Η GRANDE DAMME ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.

Διαβάζω το ποστ του φίλου μου xomeritis, σχετικά με τα τελευταία που συνέβησαν στο Grande Damme. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται όλη αυτή η φασαρία. Αν τα παιδιά που πήγαν εκεί και τους έκαναν παρατήρηση γιατί είχαν κάποια τρυφερή συμπεριφορά που ενόχλησε τους ιδιοκτήτες του εν λόγω μαγαζιού, υπάρχουν τρεις λύσεις:
1) Απλά δεν ξαναπηγαίνουν. Όπως και οποιοσδήποτε άλλος που μετά απ' αυτή την δημοσιότητα το συμμερίζεται, μέχρι που η εν λόγω επιχείρηση ν' αλλάξει πολιτική. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους.
2) Αν αισθάνονται ότι προσβλήθηκαν και ότι παραβιάστηκε κάποιο έννομο δικαίωμά τους, δεν έχουν, όπως ο κάθε Έλληνας πολίτης, παρά να προσφύγουν στην δικαιοσύνη, και αυτή θα κρίνει. Αν μάλιστα οι οργανώσεις, το συμμερίζονται, καλά θα κάνουν να προσφέρουν σε αυτά τα παιδιά οικονομική υποστήριξη (για την δικαστική προσφυγή) και ηθική υποστήριξη. Αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε έλληνα πολίτη.
3) Μπορούν να προσφύγουν θεσμικά στον Συνήγορο του Πολίτη, και αυτός να αποφανθεί εάν συνέβη κάτι που χρειάζεται κάποια παρέμβαση. Και αυτό αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη. Ως εδώ πάει καλά. Πάμε παρακάτω.

Παράλληλα γνωρίζω καλά ότι: Ζώ σε μια χώρα που ο νομοθέτης θεσμοθετεί τις διακρίσεις κατά των ομοφυλόφιλων, μέσω: α) νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης μόνο για τους ετεροφυλόφιλους, β) μέσω του 347 ΠΚ που θέτει διαφορετικά όρια ηλικίας συναίνεσης μεταξύ ετεροφυλόφιλων-ομοφυλόφιλων. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, στέκομαι όμως στα πιο κραυγαλαία. Εν ολίγοις, το ίδιο το κράτος, δίνει το παράδειγμα στους πολίτες του (γιατί εκτός των άλλων ο νόμος έχει και χαρακτήρα παιδευτικό), κάνοντας θεσμό τις διακρίσεις. Ένα κράτος, που αγνοεί συστηματικά όλες τις οδηγίες και αναφορές της Ε.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και η μοναδική νομοθεσία που έχει ενσωματώσει είναι ο νόμος 3304/2005, χωρίς να περιλαμβάνει τα δικαιώματα των διαφυλικών συμπολιτών μας. Αγνοεί συστηματικά όλες τις αναφορές του επιτρόπου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για ενσωμάτωση νομοθεσίας που θα απαγορεύει τη ρητορική μίσους και πολλά ακόμη, που θα συνέχιζα γράφοντας πολλές ακόμη γραμμές.

Συγχωρήστε με, αλλά κάπου έχουμε καβαλήσει το πράσινο άλογο του σουρεαλισμού, χωρίς να ξέρουμε να θέτουμε προτεραιότητες, χωρίς ιεράρχηση των προβλημάτων, με μόνο οδηγό τις άναρθρες κραυγές, δίνοντας λάθος εντυπώσεις και παραμορφωμένα μηνύματα.

Επειδή μάλιστα, όλη η φασαρία γίνεται για έναν μεμονωμένο ιδιοκτήτη επιχείρησης, τούτο μπορεί να δώσει και την εντύπωση ότι συμβαίνει γιατί όσοι την δημιουργούν μπορεί να έχουν και κάποιο συμφέρον. Σωστά επισημαίνει ο xomeritis, ότι: Η οργανωμένη δράση σε πάει μακριά το καλιάρντεμα (μέσω της επιλεκτικής εστίασης στο αντικείμενο του κραξίματος) σε απλή εκτόνωση.

Κάπου αλλού διαβάζω το θρυλικό "πού είναι οι μπλογκερς". Ναί, στα σίγουρα, για το γεγονός ότι απ' το 1977 που το λοαδ κίνημα ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα, μέχρι τα σήμερα, 33 χρόνια μετά, οι μπλόγκερς φταίνε για την κακοδαιμονία του λοαδ χώρου και για το γεγονός ότι ελάχιστα έχουν γίνει. Είναι δέ γνωστό ό,τι οι μπλόγκερς έχουν θεσμικό ρόλο σ' αυτή τη χώρα, επομένως αυτοί ευθύνονται - α, βεβαίως, βεβαίως.

Ας πάμε τώρα σε κάτι πιο χαλαρό - When the carnical is over από τον Nick Cave.


From: HighPisi