Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Venus im Pelz

[φωτογραφία: http://www.flickr.com/photos/intial-t/2651532656/]

Όταν ξεκίνησα αυτό το μπλογκ σκεφτόμουν τί ψευδώνυμο να διαλέξω για το blogspot. Χωρίς πολλή σκέψη μου ήρθε το συντομογραφικό grsamsa, που προέρχεται από τον ήρωα της Μεταμόρφωσης του Κάφκα, Gregor Samsa.

Ένας πολύ αγαπητός μου φίλος με ρώτησε αν σημαίνει κάτι αυτό το όνομα. Αν προέρχεται από κάπου. Μέχρι τότε δεν το είχα ψάξει. Αναζήτηση λοιπόν και, η Wikipedia μου έδωσε:

The name "Gregor Samsa" appears to derive partly from literary works Kafka had read. The hero of The Story of Young Renate Fuchs, by German-Jewish novelist Jakob Wassermann (1873–1934), is a certain Gregor Samassa. The Viennese author Leopold von Sacher-Masoch (1836–1895), whose sexual imagination gave rise to the idea of masochism, is also an influence. Sacher-Masoch (note the letters Sa-Mas) wrote Venus in Furs (1870), a novel whose hero assumes the name Gregor at one point. A "Venus in furs" literally recurs in The Metamorphosis in the picture that Gregor Samsa has hung on his bedroom wall. The name Samsa is similar to Kafka in its play of vowels and consonants: "Five letters in each word. The S in the word Samsa has the same position as the K in the word Kafka. The A "is in the second and fifth positions in both words."

Ούτε που μου θα μπορούσε να μου περάσει απ' το μυαλό ότι το όνομα που είχε επιλέξει ο Κάφκα για όνομα του ήρωά του, θα μπορούσε να σχετίζεται με τον Μαζώχ.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
[φωτογραφία: http://blog.libero.it/Furs]
«Μπορώ στ’ αλήθεια να τον μαστιγώσω;» ρώτησε αυτός.

«Κάνε του ό,τι σου αρέσει», απάντησε η Βάντα.

«Κτήνος!» σφύριξα με οργή.

Ο Έλληνας με κάρφωσε με το παγερό θηριώδικο βλέμμα του και δοκίμασε το μαστίγιο. Οι μύες του φούσκωσαν καθώς έριξε πίσω τα χέρια του κι έκανε το μαστίγιο να σφυρίξει στον αέρα. Εγώ ήμουν δεμένος σαν τον Μαρσύα*, ενώ ο Απόλλωνας ετοιμαζόταν να με γδάρει.

Τα μάτια μου περιπλανήθηκαν στο δωμάτιο και κατέληξαν να σταματήσουν στο ταβάνι, όπου ο Σαμψών, στα πόδια της Δαλιδάς, ήταν έτοιμος για να του βγάλουν τα μάτια οι Φιλισταίοι. Εκείνη τη στιγμή, η εικόνα μου φάνηκε σαν ένα σύμβολο, σαν την αιώνια αλληγορία του πάθους, της λαγνείας και του έρωτα (...)

«Κοίτα τώρα!» φώναξε ο Έλληνας˙ «δες ένα τέλειο χτύπημα που θα του δώσω».

Αποκάλυψε τα δόντια του και το πρόσωπό του πήρε την αιμοβόρα έκφραση που με είχε τρομάξει όταν τον πρωτοείδα.

Κι άρχισε να με μαστιγώνει τόσο ανελέητα, τόσο φοβερά, που έτρεμα κάτω από κάθε χτύπημα και τρεμούλιαζα από την κορυφή μέχρι τα νύχια˙ δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά μου.

Το χειρότερο απ’ όλα ήταν πού, στην οδυνηρή κατάστασή μου, κάτω από το μαστίγιο του Απόλλωνα και της σκληρής Αφροδίτης, ένοιωσα στην αρχή μια κάπως αφύσικη υπερκόσμια διέγερση. Μα το μαστίγιο του Απόλλωνα εξαφάνισε αυτή την ποιητική γοητεία...


