Διαβάζω εδώ και μέρες για τη απεργία των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας Α.Ε.
Έχουν ξεπεράσει πια τις 48 ημέρες απεργίας και σχεδόν κανένα από τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης δεν προβάλλει ούτε φευγαλαία μία εικόνα από τον αγώνα τους για ένα καλύτερο αύριο, και ντρέπομαι ειλικρινά γι' αυτό. Αντίθετα, οι ανέξοδες αχρωμάτιστες εικόνες μπουλουκιών σε πλατείες που δεν είχαν να πουν σχεδόν τίποτα και εν τοις πράγμασι βοήθησαν το φίδι να βγει απ' την τρύπα, μιλάω για το φίδι της συμπόρευσης με ακροδεξιές ιδέες -στην κυβέρνηση αλλά και στις ιδέες (βλέπε προηγούμενο σχετικό ποστ με τις περίφημες ιδέες Λοβέρδου απέλασης οροθετικών ιερόδουλων μεταναστριών)-, είχαν την αμέριστη προβολή τους.
Χαίρομαι όμως για το κουράγιο αυτών των ανθρώπων και έχουν τον απεριόριστο σεβασμό, θαυμασμό, μα και την υποστήριξή μου.
Μπορεί βλέποντάς το κοντόφθαλμα οι σημερινοί καιροί να μην τους ευνοήσουν, γιατί περνάμε μία πολύ δύσκολη περίοδο, κοιτώντας όμως με το βλέμμα προς το μέλλον, οι άνθρωποι που μαθαίνουν να αγωνίζονται δε μπορεί παρά μία ημέρα, έστω και όχι τόσο κοντινή, να είναι εκείνοι οι κερδισμένοι, ιδιαίτερα αν τους ακολουθήσουν και άλλοι πολλοί.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.
Καλή τους δύναμη!!!
Χμμ, δεν ξέρω, οι "ανέξοδες αχρωμάτιστες εικόνες μπουλουκιών σε πλατείες" είχαν διάφορα ντεφό αλλά και μία μαζικότητα -πληθυσμιακό intergration που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο και αν, προσωπικά, αηδιάζω με τις ακροδεξιές τάσεις φοβάμαι ότι το να τις "σπρώχνουμε" κάτω απ'το χαλί, δεν θα τις κάνουμε να εξαφανιστούν κιόλας. (Άσε που φαίνεται να είναι και πανευρωπαϊκό φαινόμενο δλδ).
Και φυσικά τα μ.μ.α προβάλλουν ότι γουστάρουν. Και γιατί νομίζεις πως από τις κυρίαρχες (μπλιάξ) απόψεις είναι πως "τα δεινά της ελληνικής οικονομίας οφείλονται ΚΑΙ στις τεμπελχανούδες απεργούς από το '80 και μετά"?
Αλλά και της κυρίας, την οποία βρίσκω στον ΗΣΑΠ να βρίζει το γαλαζομάτικο αγοράκι (!?) (που παίζει ακορντεόν για τα προς το ζειν) ως "πακιστανογουρούνι" και να απειλεί πως θα καλέσει την αστυνομία (καταριώντας -ταυτόχρονα-να κοπεί το χέρι σε αυτές που δίνουν κανά ψιλο τλκ), δεν νομίζω να περίμενε να της ανοίξει τα φτερά της διανόησης κανένα μπουλούκι, καμίας πλατείας.
Ο καθείς για τον εαυτό του και όλοι για την πάρτη τους και σκατέ ολέ.
Δεν αγνοώ κάτι, απλά -είχα επιχειρηματολογήσει επ' αυτού και στο παρελθόν- μου ήταν προφανές ότι πολιτικά δεν έδιναν λύση στο αδιέξοδο, αλλά το συντηρούσαν, επιπλέον δέ, έβαζαν στο τραπέζι του "διαλόγου" και την ακροδεξιά (όλοι μαζί λέγαν τότε - ποιοί είναι οι "όλοι μαζί"; - προφανώς και η ακροδεξιά) πράγμα που εκφράστηκε και στη συνέχεια όταν έγινε αυτή η εκτρωματική κυβέρνηση που έχουμε σήμερα, συνέχεια της παλιάς με μπόλικο ακροδεξιό μπόλιασμα, τόσο στις ιδέες, όσο και στα πρόσωπα. Τουναντίον, ποτέ μου δε προσπάθησα να το βάλω κάτω απ' το χαλί το πρόβλημα, αν με παρακολουθείς από παλιότερα, προσπαθούσα να αναδείξω ότι πρέπει να προσεχθεί το θέμα, γιατί την βοηθούσε. Το έκανα ξεροκέφαλα και μονότονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικότερα τώρα για την ακροδεξιά στην Ελλάδα: είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ότι η ακροδεξιά στη χώρα μας πριν ακόμη υπάρξει το ΛΑΟΣ, πριν η Χ.Α. αρχίσει να αποκτά δύναμη στις γειτονιές της Αθήνας, πάντα είχε μία δύναμη (ακόμη και τη δεκαετία του 80) της τάξης του 10%, απλά αυτή περιοριζόταν σε ένα κομμάτι της ΝΔ, έβρισκε εκεί ένα καταφύγιο, γιατί κανείς δε συνδιαλεγόταν μαζί της. Το πρόβλημα είναι ότι σιγά-σιγά εδώ και λίγα χρόνια απελευθερώθηκε βρήκε έκφραση και έγινε το ολέθριο λάθος να συνδιαλέγονται κάποιοι μαζί της πολιτικά.
Προσωπικά δε βλέπω καμία σύνδεση του φαινομένου της ακροδεξιάς στην υπόλοιπη Ευρώπη, με τον τρόπο που εμφανίζεται στην Ελλάδα, γιατί στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει έντονα εδώ και 25 χρόνια και έχει έντονη ιδεολογικοποίηση. Στην Ελλάδα, αν κοιτάξουμε τους παράλληλους βίους, εμφανίζεται με έναν μπαστουνοβλάχικο τρόπο, χωρίς τα βίαια περιστατικά που υπήρχαν στην υπόλοιπη Ευρώπη (πέραν μεμονωμένων). Εδώ εκφράζεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο και έχει και διαφορετικές αποχρώσεις. Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν είναι μακριά χρονικά το 74, και ότι οι δεσμοί της στις παρυφές -έστω σε μικρό βαθμό- συντηρήθηκαν, τώρα πλέον που οι ιδέες της μπολιάζουν το κεντρικό σύστημα, αφετέρου αυξάνονται πλέον και οι "δυναμικές" εκφράσεις της, αυτό δυνάμει μπορεί να γίνει επικίνδυνο (δική μου εκτίμηση, μπορεί λάθος).
Επιπλέον, ανεξάρτητα τί απόψεις έχει κανείς αντιευρωπαϊκές, ευρωσκεπτικιστικές, ή φιλοευρωπαϊκές, το γεγονός ότι προτιμήθηκε στην Ε.Ε. μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ στο σταυροδρόμι των αρχών του '90, μία νομισματική ένωση αντί μίας πολιτικής, αντικειμενικά αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει πολιτικό υποκείμενο με σχηματοποιημένες τάσεις. Και εδώ έχει πολύ ζουμί η κουβέντα.
Να είσαι καλά. Εκτιμώ πάρα πολύ την παρέμβαση αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυντροφικά.
Εσύ νά 'σαι καλά Αντώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, ευχαριστώ μία φίλη που επισήμανε ότι δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν οι απόψεις Λοβέρδου που ακούσαμε πρόσφατα:
Από το 1997, στη βιβλιοθήκη της Παντείου βλέπουμε άρθρο του Ευ. Μπιτσάκη, όπου διαβάζουμε τις απόψεις Λοβέρδου, με "4 επιστημονικά επιχειρήματα" για την επαναφορά της θανατικής ποινής.
Μπορείτε να το βρείτε εδώ (2η σελίδα):
http://library.panteion.gr:8080/dspace/bitstream/123456789/1156/1/mpitsakis.pdf.
Στην κυβέρνηση, όμως, το "όλοι μαζί" δεν εφαρμόστηκε ως...πάνω και κάτω και πλαγίως αλλά μονόπαντα, η απουσία της δε αριστεράς ηχηρή. Φιλελεύθερα (κακέκτυπα) σε ένα ασχολίαστο -χαλάμε το σάλιο μας- μπατσόκ με λαϊκή δεξιά και ακροδεξιό γαρνίρισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε γνωρίζω, ούτε μπορώ να υποστηρίξω με ζέση, πως οι κινήσεις σε όλες τις πόλεις, πλατείες [κάποιες λαμβάνουν χώρα ακόμη και τώρα] είναι "για πέταμα". Ίσως μέσα από ένα διαφορετικό κοινωνικό πλαίσιο αναπτύσσονται και δυναμικές πέραν του ελαφρώς ξύλινου επαναστατικού ελιτισμού, που προορίζεται για τις ίδιες και τις ίδιες. Και αν δεν το καταφέρνουν αυτό, κάτι άλλο θα έπρεπε να γίνει.
