εκλέγονται άνθρωποι όχι γιατί θα έχουν μεγάλα εισοδήματα και προνόμια, αλλά γιατί θα έχουν τη διάθεση να προσφέρουν. Το κίνητρο δεν θα είναι τα χρήματα και τα προνόμια, αλλά η προσφορά στο δημόσιο συμφέρον.
Οι λύσεις συνήθως, είναι απλές, το είχε πει κι Αϊνστάιν - συνήθως είναι κάτω απ' τη μύτη σου. Αρκεί να θέλεις να τις δεις.
.
Εγώ θα ήθελα να το δω λίγο διαφορετικά. Το κόστος του πολιτικού συστήματος, δεν είναι θέμα οικονομικό. Είναι θέμα δημοκρατίας. Το γεγονός ότι οι μισθοί των 300 είναι πολύ μεγάλοι, και το γεγονός ότι έχουν πολλά προνόμια, είναι θέμα όχι πρώτιστα οικονομικό, αλλά πρόκλησης απέναντι στους άλλους πολίτες που πλέον οι μισθοί τους φθάνουν τα 500 ίσως και πιο κάτω, ευρώ. Είναι θέμα τεράστιας ανισότητας, επομένως δημοκρατίας.
Και θα ήθελα να το δω ως εξής: θα ήθελα, ακριβώς για λόγους δημοκρατίας, όχι να μειωθεί το πολιτικό προσωπικό των 300, αλλά να αυξηθεί. Από 300 να γίνουν 500, 700, ίσως και 1.000. Εν πάση περιπτώσει, να έχουμε όσο το δυνατό πιο διευρυμένο πολιτικό σύστημα. Ο ελληνικός λαός, να εκπροσωπείται με όσο το δυνατόν πιο ευρύ τρόπο.
Κυρίως, θα ήθελα να δω το πολιτικό σύστημα να είναι όσο το δυνατόν πιο δύσκολα ελέγξιμο, από το σύστημα διαφθοράς που είναι διάχυτο στη χώρα μας. Γιατί αν τους κάνεις από 300, 200, θα είναι λιγότεροι, επομένως θα ελέγχονται πιο εύκολα απ' τα συμφέροντα. Ενώ όσο πιο πολλοί είναι, και όσο με πιο ευρύ τρόπο εκπροσωπείται ο ελληνικός λαός, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να ελεγχθούν. Elementary Watson!
Τώρα, για να αντιμετωπιστεί το γεγονός ότι είναι ακριβό το πολιτικό σύστημα, αυτό αντιμετωπίζεται πολύ εύκολα -μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
1. Μισθός βουλευτή 1.500 ευρώ. Μια χαρά είναι - είναι περίπου ο τριπλάσιος του ελάχιστου μισθού, όπως έχει διαμορφωθεί.
2. Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Οι βουλευτές μπορούν να συνταξιοδοτούνται από το ασφαλιστικό ταμείο που εργαζόντουσαν πριν εκλεγούν. Έτσι αποφεύγονται και τα πολιτικά τζάκια και οι επαγγελματίες (ανεπάγγελτοι) πολιτικοί.
3. Κατάργηση όλων των προνομίων τους: αυτοκίνητα, δυνατότητα να έχουν πάνω από έναν σύμβουλο, γραφεία, ατέλειες σε τηλέφωνα, και άλλες ατέλειες που επιβαρύνουν τα δημόσια έξοδα.
4. Ανάλογες ρυθμίσεις για όλους τους αιρετούς. Επιπλέον:
5. Κατάργηση κάθε μορφής ασυλίας.
6. Κλειδωμένη συνταγματικά απλή αναλογική.
7. Δημιουργία συνταγματικού δικαστηρίου.
Έτσι ο κάθε βουλευτής, θα κοστίζει στο δημόσιο απλά 1.500 ευρώ το μήνα, συν τη δυνατότητα να έχουν το πολύ έναν σύμβουλο. Τίποτε παραπάνω. Επομένως, το πολιτικό σύστημα γίνεται πολύ φθηνό, και υπάρχει η δυνατότητα, για λόγους δημοκρατίας, να αυξηθεί, αντί για 300, να είναι 500 ή 700.
