Άλλο πάλι και τούτο. Ότι θα βρισκόταν κάποιος να μιλάει για (γκέι) μεταλλαγμένους μελανοχίτωνες και ότι ζηλώνουμε δόξαν παλαιών χουνταίων, προς περιορισμόν της ελευθερίας της έκφρασης -ναί της ελευθερίας τραμπουκισμού να σε κοσμούν με διάφορα επίθετα (βάλε φαντασία να δουλεύει) και σύ να λές ευχαριστώ, καλά κατάλαβες- ούτε που θα μου περνούσε απ' το μυαλό.Ασυνάρτητος λόγος, ταραχή εν τω κρανίω, ομοφυλοφοβία απροκάλυπτη. Α, ναί μιλάμε για το protagon.gr, από το οποίο αντιγράφω.
Η ρητορική του μίσους.Όποιος δεν αισθάνεται καλά, πάει στον γιατρό. Κατά τα άλλα:
του Γιάννη Σιδέρη ,protagon.gr, 06/11/2010.
Νέα παιδιά, όμορφα πρόσωπα , καλοζωισμένα, με μεστό λόγο, σειρά τα πτυχία, στο τσεπάκι τα διπλώματα ξένων γλωσσών, παίζουν στα δάχτυλα τα λογισμικά των πισι, των twitter, των facebook. Επικοινωνούν πανεύκολα με συνομηλίκους τους σε όλη τη γη, ενώ με τα διάφορα Erasmus κλπ, πριν βγουν από το αυγό, γίνονται πολίτες του κόσμου. Δεν έχουν όνειρο να προσληφθούν στο δημόσιο, ζητούν σύνδεση πανεπιστημίου και παραγωγής, απαιτούν από το κράτος αν όχι ενθάρρυνση, τουλάχιστον όχι αποθάρρυνση και παρεμπόδιση της νεανικής επιχειρηματικότητας.
Ενα καλό δείγμα της νέας γενιάς ήταν τα παιδιά που συζήτησαν με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου στην διαδικτυακή του συνέντευξη με νέους. Τότε γιατί ο τίτλος του ποστ η «ρητορική του μίσους»; Μα γιατί εκεί εμφανίστηκε και μια, νεωτερικών πεποιθήσεων, κοπελιά (έβαλε στον πρωθυπουργό θέματα για το σύμφωνο συμβίωσης, δικαιώματος στον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ). Ευγενικά τον ρώτησε τι…μέτρα θα πάρει κατά της «ρητορικής του μίσους»!
ΩΧ! οι νέοι μελανοχίτωνες καταφθάνουν μεταλλαγμένοι!
Είναι παγκοσμιοποιημένοι, καλλιεργημένοι, ανθρωπιστές, αντικρατιστές, αντιρατσιστές, αντιεθνικιστές και μονομερείς υπερασπιστές του εαυτού τους και των μειονοτήτων (πάντα κοινωνικών, ποτέ εθνικών). Ταυτόχρονα ζηλώνουν δόξαν παλαιών χουνταίων, αναγνωρίζουν στον εαυτό τους το δικαίωμα να γίνουν λογοκριτές των αντιγνωμούντων. Τάσσονται υπέρ της δικής τους ελευθερίας τους, αλλά την ίδια στιγμή με κραυγές αποζητούν την φίμωση των άλλων, και μάλιστα ζητούν από την εξουσία –ναι αυτοί οι αντιεξουσιαστές- να τους φιμώσει!
Παλιά μια παρόμοια, ηπιότερη πάντως, στρέβλωση διέκρινε το ΚΚΕ, μόνο για τις γιορτές του: Γιόρταζε τον Γράμμο και το Βίτσι, αλλά καταδίκαζε δριμέως τους αντιπάλους του ακροδεξιούς για τις γιορτές τους («γιορτές μίσους», η πάγια ονομασία) στου Μακρυγιάννη.
Τώρα η απαίτηση εκσυγχρονίζεται. Για να σταθούμε με παράδειγμα στην επικαιρότητα: Ο προκατακλυσμιαίος Ανθιμος, σκοπιανομάχος και κατά φαντασίαν βουλγαρομάχος, κομματάρχης χειρίστου είδους του πλέουν καθυστερημένου τμήματος της Δεξιάς (υπάρχουν και δεξιοί που ντρέπονται γι' αυτον), εκκοσμικεύει ασύστολα και προσβλητικά την εκκλησία, την εντάσσει στην δημοτική μάχη της Θεσσαλονίκης μετατρέποντάς την σε κομματάρχη της μιας πλευράς, και απειλεί τον Μπουτάρη ότι δεν θα δει δημαρχία όσο ο ίδιος ζει.
