Τα θέματα εκπαίδευσης – παιδείας με ενδιαφέρουν αρκετά.
Με λίγη αναζήτηση στο google, ξεσκαλίζω μια επιστολή της τότε ευρωβουλευτού του Πασοκ, κ. Άννας Καραμάνου προς τον τότε Υπουργό Παιδείας, Πέτρο Ευθυμίου (20/1/04) που μπορείτε να διαβάσετε όλη εδώ.
Αντιγράφω την παράγραφο με τίτλο «Σεξουαλική ελευθερία καθηγητών».
Ένα από τα βασικά προβλήματα που ετέθησαν από τους εκπρόσωπους των λοατ οργανώσεων είναι ο φόβος υπό τον οποίο τελούν οι ομοφυλόφιλοι καθηγητές της δημόσιας εκπαίδευσης απέναντι στην απειλή να ασκηθεί καταγγελία σε βάρος τους για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Ιδιαίτερα στην επαρχία η πρακτική αυτή είναι προσφιλής, με το σκεπτικό πως οι καθηγητές και καθηγήτριες έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν στους μαθητές τους ιδέες και αντιλήψεις που δεν είναι επιθυμητές.
Αποτέλεσμα αυτού είναι να χρησιμοποιείται η εν λόγω απειλή ως μέσο χειραγώγησης των καθηγητών, οι οποίοι υπό το καθεστώς του τρόμου αναγκάζονται να κρύβουν ή να θέτουν σε δεύτερη μοίρα την ιδιωτική ζωή τους. Τέτοιες πρακτικές δεν ταιριάζουν σε ένα ευρωπαϊκό κράτος κτλ κτλ ....
Θα μου πεις, οκ, υπάρχει ο νόμος 3304/2005 (μεταγενέστερος της επιστολής) που προστατεύει από τις διακρίσεις στον εργασιακό χώρο (και) για λόγους «γενετήσιου» προσανατολισμού.
Από την άλλη βέβαια μεριά υπάρχουν διάχυτες και στο σύνταγμα και στη νομοθεσία και στον υπαλληλικό κώδικα (ακόμη ειδικότερα για τους καθηγητές) διατάξεις περί «χρηστών ηθών».
Καταλαβαίνει κανείς όταν η εργασία εξειδικεύεται σ’ αυτή του καθηγητού ή της καθηγήτριας τί συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η διάταξη.
Δεν συζητάμε βέβαια για το επόμενο που θίγει η κ. Καραμάνου περί φόβου, απειλών κτλ.
Επίσης, η επιστολή μιλά μόνο για τα δημόσια σχολεία. Ειλικρινής απορία: γιατί μόνο γι’ αυτά;
Βέβαια, ο αναγνώστης που ήδη έχει κάνει κλικ στο προηγούμενο λινκ και έχει διαβάσει όλη την επιστολή, θα έχει δει ότι θίγει το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού στα σχολεία. Ένα θέμα που πρωτοτέθηκε τη δεκαετία του ’80 και ακόμη...ακόμη βρίσκεται σε κάποια αραχνιασμένα συρτάρια....
Τέλος, ενδιαφέρον έχει η παράγραφος που γράφει για τα προβλήματα των διαφυλικών ατόμων στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό ας το αφήσουμε κρατούμενο για ένα άλλο ποστ...
Ramones - Rock'n'roll high school
From: ivan9493.
Η μοναξιά του έλληνα και της ελληνίδας στην Ευρωβουλή. Όταν τ' άλλα μέλη της Ε.Ε. ετοιμάζουν οδηγούς για τους δασκάλους κατά της ομοφοβίας στα σχολεία, να στέλνεις επιστολή για αντιμετώπιση καταστάσεων που έπρεπε να έχουν ξεπεραστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μοναξιά του ανοιχτόμυαλου έλληνα straight εκπαιδευτικού, αν προσπαθήσει να μιλήσει για μερικά πράγματα στους μαθητές και στις μαθήτριες.
Και η θανάσιμη μοναξιά του έλληνα γκέι και ελληνίδας λεσβίας εκπαιδευτικού.
thomas, σχετικά με το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, ξανασκαλίζω το αρχείο και γυρνώ πίσω στο χρόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε έτος 1979. Τεύχος 3-4, Φθιν.-Χειμ. 1979, Περιοδικό Αμφί.
Τίτλος: "Βασικές αρχές και στόχοι του ΑΚΟΕ" / Μέρος δεύτερο: Εκπαίδευση
Αντιγράφω:
Η διεξαγωγή στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ελεύθερων συζητήσεων γύρω από τη σεξουαλικότητα όπου θα αναλύεται και ερευνάται κάθε μορφή της. Η σεξουαλική εκπαίδευση δεν νοείται με τη μορφή μαθημάτων σεξουαλογίας όπου θ' αναπτύσσονται απλώς, θεσμοποιημένες πλέον, οι κυρίαρχες ανδροκρατικές ιατροτεχνολογικές απόψεις, αλλά με την με την παροχή ευκαιριών για ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών από διάφορους εκπροσώπους της πολύπλευρης σεξουαλικής πρακτικής.
Λίγο πιο κάτω:
(...) το ΑΚΟΕ πιστεύει ότι η σεξουαλική αγωγή, αν δεν θέλει να αναπαράγει απλώς το παραδοσιακό μοντέλο σεξουαλικότητας, πρέπει να γίνεται πλουραλιστικά. Πρέπει η κάθε ομάδα νέων να διδάσκεται το μάθημα όχι μόνο από άντρες σεξολόγους, αλλά και από συνειδητοποιημένες φεμινίστριες, ομοφυλόφιλους και λεσβίες (...)
Όλα αυτά 29 χρόνια πριν (ή αν θέλεις 25 χρόνια πριν την επιστολή της ευρωβουλευτού).
Σκέπτομαι ότι όταν τα μέλη του ΑΚΟΕ επεξεγάζονταν τις θέσεις αυτές το '79, μάλλον δεν φαντάζονταν ότι μετά από τόσα χρόνια αυτό θα συζητούνταν εν έτει 2008. Και όχι απλά διατύπωναν τότε το αίτημα, αλλά όπως βλέπει κανείς είχαν και συγκεκριμένη άποψη-πρόταση για το πώς πρέπει να γίνεται.
29 χρόνια μετά τί;
Μοναξιά - σωστά γράφεις.