Μήπως έχουμε βρει τη λύση στο αδιέξοδο, γενικώς;
Λες πως δεν βλέπεις καμία σύνδεση του φαινομένου της ακροδεξιάς στην υπόλοιπη Ευρώπη με την Ελλάδα. Εγώ, πάλι, δεν μπορώ παρά να βλέπω ενδυνάμωση είτε παλαιότερων είτε καινούργιων τάσεων προς τα οπίσω (οπίσω προφανώς θεωρώ και την ακροδεξιά), σε κόσμους που τους απειλεί /έχει χτυπήσει η κρίση την πόρτα και όχι μόνο.
Ο συγκεκριμένος "μπαστουνοβλάχικος" τρόπος υπάρχει επειδή εκτός του ότι είμαστε ενίοτε "μπαστουνόβλαχοι" δεν είχαμε σε βάθος χρόνου τέτοια παράδοση μεταναστών Μπορούμε να συγκριθούμε με Αγγλίες, Γερμανίες, Γαλλίες και Σουηδίας κ.λπ.?
Άλλωστε παλιά που ήμασταν πτωχοί δεν είχαμε μετανάστες, μετά είχαμε λεφτά και [μη χέσω] ανάπτυξη και μετανάστες, οπότε και πάλι δεν ήταν ένα αξεπέραστο πρόβλημα. Τώρα έχουμε μείνει άνευ φράγκου και με μετανάστες από χώρες πολύ διαφορετικών πολιτισμικών υποβάθρων. Να μην υπεισέλθω και σε άλλους ρατσισμούς γιατί μακρηγορώ already.
Κρίση+διαφορετικότητες (όποιου είδους, για να μη ξεχνιόμαστε) = Σκυλοφάγωμα εγγυημένο, είτε εδώ, είτε στη Deutschand, είτε στη USA.
Πέραν των επίσημων πολιτικών.
Ήδη η ρητορική κάποιων ομάδων radical rights -διαδικτιακά τουλάχιστον- έχει σταματήσει να πραγματεύεται αποκλειστικά φαντασία-alien-αρχαιόπληξίες και ίσως λέω ίσως, το έχουν ρίξει στο διάβασμα (εκτός από το ανελέητο κοπιάρισμα – σε άλλους τομείς - αντιεξουσιαστικών χώρων).
[Μην αποθαρρύνεσαι με τον 1ο ενικό. Δεν υπονόησα ότι προσωπικά αγνοείς ή σπρώχνεις κάτω από το χαλί πράγματα.]
υγ. Άραγε για τους "ειδεχθείς μαλακοπίτουρες" τι ποινή πρέπει να εφαρμόζεται;
Να υποθέσω ότι και όσοι διαμαρτυρήθηκαν μαζικά τον Ιούνιο τότε με το μεσοπρόθεσμο "δεν είχαν να πουν σχεδόν τίποτα και εν τοις πράγμασι βοήθησαν το φίδι να βγει απ' την τρύπα". Το ίδιο και οι δημόσιοι υπάλληλοι στις 19 Οκτωβρίου, τότε με το ενιαίο μισθολόγιο. Μήπως Tales μου πρέπει όλοι να "Συμμετέχουμε με αποστολή αντιπροσωπείας στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ" για να μην χαρακτηριζόμαστε "ανέξοδοι" και "αχρωμάτιστοι";
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι λες τώρα;
Xomeriti,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα εγώ κάτι τέτοιο; Από πού το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;
Αν διάβασες καλά το ποστ έγραψα για μία απεργία στη Χαλυβουργία που έχει φτάσει πια τις 50 ημέρες και δεν τη προβάλει κανένας.
Σε αντιδιαστολή, μίλησα για την ιστορία του καλοκαιριού στο Σύνταγμα με τους αγανακτισμένους που προβαλόταν απ' όλους με συνεχείς τηλεοπτικές ανταποκρίσεις, έκτακτα δελτία και εικόνες, και έχω επιχειρηματολογήσει γιατί διαφωνούσα, επανειλλημένως, από την πρώτη στιγμή.
Πού είδες να γράψω εγώ ότι κακώς απήργησαν οι δημόσιοι υπάλληλοι ή που είδες να γράφω για το ΠΑΜΕ;
Συστήνω να ξαναδιαβάσεις προσεκτικά και ο,τιδήποτε θέλεις στη διάθεσή σου.