* * Στην Ελληνική μυθολογία ο Μαρσύας ήταν ένας Σάτυρος από τη Φρυγία. Ο Μαρσύας ήταν δεξιοτέχνης στον Αυλό και προκάλεσε τον Θεό Απόλλωνα σε σύγκριση της μουσικής τους τέχνης. Ο Απόλλωνας έπαιξε Λύρα και οι Μούσες και ο Μίδας, που ήταν κριτές της μονομαχίας, ανέδειξαν νικητή τον θεό. Ο Μαρσύας γδάρθηκε ζωντανός, ως τιμωρία για την Ύβρη που διέπραξε, να προκαλέσει θεό. Το αίμα του σχημάτισε τον ομώνυμο ποταμό. (el.wikipedia.gr)

[φωτογραφία: Απόλλων και Μαρσύας. Πίνακας του Jusepe de Ribera (1591-1652)- Wikipedia.]

[Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Leopold von Sacher-Masoch: Venus im Pelz ή στα ελληνικά «Η Αφροδίτη με τις γούνες» (εκδ. Ερατώ, 1985, μετ. Ιωάννα Βασιλείου).]

Lou Reed - Venus in furs

From: dekkersj.
Πολύ μου αρέσει αυτή η εκτέλεση.
Στο τσέλο η Jane Scarpantoni.

4 σχόλια:

  1. Venus in furs
    [Μουσική: John Cale, Στίχοι: Lou Reed]

    Shiny, shiny, shiny boots of leather
    Whiplash girlchild in the dark
    Clubs and bells, your servant, dont forsake him
    Strike, dear Mistress, and cure his heart

    Downy sins of streetlight fancies
    Chase the costumes she shall wear
    Ermine furs adorn the imperious
    Severin, severin awaits you there

    I am tired, I am weary
    I could sleep for a thousand years
    A thousand dreams that would awake me
    Different colors made of tears

    Kiss the boot of shiny, shiny leather
    Shiny leather in the dark
    Tongue of thongs, the belt that does await you
    Strike, dear Mistress, and cure his heart

    Severin, severin, speak so slightly
    Severin, down on your bended knee
    Taste the whip, in love not given lightly
    Taste the whip, now plead for me

    I am tired, I am weary
    I could sleep for a thousand years
    A thousand dreams that would awake me
    Different colors made of tears

    Shiny, shiny, shiny boots of leather
    Whiplash girlchild in the dark
    Severin, your servant comes in bells, please dont forsake him
    Strike, dear Mistress, and cure his heart

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό! - Το κείμενο. Το τραγούδι από τα αγαπημένα μου. Πρέπει να το διαβάσω το βιβλίο. Ενθαρρυντικό να διαβάζεις για Έλληνα master of the game.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το βιβλίο είναι σίγουρα στα κλασσικά του είδους - must. Τώρα ο Έλληνας, μάλλον δεν είναι master of the game, απλά η Αφροδίτη εκμεταλεύεται την προσήλωση-υποταγή και των δύο για να "τιμωρήσει" τον ήρωα, βάζοντας τον Έλληνα να τον μαστιγώσει μέχρις εσχάτων. Η Αφροδίτη είναι η πραγματική, αδιαφιλονίκητη Mistress, το δίχως άλλο.

    Το τραγούδι άλλωστε, που στο βιβλίο αναφέρεται, το καταγράφει με μοναδικό τρόπο:

    Strike dear Mistress and cure his hurt !!!.

    Το μαστίγιο μπορεί να βρίσκεται στα χέρια άλλου, κατευθύνεται όμως στην πραγματικότητα από την Αφροδίτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για το τραγούδι:

    Συνήθως οι αρχικές εκτελέσεις είναι αυτές που αφήνουν το στίγμα και μένουν.

    Ο Lou Reed, τουλάχιστον για μένα, είναι μάλλον μια εξαίρεση. Τον προτιμώ στην εποχή της ωριμότητάς του. Μπορεί όταν ήταν νεότερος, να είχε περισσότερη "τρέλα" και ανάγκη για δημιουργία, όπως άλλωστε σχεδόν πάντα συμβαίνει. Πιστεύω όμως ότι από τα μέσα της δεκαετίας του '80 έχει καταφέρει -εκτός των άλλων - να κατακτήσει μια μουσική αυτοτέλεια (απογαλακτισμός από τον επίσης ταλαντούχο John Cale) και, επιπλέον να κατακτήσει απόλυτα τα μουσικά του μέσα.

    Χρωστάω βέβαια κάποια λόγια για την "Αφροδίτη" της παρέας των Velvet, την Nico. Θα το κάνω όμως σίγουρα σε άλλο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή