The Indian Clerk

Είναι υπέροχο πολλές φορές και συναρπαστικό πώς η επιστήμη μπορεί να παντρευτεί με την μυθοπλασία περνώντας μέσα από το ‘μίξερ’ της διανόησης ενός σπουδαίου συγγραφέα. Αναφέρομαι εδώ στον Ντέιβιντ Λίβιτ και το βιβλίο του «The Indian Clerk».

Στο μυθιστόρημά του αυτό ο Λίβιτ καταπιάνεται με την σχέση δύο μεγάλων μαθηματικών, του Χάρντυ, ενός προβεβλημένου μαθηματικού και του Ραμανούγιαν, ενός βραχμάνου ινδού που αναγνωρίστηκε ως μαθηματική ιδιοφυΐα. Οι δύο αυτοί άντρες πορεύονται μαζί στη ζωή μα και στην επιστήμη φιλοδοξώντας να λύσουν παρέα ένα άλυτο πρόβλημα: την υπόθεση του Ρήμαν [παραμένει ακόμη ανοικτό και θεωρείται ακόμη ένα από τα πιο φιλόδοξα πρότζεκτ – σίγουρο πως όποιος καταφέρει και το λύσει όχι μόνο θα του φέρει το αντίστοιχο του Νόμπελ στα μαθηματικά, το βραβείο Φίλντς, αλλά θα μείνει στην ιστορία].

Ο Ραμανούγιαν ήταν ένας ευσεβής, ταπεινός Βραχμάνος. Η μόρφωσή του φτωχή. Στην επιστήμη του, στα μαθηματικά, αυτοδίδακτος. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι για να λύσει ένα (άλυτο έως τότε) θεωρητικό πρόβλημα, ένοιωθε κάτι σαν έναν ψίθυρο από τον θεό και στη συνέχεια μια αόρατη πένα να γράφει τις φόρμουλες στη γλώσσα του. Εμβληματική φυσιογνωμία.



Γεννήθηκε στο Erode, Tamil Nadu, στην Ινδία και για πρώτη φορά καταπιάστηκε με τα μαθηματικά στα δέκα του χρόνια. Στην ηλικία των δεκατριών ετών οι ψίθυροι είχαν πλημμυρίσει το κεφάλι του και είχε ήδη αποδείξει τα πρώτα του θεωρήματα. Στα δεκαεπτά του ήδη φτασμένος ερευνητής, γράφεται στο πανεπιστήμιο του Kumbakonam. Σε όλα αυτά τα χρόνια παραμένει πιστός στη θρησκεία του και στην παράδοση – μαθαίνει να τραγουδά τους ύμνους του που κατά τον ίδιο του έδωσαν την έμπνευση για τα πρώτα του θεωρήματα στους αριθμούς του Μπερνούλι. Η σχέση γι’ αυτόν με τα μαθηματικά είναι εξίσου μυστικιστική όσο και με τη θρησκεία.

Η Ινδία δεν μπόρεσε να τον κρατήσει άλλο. Εκεί ήταν που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τον Χάρντυ. Έχοντας διαβάσει τις εργασίες του στο Journal of the Indian Mathematical Society, τον προσκαλεί να έρθει να δουλέψει μαζί του στο Καίμπριτζ.

Παρά τους αρχικούς του δισταγμούς, πείθεται τελικά από ένα όνειρο που βλέπει την μητέρα του να τον νουθετεί να πάει, και, τελικά στις 14 Ιουλίου του 1914 θα βρεθεί κοντά στον Χάρντυ. Οι δύο άντρες θα μοιραστούν το ενδιαφέρον για τη ζωή και για την επιστήμη.

Σε συνέντευξή του ο Χάρντυ περί τα 1940, θα εξομολογηθεί στον Paul Erdős, ότι πέρα από κάθε αμφιβολία η σχέση του με τον Ραμανούγιαν ήταν "the one romantic incident in my life".