Το ΠΑΜΕ είναι στο σύνδεσμο που παραθέτεις. Αν γράφεις "Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ" αυτό λαμβάνεται ως συνέχεια της επιχειρηματολογίας σου, που καταλήγει επιλεκτικά κάπου. Αλλού όμως είναι το θέμα - μην απορρίπτεις τίποτα Tales. Από τους Αγανακτισμένους πήγαμε στην διαμαρτυρία για το μεσοπρόθεσμο και στη συνέχεια στην κινητοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων και των εργατών στη χαλυβουργία. Και ναι, μπήκαν στην πλατεία ακροδεξιά στοιχεία με τους Αγανακτισμένους. Αλλά αυτό πως θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει ο συνταξιούχος (ανάμεσα στους άλλους) που έβλεπε – ένιωθε - το τσουνάμι των μέτρων να έρχεται, χωρίς να έχουν διαφοροποιηθεί ακόμα για τον καθένα; Να πει δεν κατεβαίνω γιατί θα έρθουν οι ακροδεξιοί ή οι κουκουλοφόροι; Δεν μπορεί να του αποκλείσει κανένας το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Tales, τίποτα δεν πάει χαμένο, το σήμα έχει δοθεί και δόθηκε απ’ όλους. Ας μη σνομπάρουμε λοιπόν κανένα. Και ναι, πάντα υποβόσκει ο κίνδυνος του φασισμού, ας προσέχουμε όλοι λοιπόν να τον πολεμάμε συνεχώς, χωρίς να δαχτυλοδείχνουμε άλλους ως υπαίτιους, στερώντας το δικαίωμά τους να διαμαρτυρηθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σήμα έχει δοθεί και όχι μόνο από την Ελλάδα. Οι διαμαρτυρίες των Ελλήνων έγραψαν και διεθνώς και χαίρομαι γι’ αυτό (ανάμεσα σε αυτές και του ΠΑΜΕ). Μιλούσα με φίλο που τον ξέρω σχεδόν τριάντα χρόνια, Αμερικανό, ο οποίος μου είπε στο τηλέφωνο «δεν πάει άλλο αυτό το πράγμα», συμφωνώντας με το κίνημα στη Wall Street (ο οποίος ψήφιζε μάλιστα παλαιότερα εκ πεποιθήσεως ρεπουμπλικάνους). Μιλούσα και πριν λίγες μέρες με Ευρωπαίους στις Βρυξέλλες, το ίδιο μου έλεγαν.
Ας μην πετάμε και ας μη μειώνουμε τίποτα, ας είμαστε όλοι μαζί. Τώρα αν θα βγει κάτι στην χούντα των οικονομολόγων που ζούμε, με τη συναίνεση των πολιτικών; Τι να σου πω… Δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να προσπαθήσουμε.
Παρέπεμψα στο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης της Χαλυβουργικής. Το ΠΑΜΕ αναφέρεται σε μία παράγραφο, όπου λένε ότι συμμετέχουν με αποστολή στο συλλαλητήριο του. Δεν σου κάνει καμία εντύπωση ότι αυτοί οι άνθρωποι εδώ και 50 μέρες απεργούν και κανείς δεν ασχολείται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε μου κάνει καμία εντύπωση για το γεγονός ότι στο Occupy Wall Street συμμετέχουν νυν ή πρώην ρεπουμπλικάνοι, το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό. Αν θες να σε παραπέμψω σε άρθρο που λέει ότι μέλη του ακραίου Tea Party συμμετέχουν επίσης.
Δε σνομπάρω κανένα, ούτε αποκλείω / στερώ σε κανέναν το δικαίωμα διαμαρτυρίας, λέω τη γνώμη μου.
Σέβομαι και συμπαρίσταμαι σε οποιονδήποτε διαμαρτύρεται για περικοπές στο μισθό του, τον νοιώθω γιατί εγώ το υφίσταμαι περισσότερο από κάθε άλλον έχοντας μία δουλειά που κινδυνεύει μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό, για να συμπορευθώ όμως μαζί του θα πρέπει να έχουμε κοινά όνειρα για τον κόσμο γύρω μας.