Αυτό που είναι πάντα το κύριο σκεπτικό, είναι ότι ειδικά τώρα που η χώρα έχει τεράστιο πρόβλημα, η δημοκρατία, πρέπει με κάθε τρόπο να διευρυνθεί, να αυξηθούν οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, και να είναι όσο το δυνατόν πιο δύσκολα ελεγχόμενοι από τα συμφέροντα που υπάρχουν. Επομένως όχι μείωση των βουλευτών, αύξηση, αλλά με ελάχιστο κόστος.
Επιπλέον, με πολύ μειωμένο μισθό βουλευτή και κατάργηση όλων των προνομίων, δίνεται η δυνατότητα, να εκλέγονται άνθρωποι όχι γιατί θα έχουν μεγάλα εισοδήματα και προνόμια, αλλά γιατί θα έχουν τη διάθεση να προσφέρουν. Το κίνητρο δεν θα είναι τα χρήματα και τα προνόμια, αλλά η προσφορά στο δημόσιο συμφέρον.
Οι λύσεις συνήθως, είναι απλές, το είχε πει κι Αϊνστάιν - συνήθως είναι κάτω απ' τη μύτη σου. Αρκεί να θέλεις να τις δεις.
.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
6:57 μ.μ.
2
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
IGGY.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
1:06 μ.μ.
1 σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΟΤΗΤΑ,
ΜΟΥΣΙΚΗ,
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012
ΕΝΕΧΥΡΟ...
Διαβάζω άρθρα και απόψεις όσων αντιτίθενται στα μνημόνια που έχει προχωρήσει η χώρα μας. Κάποιες βασικές αντιρρήσεις εκφράζονται σχετικά με παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, ή την υπαγωγή των χρωστούμενων σε άλλο δίκαιο από το Ελληνικό και συναφή θέματα.
Η λέξη "πατρίδα" σε συνεχή επανάληψη στα λεγόμενά τους. Ποτέ μα ποτέ σε όσα χρόνια ζω δεν έχω ακούσει πιο συχνά να επαναλαμβάνεται η λέξη "πατρίδα". "Πατρίδα", "Πατριωτική πολιτική", σχεδόν απ' όλους, είτε οι απόψεις τους ήταν υπέρ είτε κατά του μνημονίου. Μέχρι τον Τσίπρα άκουσα να μιλάει για "πατρίδα".
Μπροστά σ' όλους αυτούς έχω να δηλώσω άπατρις, ότι εν τέλει δε με ενδιαφέρει η πατρίδα τους, δεν έχω τίποτε κοινό μ' όλους αυτούς που γυρνοβολάνε μ' ελληνικές σημαίες στην πλάτη ή η στοματική τους κοιλότητα τους έχει πάθει "πατριωτική" διάρροια.
Δε με ενδιαφέρει η προπαγάνδα τους που είναι τρίχες φυσικά για αδαείς, τρομολαγνία κι ανοησίες γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να συμβούν. Αλλού είναι το θέμα. Δεν κινδυνεύει ούτε η Ακρόπολη, ούτε κάποιο νησί: η ίδια μας η ζωή κινδυνεύει.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι η εργασία η δική μου όλων των ελλήνων εργαζόμενων έχει βγει στο σφυρί. Όσων -τουλάχιστον- έχουν εργασία, γιατί πλέον οι άνεργοι -επίσημα- έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο.
Αυτό είναι που έχει στην πραγματικότητα μπει εδώ ενέχυρο:
η εργασία η δική μου, η δική σου, όλων μας.
Και αυτό είναι που πρέπει ν' ανατραπεί.
* * * * * * * * * * *
Και δύο ακόμη επισημάνσεις: Δύο πράγματα που με ενοχλούν πολύ:
1. Ότι σε κάθε γειτονιά στην Αθήνα, έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια "καταστήματα", για "αγορά χρυσού". Όπου γυρίσει το μάτι μου τα βλέπω μπροστά μου και νομίζω ότι ζω κάποιον εφιάλτη.
