Queens! Destiny Of Dance, is a 2011 Indian Transgender Movie Starring Seema Biswas, Vineeth, Laxmi Narayan Tripathi, Raj Zutshi, Archana Gupta, Yuvika Chaudhary etc. Prominent Malayalam Actor Vineeth plays a role of a Transgender Dancer.
ειδησεις, αρθρα, μουσικη, κινηματογραφος ειδικα μικρου μηκους lgbt θεματολογιας.
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
QUEENS (2011).
Τρίτη 28 Ιουνίου 2011
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011
"ΥΠΟΜΟΝΗ ΓΙΑ ΓΚΕΪ ΓΑΜΟΥΣ", ΕΙΠΕ Ο ΟΜΠΑΜΑ.
Αντιγράφω από την Καθημερινή.
.
Υπομονή για γκέι γάμους, είπε ο ΟμπάμαΜπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο απόσπασμα από την ομιλία του Ομπάμα στο Gala with the Gay Community που αναφέρεται το παραπάνω κείμενο:
AP, Reuters
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. «Πιστεύω ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια δικαιούνται τα ίδια δικαιώματα με κάθε άλλο ζευγάρι στη χώρα» είπε ο Μπαράκ Ομπάμα στη διάρκεια εκδήλωσης της ομοφυλοφιλικής κοινότητας υπέρ των Δημοκρατικών, στο Μανχάταν -την Πέμπτη- και ενώ η τοπική Βουλή συζητούσε τη νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων. Ο Αμερικανός πρόεδρος είπε ότι υπάρχει και θα υπάρξει περαιτέρω πρόοδος στα ζητήματα που απασχολούν την ομοφυλοφιλική κοινότητα, αλλά απέφυγε να υποστηρίξει ανοιχτά τη νομιμοποίηση γάμων μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.
Kαταχειροκροτήθηκε
Η παραπάνω φράση του προέδρου Ομπάμα καταχειροκροτήθηκε από τα περίπου 600 άτομα που συμμετείχαν στην εκδήλωση Gala with the Gay Community για τη χρηματοδότηση του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά δεν ήταν αρκετή για κάποιους, που επέμειναν να του φωνάζουν «γάμο, γάμο!». Ο Ομπάμα, ο οποίος έχει πει ότι οι απόψεις του επί του θέματος «εξελίσσονται» και προς το παρόν υποστηρίζει μόνο τις πολιτικές ενώσεις, τους απάντησε «Σας άκουσα». Απέφυγε, ωστόσο, να δεσμευτεί για το παραμικρό και τους παρέπεμψε με χαμόγελο στην υπό εξέλιξη συζήτηση στην τοπική Βουλή, καθώς, όπως είπε, οι γάμοι είναι εκ παραδόσεως πολιτειακό ζήτημα.
Είπε ακόμη ότι η εξέλιξη στο θέμα δεν θα είναι τόσο γρήγορη όσο θα επιθυμούσαν κάποιοι, αλλά δήλωσε πεπεισμένος ότι μια μέρα «κάθε Αμερικανός, ομοφυλόφιλος ή όχι, αμφισεξουαλικός, τρανσέξουαλ ή λεσβία θα είναι ελεύθερος να ζήσει και να ερωτευτεί όπως θεωρεί σωστό».
Ο Αμερικανός πρόεδρος αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι επί των ημερών του καταργήθηκε η πάγια πρακτική του don’t ask, don’t tell που επικρατούσε στο αμερικανικό στράτευμα και σήμερα οι ομοφυλόφιλοι μπορούν ελεύθερα να εκδηλώνονται. Αναφέρθηκε επίσης σε μια επιστολή που έλαβε πέρυσι από έναν ομοφυλόφιλο έφηβο, ο οποίος του εξέφραζε τους φόβους του να εκδηλωθεί και ρωτούσε τον πρόεδρο γιατί οι γκέι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους άλλους. Οπότε, παραδέχθηκε ο Ομπάμα, έχουμε ακόμη πολλή δουλειά να κάνουμε και να σημειώσουμε περαιτέρω πρόοδο.
