Θα βγάλεις κύριε Σαμαρά τις κουκούλες από τα κεφάλια όσων τις φορούν όταν "έρθεις στα πράγματα"; Άστο καλύτερα, θα δεις πολλά "δικά σας" παλικάρια και δεν εννοώ αναγκαστικά "δικά σας", αλλά παλικάρια που κάνουν τη δική σας δουλειά στην ουσία. Και μη μου διαμαρτύρεσαι γιατί δεν κάνει καλά ο Παπουτσής τη δουλειά του (τί κολοσσός της πολιτικής ζωής κι αυτός!), μια χαρά την κάνει, το σχέδιο δούλεψε μια χαρά: και οι 300 κηφήνες προστατεύτηκαν επαρκώς και χάος δημιουργήθηκε στην Αθήνα, που σας βολεύει απολύτως. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ο κολοσσός!
Αυτό που καταστρέφεται καθημερινώς, είναι η ζωή σ' αυτή την πόλη, και σ' ολόκληρη την Ελλάδα, όσο παραμένει αυτό το σάπιο πολιτικό σκηνικό. Και όσο παραμένει τόσο περισσότερα καταστήματα θα κλείνουν, όχι γιατί θα λεηλατούνται από κουκουλοφόρους, αλλά γιατί λεηλατούνται από όλους αυτούς που μας μιλούν καθημερινά για "πατρίδα" και "πατριωτική πολιτική που θα μας βγάλει απ' τη χρεοκοπία". Και τόσο θα απολύονται υπάλληλοι γιατί τα καταστήματα δεν θα μπορούν να συντηρούν υπαλλήλους. Και τόσο το "πατριωτικό" τους έργο θα ευοδώνεται.
Τα έλεγε καλά προ καιρού άλλωστε το πρωτοπαλίκαρο Μπάμπης Παπαδημητρίου σε άρθρο του στην Καθημερινή (τί κατάντια κι αυτή η εφημερίδα πιά!) με τίτλο "ήταν καιρός να συμβεί και αυτό" ή κάπως έτσι, εννοώντας ότι δεν είναι δα και ιδιαίτερα κακό ότι κλείνουν μικρά καταστήματα κι επιχειρήσεις, αφού δεν απασχολούν πολύ προσωπικό, δεν προσφέρουν άρα ιδιαίτερα στην "ανάπτυξη"...
Υπάρχουν κουκούλες και κουκούλες...
(update: δήλωση ενός ακόμη πολιτικού κολοσσού: Καστανίδης - Θα είμαι υποψήφιος με την συνείδησή μου, εδώ. Τσώπα πουλάκι μου...)
9 σχόλια:
Πιάσε κόκκινο.
Πιάνω κόκκινο, κράτα μου όμως κι εσύ κάνα ρόδι απ' τη ρογδιά σου.
Αυτή είναι είδηση, Καστανείδηση. Ο Καστανίδης έχει συνείδηση!
Αμ πώς!
Αν ήμουν στη θέση σου, δεν θα κράταγα την ανάσα μου περιμένοντας τους γύπες του real-estate να εφορμήσουν αγοράζοντας κοψοχρονιά τις πληγείσες περιοχές για να τις "εξωραϊσουν". Όλο το ακούμε αυτό, αλλά στην πραγματικότητα όλες οι περιοχές που πλήττονται μετατρέπονται ανεπανόρθωτα σε μαύρες τρύπες και βυθίζονται κάθε μέρα όλο και πιο βαθιά στην κινούμενη άμμο.
Όπως το αστέρι σε ένα πλανητικό σύστημα, το κέντρο είναι αυτό που κρατάει τη ζωή μιας κοινωνίας στο πεδίο της βαρύτητάς του. Το κέντρο στη δική μας περίπτωση πλήττεται συστηματικά και εξαιρετικά στοχευμένα, σε σημείο που η ομαλή κοινωνικότητα στο δημόσιο χώρο να γίνεται από παρακινδυνευμένη ως εντελώς αδιανόητη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλες οι χώρες και όλες οι αυτοκρατορίες έπαψαν να υφίστανται και κατέρρευσαν ως πύργοι με τραπουλόχαρτα όταν αλώθηκε το κέντρο τους.
Όταν καταρρεύσει το κέντρο (γιατί σκοπός είναι η απόλυτη κατάρρευση, όχι η μείωση των τιμών και η σπέκουλα) από κει και πέρα it's every man for himself. "Απελευθερωμένες" από την κεντρική εξουσία, οι υπόλοιπες περιοχές της χώρας θα μοιραστούν ως φέουδα ανάμεσα στις μαφίες του υποκόσμου ή θα μετατραπούν σε πάνοπλα γκέτο των πλουσίων ανάλογα με το ποιοι θα επικρατήσουν στην κάθε μία ξεχωριστά.
Δεν είναι δα και τόσο καινούρια όλα αυτά, όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν να διηγηθούν μια παρόμοια ιστορία...
Δε νομίζω να παίξουν σενάρια Λατινικής Αμερικής στην Ελλάδα ήρωα, έχουμε εντελώς διαφορετική ιστορία.
"The new greek nationalism was enough to win independence, though the combination of middle-class leadership, klephtic disorganisation and great power intervention produced one of those petty carricatures of the western liberal ideal which were to become so familiar in areas like Latin America"
Eric Hobsbawm, The Age of Revolution (1962)
Kαι αυτά τα λέει όχι απλά ένας ιστορικός, αλλά ίσως ο μεγαλύτερος εν ζωή.
Από το πολιτικό μίγμα της Λατινικής Αμερικής το μόνο που μας έλειπε ήταν ο αντικληρικαλισμός και οι σκουρόχρωμοι παρίες. Πλέον τα έχουμε αποκτήσει κι αυτά.
Παραθέτεις μία τόσο γενικόλογη ρήση, για να συνδέσεις κοινές πορείες. Ας είναι, το μέλλον θα δείξει - πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που χρεοκοπεί η Ελλάδα, ας δούμε λίγο τις προηγούμενες.
Σωστά, μόνο που δεν μιλάμε για τη χρεοκοπία αλλά για τη στοχευμένη επίθεση και σταδιακή αποσάρθρωση του κέντρου της πόλης. Και αυτή είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε πολύ πριν τη σημερινή κρίση και πάει πίσω στα τέλη του '70-αρχές του '80 τουλάχιστον.
Δημοσίευση σχολίου