Από την άλλη μεριά πριν Χάρντυ και Ραμανούγιαν ξεκινήσουν την κοινή πορεία τους (οι δύο άντρες μάλιστα είναι γνωστό ότι έζησαν για κάποιο χρονικό διάστημα μαζί στο διαμέρισμα του Χάρντυ), ο Χάρντυ, δύο χρόνια αφότου ξεκίνησε τις σπουδές του μπήκε σε μία ομάδα τους «Απόστολους του Καίμπριτζ» μία ομάδα αντρών που χαρακτηρίζονταν για τον ελιτισμό τους, για τις υψηλές διανοητικές τους ικανότητες, και πάντα υπήρχε μια μορφή απόκρυφου στις συναντήσεις τους. Όλοι τους ομοφυλόφιλοι (όπως οι G. E. Moore, Bertrand Russell και J. M. Keynes).

Ένας εξ αυτών και ο επίσης σπουδαίος μαθηματικός, Λίτλγουντ (με σπουδαία αποτελέσματα στην αναλυτική θεωρία αριθμών). Για πολύ καιρό οι δύο άντρες ήταν αχώριστοι. Οι ψίθυροι στην στενή κοινωνία των μαθηματικών επιβεβαίωναν ότι ήταν και εραστές. Χάρντι και Λίτλγουντ – Λίτλγουντ και Χάρντι [για τον Λίτλγουντ χαρακτηριστική είναι η στιχομυθία "Are you a practicing homosexual?" και η απάντηση, "No, I'm proficient at it."]. Ώσπου έρχεται στη ζωή του ο Ραμανούγιαν.

Ωστόσο δεν είναι σαφές, παρ’ όλα αυτά αν ο Ραμανούγιαν ήταν ομοφυλόφιλος. Δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις. Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε ήταν ότι υπήρξε το πνευματικό και ερωτικό ιδεώδες για τον αισθητιστή Χάρντυ. Και από εκεί πιάνει το νήμα ο Λίβιτ.

Από όσα διαβάζω το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bloomsbury Publishing, έχει ήδη προετοιμαστεί για να γυριστεί κινηματογραφική ταινία την οποία θα σκηνοθετήσει ο Stephen Fry. Ειλικρινά ανυπομονώ.

* Διαβάστε επίσης συνέντευξη του Ντέιβιντ Λίβιτ στην Charlene Dy, δημοσιευμένη στο περιοδικό Newsweek, τον Αύγουστο του 2007, πιέζοντας εδώ.



[Η υπόθεση του Ρήμαν ή αλλιώς Riemann zeta-hypothesis, μαζί με πολλές γενικεύσεις ή ισοδύναμά της ετέθη για πρώτη φορά από τον Bernhard Riemann το 1859. Πρόκειται για μία εικασία που υποθέτει ότι όλα τα σημεία μηδενισμού (zero points) της συνάρτησης z(s), η οποία ορίζεται για όλους τους μιγαδικούς αριθμούς διαφορετικούς της μονάδας και ισούται με μία αριθμοσειρά (του 1/n^s), βρίσκονται στην λεγόμενη critical line, ½ + it. Όσο και αν το πρόβλημα φαίνεται καθαρά αριθμητικό και υπολογιστικό, στην πραγματικότητα έχει καθαρά θεωρητικές ρίζες και η λύση του θα φέρει πολλά σημαντικά αποτελέσματα τόσο στα μαθηματικά (θα έρθουμε πιο κοντά στην απάντηση του ερωτήματος περί της πυκνότητας κ' κατανομής των πρώτων αριθμών), όσο και στην φυσική (σχετίζεται με προβλήματα κβαντομηχανικής), αλλά και σε άλλες επιστήμες (βιολογία). Το βραβείο που έχει τεθεί επίσημα για την επίλυσή του είναι ένα εκατομμύριο δολάρια.]
---------------
The Doors - Indian Summer

From: androidaz

Χμ, και για μπούμε λίγο καλύτερα στο κλίμα, λίγο Ravi Shankar- Raga Rangeela Piloo:

From: islandwantok.
Η κοπέλα που τον συνοδεύει είναι η κόρη του.