Ο αγαπητός έρβα μας βάζει στο κλίμα της Πρωτομαγιάς με ένα πολύ όμορφο ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, την Μαργαρίτα που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Παίρνοντας λοιπόν την σκυτάλη, ένα επίσης εξαιρετικό βίντεο από παράσταση στον Ιανό, του σχήματος "Αβάδιστα" στο οποίο βασικοί συντελεστές είναι η Lamia Bedioui και ο Λεωνίδας Μαριδάκις.
Το βίντεο που μπορείτε να δείτε πιο κάτω, είναι σύνθεση του κομματιού "Elegie" που περιέχεται στην ταινία Saimt el Qusur (τραγουδά η Bedioui στα αραβικά) και του μελοποιημένου ποιήματος του Λαπαθιώτη Στο Κέντρο το Νυκτερινό, στα ελληνικά.
H Λάμια Μπεντιούι γεννήθηκε στην Τυνησία, όπου σπούδασε οικονομικά και παράλληλα ασχολήθηκε με το τραγούδι. Συμμετείχε σε χορωδία κλασικού τυνησιακού τραγουδιού. Ζει στην Ελλάδα από το 1992. Συνεργάστηκε με αξιόλογους Έλληνες καλλιτέχνες στο χώρο της έθνικ και παραδοσιακής μουσικής (Σαββίνα Γιαννάτου, Νίκος Γράψας, Σόλης Μπαρκή κ.ά.). Συνεργάζεται με τη Σαββίνα Γιαννάτου από το 1997 με εμφανίσεις και περιοδείες σ' όλη την Ελλάδα. Ερμηνεύει τραγούδια από διάφορες παραδόσεις της Μεσογείου, αναζητώντας την κοινή ρίζα ανάμεσα στις μουσικές αυτές. Επίσης, ασχολείται με το γαλλικό τραγούδι της περιόδου 1930-1970. Συμμετείχε σε διάφορους δίσκους (Τραγούδια της Μεσογείου, Terra Nostra, In Gedeonis Area, Κρόταλα, Συγκρότημα Λαμπράκη: Basse Classe και Ρηχά Νερά). Το 2006 κυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική της δουλειά: Fin Amor σε συνεργασία με τον Σόλη Μπαρκή στα κρουστά.
Ο Λεωνίδας Μαριδάκης γεννήθηκε στα Χανιά και σπούδασε κιθάρα και θεωρητικά (αρμονία, αντίστιξη, φούγκα, σύνθεση) σε ωδεία της Αθήνας με καθηγητή τον Μπάμπη Κανά. Κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ, με τίτλο «ΑΒΑΔΙΣΤΑ», το 2006 με λάτιν και τζαζ επιρροές. Την παραγωγή υπογράφει ο Νίκος Ξυδάκης, συμμετέχει ο Φοίβος Δεληβοριάς και αποσπά από τον Τύπο εξαιρετικές κριτικές. Σχηματίζει το ομώνυμο μουσικό σχήμα, το οποίο αριθμεί δεκάδες λάιβ σε όλη την Ελλάδα και στην Αθήνα σε χώρους και φεστιβάλ καθώς και συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως η Μάρθα Φριντζήλα, η Λάμια Μπεντίουι, η Μάρτα Μορελεόν, ο Κωστής Μαραβέγιας κ.ά.]
Για τέλος τρία σκίτσα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη δημοσιευμένα στο περιοδικό "Μπουκέτο" την 3η Σεπτεμβρίου 1931 (από εδώ):
Με ικανοποίηση βλέπω ότι έληξε θετικά η υπόθεση της τουρκικής λοαδ οργάνωσης Lambda Instanbul. Αντιγράφω μέηλ που έλαβα μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας: --------------------------------------------------------------- Today, the last hearing of the Lambdaistanbul closure case was seen in the local court [Sütlüce Beyoglu] and the decision of the local court approved the last decision of the Turkish Supreme Court, which states that Lambdaistanbul cannot be closed down.
So, from now on, Lambdaistanbul LGBTT Solidarity Association will exaclt continue its activities freely!!!
Kaos GL Association --------------------------------------------------------------- Εν τω μεταξύ είχαν προηγηθεί επιστολές, από τους:
1) Dirk De Meirleir, Executive Director, ILGA-Europe, μπορείτε να την δείτε εδώ
2) Cary Johnson, Executive Director, IGLHRC, μπορείτε να την δείτε εδώ΄,
καθώς και δελτίο τύπου της European Parliament's Intergroup on Gay and Lesbian Rights, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. --------------------------------------------------------------- Τέλος, την Lambda Instanbul υποστήριξαν σε μια προσπάθεια διεθνούς αλληλεγγύης (μπορείτε να δείτε εδώ το κάλεσμα που είχε προηγηθεί), οι οργανώσεις: Ροζ Πάνθηρες (Πορτογαλία), η LGBTT οργάνωση Blue Diamond Society (Νεπάλ), η οργάνωση τούρκων λοαδ στο Βερολίνο GLADT και 12 LGBT οργανώσεις στην Αυστρία, με διαδηλώσεις τους.
Καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης, ακτιβιστές της Lambda Instanbul διαδήλωσαν έξω απ' το δικαστήριο. --------------------------------------------------------------- Ενημέρωση: Μπορείτε επίσης, να διαβάστε εδώ, σχετικά με την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τους λοαδ πρόσφυγες που ζητούν άσυλο στην Τουρκία.
Μέσα στον Μάιο θα βγει στις Αμερικάνικες αίθουσες φιλμ με τον τίτλο Outrage, σε σκηνοθεσία Kirby Dick και αναμένεται να κάνει αίσθηση στην κοινή γνώμη, καθώς το θέμα του είναι το outing πολιτικών και δημοσίων προσώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στο φίλμ καταγράφονται όλοι οι πολιτικοί και τα δημόσια πρόσωπα στους οποίους έχει γίνει outing στο παρελθόν, αλλά και εν ενεργεία πολιτικοί.
Το τρέιλερ της ταινίας βλέπετε παρακάτω:
CineMarkTheater . Η προσωπική μου θέση, την οποία έχω εκφράσει πολλές φορές σ' αυτό εδώ το μπλογκ, είναι ξεκάθαρα κατά του outing. Θεωρώ τέτοιου είδους πολιτικές βάναυση παραβίαση της προσωπικής ζωής, κιτρινισμό του αισχίστου είδους, καθώς επίσης έκφραση εσωτερικευμένης ομοφυλοφοβίας και απωθημένων που εν τέλει δεν προσφέρουν τίποτα στην λοαδ κοινότητα, παρά μόνο διχάζουν.
Θέλω να συνεχίσω απ’ το προηγούμενο ποστ και τα σχόλια που έγιναν, γιατί νομίζω ότι είναι αρκετά σημαντικό θέμα. Όχι τόσο για το ζήτημα της αμφιφυλοφιλίας, που είναι από μόνο του ένα σημαντικό θέμα, περισσότερο για τα πρότυπα, τα στερεότυπα που αναπαράγονται, μα κυρίως για την έλλειψη Παιδείας σε θέματα σεξουαλικότητας και φύλου (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου).
Ξεκινώ λοιπόν από μια ιστορία. Γνώρισα λοιπόν ένα παιδί πριν λίγο καιρό, ηλικίας κοντά στα 50. Η εμφάνιση ήταν εντελώς ανδροπρεπής. Καραφλίτσα, λιγάκι χοντρούλης, καμμία υποψία θηλυπρέπειας.
Αφότου είπαμε κάποιες κουβέντες, συστηθήκαμε. Μου συστήθηκε με θηλυκό όνομα. Ομολογώ ότι αυτό με ξένισε. Εκείνος αντιλήφθηκε την πρώτη μου έκπληξη και συνέχισε λέγοντάς μου «οκ, καταλαβαίνω, θα σου εξηγήσω».
Άρχισε λοιπόν να μου εξηγεί και μου είπε ότι από μικρός αισθανόταν γυναίκα. Όλο αυτό τον καταπίεζε, δεν μπορούσε να το εκφράσει, δεν ήταν και σίγουρος στο κάτω-κάτω τί του συμβαίνει, λίγα πράγματα γνώριζε, ζούσε σε μια επαρχιακή πόλη.
Παντρεύτηκε, ωστόσο όλο αυτό εξακολουθούσε να τον βασανίζει, δεν μπορούσε να το προσπεράσει. Δεν του το επέτρεπε ο ίδιος του ο εαυτός. Αυτός ήταν και ο λόγος που παρ’ ότι ήθελε πολύ παιδιά, όταν η γυναίκα του τού μιλούσε γι’ αυτό εκείνος απέρριπτε κάθε τέτοια ιδέα – καταλάβαινε ότι εκείνος αισθάνεται διαφορετικά και ίσως αν προχωρούσε σ’ αυτό μπορεί αυτό που εκείνος αισθάνεται να έκανε κάποιους άλλους να μην αισθάνονται καθόλου καλά.
Έτσι κάποια στιγμή αποφάσισε να εγκαταλείψει τη γυναίκα του και να προσπαθήσει να βρεί τον εαυτό του και να ακολουθήσει αυτό που αισθάνεται.
