ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009.

Δεν ξέρω αν πράγματι "Μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή", όπως πόσταρε εδώ το Απέναντι Πεζοδρόμιο, προς το παρόν όμως δεν φαίνεται αυτό στον ορίζοντα. Αφενός μεν πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες δείχνουν ότι δεν εμπιστεύονται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, απέχοντας από τις Ευρωεκλογές (φαντάζομαι ανάμεσά τους πολλοί λοαδ που νοιώθουν απογοητευμένοι από τις εθνικές τους κυβερνήσεις), αφετέρου οι πλειοψηφείες που φαίνεται ότι διαμορφώνονται δεν δείχνουν ενίσχυση των σχηματισμών που είναι υπέρ των λοαδ δικαιωμάτων - μόνο οι Πράσινοι ενισχύονται κατά πολύ λίγο, μόλις 1,4% (δείτε εδώ τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα).

Κοιτάζοντας τα αποτελέσματα σε εθνικό επίπεδο, θα έλεγα ότι μάλλον ήταν τα πιο ισορροπημένα αποτελέσματα που έχω δει μεταπολιτευτικά. Προσωπικά με ικανοποιεί το γεγονός ότι κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν πήρε μεγάλη διαφορά, τουλάχιστον όχι τόση ώστε να μπορεί να έχει σε εθνικές εκλογές αυτοδυναμία, να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Από την άλλη μεριά ήταν απόλυτα φυσιολογικό το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ, αν σκεφτεί κανείς τί έχει συμβεί τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ανησυχητική είναι η άνοδος του ακροδεξιού κόμματος του ΛΑΟΣ που εκφράζει τις πλέον αποκρουστικές θέσεις στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν ξέρω όμως κατά πόσο είναι αυτό απλά θέμα συγκυρίας - θέλω να ελπίζω ότι έτσι είναι.

Για το ΚΚΕ δεν θέλω να μιλήσω - φυλάττουν καλά το σάβανο του Στάλιν, μάλλον ικανοποιημένοι πρέπει να είναι - δεν με αφορά η περίπτωσή τους. Χαίρομαι επίσης που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μείωση του ποσοστού του και βρέθηκε πολύ μακράν των αυξημένων προσδοκιών του - η αλαζονεία ποτέ δεν έχει καλή τύχη, πέραν του ότι η επικράτηση της αριστερίστικης πτέρυγάς του, σε βάρος της ανανεωτικής αριστεράς εν έτει 2009 είναι θελκτική σε πολύ λίγους.

Ιδιαίτερα θετικό θεωρώ επίσης το γεγονός ότι οι Πράσινοι μπόρεσαν να εκλέξουν έναν ευρωβουλευτή και εύχομαι η ευκαιρία που τους δίνεται να μπορέσει να δώσει μια διαφορετική διέξοδο και στις αναγκαίες περιβαλλοντικές πολιτικές που λείπουν από τη χώρα μας, αλλά και σε μία ανάγκη έκφρασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που οι Πράσινοι ως Ευρωπαϊκό Κόμμα έχουν στο παρελθόν προωθήσει.

Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι τα αποτελέσματα που είχαμε σε εθνικό επίπεδο, δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αρνητικά και κρύβουν -δεν ξέρω στο πόσο άμεσο μέλλον- πολιτικές εξελίξεις, εύχομαι πάλι σε συσχετισμούς που θα δώσουν μεγαλύτερη ώθηση στα λοαδ δικαιώματα.