Σύμφωνο Συμβίωσης ξανά στην Βουλή στις 3/9/2009 - με το κλείσιμό της.

Για άλλη μια φορά επανήλθε η πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ, για το Σύμφωνο Συμβίωσης την τελευταία ημέρα της λήξης της Βουλής που απέρχεται. Αυτή τη φορά, η συζήτηση έγινε απλά για την συζήτηση και όχι με δικαίωμα ψηφοφορίας, αφού ο Πρόεδρος της Βουλής είπε στην εισαγωγή του:

Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Σύμφωνο Συμβίωσης».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πρόταση αυτή εμπίπτει στους περιορισμούς της παραγράφου 3 του άρθρου 73 του Συντάγματος. Θέλω να υπενθυμίσω στους κυρίους συναδέλφους ότι σύμφωνα με τη διάταξη αυτή του άρθρου 73 παράγραφος 3 δεν εισάγεται για συζήτηση η πρόταση νόμου, εφόσον συνεπάγεται εις βάρος του δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου δαπάνες ή ελάττωση εσόδων ή της περιουσίας τους για να δοθεί μισθός ή σύνταξη ή γενικά όφελος σε κάποιο πρόσωπο.
Πρέπει να σας πω ακόμη ότι η πρακτική, την οποία ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια, είναι να συζητούμε αυτές τις προτάσεις νόμου χωρίς να προχωρούμε σε ψηφοφορία. Τις εισάγουμε, γιατί με τη συζήτηση στη Βουλή δίνεται η δυνατότητα στα Κόμματα, σε όλους τους Βουλευτές, αλλά και στην Κυβέρνηση να πάρουν θέση σε σοβαρά ζητήματα, στα οποία αναφέρονται και επιχειρούν να ρυθμίσουν οι προτάσεις νόμου, όπως κάνει και η παρούσα πρόταση.

Από τα πρακτικά της Βουλής θα παραθέσω απλά κάποια αποσπάσματα, ενδεικτικά της συζήτησης που έγινε. Αν θέλετε να διαβάσετε όλα τα πρακτικά της συζήτησης, εύχομαι καλό κουράγιο, μπορείτε να το κάνετε πιέζοντας εδώ (έχει πάντως ενδιαφέρον να το κάνουμε μιας και σε λιγότερο από 30 ημέρες ψηφίζουμε).