Ήταν λοιπόν πια αποφασισμένος, ήθελε αυτό που αισθανόταν χρόνια, πολλά χρόνια μέσα του, να το εκφράσει. Ήθελε ν’ αφήσει πίσω την ντροπή και να πεί «γειά σου με λένε Χ, αισθάνομαι γυναίκα και θέλω κατ’ αρχήν να με καταλάβεις – τα υπόλοιπα τα βλέπουμε».
Την ιστορία θα την σταματήσω εδώ, γιατί αυτά νομίζω ότι αρκούν. Το δύσκολο στην όλη υπόθεση ήταν βέβαια η εμφάνιση, που μου ήταν πολύ δύσκολο να τον φανταστώ, ότι αισθητικές επεμβάσεις ή «διορθώσεις» να έκανε, ως γυναίκα.
Στην διάρκεια της κουβέντας του απευθυνόμουν δέ στο αρσενικό, χρησιμοποιώντας κάπου-κάπου το θηλυκό όνομα που μου είχε συστηθεί. Όλο αυτό ήταν μάλλον κάπως κωμικό και εκείνος αντιλαμβανόμενος την αμηχανία μου μού είπε «δεν πειράζει, δεν είναι αυτό που με πειράζει, μπορείς να με λές όπως θέλεις».
Σκέφτομαι λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο, και το κουράγιο που χρειαζόταν για να σταθεί, παρ’ ότι γνώριζε ότι όλα αυτά μπορεί να προκαλούσαν το γέλιο. Δεν είχε όμως και πολύ χρόνο πια. Αισθανόταν τα 50 πολύ κοντά και ότι έπρεπε να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο.
Αυτό που χρειαζόταν κατ’ αρχήν ήταν κατανόηση. Δεν χρειαζόταν κάποιον κριτή, δεν χρειαζόταν κάποιον να του πεί τί είναι και τί δεν είναι. Αυτός από μόνος του καταλάβαινε πολύ καλά τί είναι και τί δεν είναι. Και φυσικά δεν χρειαζόταν κάποιον να του πεί «δεν υπάρχεις». Ή πολύ ακόμη χειρότερα, αν έπεφτε σε κάποιον από τους συνήθεις ψυχαναλυτές.
Θέλω να καταλήξω πιάνοντας το νήμα από το προηγούμενο ποστ, ότι χρειαζόμαστε πολύ ακόμη να δουλέψουμε πάνω σε θέματα Παιδείας στην διαφορετικότητα, κατ’ αρχήν εμείς οι ίδιοι. Να κατανοούμε καλύτερα ο ένας τον άλλον και πρώτα απ’ όλα να πείσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, και μετά να πείσουμε τους άλλους.
Βρίσκω το παρακάτω άρθρο στο gay.com, μέσω του queers united [έχουν ενδιαφέρον τα σχόλια και στα δύο λινκς - δείτε τα]. Το αντιγράφω: ----------------------------------------------------------- Can Guys Actually Be Bisexual? Posted by Ari Bendersky on April 24, 2009
There's a time-honored question: What's the difference between a gay guy and a straight guy? The answer: about a six pack. For many gay men, the pursuit of landing a straight guy is tantamount to getting a great job, buying a Porsche or heading out on a two-month trip of Europe. It's a goal many gay men set for themselves, but most rarely achieve. But when they do, the question arises: is the guy really straight? Or is he bisexual? And when the latter pops up (among when other things pop up) a final question is usually posed: Is it possible for a guy to really be bisexual? There is a fine line when you ask gay men about this and the answer is usually, "no."
In our culture, if a guy sucks a dick or takes it up the ass, most would say that he's gay, because being gay, at it's most basic definition, is a man having sex with other men. Sure we could say that many other things go into being gay, but those characteristics are what help make up the person who is gay. He could be big and hairy; might really like theater and fashion; could be a rugby player ... whatever those things, they are personality and character traits. Those things don't make a man gay, but having sex with other men? There's really no denying what camp you fall into.
So what do we make of these guys who define themselves as bi? Are they really fooling themselves as they screw their way down the path to gayhood? Or do they really enjoy eating pussy (ooh, I think I just puked in my mouth a bit) and having sex with women, too? Some people are just sexually charged and will take it wherever they can get it. But for me, I say that where men are concerned, if you're having sex with a guy, chances are there's a part of you that's in denial and only time will tell when you'll finally come around to that realization.
Women on the other hand are more emotionally driven than men and can, I believe, be bisexual. Of course many women are born gay, but we all know or hear about women who go back and forth and have dated both men and women. There's something more casual about a woman playing both sides of the field. There's more emotion involved. Sure, there's also a lot of sex involved, but feelings come to the fore. With men, we're all about sex and animal instinct. We get it when we can. We need to drop our seeds and move on to the next guy. OK, OK -- I know just heard a collective scream from all of you who believe in the sanctity of a monogamous relationship. Of course emotions play a role in gay male relationships and there's no question that men can commit to each other. But think about how many gay couples you know who play around, either together or separately. Why? Because gay men like to screw.
And we like to watch people screwing. How many porn stars (and I use that term very loosely) are "gay for pay"? These hot, buff, sexy guys start out doing solo scenes, then let some guy have oral sex with them and next thing you know they're a Falcon exclusive bottoming for everyone. But then you hear they have a wife or girlfriend away from the cameras who is very understanding and supportive. Or are they just stupid? Are these guys really doing it for the money and fame and glory? My opinion is that they're not bi. They're not straight. They're gay and they're fooling themselves. Or they're fooling us. But do we care? As long as they bring the six pack, we're usually pretty OK with it. ----------------------------------------------------------- About Buzzcocks
Οι Buzzcocks, υπήρξαν ροκ μπάντα που δημιουργήθηκαν στο Μάντσεστερ το 1975, από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα, Pete Shelley.
Το όνομα "Buzzcocks", διάλεξε ο έτερος του γκρουπ, Howard Devoto κατά τα θρυλούμενα, όταν αυτός διάβασε ένα άρθρο με τίτλο "it's the buzz, cocks!" στο περιοδικό Time Out (αφορούσε μια τηλεοπτική σειρά).
Οι Shelley και Devoto ταξίδεψαν στο Λονδίνo να δουν μια συναυλία των Sex Pistols τον Φεβρουάριο του 1976 στον απόηχο της πρώτης επιτυχίας των Pistols. Εντυπωσιάστηκαν και τους κάλεσαν να παίξουν μαζί τους στο Μάντσεστερ. Πράγματι, όπερ και εγένετο, άνοιξαν την συναυλία τους και από τότε ξεκινά το "ταξίδι" των Buzzcocks (το πρώτο κομμάτι που έπαιξαν ήταν το I Can't Control Myself των Troggs.
Θα ακολουθήσουν τρία άλμπουμ, πετυχημένα και τα τρία. - Another Music in a Different Kitchen (1978) - Love Bites (1978) - A Different Kind of Tension (1979).
Αναμφίβολα η κινητήριος δύναμη των Buzzcocks ήταν ο Pete Shelley - το πραγματικό του όνομα, Peter Campbell McNeish. Σύμφωνα πάλι με τα θρυλούμενα, επέλεξε το επίθετο Shelley, ως το όνομα που θα ήθελε να είχε εάν ήταν γυναίκα.
Το 1981 λόγω δυσκολιών της συνεργασίας με την δισκογραφική εταιρία που συνεργάζονταν θα έρθουν σε ρήξη και θα διαλυθούν. Ο μόνος που συνέχισε την καριέρα του στη μουσική ήταν ο Pete Shelley.
Το πρώτο σίνγκλ που ηχογράφησε, αμέσως μετά την διάλυση των Buzzcocks είχε τίτλο "Homosapien", με σαφείς ομοφυλοφιλικές αναφορές. Το κομμάτι απαγορεύτηκε κατ' αρχήν από το BBC και στη συνέχεια και από άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ωστόσο έγινε δημοφιλές στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Νότιο Αμερική. Ο Pete Shelley έκανε τότε το κάμινγκ άουτ του και είπε ανοικτά ότι είναι αμφιφυλόφιλος.
Μετά απ' αυτό η καριέρα του συνάντησε πολλές δυσκολίες. Η μεγαλύτερη μερίδα του μουσικού Τύπου δεν δημοσίευε τίποτα γι' αυτόν, ο δίσκος που μόλις είχε βγάλει δεν παιζόταν στην Βρετανία και από την άλλη μεριά, μεγάλο κομμάτι της γκέι κοινότητας όχι μόνο δεν τον υποστήριξε, τουναντίον έβλεπε σκωπτικά την περίπτωσή του - η μουσική του άλλωστε δεν ταίριαζε με τα γκέι στερεότυπα της εποχής. Μάλιστα ο Μπόι Τζωρτζ, κάποια χρόνια αργότερα είχε πει για τον Shelley, "είναι πιο τίμιο να μας πεί ότι είναι γκέι παρά αυτά τα παραμύθια για την αμφιφυλοφιλία".
Ο Shelley συνέχισε την σόλο καριέρα του, έβγαλε ακόμη άλλα δύο άλμπουμς, χωρίς όμως επιτυχία. Πάντα όμως υποστηρίζοντας δημόσια τον σεξουαλικό προσανατολισμό του.
Το ίδιο το "Homosapien", μπόρεσε και "περπάτησε" στον μουσικό χώρο, χωρίς πλέον λογοκρισία, όταν ο David Bowie και αργότερα οι Duran Duran το διασκεύασαν.