Διχασμένη κοινή γνώμη
Η αμερικανική κοινή γνώμη είναι διχασμένη όσον αφορά τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, με το 45% να τάσσεται υπέρ και το 46% κατά, σύμφωνα με σχετική δημοσκόπηση του Pew τον περασμένο μήνα. Οι νεότεροι ψηφοφόροι είναι πιο δεκτικοί στην ομοφυλοφιλία και θα μπορούσαν να αντιδράσουν θετικά σε πρωτοβουλίες που αφορούν τους γκέι. Δημοσκόπηση του CNN έδειξε ότι το 4% των ψηφοφόρων είναι γκέι, λεσβίες ή αμφισεξουαλικοί και το 70% από αυτούς ψήφισαν Ομπάμα. Αλλες δημοσκοπήσεις ανεβάζουν το ποσοστό των ομοφυλόφιλων σε 7%. Η ομοφυλοφιλική κοινότητα θεωρείται επίσης σημαντική στον χώρο των Μέσων και του Χόλιγουντ, αλλά και στη χρηματοδότηση πολιτικών.
Ο 38χρονος Λούις Φλόρες, ο οποίος συμμετείχε στην εκδήλωση, δήλωσε «οργισμένος και απογοητευμένος» από τον Ομπάμα, θεωρώντας ότι δεν έχει κάνει αρκετά για τον γάμο των ομοφυλοφίλων.
Κυριακή 26 Ιουνίου 2011
ΝΟΜΙΜΟΙ ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.
Αντιγράφω από το Βήμα.
Νόμιμοι οι γάμοι ομοφύλων στη Νέα Υόρκη.
Η Γερουσία της ενέκρινε σχετικό νομοσχέδιο
Νέα Υόρκη - Η έκτη και πολυπληθέστερη Πολιτεία των ΗΠΑ που θα επιτρέπει στο εξής τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου είναι η Νέα Υόρκη, καθώς η Γερουσία της ενέκρινε σχετική νομοθετική πρωτοβουλία με 33 ψήφους υπέρ και 29 κατά.
Αφού ο κυβερνήτης Άντριου Κουόμο κυρώσει το νόμο, υπογράφοντας τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου θα μπορούν να αρχίσουν να τελούνται μέσα σε διάστημα 30 ημερών. Ωστόσο, οι θρησκευτικές και εκκλησιαστικές οργανώσεις και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις με θρησκευτικό χαρακτήρα δεν θα είναι υποχρεωμένες από το νόμο να τελούν τέτοιες τελετές.
Η Βουλή της Πολιτείας της Νέας Υόρκης είχε εγκρίνει το τροποποιημένο σχετικό νομοσχέδιο νωρίτερα την Παρασκευή με 82 ψήφους υπέρ και 47 κατά.
Η μάχη που δίνεται σε κάθε Πολιτεία σχετικά με τους γάμους ατόμων του ίδιου φύλου έχει καταστεί αντικείμενο έντονων πολιτικών αντεγκλήσεων εν όψει των προεδρικών εκλογών και αυτών για το Κογκρέσο το 2012.
Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011
Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011
"ΔΥΟ ΑΓΑΠΕΣ".
Ολόδικό μου αγόρι,
Το σονέτο σου είναι πολύ όμορφο κι είναι ένα θαύμα που τα ροδόχρομα χείλη σου είναι πλασμένα για την παραφορά τόσο της μουσικής και των ασμάτων όσο και για την παραφορά των ασπασμών. Η λεπτή, χρυσοποίκιλτη ψυχή σου ακροβατεί ανάμεσα στον πόθο και την ποίηση. Ξέρω ότι ο Υάκινθος, που τόσο τρελά αγάπησε ο Απόλλωνας, ήσουν εσύ στα χρόνια των Ελλήνων. Γιατί είσαι στο Λονδίνο μόνος και πότε θα πας στο Σάλισμπερι; Πήγαινε οπωσδήποτε να δροσίσεις τα χέρια σου εκεί, στο γκρίζο λυκόφωτο ανάμεσα στα γοτθικά μνημεία, κι έλα εδώ όποτε το θελήσεις. Εδώ είναι όμορφα και μου λείπεις. Αλλά πήγαινε πρώτα στο Σάλισμπερι.
Πάντα με αιώνια αγάπη
Δικός σου, Όσκαρ.
- γράμμα του Όσκαρ Ουάιλντ
στον λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας,
Ιανουάριος 1893
Δικός σου, Όσκαρ.
- γράμμα του Όσκαρ Ουάιλντ
στον λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας,
Ιανουάριος 1893
"Γλυκέ νέε,
Πες μου γιατί περίλυπος περιπλανιέσαι αναστενάζοντας σε τούτο τον ωραίο τόπο; Κάνε μου τη χάρη, αν θες, και μίλα μου.
Πώς ονομάζεσαι;" Κι εκείνος είπε: "Με λένε Αγάπη."
Αμέσως τότε ο άλλος γύρισε καταπάνω μου και φώναξε: "Ψέματα λέει, τ' όνομά του είναι Όνειδος, η Αγάπη είμαι εγώ, και ο προορισμός μου είναι νά 'μαι μόνος μέσα στον όμορφο κήπο, ώσπου ήρθε εκείνος μέσα στη νύχτα απρόσκλητος. Εγώ είμαι η αληθινή Αγάπη, εγώ ανάβω στα στήθια αγοριών και κοριτσιών τη φλόγα της αμοιβαιότητας."
Και τότε ο πρώτος αναστέναξε και είπε: "Ας είναι όπως τα λες,
Εγώ είμαι η Αγάπη που δεν τολμά να πει τ' όνομά της."
- από το ποίημα "Δύο αγάπες"
του λόρδου Άλφρεντ Ντάγκλας
Δεκέμβριος 1894.
του λόρδου Άλφρεντ Ντάγκλας
Δεκέμβριος 1894.
Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011
ΠΑΤΡΙΚ ΚΑΛΙΦΙΑ - ΓΚΕΪ ΤΡΑΝΣ ΜΕ ΤΟ ΦΕΡΜΟΥΑΡ ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΟ.
[...] Ευτυχώς, ζω με κάποιον που καταλαβαίνει πολύ καλά αυτή την πάλη. Ο εραστής με τον οποίο συζώ είναι κι αυτός τρανς άντρας. Παίρνει ορμόνες εδώ και πολλά χρόνια κι έχει κάνει εγχείρηση στο στήθος πριν κάποιο καιρό. Ο Ματ έχει μιλήσει πολλές φορές δημόσια για το ότι είναι ένας γκέι τρανσέξουαλ κι έχει μια ηλεκτρονική διεύθυνση στο διαδίκτυο για τους γκέι τράνς και τους φίλους τους. Είναι αποφασισμένος να ζήσει σύμφωνα με τη δική του αντίληψη του τί σημαίνει να είσαι άντρας και αρνείται να συμμορφωθεί με τα κριτήρια των άλλων. Μεγαλώνουμε ένα αγόρι που είναι βιολογικός γιός του Ματ, που τον συνέλαβε σε μια περίοδο της ζωής του που δεν έπαιρνε τοστεστερόνη.
Έχουμε αντιμετωπίσει εχθρότητα για το γεγονός ότι μεγαλώνουμε ένα παιδί, εν μέρει γιατί η κουλτούρα μας υπαγορεύει ότι τα παιδιά πρέπει να συμμορφώνονται με τους συμβατικούς ρόλους των φύλων και με την ετεροφυλοφιλία. Όταν μεγαλώσει, ο γιός μας μάλλον θα γίνει ένας μάτσο ετεροφυλόφιλος, αλλά θα ξέρει ότι έχει επιλογές. Μερικοί από τους φίλους του Ματ, που τον είχαν δεχτεί ως άντρα, είχαν ιδιαίτερη δυσκολία στο να επικυρώσουν αυτή του την ταυτότητα όταν ήταν έγκυος. Η καυστική απάντηση του Ματ σ' αυτό ήταν: "Ναί, καλά, τώρα θα μου πείτε ότι δεν έχετε πει ποτέ σε άντρα ότι θέλετε παιδί μαζί του". Παρ' όλα αυτά, η εγκυμοσύνη ήταν γι' αυτόν μια δύσκολη εμπειρία, μια σημαντική θυσία που ήταν πρόθυμος να κάνει γιατί ήθελε τόσο πολύ να γίνει γονιός. Πριν κάνω σχέση με τον Ματ, υπέθετα ότι δεν θα γινόμουν ποτέ γονιός, οπότε αυτή η εμπειρία είναι για μένα μια διαρκής αποκάλυψη και μια απόδειξη ότι η ζωή μπορεί πάντοτε να με καταλαμβάνει εξ απροόπτου. Ο δεσμός που νοιώθω με τον γιο μας είναι δυνατότερος απ' οποιαδήποτε άλλη αγάπη που έχω γνωρίσει.