Εύα Καϊλή (ΠΑΣΟΚ): Δυστυχώς, ωστόσο, από τη συζήτηση στην Επιτροπή φαίνεται πως υπάρχουν ακόμη αντιλήψεις, αλλά και απόψεις που αντιπροσωπεύουν μία συντηρητική φιλοσοφία για τον τρόπο με τον οποίο ο νομοθέτης παρακολουθεί τις κοινωνικές εξελίξεις και θα έπρεπε αντιθέτως να φροντίζει, ώστε να μην τον καθιστούν αναχρονιστικό. Δείχνουν, όμως, ότι και στο ίδιο το επίπεδο των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων υπάρχει μία λανθασμένη και ξεπερασμένη εικόνα για την ελληνική κοινωνία και τη δυνατότητά της να προχωρήσει εμπράκτως στην ουσιαστική καθιέρωση της ισοπολιτείας.
Θα ήθελα να σταθώ κατ’ αρχήν στο εξής, πριν μπω στην ουσία. Η Εισηγήτρια της Πλειοψηφίας, σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί τις ισχύουσες διατάξεις του Συμφώνου Συμβίωσης, ανέφερε ότι ο κύριος λόγος που οδήγησε σε αυτές ήταν η προστασία παιδιών που γεννιούνται σε ελεύθερες ενώσεις και των οποίων ο αριθμός αυξάνει και στη χώρα μας. Αυτό είναι δεκτό και κατανοητό. Το θέμα σίγουρα δεν τελειώνει εδώ.
Η ίδια στο τέλος της εισήγησης ανέφερε ότι πρέπει να συζητηθεί και να πάρουμε τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που είναι απαραίτητες να ληφθούν, προκειμένου να λυθούν μια σειρά από ζητήματα κληρονομικά, συνταξιοδοτικά, τα οποία να ρυθμίζουν μία σειρά από σχέσεις τέτοιου περιεχομένου και που δε μπορούν να τύχουν της απόλυτης επίλυσής τους, λόγω του μη υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου.
Η απάντηση, λοιπόν, είναι απλή. Αυτό ακριβώς προσφέρει η παρούσα πρόταση νόμου. Δεν καταλαβαίνω πώς από τη μια, αναγνωρίζεται στην ίδια εισήγηση το κενό και από την άλλη, η εισήγηση της Νέας Δημοκρατίας εξαντλήθηκε σε σχολιασμό της αιτιολογικής έκθεσης, παραβλέποντας και μη σχολιάζοντας ουσιαστικά καμία από τις συγκεκριμένες προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Το επιχείρημα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τη μια λέει ότι δεν απολαμβάνει καθεστώς ισότητας και υποχρεώσεων σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες, τα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ από την άλλη, παραδεχόμαστε ότι υπάρχει μια σειρά δεσμευτικών ήδη για τη χώρα μας ρυθμίσεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στους χώρους εργασίας, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, από μόνο του ουσιαστικά λέει πως στους χώρους εργασίας απαγορεύονται οι διακρίσεις. Η συμβίωση, όμως, δεν είναι χώρος εργασίας.
Όσο και αν φαίνεται, λοιπόν, περίεργο υπάρχουν δικαιώματα που πρέπει να καθιερωθούν. Η αναφορά στο νόμο, λοιπόν, έγινε για να δείξουμε ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα momentum, μια αντίληψη δικαίου και όχι να ισχυριστούμε ότι όλα τα ζητήματα έχουν λυθεί.
Ακριβώς, λοιπόν, επειδή υπάρχουν κενά, καταθέτουμε αυτή την πρόταση και καλύτερα η κριτική να είναι σε αυτά τα επίπεδα, οπότε προχωράω και εγώ στο άρθρο 4, που είναι ίσως και η σημαντικότερη διάταξη της πρότασης, καθώς καθορίζει τις έννομες συνέπειες που συνεπάγεται η σύναψη του Συμφώνου. Η παράγραφος 1 έρχεται να θεμελιώσει την πραγματική εξομοίωση του Συμφώνου Συμβίωσης με την έγγαμη συμβίωση και να καλύψει τα κενά και να διορθώσει τις ατέλειες που υπάρχουν από τις ισχύουσες διατάξεις. Ορίζεται ότι το Σύμφωνο όσο είναι σε ισχύ έχει και για τους συμβιούντες όλες τις προσωπικές και περιουσιακές συνέπειες που παράγει ο γάμος. Ειδικότερα για τις περιουσιακές σχέσεις πρέπει να τονιστεί ότι πλέον έρχεται σε εφαρμογή ο ίδιος ο Αστικός Κώδικας. Δεν ρυθμίζονται με το ίδιο το Σύμφωνο ή με μεταγενέστερο συμβολαιογραφικό έγγραφο, όπως ορίζουν οι ισχύουσες διατάξεις, ενισχύοντας έτσι την ασφάλεια δικαίου, αλλά και εξομοιώνοντας τη συμβίωση, σε ό,τι αφορά τις συνέπειές της, με το γάμο.