Από το 1986 και μετά μπόρεσε μέσω κάποιων συνεργασιών του με τους Love and Rockets και τον Gary Numan να επανέλθει στο προσκήνιο, ενώ αργότερα ήρθε η επανένωση των Buzzcocks, επανακυκλοφορία δίσκων και κάποιοι καινούργιοι.
"Be bothered. Vote for a human rights friendly European Parliament.", είναι το μότο της ILGA-Europe, εν όψει των Ευρωεκλογών που θα γίνουν στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ 4 και 7 Ιουνίου [στην Ελλάδα Κυριακή 7 Ιουνίου].
Αντιγράφω το σχετικό άρθρο της Henrietta Ronson, από το Pink News: ----------------------------------------------------------------- Gays urged to vote in European Parliament elections By Henrietta Ronson • April 23, 2009 - 14:25
The European Parliament elections are taking place between 4th and 7th June and gay rights group ILGA-Europe has recently launched a campaign encouraging people to take part.
Their motto is "Be bothered. Vote for a human rights friendly European Parliament."
ILGA-Europe has two objectives for the campaign.
Primarily, they want to ensure thatthe next European Parliament will maintain a commitment to human rights and equality in general but especially the rights of LGBT individuals.
In this, a 10 points Pledge has been written and members are being asked to sign it.
Secondly, ILGA-Europe want to re-instill some determination into their members so they will literally "be bothered" to take part in this year's elections.
The 2004 elections witnessed the lowest turnout in the history of the European elections and ILGA-Europe's message is simple: if you are not bothered – some one else will be.
Martin K.I. Christensen, Co-Chair of ILGA-Europe’s Executive Board, said:
"There is definitely a fatigue among EU citizens when it comes to the European elections.
"Many people think the European Parliament is a distant and irrelevant institution. This is not true, as the European Parliament is the only EU institution on which we have direct influence!
"We cannot afford not to ‘be bothered’ and not to vote. Our vote is our voice and we don’t want to be silenced."
Click here for more information about the ILGA campaign. ----------------------------------------------------------------- Ένα ερώτημα βέβαια για τους Έλληνες λοαδ είναι, ποιές θα μπορούσαν να είναι οι επιλογές που συμφωνούν με την παρότρυνση της ILGA;
Σε συνέχεια απ' το προηγούμενο ποστ για το ενδεχόμενο να κλείσει απ' τις τουρκικές αρχές η λοαδ οργάνωση LambdaInstanbul, παραθέτω το παρακάτω κείμενο που έλαβα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από την Kaos GL: ---------------------------------------------------------- CALL FOR ACTION
This is a call to our friends and allies for solidarity and action! This call is rising from our frustration on the nonstoping hate crimes and deep worries about the closeure case on Lambdaistanbul.
Although being lesbian, gay, bisexual or transgender is not criminalised in Turkey, discrimination practices and persecutions of LGBT people are commonplace. Therefore, in this call, we as LGBTT Rights Platform in Turkey, ask for solidarity and urge human rights NGOs and groups in Europe to take necessary actions against human rights violations of LGBT individuals in Turkey. [These official bodies will be provided with possible strategies by us with a separate attachment when they are e-mailed.]
Below, you will find the current major problems of LGBT people in Turkey, explained with real cases. In addition, the demands of LGBT rights organizations from the Turkish government.
A. HATE CRIMES
1) LGBT people have been facing attacks and murders and unluckily, these crimes have increased contemporarily. Here are some examples of hate crimes from the passing year – both in the form of attacks and murders [You will find an extra document in which hate crimes against LGBT individuals in two years are listed in detail]: - Ahmet Yıldız, a gay man, was shot to death on 15 July 2008, in İstanbul. - Dilek İnce, a transsexual woman, was shot to death on 12 October 2008, in Ankara. - Dilan Pirinç, a transsexual woman, was stabbed to death on 10 March 2008, in İstanbul. - Özkan Zengin confessed under police interrogation that he killed six gay men [Mehmet Naci Zeyrek, Ercan Coşkun, Enes Arıcı, Yaşar Mızrak, Aziz Taşdemir, Tarık Güzeller] in a year, from 2008 May to 2009 March. - Melek (Turgut K.), a transsexual woman, was stabbed to death in her house on 11 April 2009, in Ankara.
2) We, as Kaos GL, Lambdaistanbul and Pink Life Associations are worried, since the number of hate crimes is increasing and the Turkish government does not take any necessary action in the form of enacting legislation and implementation. We urge the Turkish Government to: - Find the attackers and murderers of LGBT people. - Define attacks and murders against LGBT individuals as “hate crimes”. - Stop decreasing the sentences based on “provocation” while punishing murderers or attackers of LGBT people. - Amend the Turkish Penal Code (Article 122) in order to prohibit discrimination based on sexual orientation and gender identity. - Amend the Turkish Constitution (Article 10) to give equal rights to LGBT people. - Eliminate discrimination against transgender individuals in employment and develop programs that will open employment opportunities outside the sex work, which is carried out in dangerous conditions.
B. CLOSURE TRIAL OF LAMBDAISTANBUL LGBT SOLIDARITY ASSOCIATION
1) There have been several issues with the freedom of organization in relation to LGBT associations in Turkey. In particular, the process of registration is depending on the goodwill of the administrative authorities. Contemporarily, the case opened against Lambdaistanbul LGBTT Solidarity Association is in the main agenda of LGBT rights organizations, with current hate crimes.
Lambdaistanbul gained legal status in April 2006. An official demand to ban Lambdaistanbul LGBTT Solidarity Association was lodged on June 9, 2006, on the basis that the concepts of “lesbian, gay, bisexual, transvestite and transsexual” (LGBTT) listed in the name of Lambdaistanbul LGBTT Solidarity Association and the aims of the association listed in the 2nd article of its charter were against general morality of Turkish society and Turkish family structure. The prosecution office in Istanbul reached a decision in February 2007 to allow the group to continue to operate. But after the prosecution rejected the demand for a closure trial in the name of freedom of organization, the Governor’s Office appealed. On 29 May 2008, the 3rd Civil Court of Beyoglu of First Instance ignored an expert’s report and dissolved the association on the grounds that it was inconsistent with “general morals” and “Turkish family values”. The 7th Judicial Office of the Supreme Court of Appeals has overturned the ruling of Istanbul’s 3rd Civil Court of First Instance, which had decided to close down the Lambda Istanbul LGBTT Solidarity Association for a “violation of general morals”. The appeal court’s decision was taken on 25 November 2008, but in a six-page decree the court ruled that “sexual identity and orientation are facts that people do not choose of free will, but that stem from birth or upbringing and a person has no control over.” Ironically, we concerned that the Supreme Court of Appeals stated in its decision that " ..... the dissolution of the defendant association could still be demanded, if it would act counter to its charter, in the ways of encouraging or provoking lesbian, gay, bisexual, transvestite and transsexual behavior or acting with the aim of spreading such sexual orientations" because such a statement may lead attempts to limit the freedom of association of LGBT individuals in the future.
The following case against Lambdaistanbul LGBTT Solidarity Association will be seen in the 3rd Civil Court of Beyoglu of First Instance, on 30 April 2009.
2) Kaos GL, Lambdaistanbul and Pink Life Associations urge the Turkish Government to:
- Eliminate the prohibition against “obscenity” in the Turkish Penal Code or, at the very least, clearly define what constitutes “obscenity” and ensure that the definition applies equally to homosexual, bisexual and heterosexual people.
- Amend the Turkish Constitution in order to give equal rights to LGBT people. Article 10 of the Turkish Constitution contains a list of groups that must be treated equally before the law. This list must be amended to specifically guarantee the equal rights of gay, lesbian, bisexual and transgender (LGBT) people.
- Amend the Turkish Penal Code (Article 122) in order to prohibit discrimination based on sexual orientation. ---------------------------------------------------------- Για το ίδιο θέμα, μπορείτε να βρείτε αναφορά επίσης στο μπλογκ Gay Persons of Color, όπου ο φίλος James έχει κάνει μια εξαιρετική αναδρομή στην κατάσταση για τους λοαδ στην Τουρκία.
Αντιγράφω την ανακοίνωσή τους από την ιστοσελίδα της KAOS GL: ------------------------------------------------------- 22 April 2009 Lambda Istanbul: Call For Solidarity
This is a call to our friends and allies for solidarity and action! This call is rising from our frustration on the nonstop hate crimes and deep worries about the closure case on Lambdaistanbul.
On April 29th, one day before Lambdaistanbul’s last hearing, we as LGBT activists will take our place on the streets of Istanbul and demand our rights once again. With this call we ask from our friends and allies around the world to support us on the same day, by demonstrating in front of their local Turkish Embassies and creating international pressure.
Please contact: Rüzgar from Lambdaistanbul (rggozum[@]gmail.com) and Kemal from Kaos GL (kord_ek[@]yahoo.com) about the actions.
Although being lesbian, gay, bisexual or transgender is not criminalised in Turkey, discrimination practices and persecutions of LGBT people are commonplace.
Therefore, in this call, we as Kaos GL Cultural Research and Solidarity Association, Lambdaistanbul LGBTT Solidarity Association and Pink Life LGBTT Solidarity Association in Turkey, ask for solidarity and urge human rights NGOs and groups in Europe to take necessary actions against human rights violations of LGBT individuals in Turkey. ------------------------------------------------------- Επίσης, μπορείτε να διαβάσετε για το ίδιο θέμα, σχετικό Δελτίο Τύπου της European Parliament's Intergroup on Gay and Lesbian Rights, από την ιστοσελίδα της ίδιας οργάνωσης.
