...σκέψεις με αφορμή την επικαιρότητα

Συνήθως όταν εργάζομαι, έχω ανοικτό το ραδιόφωνο ακούγοντας ειδήσεις ή μουσική - η απόλυτη σιωπή με ενοχλεί. Τις τελευταίες ημέρες λοιπόν ακούω για την σύλληψη κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας. Πολύ καλά μέχρι εδώ.

Αντιγράφω από τα Νέα, 27/1, απόσπασμα σχετικό με το θέμα: "Τέσσερις από τους συλληφθέντες οδηγήθηκαν στην Εισαγγελία Αθηνών και σε βάρος τους ασκήθηκε ποινική δίωξη για πορνογραφία ανηλίκων με χρήση διαδικτύου σε βαθμό κακουργήματος. Με ειδική διάταξή της η Εισαγγελέας κυρία Ελένη Χάικου προχώρησε στη δημοσιοποίηση των ονομάτων των κατηγορουμένων, βάσει της δυνατότητας που παρέχεται από το νέο νόμο. Έτσι, από την Εισαγγελία Αθηνών διώξεις ασκήθηκαν εναντίον των:" [ακολουθούν ονόματα και σκοπίμως δεν δίνω το λινκ γιατί αναφέρονται τα ονοματεπώνυμα των φερόμενων ως δραστών, άλλωστε φαντάζομαι πολλοί από σας τα έχετε διαβάσει ή ακούσει].

Ψάχνοντάς το λιγάκι παραπάνω, βλέπω στο μπλογκ του αγαπητού e-lawyer, εδώ ότι η αποκάλυψη των ονομάτων στην συγκεκριμένη περίπτωση στηρίζεται σε διάταξη του νόμου ν.3625/2007, σύμφωνα με την οποία "με εισαγγελική διάταξη επιτρέπεται δημοσιοποίηση δεδομένων όσων έχουν τελέσει σοβαρά εγκλήματα".
[είναι νόμος που ψηφίστηκε επί Χατζηγάκη, του επωνομαζόμενου και ως "τρακτερο-κατακτητή"].

Αναρωτιέμαι τί θα γίνει αν οι φερόμενοι ως δράστες ενός πράγματι σοβαρού αδικήματος, αποδειχθούν αθώοι, όπως έχει γίνει σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις. Ποιός θα είναι αυτός που θα τους αποζημιώσει, εκτός του ότι με τίποτα δεν πρόκειται να αποζημιωθούν από τον διασυρμό που θα έχουν υποστεί.

Επίσης, θέλω να κάνω την υπόθεση εργασίας ότι είναι ένοχοι. Αν πράγματι συμβαίνει αυτό, τότε θα καταλήξουν στην φυλακή, συνεπώς θα έχουν πληρώσει το έγκλημά τους. Η δημοκρατία λοιπόν λειτουργεί εκδικητικά; Ποιά είναι λοιπόν η σκοπιμότητα του συγκεκριμένου μέτρου;

Υποτίθεται ότι η σκοπιμότητα είναι να "προστατέψει" την κοινωνία από κάποιους που έχουν κάνει ένα σοβαρό έκλημα. Αν λοιπόν είναι αθώοι, δεν υπάρχει κάτι από το οποίο θα πρέπει να τους προστατέψει. Αν είναι ένοχοι, πάλι δεν υφίσταται κάποια "απειλή" αφού θα βρεθούν στη φυλακή, με αρκετά χρόνια στην πλάτη.

Εκτός αυτού, υποτίθεται ότι ο νόμος, εκτός από τον φυσικό ρόλο που έχει σε ένα κράτος δικαίου, έχει και έναν ρόλο παιδευτικό. Ποιά είναι λοιπόν η παιδεία που προσφέρει στην συγκεκριμένη περίπτωση; Η παιδεία της εκδίκησης δίνοντας στην φόρα τα προσωπικά τους δεδομένα;

Θέλω να το πάω λιγάκι παραπέρα το θέμα όμως. Θα μου επιτρέψετε να πώ, ότι εξακολουθώ να ονειρεύομαι μια κοινωνία που δεν θα έχει ιδιαίτερη ανάγκη από τις φυλακές. Που θα έχει πολίτες ενεργούς, πολίτες που ο ένας θα σέβεται τον άλλον, πολίτες που νόμος θα είναι η συνείδησή τους πρώτα απ' όλα, και μετά ας ακολουθεί ο νόμος του κράτους. Πολίτες που τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους θα βρίσκονται ισοσταθμισμένα. Πολίτες που δεν έχουν ανάγκη ένα κράτος για να ρίχνουν όλες τις κατάρες γι' αυτά που τους συμβαίνουν, αλλά πρώτα θα αναρωτιούνται πού φταίν' εκείνοι για κάτι που δεν πάει καλά.

Θα μου πείς, αυτά που λες, είναι ουτοπικά. Δεν ξέρω αν είναι ουτοπικά, αλλά πολλά που συμβαίνουν σήμερα πριν 50 ή 100 χρόνια φάνταζαν ουτοπικά, κι όμως είναι πραγματικότητα.

[ας έλεγε κάποιος σ' έναν εβραίο που βρισκόταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης πριν 60 χρόνια ότι τώρα θα έχει ένα δικό του ελεύθερο κράτος ή σ' έναν ομοφυλόφιλο με ροζ τρίγωνο ή σε κάποιο γκούλαγκ, ότι σήμερα θα μπορεί να παρελαύνει και να διαδηλώνει την περηφάνεια του και θα διεκδικεί να έχει δικαίωμα να κάνει οικογένεια όπως όλοι οι συμπολίτες του ή ας έλεγε κάποιος σε έναν νέγρο που βρισκόταν σε κάποια φυτεία στις ΗΠΑ πριν από 130 χρόνια, ότι κάποια χρόνια αργότερα θα είχε δικαίωμα να ψηφίζει και ακόμη κάποια χρόνια αργότερα ο Πρόεδρος της χώρας του θα είχε το ίδιο χρώμα δέρματος μ' αυτόν. ας μην κλείνουμε τους ορίζοντές μας λοιπόν και ας αφήνουμε πάντα ανοικτές τις "πόρτες" για το νέο. άλλωστε όπως είχε πεί ο harvey milk: "without hope life is not worth living".]

Είτε όμως είναι ουτοπικά, είτε όχι, θα πρέπει η δημοκρατία, το κράτος δικαίου που έχουμε σήμερα να συμπεριφέρεται με ίσο τρόπο σε όλους τους πολίτες του. Γιατί και οι ένοχοι για κάποια πράξη, όσο σοβαρή κι αν είναι αυτή έχουν δικαιώματα.

Skunk Anansie - All I Want

From: hortensiss

plus: Skunk Anansie - Twisted

From: energeticmonkey
[από το άλμπουμ stoosh και τα δύο - ο μπασσίστας αυτού του γκρουπ πολύ δυνατός. ένα γκρουπ με αρκετά πολιτικό στίχο που συχνά επικεντρώνεται στον μαύρο φεμινισμό.]