Αθηνά Κόρκα-Κώνστα (ΝΔ):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα την πρόταση νόμου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σχετικά με το Σύμφωνο Συμβίωσης. Εγώ θα πω ότι σ’ αυτήν την πρόταση –το ανέφερε και η Εισηγήτρια από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ισχυρίζεται ότι θα λύσει προβλήματα τα οποία αφορούν ένα σημαντικό μέρος, σεξουαλικά διαφορετικών, κλπ. (...)
(...) Και έρχεστε τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ, εξαντλώντας όλη τη νομοθετική σας πρωτοβουλία σ’ αυτή τη πρόταση νόμου και ισχυρίζεστε ότι θέλει να καλύψει ένα ευρύτερο πεδίο: των σεξουαλικά διαφορετικών. Δηλαδή, μιλάτε και για διακρίσεις στο ευρύτερο πεδίο του κοινωνικού χώρου. Στη συνέχεια εξειδικεύετε. Και εγώ θα κάνω την κριτική –μολονότι η συνάδελφος εισηγήτρια από τη πλειοψηφία που συμμετείχε στην Επιτροπή υπέστην κριτική από τη συνάδελφο εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ- και βεβαίως θα πω ότι η πρόταση νόμου αναφέρει ότι στους σεξουαλικά διαφορετικούς αναφέρονται οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες, οι αμφιφυλόφιλοι κ.λπ. σύμφωνα με τις καθιερωμένες διακρίσεις και ότι επιβάλλουν τη παρουσία τους σ’ ένα ευρύτερο πεδίο του κοινωνικού χώρου. Μα, αυτό σημαίνει ότι κάνετε διακρίσεις. Ποιος κάνει διακρίσεις;
Και εγώ διαβάζοντας την πρόταση, κυρία συνάδελφε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, θεωρώ ότι είναι αντιφατική και είναι πρόχειρη. Είναι ένα σχέδιο νόμου που έχει πράγματα τα οποία αλληλοακυρώνουν μέσα το ένα το άλλο. Και θα το εξηγήσω αναλυτικά.
Υπάρχει μία αντίφαση, γιατί αναφερόμαστε σε μία κατηγορία ανθρώπων που υποστηρίζουμε ότι αντιμετωπίζουν διακρίσεις και δεν ζουν υπό το καθεστώς ισότητας δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα λέτε και παραδέχεστε ότι πολύ σωστά ισχύει ο ν. 3304/2005 για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της απασχόλησης, στον τομέα της εργασίας, με τον οποίο απαγορεύεται κάθε διάκριση με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στους χώρους εργασίας και στην ουσία κατοχυρώνει εκείνος ο νόμος την ισότητα στην εργασία για τους πολίτες. Αυτό δεν είναι αντίφαση;
Αντίστοιχα, η αντιμετώπιση χαρακτηρίστηκε από τη συνάδελφο –και τη χαρακτηρίζω και εγώ- ως ρατσιστική, διότι οι φράσεις αυτές που χρησιμοποιήσατε σ’ αυτό το σχέδιο νόμου μιλούν για συμπολίτες μας οι οποίοι θέλουν να έχουν μία σεξουαλική προτίμηση διαφορετική από αυτή που έχει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Και το τεκμηριώνω, γιατί αναφέρεστε σ’ αυτό. Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων σεξουαλικά διαφορετικών. Δηλαδή, κατηγοριοποιούμε τους πολίτες και μετά θέλουμε να τους βάλουμε κάτω από καθεστώς ισότητας και ισονομίας κατηγοριοποιώντας τους και διακρίνοντάς τους, βάζοντάς τους ταμπέλα; Πρέπει να σας πω ότι αυτόματα μ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε διακρίσεις, μ’ αυτόν τον τρόπο τους βάζουμε στο περιθώριο.
Υπάρχει μία έλλειψη, υπάρχει μία τέτοιου είδους προσέγγιση στην πρόταση νόμου και γι’ αυτό αδυνατούμε σαν Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να την υιοθετήσουμε αυτούσια όπως είναι. Όμως, υπάρχει και μία προχειρότητα και δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. (...)