Διαβάζω το παρακάτω άρθρο που βρίσκω εδώ και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω. Το αντιγράφω, μαζί με τα σχετικά λινκς του. ------------------------------------------------------ Are We Living in a Post-Gay World? by Michael A. Jones Published April 19, 2009 @ 07:43AM PST
Some cable networks and socially conservative organizations like to make the case that issues pertaining to sexuality will be a hot ticket for organizing conservatives in the coming election cycles. They argue that there's a "gathering storm" of gay people ready to hijack marriage and infiltrate classrooms with pro-LGBT curriculum. But despite these organizations and their obsession with sexuality (especially homosexuality), there's increasing evidence that we might be heading toward a "post-gay" world. At least that's what one Chicago psychologist, Braden Berkey, thinks.
Over here at this USA Today article, Berkey argues that Baby Boomers, Generation X, and Generation Y might be engaged in debates about sexuality, but that Millennials are far less concerned about being defined by sexual orientation or sexual labels. According to Berkey, "Youth are saying they don't want to be defined by gender or orientation." Berkey added that the terms previously coined, such as lesbian, gay, bisexual and transgender, are giving way to other descriptions, like polygender or multisex. Young people, Berkey says, are moving away from narrow definitions and heading toward broader descriptions when talking about sexuality and gender identity.
If Berkey's right, then the following equation most likely will ring true: Millennials = future. Future = post-gay world.
The "post-gay world" is something that even New York Times columnist Frank Rich hints at in his column today covering the train wreck that is the National Organization for Marriage. As Frank points out in talking about the victories for marriage equality this past month, "most straight citizens merely shrugged as gay families celebrated in Iowa and Vermont. There was no mass backlash. At ABC and CBS, the Vermont headlines didn’t even make the evening news."
While the pace might be glacial, are we heading toward a post-gay world? A world where no one bats an eye when a state legalizes same-sex marriage, or a world where both political parties will embrace LGBT issues?
But we're not there yet. Just like despite fifty-plus years of progress stemming from the civil rights movement, we're still not in a post-race world. Or despite one hundred-plus years of progress stemming from the women's rights movement, we're still not in a post-gender world. Even the most progressive of advances doesn't quell the hatred that some people feel.
But when the history books are written to cover 2009, they will more than likely point out that this year marked the tipping point for when the majority of people - especially young people - solidified their views that LGBT rights are civil rights. That's a framework that can't be undone no matter how many ads the National Organization for Marriage puts out.
Or, in other words, there's still so much progress that needs to be made for LGBT rights. But the confidence that we'll get there - get to that post-gay world - has likely never been higher.
--------------------------------------------------- Μιας και μιλάμε για post-(something), Public Image Ltd. - Memories
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε την ανακοίνωση του κυβερνήτη της πολιτείας της Νέας Υόρκης, David Patterson, για την επαναφορά του θέματος του νόμου για τον πολιτικό γάμο ομοφύλων.
Ο νόμος αυτός είχε έρθει και παλαιότερα όταν κυβερνήτης ήταν ο Eliot Spitzer. Τότε είχε περάσει από την Βουλή, όμως είχε απορριφθεί από την Γερουσία που τότε είχαν τον έλεγχο οι Ρεπουμπλικάνοι.
IRAQ: Threatening fliers against homosexuals posted in Baghdad
Offering the latest evidence of an organized campaign of persecution against Iraq's gay community, threatening fliers have been posted around the impoverished Shiite enclave of Sadr City in eastern Baghdad targeting homosexuals, according to residents.
"If you don't cease your perverted acts, you will get your fair punishment," read the warnings, which were posted on walls on a variety of streets around the neighborhood.
On some were scrawled the names of two or three local men suspected of being gay, says one resident, who estimates he saw about 15 names in all. The fliers were signed by a previously unknown group calling itself the Platoons of Righteousness.
In addition, graffiti reading "we will get you, puppies" -- a derogatory Iraqi term for gays -- was sprayed on walls in red paint.
Residents said the fliers and graffiti were removed after a few hours, though it wasn't clear by whom.
Homosexuality is outlawed in many parts of the Middle East, and discrimination is widespread across the region. But in recent weeks Baghdad has witnessed an escalating campaign of violence against gays -- perhaps because they had taken advantage of the relative calm to more openly practice their lifestyles.
Police said the bodies of three slain men who were suspected of being gay were found earlier this month in Sadr City, and news reports say at least 25 homosexual men have been murdered in Baghdad over the last two months.
Η βία, οι δολοφονίες και οι απειλές κατά ομοφυλόφιλων συνεχίζονται στο Ιράκ. Σχετικά άρθρα μπορείτε να δείτε μεταφρασμένα από τη Ζωή στην Κατηραμένη Νήσο, εδώ και εδώ.
Ένα ακόμη άρθρο από το BBC μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω: ------------------------------------------------------ Iraqi gays face 'lives of hell' By Jim Muir BBC News, Baghdad Grainy footage taken on a mobile phone and widely distributed around Baghdad shows a terrified young Iraqi boy cowering and whimpering as men with a stick force him to strip, revealing women's underwear beneath his dishdasha (Arab robe).
"Why are you dressed as a girl?" roars one of the men, brandishing his stick as the youth removes his brassiere.
The sobbing boy, who appears to be about 12, tries to explain that his family made him do it to earn money, as they have no other source of income.
The scene, apparently filmed in a police post, reinforced reports of a campaign against gays in Iraq which activists say has claimed the lives of more than 60 since December.
In the latest manifestation of the campaign, posters have appeared on walls in the poor Shia suburb of Sadr City in eastern Baghdad, listing alleged homosexuals by name and threatening to kill them.
Those named have gone underground, while gays throughout the city and in some other parts of the country also live in fear.
Molestation
The phenomenon seems mainly to be affecting Shia neighbourhoods, where a number of clerics have given sermons seen as homophobic incitement.
In Sadr City, Sheikh Jassem al-Mutairi used his Friday sermon to attack what he called "new private practices by some men who dress like women, and are effeminate".
He called on families to prevent their youngsters from following such a lifestyle.
Police sources say that in the past month alone, the bodies of six young men have been found in Sadr City, some with placards labelling them "perverts" or "puppies", the derogatory Iraqi term for gays.
"The campaign started in 2004, but now it's very much worse," said a Baghdad gay who goes by the name of Surour. He talked to the BBC on condition of anonymity.
"They kill the gays, they beat them up… I have a lot of friends that have been killed - 15 or 16, something like that, too much."
"Life has become like hell, believe me, like hell. Whenever I go anywhere, there are checkpoints, and when they see us, they know about us, they detain us and question us, and they want to touch me, yes, to molest me."
As though to underline the accusation, another piece of mobile phone footage circulating in Baghdad shows a group of uniformed police harassing a hermaphrodite they have caught at a checkpoint, obliging him to expose his well-developed breasts which are then gleefully manhandled and kissed.
One Iraqi gay who fled the country last week said he was detained for three weeks and beaten until a bribe of $5,000 (£3,380) raised by friends bought his release.
Clerical cue
Gay activists believe the campaign emerged as police, militias and tribes took their cue from the clerics.
But officials in all categories deny that they support the persecution or killing of gays.
"The Interior Ministry has no policy of arresting gays just for being gay," said Brigadier Diah Sahi, head of the Iraqi police's Criminal Investigation Department.
"There's no law to justify it, unless they commit indecent acts in public."
"It's a psychological problem in any case. Arresting people and putting them in jail isn't going to change anything," he added.
A Shia cleric in central Baghdad's Kerrada district, Shaikh Sadeq al-Zair, said he saw many young men dressing more effeminately than women.
"It's a phenomenon which has to be combated, but through treatment," he said.
"If these people are sick, they should be given therapy. But violence is rejected by all religions, especially by Islam, which is a religion of mercy."
A spokesman of the Sadrist movement - followers of the militant young cleric Moqtada Sadr whose Mehdi Army militia used to rule Sadr City - also said that there was nothing in Islam to say that gays should be killed.
But they are being killed, and the Shia militias are among the most oft-cited suspects.
Family honour
In some cases, it is believed that their own families are killing gays, out of shame for their behaviour.
"In Sadr City, four of those who died were killed by their own families, because they think it is better for their name, for their honour," said Surour.
Gays admit that their problem is as much with their own society and families as with the authorities, police or militias.
But the Iraqi government appears to be slow to take the lead in discouraging the homophobic campaign.
Amnesty International, which believes at least 25 alleged gays have been killed in Baghdad in the last few weeks, wrote to the Iraqi government last week seeking "urgent and concerted action" to bring the culprits to justice and protect the gay community.
The appeal has so far brought no response, and the government has yet to comment on the killings or take any visible action to combat them.