2. Σε όλον αυτόν τον κακό χαμό, η Εκκλησία έχει πάρει τα πάνω της με μόνιμη επωδό τα συσσίτια που διοργανώνει. Άνθρωποι που βρίσκονται σε αδυναμία καταφεύγουν στην ελεημοσύνη της. Τα δε μέσα μαζικής αποβλάκωσης το διαφημίζουν, της αποδίδουν τιμές γι' αυτό.
Στις δύσκολες εποχές οι καιροσκόποι πάντα ποντάρουν.
Ο πόνος πουλάει, και -ως εκ τούτου-, αγοράζεται.
* * * * * * * * * * *
.
Η λέξη "πατρίδα" σε συνεχή επανάληψη στα λεγόμενά τους. Ποτέ μα ποτέ σε όσα χρόνια ζω δεν έχω ακούσει πιο συχνά να επαναλαμβάνεται η λέξη "πατρίδα". "Πατρίδα", "Πατριωτική πολιτική", σχεδόν απ' όλους, είτε οι απόψεις τους ήταν υπέρ είτε κατά του μνημονίου. Μέχρι τον Τσίπρα άκουσα να μιλάει για "πατρίδα".
Μπροστά σ' όλους αυτούς έχω να δηλώσω άπατρις, ότι εν τέλει δε με ενδιαφέρει η πατρίδα τους, δεν έχω τίποτε κοινό μ' όλους αυτούς που γυρνοβολάνε μ' ελληνικές σημαίες στην πλάτη ή η στοματική τους κοιλότητα τους έχει πάθει "πατριωτική" διάρροια.
Δε με ενδιαφέρει η προπαγάνδα τους που είναι τρίχες φυσικά για αδαείς, τρομολαγνία κι ανοησίες γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει η δυνατότητα να συμβούν. Αλλού είναι το θέμα. Δεν κινδυνεύει ούτε η Ακρόπολη, ούτε κάποιο νησί: η ίδια μας η ζωή κινδυνεύει.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι η εργασία η δική μου όλων των ελλήνων εργαζόμενων έχει βγει στο σφυρί. Όσων -τουλάχιστον- έχουν εργασία, γιατί πλέον οι άνεργοι -επίσημα- έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο.
Αυτό είναι που έχει στην πραγματικότητα μπει εδώ ενέχυρο:
η εργασία η δική μου, η δική σου, όλων μας.
Και αυτό είναι που πρέπει ν' ανατραπεί.
Και δύο ακόμη επισημάνσεις: Δύο πράγματα που με ενοχλούν πολύ:
1. Ότι σε κάθε γειτονιά στην Αθήνα, έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια "καταστήματα", για "αγορά χρυσού". Όπου γυρίσει το μάτι μου τα βλέπω μπροστά μου και νομίζω ότι ζω κάποιον εφιάλτη.
2. Σε όλον αυτόν τον κακό χαμό, η Εκκλησία έχει πάρει τα πάνω της με μόνιμη επωδό τα συσσίτια που διοργανώνει. Άνθρωποι που βρίσκονται σε αδυναμία καταφεύγουν στην ελεημοσύνη της. Τα δε μέσα μαζικής αποβλάκωσης το διαφημίζουν, της αποδίδουν τιμές γι' αυτό.
Στις δύσκολες εποχές οι καιροσκόποι πάντα ποντάρουν.
Ο πόνος πουλάει, και -ως εκ τούτου-, αγοράζεται.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
11:07 π.μ.
5
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012
WHAT'S IN A NAME?
What's in a Name?
A short documentary directed by Ben J. Kullerd & Caitlin Lundin.