Από μια άποψη, η ζωή μου περιστρέφεται πολύ γύρω από το σπίτι. Συζώ με κάποιον που αγαπώ. Θέλω να περάσω μαζί του την υπόλοιπη ζωή μου. Δε βγαίνουμε πολύ γιατί ζούμε στον κόσμο του μωρού. Αλλά επειδή είμαστε άντρες από αλλαγή φύλου, συνιστούμε σκάνδαλο. Όταν μιλάμε για αγώνα για τη σεξουαλική ελευθερία εννοούμε το εξής: το δικαίωμα να σε αφήσουν ήσυχο να απολαύσεις μια συνηθισμένη ζωή.
* Ο Πάτρικ Καλίφια είναι αμφισεξουαλικός τρανς άντρας και συγγραφέας με πάμπολλες εκδόσεις στο ενεργητικό του, θεραπευτής και γονιός. Πλησιάζει τα πενήντα κι έχει ήδη μια πολύχρονη καριέρα ως κοινωνικός κριτικός και φεμινιστής. Οι πολλές πτυχές της σεξουαλικότητας (η απόλαυση, η παραβατικότητα, ο κοινωνικός έλεγχος) τον έχουν απασχολήσει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο σχεδόν σε όλη την ενήλικη ζωή του. Στη 2η έκδοση του Public Sex, μιας ανθολογίας με δοκίμιά του, έχει τώρα προσταθεί μία ακόμη συλλογή, το Speaking Sex to Power.
[απόσπασμα από το άρθρο του Πατ Καλίφια "Γκέι τρανς με το φερμουάρ κατεβασμένο", που περιλαμβάνεται στο βιβλίο: Η αγάπη που δεν τολμά να πει τ' όνομά της, επιμέλεια ανθολογίας Greg Wharton, εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης 2007, μετάφραση: Κωνσταντίνος Ματσούκας]
.
Τρίτη 21 Ιουνίου 2011
RIOT ACTS (2009).
Riot Acts.
Short Synopsis:
Riot Acts is a transfabulous rockumentary representing the whole lives of transgender and gender variant musicians, through a first-hand perspective of the intersections between gender performance and stage performance, culminating with the notions that identities and bodies are undeniably political, and the trans experience isn't always one of tragedy, but one of creativity and joy.
Long Synopsis:
Representing the whole lives of transgender and gender variant musicians, each story is one of a journey in progress through a first-hand perspective of the intersections between gender performance and stage performance. The feature documentary Riot Acts:Flaunting Gender Deviance in Music Performance will allow a venue for a particular niche of trans existence to be revealed and celebrated.
Discussed topics include songwriting, voice presentation, coping with voice changes, passing/not passing, presenting a body/bodies on stage, audiences, venues, the idea of the spectacle, societal and media representation, performing gender and notions about “drag,” and the personal as political, culminating with the notions that identities and bodies are undeniably political, and that the trans experience isn’t always one of tragedy.
The individuals and bands featured in Riot Acts are celebrated as talented, inspiring, sexy, critical and fully three-dimensional in a manner that purposefully counters the vision of isolation and destitution frequently portrayed in mainstream media. As transpeople ourselves, the producers seek to capture trans and gender variant identities
as complexly as they are embodied and performed, both on and off the stage.
Whether a personal journey, a political journey, or a literal journey, the aspect of travel, through years or miles, is a binding stylistic element throughout Riot Acts. As trans people, our bodies are nontraditional and our ideas about culture and identity are non traditional. Why shouldn’t our way of making art be non traditional as well?
Featured inteviewees include Ryka Aoki from Los Angeles,Anderson Toone, Lipstick Conspiracy, Katastrophe and Trannysaurus Sex from San Francisco, Basic Fix from Portland (and San Francisco), Ryder Richardson, in Seattle, Tough Tough Skin, and Venus Demars of Minneapolis, Adhamh Roland of St. Louis and San Francisco, Jessica Xavier in DC, The Shondes and Novice Theory in Brooklyn, NY, The Degenerettes in Baltimore, and Systyr Act in Boston, The Cliks of Toronto and Coyote Grace, Sonoma County.