Ο Γιώργος Ιωάννου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1927. Πρωτότοκος γιος προσφυγικής οικογένειας, οικονομικά κατεστραμμένης, μεγάλωσε και σπούδασε στη γενέτειρά του κάτω από δύσκολες συνθήκες. Πήρε πτυχίο φιλολογίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και το 1960 διορίστηκε στη μέση εκπαίδευση και υπηρέτησε ως φιλόλογος σε διάφορα μέρη (Κυνουρίας, Βεγγάζη, Καλαμαριά). Το 1971 μετατέθηκε στην Αθήνα, αρχικά σε γυμνάσιο και μετά στο υπουργείο Παιδείας, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1954 με μια μικρή ποιητική συλλογή, τα Ηλιοτρόπια, την οποία ακολούθησε μια δεύτερη το 1963. Έκτοτε επιδόθηκε στην πεζογραφία όπου κυρίως καταξιώθηκε ως λογοτέχνης. Παράλληλα έκανε μεταφράσεις αρχαίων κειμένων, εξέδωσε εκλογές δημοτικών τραγουδιών, παραμυθιών, καραγκιόζη, έγραψε θέατρο, χρονογραφήματα και μελέτες. Το 1979 τιμηθεί με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για το βιβλίο του Το δικό μας αίμα.
Έχουμε να κάνουμε με ένα έργο τόσο ιδιότυπο όσο και μοναχικό, το οποίο όμως, αποτελεί νεότερο κρίκο στην πιο εκλεκτή παράδοση της νεοελληνικής πεζογραφίας. Τα κείμενά του με ειδολογικά κριτήρια θα μπορούσαν να διακριθούν σε λογοτεχνικά κείμενα, σε χρονικά (ιστορικά γεγονότα), σε χρονογραφήματα, δοκίμια και σε μικτά. Εμείς θα εντρυφήσουμε στα λογοτεχνικά του κείμενα που είναι το Για ένα φιλότιμο, Η Σαρκοφάγος, Η μόνη κληρονομιά, και Ο Επιτάφιος Θρήνος.
Τα χρόνια που σφράγισαν τη ζωή του συγγραφέα είναι εκείνα του πολέμου, της κατοχής, της αντίστασης και του εμφυλίου, όπως τα έζησε στη Θεσσαλονίκη που μεγάλωσε. Προικισμένος με ασυνήθιστη αισθαντικότητα όσο και παρατηρητικότητα γνώρισε από κοντά το δράμα της προσφυγιάς, του ξεριζωμού των Εβραίων, και γενικότερα των συμπολιτών του, στο διάστημα αυτής της ταραγμένης περιόδου. Τα περισσότερα κείμενά του συνθέτουν ως σύνολο μια τοιχογραφία - μωσαϊκό της Θεσσαλονίκης και των ανθρώπων της, ιδωμένων από την προσωπική του σκοπιά.
Η Θεσσαλονίκη αποκαλύπτεται θαυμαστά. Σ’ αυτό το μαγνήτη του διεσπαρμένου ελληνισμού, σ' αυτό το δείγμα όλων των εποχών της Ελλάδας από τη ρωμαϊκή κατοχή ως σήμερα, ο Γιώργος Ιωάννου καταφέρνει να μας δείξει ευκαιριακά άλλοτε το ενιαίο ψηφιδωτό κι άλλοτε μια μια τις συστατικές ψηφίδες της Θεσσαλονίκης. Απ΄ τα σφαγεία με τις απέραντες ερημιές και τις λαϊκές ταβερνούλες, στον παλιό σταθμό με τα παρακμασμένα καφενεία και τα αδρανούντα βαγόνια, στην ύποπτη Μπάρα και στη Ραμόνα, στη γραφική και μίζερη Πάνω Πόλη, στην αχανή και αδιαμόρφωτη πλατεία Δικαστηρίων, στους σαθρούς βυζαντινούς ναούς, στα ύποπτα ξενοδοχεία της Εγνατίας, στις στενόκαρδες πολυκατοικίες, στους άχρωμους κεντρικούς δρόμους, στα μουχλιασμένα γραφεία, στο πανεπιστήμιο, στα λαϊκά σινεμά της μπόχας, στην κοσμική ατμόσφαιρα, ο συγγραφέας περπατάει με άνεση, γνήσιος Θεσσαλονικιός, που καταλαβαίνει, που μιλάει όταν του πέφτει λόγος και που σωπαίνει όταν χρειάζεται ν' ακούσει και να δει, που αναγνωρίζει, συγκινείται και στοχάζεται.
Όλα αυτά, τόσα πολλά, αναδίνουν μια ποικίλη όσο και οδυνηρή ατμόσφαιρα, καθώς αναλογιζόμαστε τη μοίρα του σύγχρονου ανθρώπου, βλέποντας αυτό το μακελειό των αισθημάτων και προθέσεων, βλέποντας το καταχτυπημένος απ' τη μοίρα άτομο που αγωνίζεται να σταθεί. Συχνά μάλιστα με κάποια δόση θυμοσοφίας καθώς δεν παραλείπει να εντοπίζει και να εκφράζει τις ιλαρές πτυχές των διάφορων δραματικών καταστάσεων.
Η πρόζα του δεν εκπίπτει σε ποιητική πρόζα, αντίθετα πολλές φορές νομίζεις ότι η πρόζα του Ιωάννου σχολιάζει την ποίηση "Ας είναι επιτέλους ένα μικρό στενό δωμάτιο, να κλειδωθώ, να μη βλέπω και να μην ακούω. Εκεί μέσα ίσως κατορθώσω ν' απολογηθώ εγκαίρως, να εξομολογηθώ με κάθε λεπτομέρεια, να γιατρευτώ. Δεν υπάρχει άλλο γιατρικό απ' την εξομολόγηση. Ίσως γι αυτό είμαι τόσο πελαγωμένος και δεν ξέρω τι μου γίνεται. Κάποτε νόμιζα πως, αν μιλήσω, θα πέσει ο ουρανός να με πλακώσει. Τότε ήμουν είκοσι χρονώ και όταν ήμουν στα είκοσι, δε μου φάνηκε τίποτε που έγινα εικοσιένα μάλλον ήταν καλύτερα γιατί πήγα φαντάρος. Ο πανικός μ' έπιασε μετά τα τριάντα, και τώρα δεν ξέρω από που να κρατηθώ".
Έχουμε να κάνουμε πάντα μ' έναν άνθρωπο που διψάει να μιλήσει απλά κι αληθινά. "Δεν ξέρω αν αυτά που σκέφτομαι προάγουν ή όχι την ανθρώπινη υπόθεση. Κι όχι βέβαια πως δε μ' ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Το πρώτο όμως που προσπαθώ, είναι να μιλώ με ειλικρίνεια, με ευλάβεια μάλλον. Διψώ για εξομολόγηση, που πάντοτε ανακουφίζει κάπως". Ωστόσο ο πανικός είναι πάντα ρεύμα που τον τινάζει : "Καμιά φορά, που παρακατέχομαι από τέτοιους φόβους, με πιάνει σύγκρυο, όταν αντιλαμβάνομαι πως κάποιος κανόνισε το βήμα του πάνω στο δικό μου, και σταματάει κι αυτός στις ίδιες βιτρίνες. Δεν μπορώ να μη βάζω κακό με το νου μου είμαι κι εγώ παιδί μας εποχής δολοφόνων".
Σκάβοντας αδιάκοπα μέσα του δίχως έλεος, τρίβοντας το δέρμα του πάνω στα πράγματα και μιλώντας επίμονα σε πρώτο πρόσωπο χωρίς περιστροφές, το ύφος του επιβάλλεται γυμνό: δεν ναρκισσεύεται, δεν μεγαληγορεί, δεν ψευτίζει. Χρειάζεται να έχεις μέσα σου μεγάλα αποθέματα ειλικρίνειας για να μη φοβάσαι την κοινότυπη έκφραση, την τριμμένη λέξη, την απλή κουβέντα-αν και, φαντάζομαι, ένα έμπειρο μάτι δεν θα δυσκολευτεί ν' αναγνωρίσει, πίσω από τον λιτό πεζογράφο, τον άνθρωπο, τον άνθρωπο που πάλεψε χρόνια με τις λέξεις, θητεύοντας στην ποίηση. Εξάλλου με τις πρόζες τούτες βρισκόμαστε κιόλας σ' ένα όριο όπου η ωραιολογία φαίνεται ολότελα περιττή πολυτέλεια. Τι χρειάζονται οι λαμπρές φορεσιές σε κορμιά που δεν φοβούνται ν' αποκαλύψουν την εύρωστη γύμνια τους;
Οι πρόζες του Ιωάννου ξεφεύγουν τον κίνδυνο να γίνουν σελίδες ιδιωτικού ημερολογίου αδιάφορες για τους τρίτους, ή να μεταβληθούν σε ξερές θεματογραφικές ασκήσεις. Πολύ περισσότερο αυτός προχωρεί σε βάθος, στοχάζεται χωρίς ψυχρές φόρμουλες, κι αφήνει το ατομικό περιστατικό ν' αναχθεί σε καθολικότερη μοίρα. Γιατί πίσω από την ιδιωτική υπόθεση ενός ανθρώπου που καταγράφει τις εμπειρίες του από τη Θεσσαλονίκη, την ελληνική επαρχία και την Αφρική, υπάρχει το γενικότερο ανθρώπινο αδιέξοδο, κρυσταλλωμένο σε μερικές, άψογες συχνά, πεζογραφικές φόρμες. Και πίσω από την εγκαρτέρηση και τη μνήμη του ίδιου ανθρώπου, σφαδάζει τραγική η εποχή των δολοφόνων.