Ωραία λοιπόν. Ας τον φτύσουν οι πιστοί του, ας του δείξει την περιφρόνησή του ο λαός της Θεσσαλονίκης, ας τον βάλει στη θέση του ο αρχιεπίσκοπος, ας γίνει μια διαδήλωση από τους αντιγνωμούντες, που θα καταδικάσει τις απόψεις του. Από πού κι ως που θα ζητήσει κάποιος από την πολιτεία να πάρει μέτρα εναντίον του όταν μιλάει κατά των σκοπιανών;
Με ποια λογική θα εκχωρήσουμε το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου μας στην Πολιτεία; Και ποιος θα ορίσει τι είναι και από πού αρχίζει η ρητορική του μίσους; Ποιος θα κρίνει την ποιότητα του λόγου εάν αυτή εκπέμπει μίσος ή κριτική σκέψη;
Πάνω σ΄αυτό έχω προσωπικό παράδειγμα: όταν έγραψα για τους μετανάστες εδώ, σε κάποια, εκ του ασφαλούς αντιρατσιστικά blogs, κάποιοι αναγνώστες σχολιαστές παρότρυναν το protagon να με διώξει γιατί σε ένα τέτοιο σαιτ δεν μπορεί να υπάρχει ρατσιστικός λόγος!
Ακόμη και τέτοιος να ήταν, δεν παρενέβησαν να με αντικρούσουν, να με κονιορτοποιήσουν ίσως, με τα δικά τους σωστά επιχειρήματα. Απλώς αρκέστηκαν στη ανεγκέφαλη βολή της εύκολης βρισιάς και της παρότρυνσης για αποπομπή μου από το protagon –αυτοί οι δημοκράτες!
Υπάρχει ένα σύνθημα στους αντιεξουσιαστικούς χώρους που πλέον γίνεται και σύνθημα των «πολιτικώς Ορθών»: Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της Ελευθερίας. Όμως όσοι το πιστεύουν και εμπράκτως το υπερασπίζουν με απαιτήσεις για φίμωση, γίνονται ίδιοι με τους αντιπάλους τους. Εχθροί της Ελευθερίας… μελλοντικοί μπάτσοι της σκέψης και της έκφρασης η οποία δεν θα πρέπει να είναι ελεύθερη αν δεν συμφωνούν οι ίδιοι!
Καημένε Βολταίρε το αθάνατο απόφθεγμα σου για την ελευθερία της έκφρασης αργοπεθαίνει και…εγώ τώρα τελευταία δεν αισθάνομαι πολύ καλά!
Εκτός από τον ΓΑΠ, κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει τον αρθρογράφο ότι όταν μιλάμε για ρητορική μίσους, εννοούμε τον υπάρχοντα νόμο 729/1979, τον λεγόμενο δηλαδή αντιρατσιστικό νόμο, κατ' εφαρμογή διεθνών συμβάσεων του ΟΗΕ που έχει υπογράψει η χώρα μας.
Tο μόνο που ζητείται και είναι πάγιο αίτημα της ομοφυλοφιλικής, λεσβιακής, αμφί και διαφυλικής κοινότητας, είναι να επεκταθεί και για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Κανείς δεν απαγορεύει σε κάποιον να είναι φορέας οποιασδήποτε ιδεολογίας και να εκφράζεται ελεύθερα μέσα στα όρια του συντάγματος και των νόμων. Αυτό που απαγορεύεται και τιμωρείται από τον αντιρατσιστικό νόμο είναι να προπαγανδίζoνται συνθήματα μίσους όπως "τσακίστε στους εβραίους", "κάψτε τους μετανάστες" κτλ. Έλεος δηλαδή.
Και τον Βολταίρο ας τον αφήσει στην ησυχία του, ή μάλλον ας τον διαβάσει πρωτού τον επικαλεστεί, γιατί η προσβολή της τιμής (ατόμου ή ομάδας ατόμων) και η άμεση ή έμμεση προτροπή σε πράξεις μίσους, βρίσκεται εκτός του πεδίου εφαρμογής της ελευθερίας της έκφρασης.
Αλλίμονο εάν δεχτούμε ότι η προσβολή της τιμής, η μισαλλοδοξία και η προτροπή σε πράξεις ή προπαγάνδα μίσους αποτελεί στοιχείο πλουραλισμού σε μια δημοκρατική κοινωνία -, τουναντίον είναι σαφής και βάρβαρη καταστρατήγηση των αρχών της ελευθερίας και της ισότητας.
.