------
Four transgender Austin, Texas residents share intimate stories about their gender transitions. Shane Whalley, a professor and employee of the University of Texas, discusses hir genderqueer identity, transition into a new, unexplored gender identity and choice of a gender non-specific name. Phoenix, a data consultant, discusses his journey from womanhood to manhood, the struggles he has faced as both transgender and African-American, and the relevance of the mythical origins of his chosen name. Tatiana Young, a UT graduate student in Women's & Gender Studies, talks about her transition from boyhood to womanhood, her indigenous Hawaiian heritage, the strength of choosing a powerful name and the importance of not taking oneself too seriously. Karen Collett, a software developer, discusses her more recent transition into womanhood, the significance of her chosen name and the humor and joy one can find in overcoming the struggles of gender transition.
------
Documentary directed, shot, edited and produced by Ben Kullerd and Caitlin Lundin, with Huda Abdul-Razzak on second camera and set design
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
12:15 μ.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
HURDY GURDY MAN.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
3:43 μ.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΜΟΥΣΙΚΗ
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012
COMPLETE CONTROL.
Όχι δεν καταστράφηκε η Αθήνα, όπως λέγουν από προχθές το βράδυ τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης. Συνέβη αυτό που συμβαίνει κάθε φορά μετά από από μια μεγάλη διαδήλωση που γίνεται στην πόλη. Ομάδες παρακρατικών, προβοκατόρων, χρυσαυγούλων που δίνουν και παίρνουν αυτές τις εποχές, μαζί με μπάχαλους βάνδαλους που εκτονώνουν την αδρεναλίνη τους δημιούργησαν ένα κλίμα που βολεύει απολύτως τους κυβερνώντες: κλίμα τρομολαγνείας αφενός, αφετέρου, βρίσκεται στην κατεύθυνση απαξίωσης ολόκληρων περιοχών που στη συνέχεια αναδιανέμονται σε πολύ χαμηλότερες τιμές και πηγαίνουν σε κάποιους γύπες που καραδοκούν. Η "καταστροφή" πάντα δημιουργεί βλέπεις ευκαιρίες.
Θα βγάλεις κύριε Σαμαρά τις κουκούλες από τα κεφάλια όσων τις φορούν όταν "έρθεις στα πράγματα"; Άστο καλύτερα, θα δεις πολλά "δικά σας" παλικάρια και δεν εννοώ αναγκαστικά "δικά σας", αλλά παλικάρια που κάνουν τη δική σας δουλειά στην ουσία. Και μη μου διαμαρτύρεσαι γιατί δεν κάνει καλά ο Παπουτσής τη δουλειά του (τί κολοσσός της πολιτικής ζωής κι αυτός!), μια χαρά την κάνει, το σχέδιο δούλεψε μια χαρά: και οι 300 κηφήνες προστατεύτηκαν επαρκώς και χάος δημιουργήθηκε στην Αθήνα, που σας βολεύει απολύτως. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ο κολοσσός!
Αυτό που καταστρέφεται καθημερινώς, είναι η ζωή σ' αυτή την πόλη, και σ' ολόκληρη την Ελλάδα, όσο παραμένει αυτό το σάπιο πολιτικό σκηνικό. Και όσο παραμένει τόσο περισσότερα καταστήματα θα κλείνουν, όχι γιατί θα λεηλατούνται από κουκουλοφόρους, αλλά γιατί λεηλατούνται από όλους αυτούς που μας μιλούν καθημερινά για "πατρίδα" και "πατριωτική πολιτική που θα μας βγάλει απ' τη χρεοκοπία". Και τόσο θα απολύονται υπάλληλοι γιατί τα καταστήματα δεν θα μπορούν να συντηρούν υπαλλήλους. Και τόσο το "πατριωτικό" τους έργο θα ευοδώνεται.
Τα έλεγε καλά προ καιρού άλλωστε το πρωτοπαλίκαρο Μπάμπης Παπαδημητρίου σε άρθρο του στην Καθημερινή (τί κατάντια κι αυτή η εφημερίδα πιά!) με τίτλο "ήταν καιρός να συμβεί και αυτό" ή κάπως έτσι, εννοώντας ότι δεν είναι δα και ιδιαίτερα κακό ότι κλείνουν μικρά καταστήματα κι επιχειρήσεις, αφού δεν απασχολούν πολύ προσωπικό, δεν προσφέρουν άρα ιδιαίτερα στην "ανάπτυξη"...