This project is funded solely on fundraising, donations, university presentations and small grants. If you would like to support the film, please consider making a donation, or purchase the 2007 Actor Slash Model release, Cheap Date, as all proceeds go to this project. Let's do it together!
* http://www.actorslashmodel.com/film.htm.
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011
SHOSTAKOVICH - JAZZ SUITE No2 (VI. WALTZ 2).
Conductor: Dmitry Yablonsky
Ensemble: Russian State Symphony Orchestra.
.
Ensemble: Russian State Symphony Orchestra.
Σάββατο 18 Ιουνίου 2011
RED WITHOUT BLUE.
Red Without Blue.
The intimate bond between two identical twin brothers is challenged when one decides to transition from male to female; this is the story of their evolving relationship, and the resurrection of their family from a darker past.
RED WITHOUT BLUE is an artistic and groundbreaking examination of gender, identity, and the unswerving bond of twin ship despite transformation. An honest portrayal of a family in turmoil, RWB follows a pair of identical twins as one transitions from male to female. Captured over a period of three years, the film documents the twins and their parents, examining the Farleys' struggle to redefine their family. The twins' early lives were quintessentially all-American: picture-perfect holidays, supportive parents who cheered them on every step of the way. By the time they were 14, their parents had divorced, they had come out as gay, and a joint suicide attempt precipitated a forced separation of Mark and Alex for two and half years. Through candid and extensive interviews with the twins and their family, RED WITHOUT BLUE recounts these troubled times, interweaving the twins' difficult past with their efforts to find themselves in the present...
Red without Blue is a beautiful and touching film that raises a multitude of interesting questions about identity and family life. It depicts the life of a trans teen and does not edit out the grim truths about how difficult it can to fit in with your own self-perception. The people profiled are all very compelling and honest. Interviews with the subjects get at the heart of the conflicts. Following the family over time, we get a intimate view of how people deal with crises, and how our prejudices and opinions can change so drastically when facing difficult choices.
The cinematography is beautiful and adds elegance to subject matter. The soundtrack is terrific- and features some trans musicians.
(part 2, part 3, part 4, part 5, part 6)
* http://redwithoutblue.com/index.php
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
ΖΩΝΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Εδώ και λίγες ημέρες ζούμε μία εικονική πραγματικότητα: αυτήν των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων.
Ένα προφανώς καλοστημένο σόου, με εναλλασσόμενες εικόνες, όπου τα φώτα πηγαίνουν από εικόνες "αγανάκτησης" στον δρόμο, σε εικόνες προβοκάτσιας, μετά μιας φαινομενικής εικόνας συναίνεσης, όπου παραιτείται ο πρωθυπουργός (εικονικά πάντα βέβαια), μετά ενός ανασχηματισμού (γεγονός που σπανίως ανακοινώνεται εκ των προτέρων), μετά κάποιων λάβρων παραιτήσεων (που δεν αλλάζουν τίποτε στην ουσία), και στη συνέχεια μιας εικονικής ανασύστασης του πολιτικού σκηνικού, εικονική γιατί είναι καταφανές ότι αυτό καταρρέει, όχι από της άποψης ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, αλλά στην γενικότερη μορφή του.
Για λίγες ώρες οι "αγανακτισμένοι" έζησαν στην πλατεία την εικονική πραγματικότητα, ότι εν μέσω της συνάθροισής τους, ίσως εκείνοι να κατάφεραν να φέρουν τον Παπανδρέου να παραιτείται, ίσως εκείνοι ήταν που κατάφεραν να φέρουν (μία εικονική βέβαια) ανατροπή. Και ξαναμαζεύτηκαν μετά τις 5.00 το απόγευμα περιμένοντας εναγωνίως στην πλατεία ένα διάγγελμα, όπως και οι υπόλοιποι στις οθόνες των τηλεοράσεών τους.