ελευθερία του λόγου ρε μουνιά πάνω από όλα. Σιγά μην γίνουμε U.S.A. με τις πούστρες της πολιτικής ορθότητας να κάνουν μηνύσεις σε όσους λένε την άποψή τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήmahler76,
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Και μετά ξύπνησες. Στην Αμερική, δεν ισχύει νομοθεσία για την ρητορική μίσους. Ανάλογες νομοθεσίες υπάρχουν μόνο στις ευρωπαϊκές χώρες.
2) Έχεις μια καραμέλα που πιπιλάς περί πολιτικής ορθότητας, χωρίς να καταλαβαίνεις τί σημαίνει. Προφανώς την έχεις ξεπατικώσει από τον Τηλέμαχο που την χρησιμοποιούσε, μόνο που εκείνος είχε επιχειρήματα, και ακόμη μία διαφορά, εκείνος τα παρουσίαζε με ευπρέπεια.
3) Είναι η τελευταία φορά που δημοσιεύω σχολιό σου σ' αυτό το ύφος. Αν δε σ' αρέσει τα κουβαδάκια σου και σ' άλλη παραλία.
Και κάτι ακόμη για να καταλαβαίνουμε τί λέμε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΡητορική μίσους είναι ο λεκτικός τραμπουκισμός ή η παρακίνηση σε πράξεις βίας και προκαλεί το μίσος κατά ομάδας ατόμων.
Ελευθερία έκφρασης σημαίνει να μπορεί ο οποιοσδήποτε, όσο ακραίας ιδεολογίας και νά 'ναι, να εκφράζει τη γνώμη του. Και αυτό είναι αγαθό που προστατεύεται συνταγματικά.
Ο Βολταίρος είχε πεί ότι:
«Μπορεί να μην συμφωνώ με ό,τι υποστηρίζεις. Μα θα υπερασπίσω μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να διατυπώνεις ελεύθερα τις απόψεις σου.»
Για απόψεις μιλάει, όχι για τραμπουκισμούς που προπαγανδίζουν το μίσος.
Δυστυχώς μέσα στο γενικότερο κλίμα απόλυτης ασυδοσίας και πλήρους ανομίας που επικρατεί στην Ελλάδα, πήρε η μπάλα και το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και ως γνωστόν από την ασυδοσία και την ανομία πάντα οι αδύναμοι την πληρώνουν. Ας τα πάρουμε πάλι από την αρχή λοιπόν μπας και ξεκαθαρίσουμε το λαπά που έχουν φτιάξει ορισμένοι μέσα στο μυαλό τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Ο αντιρατσιστικός νόμος που ισχύει από το 1979 στην Ελλάδα διώκει οποιονδήποτε προτρέπει σε πράξεις διακρίσεων, μίσους ή βίας με κριτήριο τη φυλή και το θρήσκευμα (αυτό το αδίκημα τιμωρείται με φυλάκιση ως 2 χρόνια) και οποιονδήποτε διασπείρει προσβλητικές ιδέες κατά εθνικών και θρησκευτικών ομάδων (όπως συμβαίνει και με την ατομική εξύβριση η οποία διώκεται επίσης ποινικά χωρίς κανείς να ανησυχήσει για την.... "ελευθερία του λόγου")
2) Ο νόμος αυτός αποτελεί εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης για την Εξάλειψη των Διακρίσεων που η χώρα μας έχει προσυπογράψει ως μέλος του ΟΗΕ ήδη από το 1966. Αποτελεί δηλαδή υποχρέωση της χώρας μας από το Διεθνές Δίκαιο
3) Eίναι απόλυτα εύλογο οι σεξουαλικές μειονότητες να ζητούν την ίδια πρόνοια από το νομοθέτη με τις εθνικές και θρησκευτικές. Αλλιώς η κοινωνία διαπαιδαγωγείται με την εντύπωση ότι ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία είναι απαράδεκτα, η ομοφοβία όμως είναι ανεκτή.
4) H ποινικοποίηση της προπαγάνδας μίσους ανάγεται στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης που καταδίκασε σε θάνατο τον εκδότη της εφημερίδας του ναζιστικού κόμματος για αντισημιτική προπαγάνδα. Πριν λίγα χρόνια καταδικάστηκαν σε ισόβια από το αντίστοιχο Διεθνές Δικαστήριο οι υπεύθυνοι ραδιοσταθμού για διασπορά προπαγάνδας μίσους σε βάρος των σφαγιασθέντων Τούτσι στη Ρουάντα.
Τώρα αν θα τα διαβάσουν όλα αυτά οι κρανιοταραγμένοι (ή αν τους ενδιαφέρουν κιόλας) πολύ αμφιβάλλω, αλλά είπα να κάνω μια προσπάθεια :-)