Υπάρχουν κουκούλες και κουκούλες...
(update: δήλωση ενός ακόμη πολιτικού κολοσσού: Καστανίδης - Θα είμαι υποψήφιος με την συνείδησή μου, εδώ. Τσώπα πουλάκι μου...)
.
Θα βγάλεις κύριε Σαμαρά τις κουκούλες από τα κεφάλια όσων τις φορούν όταν "έρθεις στα πράγματα"; Άστο καλύτερα, θα δεις πολλά "δικά σας" παλικάρια και δεν εννοώ αναγκαστικά "δικά σας", αλλά παλικάρια που κάνουν τη δική σας δουλειά στην ουσία. Και μη μου διαμαρτύρεσαι γιατί δεν κάνει καλά ο Παπουτσής τη δουλειά του (τί κολοσσός της πολιτικής ζωής κι αυτός!), μια χαρά την κάνει, το σχέδιο δούλεψε μια χαρά: και οι 300 κηφήνες προστατεύτηκαν επαρκώς και χάος δημιουργήθηκε στην Αθήνα, που σας βολεύει απολύτως. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ο κολοσσός!
Αυτό που καταστρέφεται καθημερινώς, είναι η ζωή σ' αυτή την πόλη, και σ' ολόκληρη την Ελλάδα, όσο παραμένει αυτό το σάπιο πολιτικό σκηνικό. Και όσο παραμένει τόσο περισσότερα καταστήματα θα κλείνουν, όχι γιατί θα λεηλατούνται από κουκουλοφόρους, αλλά γιατί λεηλατούνται από όλους αυτούς που μας μιλούν καθημερινά για "πατρίδα" και "πατριωτική πολιτική που θα μας βγάλει απ' τη χρεοκοπία". Και τόσο θα απολύονται υπάλληλοι γιατί τα καταστήματα δεν θα μπορούν να συντηρούν υπαλλήλους. Και τόσο το "πατριωτικό" τους έργο θα ευοδώνεται.
Τα έλεγε καλά προ καιρού άλλωστε το πρωτοπαλίκαρο Μπάμπης Παπαδημητρίου σε άρθρο του στην Καθημερινή (τί κατάντια κι αυτή η εφημερίδα πιά!) με τίτλο "ήταν καιρός να συμβεί και αυτό" ή κάπως έτσι, εννοώντας ότι δεν είναι δα και ιδιαίτερα κακό ότι κλείνουν μικρά καταστήματα κι επιχειρήσεις, αφού δεν απασχολούν πολύ προσωπικό, δεν προσφέρουν άρα ιδιαίτερα στην "ανάπτυξη"...
Υπάρχουν κουκούλες και κουκούλες...
(update: δήλωση ενός ακόμη πολιτικού κολοσσού: Καστανίδης - Θα είμαι υποψήφιος με την συνείδησή μου, εδώ. Τσώπα πουλάκι μου...)
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
11:35 π.μ.
9
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012
DK.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
3:14 μ.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΜΟΥΣΙΚΗ
Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012
ATAKTH Ή "ΝΟΙΚΟΚYΡΕΜΕΝΗ"; - "ΒΑΠΤΙΣΑΤΕ ΤΗΝ ΧΗΝΑΝ ΤΑΥΤΗΝ ΕΙΣ ΙΧΘΥΝ ΚΑΙ ΦΑΓΕΤΕ ΑΥΤΗΝ ΑΦΟΒΩΣ". PSYCHO.