Εμείς πάντως στη συνέλευσή μας δηλώσαμε συμπαράσταση στους εργάτες της Χαλυβουργικής, προτού καν φτάσουν εκεί τις 50 μέρες απεργία. Και υπήρχαν αντιδράσεις και επιμείναμε. Μερικές φορές η απροθυμία να συμπορευτείς καταλήγει στο διασπαστικό «σώζω το τομάρι μου και μόνο», ενώ οι καιροί απαιτούν ενότητα και αμεσότητα. Για να μιλήσεις για κοινά όνειρα, πρέπει πρώτα να απαλλαχτείς από εφιάλτες οι οποίοι είναι κοινοί για όλους. Όσο για το ίδιο το όνειρο, άστα Tales η Ευρώπη εγκαταλείπει, στο λέω με σιγουριά και δουλεύοντας σε σχετικά ζητήματα και πρέπει να γίνει κάτι που να τρανταχτεί το οικοδόμημα εκ θεμελίων για να αποκτηθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου σ’ αυτό. Στο λέω έχοντας την εντύπωση ότι σημαντικό στοιχείο στο όνειρό σου ήταν μια δίκαιη Ευρώπη (αν έχω καταλάβει καλά). Όπως και στο δικό μου άλλωστε. Ήταν – τώρα δεν το πιστεύω. Απλά ήταν λάθος, τουλάχιστον δικό μου που το πίστεψα. Γιατί ήταν ότι πιο γραφειοκρατικό μπορούσε να υπάρξει (και λέγαμε ας είναι αφού θα βγει κάτι καλό, ας πάει), που έκρυβε όμως μεγάλα συμφέροντα, πασπαλίζοντας το πέτασμα σε μια πολιτική ορθότητα η οποία γοήτευε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι xomeriti, πολύ καλά κάνατε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερί ενότητας μπορώ να σου φέρω πλείστα όσα παραδείγματα (πχ σε προσπάθειες που συμμετείχα ή συμμετείχες αλλά ήταν ολοφάνερο ότι δε δούλευε) και να σε πείσω ότι δεν αρκεί το "κάτι πρέπει να γίνει", αλλά να υπάρχουν κοινοί στόχοι ή έστω ένα μίνιμουμ κοινού σκεπτικού, κάτι ρε παιδί μου που να σε κάνει πραγματικά ομάδα μια μαγιά. Το βλέπεις ακόμη και σε μικρότερες κοινότητες, τί να σου λέω, τα ξέρεις.
Όσον αφορά την Ευρώπη, θα σου φέρω παράδειγμα στα δικά μας. Όπως ξέρεις είμαι εξ αυτών που παρακολουθούν στενά τί γίνεται στο Συμβούλιο για τα λοαδ θέματα. Παρακολουθούσα τις ερωτήσεις που γίνονταν, την παραγωγή νομοθετικού έργου κτλ. Λοιπόν από το 2000 έως το 2007 υπήρχε αξιολογότατη δουλειά στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα και στα λοαδ δικαιώματα ιδιαίτερα. Τόσο σε επίπεδο ερωτήσεων, όσο και σε επίπεδο παρεμβάσεων στο Συμβούλιο. Από τα μέσα του 2007 και πέρα, θαρρείς ότι έπεσε περονόσπορος. Υπάρχει μία κάθετη πτώση. Πλέον η παραγωγή δουλειάς στα human rights είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Ακόμη και οι απαντήσεις που δίνονταν ήταν άλλα μάλα κουτρουβάλα. Το ΕΔΑΔ μόνο σώζει την τιμή των όπλων, αν και αυτό είναι άτολμο και ιδιαίτερα χρονοβόρο. Η μόνη σημαντική δουλειά που έγινε ήταν προ ενός χρόνου (και χάριν στην επιμονή δύο-τριών ανθρώπων που δε το έβαλαν κάτω) ήταν η οδηγία για τις διακρίσεις για λόγους φύλου που έβαλε μέσα και τα τρανς άτομα και αυτό μετά από πολλές πιέσεις. Αυτό κάτι σημαίνει ξέρεις.
Εν πάσει περιπτώσει, όπως και νά 'χει θα χρειαστεί πολλή δουλειά και πολλά πράγματα να ξαναγίνουν απ' την αρχή, πλέον (αν δε μας προλάβουν τα χειρότερα). Για να σου το συνδέσω με παλιότερο ποστ που είχες κάνει με τον Γιώργη τον Υδραυλικό μπορεί να ήταν άθλιος κι αυτός και πολύ άλλοι, δυστυχώς πλέον με όλ' αυτά που έγιναν, θα πρέπει να ξανακτιστεί το σπίτι απ' την αρχή...