Ένα καταφύγιο από το μίσος.

Μεταφράζω απόσπασμα από άρθρο της Washington Post σχετικά με μία μικρή εκκλησία της Washington, η οποία καλωσορίζει τους γκέι αφρο-αμερικανούς:

Στο μέσον του κηρύγματός του, ο επίσκοπος Rainey Cheeks, ένοιωσε το φιαλίδιο με το φάρμακο να φουσκώνει στην τσέπη του και σκέφτηκε ότι ξεχάστηκε και δεν πήρε τα φάρμακά του. Έκαμε παύση στον άμβωνα και κοίταξε το εκκλησίασμά του.

"Με συγχωρείτε", είπε ο Cheeks κρατώντας τρία χάπια στο χέρι του. "Αυτά είναι τα φάρμακά μου για τον HIV. Θα τα πάρω τώρα μπροστά σας".

Όσο κατάπινε τα φάρμακά του με την βοήθεια του νερού, ένοιωθε τα μάτια του ποιμνίου του να τον καρφώνουν. Όλοι ήξεραν ότι ήταν πάστορας, ήταν ένας μεγαλοπρεπής άντρας με μεγάλη ευφράδεια στον λόγο και ο οποίος είχε λάβει μέρος και σε αγώνες τάεκ-βοντό, ήξεραν όμως ότι ήταν και ομοφυλόφιλος. Κανένας όμως έως τότε δεν ήξερε ότι ήταν και οροθετικός.

"Προχώρα πάτερ", κάποιοι ακροατές τον προέτρεψαν. Οι περισσότεροι όμως σήκωσαν τους ώμους και τον περίμεναν να τα καταπιεί και να ακούσουν τα λόγια του.

Η Inner Light Ministries στην περιοχή της H Street μοιάζει σαν μία παραδοσιακή εκκλησία για μαύρους γνωστή για τις πύρινες ομιλίες του επισκόπου όπου ακούς απ' έξω την ηλεκτρονική γκόσπελ μουσική, την αισθαντική της χορωδία και το εκκλησίασμα που νοιώθει τον ρυθμό και κτυπά παλαμάκια. Δεν είναι όμως ακριβώς αυτό.

Επί 16 χρόνια έχει υπηρετήσει ως χώρος ασύλου την μαύρη γκέι κοινότητα, τους έγχρωμους γκέι και λεσβίες που νοιώθουν κατατρεγμένοι, που νοιώθουν από παντού την απόρριψη, την απόρριψη ακόμη και από τους δικούς τους μαύρους ιερείς που καταριούνται την ομοφυλοφιλία, αλλά και από τους λευκούς γκέι που τους κάνουν να αισθάνονται άβολα...

Μπορείτε να διαβάσετε όλο το άρθρο πιέζοντας εδώ