Οι τρεις πανοσιώτατοι, αφού ετοιποθέτησαν του όνους εις τον σταύλον, τα λείψανα των αγίων επί της κλίνης του ξενοδόχου και εαυτούς προ της εστίας, διότι νύκτες θεριναί δεν υπάρχουσιν εις τον τόπον εκείνον, ήνοιξαν τους ρώθονας, ίνα ωσφρανθρώσι την κνίσσαν του μαγειρείου. Παχεία χήν εστρέφετο υπεράνω σπηνθηριζούσης ανθρακιάς και ετέρα έβραζεν εντός καλού οίνου της Ιγκελχείμης. Η θέα του οβελού και το άσμα της χύτρας ηύφραναν την καρδίαν των καλών πατέρων ηκόνιζον ήδη τας μαχαίρας και τους οδόντας, ίνα σπαράξωσι την λείαν, ότε αίφνης οχληρά ανάμνησις ήπλωσε μέλαν νέφος επί της φαιδράς όψεως των δαιτυμόνων. "Παρασκευή!" είπεν ο Ραλήγος, απωθών το πινάκιον. "Παρασκευή!" ανέκραξεν ο Ργιβάλδος, κλείων το πλατύ του στόμα, και πάντες εθεώρουν τας χήνας ως Αδάμ τον απολωλότα παράδεισον, τρώγοντες αντ' αυτών τους όνυχας εκ της απελπισίας. Οι τότε άνθρωποι ήσαν μεν διεφθαρμένοι, μέθυσοι, ασελγείς και απατεώνες, αλλά δεν είχον ακόμη καταντήσει ως οι σημερινοί να τρώγωσι κρέας κατά τις νηστησίμους ημέρας. Εις τον τότε παράδεισον υπήρχον ως εις τον Όλυμπον προστάται της μέθης, επί δε της γης Επίσκοποι επιτρέποντες αυτήν κατά το παράδειγμα του Εκκλησιαστού και του ιερού Αυγουστίνου. Αλλ' όστις δεν ετήρει τας νηστείας, ή εκεραυνούντο υπό του θείου πυρός, ως ο Δουξ Ροκολήνος, ή απηγχονίζετο υπό των δορυφόρων του Αυτοκράτορος.
Η Ιωάννα γνωρίζουσα εκ πείρας τί εστι πείνα ελυπείτο τους πεινώντας συντρόφους, δεινή δε ούσα περί την κουζουϊστικήν, επιστήμην άγνωστον εις τους ανατολίτας, αντικείμενον δ' έχουσαν ν' αποδεικνύει το μέλον λευκόν, την σελήνην τετράγωνον και την κακίαν αρετήν, επειράθη ν' ανεύρη δι' αυτής τίνι τρόπω ηδύνατο να δειπνήσωσιν αναμαρτήτως. Αφού δέ επί ικανήν ώραν έξυσε την κεφαλήν, "Βαπτίσατε", είπε, "την χήναν ταύτην εις ιχθύν και φάγετε αυτήν αφόβως. Ούτως έπραξεν ο καλός πατήρ μου, ότε συλληφθείς υπό των ειδωλολατρών ηναγκάσθη επί απειλή θανάτου να φάγει ολόκληρον αρνίον την παραμονήν του Πάσχα. Άλλως δέ τα τε οψάρια και τα πτηνά επλάσθησαν κατά την αυτήν ημέρα, ώστε η σαρξ αυτών συγγενεύει".
Το επιχείρημα αν ουχί καλόν, ήτο τουλάχιστον καλώς εξευρημένον. Έπειτα δέ η πείνα, ήτις καθιστά νόστιμον και τον ξηρόν άρτον, έχει, φαίνεται, την ιδιότητα να ενισχύη και τα αμφίβολα των επιχειρημάτων, παρά τοις ενόρκοις τουλάχιστον, οίτινες αθωούσι πολλάκις τους ληστάς, διότι ότε έπραξαν το έγκλημα ήσαν νήστεις προ πολλού. Διαυτόν τον λόγον έπρεπε ίσως ν' αθωώνται και οι ένοχοι βιασμού, οσάκις αποδείξωσιν ότι, κατά τον Θεόκριτον, "Είχον ανάγκαν".
* Απόσπασμα από την Πάπισσα Ιωάννα, του Εμμ. Ροίδη, εκδ. Μεταίχμιο 2005.
* * * * * *
.