Πρόκειται για προσαρμογή σε γκέι έκδοση του αντίστοιχου μιούζικαλ του Μπομπ Φος. Η μουσική είναι του John Kander και οι στίχοι του Fred Ebb. Ανέβηκε για πρώτη φορά στις 3 Ιουνίου του 1975 στο Μπρόντγουεϊ για 936 παραστάσεις και έχει βραβευτεί με Tony Award. Απολαυστικότατο!
Τις καλύτερες ευχές σε όλες και όλους γι' αυτές τις ημέρες!
Το βίντεο αυτό αφιερωμένο σε μια κοινωνία που θα θέλει να σέβεται όλους τους πολίτες της, για να μπορεί να σέβεται τον εαυτό της. Γιατί όταν συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία όπως διαβάζουμε στο πιο κάτω ποστ, αλλά και σε άλλα σημεία του κόσμου μας, έχουμε μια κοινωνία που σαφώς δεν σέβεται τον εαυτό της, μια κοινωνία που είναι ΕΝΟΧΗ!!!
Τα άσχημα νέα για τα διαφυλικά άτομα συνεχίζονται απ' την Τουρκία. Μία ακόμη διαφυλική γυναίκα που αναγνωρίζεται με το όνομα Melek δολοφονήθηκε στο σπίτι της στις 11 Απριλίου στην Άγκυρα.
Ακολουθεί κοινό δελτίο τύπου των Kaos GL και Pink Life: ------------------------------------------------- April 13, 2009 Press Statment - Issued by Kaos GL & Pink Life
Murders against transexuals do not stop in Turkey! Our friend Melek (Turgut K.) was stabbed to death in her house on 11 April 2009, in Ankara.
Members of Kaos GL and Pink Life Associations, read the following text, in front of her house, at around 02.00 a.m. on the next midnight.
The protests will continue until the murderer(s) are found by the security forces.
Our friend Melek, was murdered in front of this house in this street, at around these hours.
The occupants of the district, the security forces, “morality” keepers and politicians remained blind to the cries of Melek, who was stabbed to death.
Tonight, we came together to make you hear our cries!
We are tired of repeating. We are tired of saying, “Please hear our voices, our friends are being murdered in front of our eyes.” How manyth murder is this? What do we still have to do to make to take action, o our state’s “onmiscient” officials?
Where is your “tolerant” counrty? Where is respect to right to life, where is equality, your promise of justice?
What do you examine us with, by murdering us one by one?
Unless you question the mentality that murders our friends, surrender murderers to justice, give up rewarding criminals with unjust “incitement” decreases, you cannot not make anyone believe in that murders are sporadic.
To say “The pitcher goes so often to the well that it is broken at last,” is being in complicity!
Officials will be partners in crime if they do not take legal/de facto measures and if they continue their dangerous approaches by remaining silent and say “The pitcher goes so often to the well that it is broken at last.”
We are calling out to the officials: Every second and any measure that is not taken paves the way for another hate crime. Your ratio of guilt will be much more than the previous one in every murder committed from now on.
We will not stay silent when our lives are taken from our hands hopelessly. Our demand is a “human rights” order; not a “hate” republic in which attacks against our rights to life are becoming more intensive.
Down With Your Morals which have shed the Blood of Gays and Transexuals.
May angels save you, Dear Melek (“Angel”)! ------------------------------------------------- Από την ιστοσελίδα της KAOS GL, εδώ.
Σύμφωνα με άρθρο του περιοδικού Advocate, επανέρχονται οι συζητήσεις για μερική επανεξέταση της Defense of Marriage Act (DOMA) με σκοπό να προχωρήσει η κατεύθυνση της ομοσπονδιακής αναγνώρισης του γάμου ομοφύλων.
Αυτό που ενδιαφέρει τους υποστηρικτές αυτής της ιδέας είναι, κατ' αρχήν, η επανεξέταση του section 3 της DOMA, κατά τρόπο που θα δίνει, ομοσπονδιακά, τη δυνατότητα να δοθούν κάποια δικαιώματα στα ζευγάρια του ιδίου φύλου (σε 1.100 περιπτώσεις), καθώς και να δίνει έναν τρόπο σε ομόφυλα ζευγάρια που ζουν σε πολιτείες που δεν ισχύει ο γάμος ομοφύλων να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια που βρίσκονται σε συμβίωση.
Οι πιο άμεσες συνέπειες βέβαια, θα έρθουν για τα ζευγάρια που ζουν στις πολιτείες που ήδη έχει ψηφιστεί ο γάμος ομοφύλων (Μασαχουσέτη, Κονέκτικατ, Αϊόβα, Βερμόντ), καθώς και στην Νέα Υόρκη που αναγνωρίζει τους γάμους που τελούνται στις 4 πολιτείες που αναφέραμε, ενώ θα προβλέπονται επίσης τα ίδια και για τα 18.000 ομόφυλα ζευγάρια που ήδη παντρεύτηκαν στην Καλιφόρνια.
Ο Christopher Anders, υποστηρικτής της προώθησης της ιδέας αναφέρει "μας ενδιαφέρει επίσης μία λύση όπου, ότι αναγνωρίζεται σε μια πολιτεία, το ίδιο να συμβαίνει και στις υπόλοιπες".
Επίσης αυτό που επιθυμούν να διαφυλαχτεί είναι το section 2 της DOMA, που αναφέρει ότι κάθε πολιτεία δύναται να επιλέξει αυτή τον τύπο της νομικής αναγνώρισης των δικαιωμάτων των ζευγαριών του ιδίου φύλου.
Σύμφωνα με αναφορές του περιοδικού, οι γερουσιαστές που θα αναλάβουν αυτό το πλάνο είναι οι Christopher Dodd, Russ Feingold, and Chuck Schumer, καθώς και οι βουλευτές Tammy Baldwin, Barney Frank, Jerrold Nadler, και Jared Polis.
Αυτό ωστόσο που δεν έχει γίνει ακόμη σαφές είναι το ποιά ακριβώς νομική αναγνώριση θα υποστηριχτεί, καθώς κάποιοι ενδιαφέρονται μόνο για τον γάμο ομοφύλων, ενώ άλλοι δείχνουν ενδιαφέρον για τις πολιτικές ενώσεις ή κάποια ισχυρή μορφή του συμφώνου συμβίωσης.
Ο κύριος Anders, όμως, διευκρινίζει "αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η αναγνώριση μιας σχέσης ομοφύλων ή ενός γάμου από μία πολιτεία". "Έτσι αν ένα ζευγάρι έχει νομικά δικαιώματα σε κάθε πολιτεία, τελικά", προσθέτει, "θα υπάρξει η ανάγκη να του δοθούν ομοσπονδιακά οι προστασίες που δίνονται και στον γάμο".
[αυτή η τελευταία συνεπαγωγή του κυρίου Anders, μου φαίνεται κάπως αδύναμη...]
Πολύ μου αρέσει το παρακάτω κομμάτι από τους Gossip. Πριν όμως αυτό, ένα μικρό βιογραφικό, από την ιστοσελίδα τους:
We were raised in Arkansas by women, wolves and cassettes. We formed in 2000 in a cold basement in Olympia, Washington. Our last lp 'Standing in the way of Control' was recorded in Seattle with help from Guy Picciotto + Ryan Hadlock. We have two other lps, one ep and a few 7"s and 12"s under our belt. We have also been remixed by Arthur Baker, MSTRKRFT, Playgroup, Tiga, Tronik Youth, Headman, Rory Phillips and Soulwax. We have toured with No Bra, Panther, Pre, Les Georges Leningrad, Chromatics, CSS, Le Tigre and Cyndi Lauper. We have interviewed Yoko Ono and recorded a Peel Session (R.i.p. John Peel). We are feminists, artists, disc jockeys and writers. We have collectively spent 80% of our lives in airplanes (just to sweat on you). We love flowers and we believe firmly in raw power. We all currently reside in Portland, Oregon. We believe in the power of Divine. We believe the best thing Elvis ever did was buy Bessie Smith a washing machine and the best thing Henry Rollins ever did (besides the 'Damaged' lp) was buy Roky Erickson a set of teeth. We are currently busy working on our new lp and we just released a live record/dvd called 'Live in Liverpool'.
Ευχαριστώ την φίλη Στάσσα για την ενημέρωση σχετικά με την ανακοίνωση της Amazon.com για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε όταν σχεδόν όλα τα βιβλία λοαδ θεματολογίας μεταφέρθηκαν στην κατηγορία "adult".
Η ανακοίνωση έχει ως εξής: ------------------------------------------------------ "This is an embarrassing and hamfisted cataloguing error for a company that prides itself on offering complete selection. It has been misreported that the issue was limited to gay and lesbian themed titles.
"In fact, it impacted 57,310 books in a number of broad categories such as health, mind and body, reproductive and sexual medicine, and erotica. This problem impacted books not just in the United States but globally. It affected not just sales rank but also had the effect of removing the books from Amazon's main product search.
"Many books have now been fixed and we're in the process of fixing the remainder as quickly as possible, and we intend to implement new measures to make this kind of accident less likely to occur in the future." ------------------------------------------------------ Θα πρέπει να πούμε βέβαια, ότι υπήρξε κινητοποίηση αρκετών ανθρώπων σ' αυτό το θέμα και ότι διαδικτυακά, μέσα σε μια μέρα μαζεύτηκαν 23.003 υπογραφές (και αυξάνονται), εδώ καθώς και εστάλησαν πολλές επιστολές διαμαρτυρίας (πολλές από λοαδ συγγραφείς) προς την Amazon και κάποιοι απείλησαν με μποϋκοτάζ.