Ένα σόου που ίσως και να έχει συνέχεια (θα το δούμε), απόλυτα καλοστημένο, που έστρεψε τα φώτα από τις (εικονικές) εικόνες "αγανάκτησης", σε μία άλλη εικονική πραγματικότητα που οι πολιτικές εξελίξεις βαίνουν ραγδαίως, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία επιστροφή στο γκρίζο και σε μία τρομοκράτηση που θα επιφέρει επιπλέον (ενδεχομένως) φόρους (καθόλου εικονικούς) στο πορτοφόλι όλων.
Και η "αγανάκτηση" ενδεχομένως να έχει συνέχεια, προσφέρει πολλή εικόνα, Κοινωνία του Θεάματος, γαρ.
Μην παραξενευτείς αν δεις την καμηλοπάρδαλη αντί να έχει τα συνήθη της χρώματα, να είναι μαύρη. Everything is possible.
Θα έχει ακόμη αρκετά επεισόδια το "δράμα", αφού ούτως ή άλλως η κατάρρευση είναι προδιαγεγραμμένη (πολιτικά εννοώ όχι κατ' ανάγκη οικονομικά) με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να σώσουν προσπαθούν ότι γίνεται...
Πάμε τώρα: χτύπα το κατσαρόλι! - και το ελληνικό σημαιάκι, μη σε βλέπω να αδρανείς!
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
.
Ένα προφανώς καλοστημένο σόου, με εναλλασσόμενες εικόνες, όπου τα φώτα πηγαίνουν από εικόνες "αγανάκτησης" στον δρόμο, σε εικόνες προβοκάτσιας, μετά μιας φαινομενικής εικόνας συναίνεσης, όπου παραιτείται ο πρωθυπουργός (εικονικά πάντα βέβαια), μετά ενός ανασχηματισμού (γεγονός που σπανίως ανακοινώνεται εκ των προτέρων), μετά κάποιων λάβρων παραιτήσεων (που δεν αλλάζουν τίποτε στην ουσία), και στη συνέχεια μιας εικονικής ανασύστασης του πολιτικού σκηνικού, εικονική γιατί είναι καταφανές ότι αυτό καταρρέει, όχι από της άποψης ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, αλλά στην γενικότερη μορφή του.
Για λίγες ώρες οι "αγανακτισμένοι" έζησαν στην πλατεία την εικονική πραγματικότητα, ότι εν μέσω της συνάθροισής τους, ίσως εκείνοι να κατάφεραν να φέρουν τον Παπανδρέου να παραιτείται, ίσως εκείνοι ήταν που κατάφεραν να φέρουν (μία εικονική βέβαια) ανατροπή. Και ξαναμαζεύτηκαν μετά τις 5.00 το απόγευμα περιμένοντας εναγωνίως στην πλατεία ένα διάγγελμα, όπως και οι υπόλοιποι στις οθόνες των τηλεοράσεών τους.
Ένα σόου που ίσως και να έχει συνέχεια (θα το δούμε), απόλυτα καλοστημένο, που έστρεψε τα φώτα από τις (εικονικές) εικόνες "αγανάκτησης", σε μία άλλη εικονική πραγματικότητα που οι πολιτικές εξελίξεις βαίνουν ραγδαίως, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία επιστροφή στο γκρίζο και σε μία τρομοκράτηση που θα επιφέρει επιπλέον (ενδεχομένως) φόρους (καθόλου εικονικούς) στο πορτοφόλι όλων.
Και η "αγανάκτηση" ενδεχομένως να έχει συνέχεια, προσφέρει πολλή εικόνα, Κοινωνία του Θεάματος, γαρ.
Μην παραξενευτείς αν δεις την καμηλοπάρδαλη αντί να έχει τα συνήθη της χρώματα, να είναι μαύρη. Everything is possible.
Θα έχει ακόμη αρκετά επεισόδια το "δράμα", αφού ούτως ή άλλως η κατάρρευση είναι προδιαγεγραμμένη (πολιτικά εννοώ όχι κατ' ανάγκη οικονομικά) με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να σώσουν προσπαθούν ότι γίνεται...
Πάμε τώρα: χτύπα το κατσαρόλι! - και το ελληνικό σημαιάκι, μη σε βλέπω να αδρανείς!
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011
JUST A BOY.
Just a Boy
"Just a Boy" is a short documentary about PJ, a female to male transgender. It is an inspirational and moving short film that doesn't hold back on the reality of being transgendered in society today.
A film by Jody Wiltshire