Η Ιωάννα γνωρίζουσα εκ πείρας τί εστι πείνα ελυπείτο τους πεινώντας συντρόφους, δεινή δε ούσα περί την κουζουϊστικήν, επιστήμην άγνωστον εις τους ανατολίτας, αντικείμενον δ' έχουσαν ν' αποδεικνύει το μέλον λευκόν, την σελήνην τετράγωνον και την κακίαν αρετήν, επειράθη ν' ανεύρη δι' αυτής τίνι τρόπω ηδύνατο να δειπνήσωσιν αναμαρτήτως. Αφού δέ επί ικανήν ώραν έξυσε την κεφαλήν, "Βαπτίσατε", είπε, "την χήναν ταύτην εις ιχθύν και φάγετε αυτήν αφόβως. Ούτως έπραξεν ο καλός πατήρ μου, ότε συλληφθείς υπό των ειδωλολατρών ηναγκάσθη επί απειλή θανάτου να φάγει ολόκληρον αρνίον την παραμονήν του Πάσχα. Άλλως δέ τα τε οψάρια και τα πτηνά επλάσθησαν κατά την αυτήν ημέρα, ώστε η σαρξ αυτών συγγενεύει".
Το επιχείρημα αν ουχί καλόν, ήτο τουλάχιστον καλώς εξευρημένον. Έπειτα δέ η πείνα, ήτις καθιστά νόστιμον και τον ξηρόν άρτον, έχει, φαίνεται, την ιδιότητα να ενισχύη και τα αμφίβολα των επιχειρημάτων, παρά τοις ενόρκοις τουλάχιστον, οίτινες αθωούσι πολλάκις τους ληστάς, διότι ότε έπραξαν το έγκλημα ήσαν νήστεις προ πολλού. Διαυτόν τον λόγον έπρεπε ίσως ν' αθωώνται και οι ένοχοι βιασμού, οσάκις αποδείξωσιν ότι, κατά τον Θεόκριτον, "Είχον ανάγκαν".
* Απόσπασμα από την Πάπισσα Ιωάννα, του Εμμ. Ροίδη, εκδ. Μεταίχμιο 2005.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
7:35 π.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ,
ΜΟΥΣΙΚΗ,
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012
ΕΔΑΔ: ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ.
Αντιγράφω από το SigmaLive.
Προσφυγή στο ΕΔΑΔ εναντίον των κατεχομένων για την ομοφυλοφιλίαΤην ίδια είδηση βρίσκω και εδώ, όπου αναφέρεται ακριβώς η ίδια, με τη διαφορά λέει ότι το αίτημα στο ΕΔΑΔ είναι "κατά της Τουρκίας", ενώ στο Sigma λέει ότι είναι "κατά των κατεχομένων".
Προσφυγή για την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, κατατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), στο Στρασβούργο.
Στην προσφυγή, η οποία έχει κατατεθεί ανώνυμα από τον αιτητή, λόγω φόβων ότι θα του προσαφθούν κατηγορίες στα κατεχόμενα, υποστηρίζεται ότι η ιδιωτική και η οικογενειακή ζωή του παραβιάζονται από την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας.
Επίσης, τονίζεται ότι η διάκριση στην οποία υπόκειται ο αιτητής, ισοδυναμεί με απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση.
Η υπόθεση έχει κατατεθεί εκ μέρους του αιτητή από τον Human Dignity Trust, έναν διεθνή οργανισμό που χρησιμοποιεί νομικά μέσα για την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας, ανά τον κόσμο.
Ο δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επικεφαλής του Οργανισμού Τζόναθαν Κούπερ δήλωσε, σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό Τύπο, ότι «το γεγονός ότι οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις συνεχίζουν να συνιστούν ποινικό αδίκημα στην "Βόρεια Κύπρο" είναι παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».
Πρόσθεσε ότι «δεν πρόκειται για θέμα δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, αλλά για την τήρηση των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Η προσφυγή υποστηρίζεται στα κατεχόμενα από την «Πρωτοβουλία ενάντια στη Ομοφοβία».
.
Αναρτήθηκε από
Tales from the other side of town
στις
12:10 μ.μ.
4
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ,
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)