Επίσης, ενδιαφέρον έχει και η ανακοίνωση που έβγαλε χθες το Ίδρυμα Lambda Literary Foundation και την οποία αντιγράφω: ------------------------------------------------------ Lambda Literary Responds to Amazon.com
April 13, 2009--During Easter weekend, Lambda Literary began receiving a stream of emails from LGBT writers who were concerned about a new ranking system at Amazon.com. Books by these writers had been "de-ranked" by Amazon, making them ineligible for the bestseller lists and other seach functions. The new system seemed to affect LGBT books more than any other category of books.
According to Publishers Weekly, one author, Mark Probst, "contacted a customer service representative at Amazon and wrote about the exchange on his blog. Probst wrote that the Amazon rep responded to his inquiry by saying that 'adult' material is being excluded from appearing in 'some searches and best seller lists' as a 'consideration of our entire customer base.' Whatever the cause, titles like James Baldwin's Giovanni's Room and Annie Proulx's Brokeback Mountain are among the those that have lost their sales ranking."
In response to Amazon's technological "glitch" and its effect on LGBT books, Board President Christopher Rice has released this statement:
"Lambda Literary Foundation applauds the diligent work of writers, bloggers and activists in calling attention to this deeply distressing turn of events. I have seen my first novel stripped of its sale ranking by this apparent computer glitch so I join other writers who are baffled to the point of anger. I take great solace in the quick mobilization of our community in response to this apparent marginalization of LGBT books; the grassroots power of the Internet has been placed on glorious display for all to see. Over the next few days, we at Lambda Literary will be monitoring the situation very closely. Amazon is one of our nation's largest general book retailers. In their commitment to creating and sustaining technological advances in the publishing industry, they have laid claim to the future of book distribution. As such, they have a pressing responsibility to create an unfettered exchange of stories and ideas. If a quick and decisive response to this problem is not forthcoming within the next few days, we at Lambda Literary look forward to leading a sustained and impassioned dialogue on this issue, which will seek to harness the energies that have been released by our community's admirable response."
Lambda Literary will post updates to this developing story on its home page at http://www.lambdaliterary.org. ------------------------------------------------------ Τέλος, παραθέτω το βίντεο από το ρεπορτάζ του Channel4, από το pinknews:
Αντιγράφω από το 365gay.com το παρακάτω άρθρο: ------------------------------------------------------------- Amazon.com decides gay books are “adult” By Christie Keith, AfterElton.com 04.12.2009 8:14pm EDT
What does a classic gay novel like James Baldwin’s Giovanni’s Room have to do with gay porn?
You’d think the answer would be pretty much “nothing.” But if that’s true, why would Amazon.com strip the sales ranks of almost all gay and lesbian books on their site — including E. Annie Proulx’s Brokeback Mountain, Edmund White’s A Boy’s Own Story and 20s lesbian classic The Well of Loneliness — at the same time it’s removing the sales rankings for adult novels?
And it’s not just fiction. The blog Meta Writer said that affected titles also include The Advocate College Guide for LGBT Students, Taking a Chance on God: Liberating Theology for Gays, Lesbians, and Their Lovers, Families, and Friends and The Dictionary of Homophobia: A Global History of Gay & Lesbian Experience. And indeed, not one of those books has its sales ranking listed.
Asked “What’s up with that?” by a number of authors, Amazon sent out a form response:
In consideration of our entire customer base, we exclude “adult” material from appearing in some searches and best seller lists. Since these lists are generated using sales ranks, adult materials must also be excluded from that feature.
It’s hard to know what’s more disturbing: That they’re removing gay and lesbian books from their search results and sales rankings in the first place, or that they’re categorizing anything about our community and our lives in the stigmatized “adult” category even when there’s nothing “adult” about it.
I mean, in what universe are books like Vito Russo’s Celluloid Closet, Randy Shilts‘ The Mayor of Castro Street: The Life and Times of Harvey Milk or Dan Savage’s The Kid: What Happened After My Boyfriend and I Decided to Go Get Pregnant adult books?
I checked the gay young adult titles by AfterElton.com’s Brent Hartinger, and they all still have their sales rankings. A few other YA titles I looked at didn’t, however, including John Fox’s The Boys on the Rock, Jim Grimsley’s Dream Boy and, ironically, The Heart Has Its Reasons: Young Adult Literature with Gay/Lesbian/Queer Content, 1969-2004.
Neither did Speechless: Silencing the Christians: How Liberals and Homosexual Activists are Outlawing Christianity (and Judaism) to Force Their Sexual Agenda on America or Heather Has Two Mommies, which has got to be one of the most banned books in American history. Nice company you’re in, Amazon.
Amazon.com has not responded to a request for a comment by AfterElton.com.
Η πόλη του Άμστερνταμ ενέκρινε κονδύλι 37.000 δολαρίων για την χρηματοδότηση του Pink Exchange Project, ενός προγράμματος για την ενίσχυση πέντε γκέι αντρών που ζουν στην Νέα Υόρκη, και που θα θελήσουν να παντρευτούν στο Άμστερνταμ όπου ισχύει ο γάμος ομοφύλων με κάποιον Ολλανδό γκέι άντρα. Την δέ τελετή γάμου υποσχέθηκε ότι θα τελέσει ο Δήμαρχος του Άμστερνταμ κύριος Job Cohen.
Αφετηρία αυτού είναι η απόφαση της πολιτείεας της Νέας Υόρκης να εγκρίνει νόμο που αναγνωρίζει τον πολιτικό γάμο ομοφύλων, όταν έχει γίνει σε κάποια πολιτεία των ΗΠΑ, ή σε άλλη χώρα που αυτός ισχύει. Έτσι τα πέντε ζευγάρια επιστρέφοντας από το Άμστερνταμ θα θεωρούνται παντρεμένα σύμφωνα με τον νόμο της Νέας Υόρκης.
Το πρότζεκτ αυτό είναι μέρος του πρότζεκτ Henry Hudson Year, το οποίο εορτάζει τα 400 χρόνια δεσμού Αμερικανών και Ολλανδών, από τότε που ο Ολλανδός Henry Hudson, έφτασε στο Μανχάταν το 1609.
Το Gender Obsolescence, είναι μία drag FtM περφόμανς από την καλλιτέχνιδα-μοντέλο Kyrahm και τον drag king Julius Kaiser. Παρουσιάστηκε σε πολλά εβέντς στην Ιταλία και επελέγη για το Drag Festival του Βερολίνου του 2008, ένω έτυχε της αναγνώρισης στο Drag King Community Extravaganza (Οχάιο, ΗΠΑ), ως μία από τις καλύτερες παραστάσεις του είδους στον κόσμο. Μπορείτε να δείτε σχετικό βίντεο παρακάτω:
Ο Γιάννης Τσαρούχης διαβάζει "Che fece...il grand rifiuto" και στη συνέχεια "Οι Ψυχες Των Γεροντων" του Κ.Π. Καβάφη στο σπίτι του Ανδρέα Εμπειρίκου (1972) (προέρχεται από το book-cd των εκδ. Άγρα).
From: nuwanda969. ----------------------------------------------------------- Ακολουθούν δύο όμορφα βίντεο με έργα τα Γ. Τσαρούχη. Στο πιάνο ο Μάνος Χατζιδάκις.
Η Πάροδος κι η επίθεση των πουλιών απ' την μουσική του Μάνου Χατζιδάκι για την κωμωδία του Αριστοφάνη "Όρνιθες" (1959). Στιγμιότυπα απ' την γενική δοκιμή της παράστασης του Θεάτρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν στην Επίδαυρο. Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης, Χορογραφία: Ζουζού Νικολούδη (Αύγουστος 1975).
[Excerpt of the musical score written by Manos Hadjidakis in 1959 for the entrance and attack of "The Birds", Aristophanes' most popular comedy as presented by the Greek Art Theatre and directed by Karolos Koun (Epidaurus, August 1975).]
Ω καλή μου Ξανθειά": Ένα τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι απ' την κωμωδία του Αριστοφάνη "Όρνιθες" (1959), με την Ρένη Πιττακή να ερμηνεύει χορευτικά τον ρόλο της Αηδόνας. Στιγμιότυπα απ' την γενική δοκιμή της παράστασης του Θεάτρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν στην Επίδαυρο. Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας, Σκηνικά-κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης, Χορογραφία: Ζουζού Νικολούδη (Αύγουστος 1975).
["Oh my beloved blonde!": A song written by Manos Hadjidakis in 1959 for "The Birds", Aristophanes' most popular comedy. Actress Reni Pittaki at the role of nightingale in the acclaimed production of the Greek Art Theatre directed by Karolos Koun (Epidaurus, August 1975).]
Κάθε χρόνο, η 17 Μαίου, σημειώνεται στο ημερολόγιο ως Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφυλοφοβίας, και είναι γνωστή με το ακρωνύμιο IDAHO.
Φέτος είναι η 5η κατά σειρά φορά από την υιοθέτησή της από την λοαδ κοινότητα, και έχει επιλεγεί να γίνουν ειδικές αναφορές στις διακρίσεις κατά των διαφυλικών ατόμων και στην τρανσφυλοφοβία.
