Ιστορίες που επαναλαμβάνονται...

Διαβάζω εδώ ένα εξαιρετικό ποστ που συνδέει την προσφορά των κινέζων που έζησαν και ζουν στην Αριζόνα των Η.Π.Α. και που επί 90 περίπου χρόνια στερούνταν των ατομικών τους δικαιωμάτων (από το 1873 έως το 1960), με τα δικά του δικαιώματα ως ομοφυλόφιλου που την 4η Νοεμβρίου οι ψηφοφόροι της πολιτείας του αποφάσισαν να του στερήσουν με το ποσοστό του 56%.

Αναρωτιέται ο μπλόγκερ αν θα πρέπει, όπως και οι κινέζοι ή οι μαύροι, να περιμένει και αυτός 90 χρόνια για να αναγνωριστούν τα δικά του δικαιώματα. Και θυμώνει-οργίζεται. Και η οργή είναι καλή ως αντανακλαστικό. Δίνει την ώθηση για το παραπέρα.

Κάποια εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, εδώ στην ελλάδα, μία ημέρα αργότερα, η πολιτεία αρνείται να συμπεριλάβει τους ομοφυλόφιλους ακόμη και σε μία συμβολαιογραφική πράξη που απλά καταχωρείται στο ληξιαρχείο και δίνει ψίχουλα δικαιωμάτων στους 'συμπράττοντες'.

Εδώ άραγε πόσα χρόνια θα πρέπει να περιμένουμε;
------
Moody Blues - Melancholy Man (αγαπημένο!)

From: saks61