Οι διοργανωτές φέτος θα δώσουν ειδική έμφαση παροτρύνοντας τις κυβερνήσεις να πάρουν μέτρα κατά της τρανσφυλοφοβίας και να δείξουν μεγαλύτερο σεβασμό στην ταυτότητα φύλου.
Το κείμενο που έχει υιοθετηθεί για την IDAHO 2009, μπορείτε να το διαβάσετε σε μορφή pdf πιέζοντας εδώ.
Ήδη 50 χώρες έχουν δηλώσει ότι θα κάνουν εκδηλώσεις αυτήν την ημέρα.
Η 17η Μαίου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφυλοφοβίας ως επέτειος της 17ης Μαίου 1990, που η ομοφυλοφιλία βγήκε από τον κατάλογο των ψυχικών ασθενειών από την World Health Organization (WHO).
Περιοσσότερες πληροφορίες για την IDAHO 2009 μπορείτε να δείτε εδώ.
Λίγες ώρες μετά την χθεσινή ανακοίνωση της ανατροπής του βέτο του κυβερνήτη του Βερμόντ, Τζιμ Ντάγκλας, και την νομοθέτηση του πολιτικού γάμου ομοφύλων στο Βερμόντ, ακολούθησαν τα επίσης πολύ ευχάριστα νέα ότι το Συμβούλιο της Ουάσιγκτων βρίσκεται πολύ κοντά στο να αναγνωρίζει στο εξής τους γάμους ομοφύλων που τελούνται στις τέσσερις πολιτείες που ήδη έχει νομοθετηθεί.
Αντιγράφω από το μπλογκ Gay Persons of Color: --------------------------------------------------------- Just hours after Vermont's historic legislation of same-sex marriage, District of Columbia lawmakers took a momentous step yesterday in unanimously voting to recognize same-sex marriages performed in other states. The bill must still be voted on again by the council, signed by Mayor Adrian M. Fenty (D), and approved by the United States Congress, which has jurisdiction over the District, before it becomes law.
Meanwhile, the White House is allocating tickets for the upcoming Easter Egg Roll to gay and lesbian parents as part of the Obama administration's outreach to diverse communities. About 100 gay and lesbian-headed families are expected to take part.
Πολλά ευχαριστώ στον φίλο SK που με λίνκ του με ενημέρωσε για την ανατροπή του βέτο του κυβερνήτη του Βερμόντ.
Σύμφωνα λοιπόν με το Boston.com, ο νόμος για τον πολιτικό γάμο ομοφύλων, επανήλθε σήμερα Τρίτη 7/4/09 στην Βουλή των Αντιπροσώπων και τελικά ψηφίστηκε οριακά με ψήφους 100 υπέρ, έναντι 49 κατά. Πήρε δηλαδή ακριβώς τους ψήφους που χρειάζονταν για να υπερκεραστεί το βέτο του κυβερνήτη του Βερμόντ Jim Douglas.
Να τονίσουμε επίσης ότι το Βερμόντ είναι η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ που έρχεται σε ισχύ ο γάμος ομοφύλων, μέσω της νομοθετικής και όχι της δικαστικής οδού, όπως στις άλλες πολιτείες. Έχει και αυτό τη σημασία του.
Επίσης, ήταν η πρώτη πολιτεία που ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης το 2000.
Θαυμάσια λοιπόν τα νέα! Μετά την Μασαχουσέτη από το 2004, ακολούθησε το Κονέκτικατ το 2008, πριν λίγες ημέρες με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου η Άιοβα και τώρα σήμερα και το Βερμόντ, ενώ πάλι πριν από λίγες μέρες η Σουηδία ψήφισε τον πολιτικό γάμο ομοφύλων!
Ένας πολύ καλός άνεμος φυσάει στον δυτικό κόσμο για τον γάμο ομοφύλων που ελπίζω να έχει συνέχεια!
Ιδιαιτέρως ανησυχητικά τα νέα από την γειτονική Τουρκία για τα ομοφυλόφιλα και διαφυλικά άτομα, σύμφωνα με δελτίο τύπου της LGBTT Rights Platform, καθώς νέες επιθέσεις και εγκλήματα μίσους έγιναν στις πόλεις Eskiþehir, Bursa και Edirne.
Σύμφωνα με το ίδιο δελτίο τύπου, έγινε επίθεση κατά διαφυλικής γυναίκας η οποία ξυλοκοπήθηκε. Στην Bursa, επίσης μία διαφυλική γυναίκα βρέθηκε με κομμένο το κεφάλι. Ένας γκέι άντρας δολοφονήθηκε από άλλον με την δικαιολογία ότι του ζήτησε ερωτική συνεύρεση.
Εκτός αυτών των νέων επιθέσεων οι αστυνομικές αρχές δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτε νεώτερο για την δολοφονία του Ahmet Yildiz που δολοφονήθηκε στις 15 Ιουνίου του 2008 στην Ιστανμπούλ και της διαφυλικής γυναίκας Dilek Ince που δολοφονήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2008 στην Άγκυρα. Πρόσφατα επίσης, στις 10 Μαρτίου του 2009 δολοφονήθηκε η διαφυλική γυναίκα Ebru Soykan στην Ινσταμπούλ (δείτε παλιότερο ποστ εδώ), χωρίς πάλι να υπάρχει κάτι νεώτερο. -------------------------------------------------------------- Αντιγράφω το δελτίο τύπου, από εδώ: -------------------------------------------------------------- LGBTT Rights Platform Press Release, Thursday, 26 March 2009, Turkey
Homophobic and transphobic violence doesn’t stop: Assault in Eskiþehir, murders in Bursa and Edirne!
A transsexual woman was attacked and beaten in Eskisehir. A transsexual woman was found her head cut in Bursa. A man has been killed by his friend on the claim that he asked for sexual intercourse.
There is still no word from the authorities about the cases of Ahmet Yildiz who were shot to death on 15 July 2008 in Istanbul and Dilek Ince who were shot to death on 12 November 2008 in Ankara. While we were in grief after them, another transsexual woman Ebru Soykan was stabbed to death on 10 March 2009 in Istanbul.
We continue to ask the same question again, “When are you going to stop watching?” The murderers, who are encouraged by the silence of the state, continue on their fearless attacks. The recent news from Bursa horrified the LGBTT community in Turkey. We are in great sorrow after these brutal attacks.
Human rights violations against LGBTT individuals continue in the form of violation of rights to life
Because crimes against LGBTT individuals are not punished!
Killers are being awarded with grievous provocation decreases in punishment!
LGBTT individuals are being excluded and isolated through hate speech!
LGBTT individuals forced into isolation are represented as lives with no values!
LGBTT individuals are being avoided from their legal rights and thus unprotected!
We are worried!
Because the government does not take action to enact necessary legislation and implementation to avoid human rights violations against LGBTT individuals
We don’t know if there will be any comments on the killings of Ahmet Yildiz and Dilek Ince!
We are worried because we don’t know whether the person who killed Ebru Soykan will be awarded with grievous provocation decrease in punishment!
We are not sure if the brutal murder in Bursa will be solved, or not!
We are concerned, because the government makes LGBTT persons easy targets by watching the attacks on them and thus encourages murderers.
We are concerned, because the government is paving the way for killings by not protecting the right to life of its LGBTT citizens.
We ask!
Until when are you going to stop watching the hate against Lesbian, Gay, Bisexual, Transvestite, and Transsexual (LGBTT) individuals?
Until when are you going to stop awarding crimes against LGBTT individuals and encouraging new crimes?
Why are the police departments in Istanbul and Ankara not able to find the murderers of Ahmet Yýldýz and Dilek Ince?
Why are there no comments from the Public Prosecutors?
Will the Bursa case be solved?
We wonder if there is an undeclared war against homosexuals and transsexuals in Turkey?
If not, how many others should be killed to make you take action?
We don’t need mercy; we claim our basic human rights:
The right to life of LGBTT individuals must be protected equally with other citizens.
Cases of gay and trans murders must be solved.
Attackers and murderers must be found.
Decreases based on grievous provocation while punishing murderers of gay and trans persons must be abolished.
Crimes against LGBTT individuals must be defined under “hate crimes.”
You are committing crime by watching the murders, not providing right to life and imprisoning LGBTT persons into an unjust life!
LGBTT RIGHTS PLATFORM Ýzmir Black Pink Triangle Association Ýzmir Transvestite and Transsexual Initiative Kaos GL Association Lambdaistanbul LGBTT Solidarity Association PurpleHand Eskiþehir LGBTT Initiative Pink Life LGBTT Solidarity Association Diyarbakýr Piramid LGBTT Initiative
Tel: +90 (0) 212 245 70 68 Istiklâl Caddesi, Katip Celebi Mah. Tel Sok. No: 28/6 Kat:5 Beyoglu - Istanbul www.lambdaistanbul.org lambda@lambdaistanbul.org -------------------------------------------------------------- Δείτε επίσης παλιότερο δελτίο τύπου, πάλι από την LGBTT Rights Platform - θλιβερό απολογισμό του 2008 για τα λοαδ δικαιώματα. -------------------------------------------------------------- Κατά τα άλλα ο Πρόεδρος Ομπάμα, επισκεπτόμενος χτες την Τουρκία και μιλώντας στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, διαπίστωσε ότι η Τουρκία βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση στην βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.... -------------------------------------------------------------- Anti-Nowhere League - Animal
.jpg)