Παναγιώτα Εύα Μελά (ΚΚΕ):
(...) Η πρόταση νόμου βάζει μια διάσταση σε σχέση με τα ομόφυλα ζευγάρια. Η ελληνική κοινωνία και γενικά η κοινωνία στον καπιταλισμό είναι γεμάτη ταξικές και κοινωνικές διακρίσεις.
(...)Ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει όποια σεξουαλική προτίμηση θέλει και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό. Αυτό είναι εκ των ουκ άνευ. Όμως, μιλάτε γι΄ αυτό και δεν μιλάτε για όλες τις άλλες κοινωνικές διακρίσεις που γίνονται. Δεν μιλάτε ποτέ για τις άλλες κοινωνικές διακρίσεις! Τις καλύπτετε!
Εν πάση περιπτώσει, εμείς θεωρούμε ότι οι πολίτες που επιλέγουν μία ιδιαίτερη σεξουαλική συμπεριφορά, θα πρέπει να γίνονται σεβαστοί, δεν είναι ούτε κατώτεροι ούτε πρέπει να περιθωριοποιούνται. Όμως, ακριβώς επειδή το ζήτημα της διαδικασίας, αυτής της τυπικής αναγνώρισης της συμβίωσης συνδέεται αργά η γρήγορα με το ζήτημα και της υιοθεσίας –θα συνδεθεί και αν δεν συνδέεται σήμερα, είναι προπομπός- θεωρούμε ότι υπάρχει πρόβλημα με αυτό.
(...) Για όλους αυτούς τους λόγους και επειδή θεωρούμε ότι αυτή η πρόταση νόμου έρχεται προεκλογικά και για επικοινωνιακούς λόγους, θα ξαναδηλώσουμε «παρών» όπως κάναμε και το Νοέμβριο στην αντίστοιχη συζήτηση.

Νικόλαος Τσούκαλης (ΣΥΡΙΖΑ):
Το πρόβλημα το μεγάλο είναι για τα ομόφυλα ζευγάρια. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι όσο περνάει ο καιρός, το πρόβλημα των ομοφύλων ζευγαριών συνέχεια επιδεινώνεται. Και αυξάνεται σε αριθμό και επιδεινώνεται. Δεν γνωρίζει κάποιος από εσάς ομόφυλα ζευγάρια, ομόφυλα άτομα, τα οποία συμβιώνουν για δεκαπέντε, είκοσι και τριάντα χρόνια, χωρίς να έχουν το παραμικρό δικαίωμα όσον αφορά τη συμβίωσή τους αυτή; Σε κάθε φιλελεύθερο νομικό σύστημα ο γάμος και γενικά η συμβίωση είναι μία σύμβαση. Είναι δυνατόν μια κοινωνική πραγματικότητα να μην την ρυθμίσουμε συμβατικά;
Δεν μπορώ να μην αναφέρω σήμερα εδώ το παράδειγμα της Αλβανίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Πρόσφατα η ομογάλακτη παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Μπερίσα, δήλωσε ότι προχωρά στη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφύλων. Ποιος βγήκε στα κεραμίδια με κραυγές, κύριε Παπουτσή; Το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Να το καταγγείλουμε.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Το καταγγέλλουμε. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι κάθε κόμμα και κάθε χώρα δοκιμάζεται από την αντιμετώπιση που έχει απέναντι στην πραγματικότητα.
Αυτά τα πράγματα, λοιπόν, πρέπει να τα λύσουμε. Θα αντιμετωπίσουμε τεράστιο πρόβλημα και με το ευρωπαϊκό δίκαιο, με τις Οδηγίες και όσον αφορά την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των πολιτών της Ευρώπης σε διάφορες χώρες. Είχαμε πει στον κύριο Υπουργό –και στον κ. Χατζηγάκη τότε, αλλά και στον κ. Δένδια- ότι εγκαθίστανται στη χώρα μας ομόφυλα ζευγάρια, τα οποία είτε έχουν κάνει πολιτικό γάμο στην Ευρώπη είτε έχουν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης. Αυτά μεν, σύμφωνα με το δίκαιο της χώρας τους, θα έχουν όλα τα δικαιώματα που τους προσφέρουν οι σχετικές ρυθμίσεις και δίπλα τους θα συμβιώνει με τις ίδιες συνθήκες ένα ομόφυλο ζευγάρι Ελλήνων που δεν θα έχει τα ίδια δικαιώματα. Αυτή δεν είναι τεράστια διάκριση; Δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα;
Θα είμαι σύντομος. Εμείς ψηφίζουμε την πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ευελπιστούμε ότι, τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα, σύντομα η νομοθέτηση θα είναι υπαρκτή, θα προχωρήσει και θα αποκτήσουμε ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο ρύθμισης όλων αυτών των κοινωνικών σχέσεων. Είναι σκληρός πυρήνας προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κάθε πολιτισμένη κοινωνία δοκιμάζεται και αξιολογείται από την αντιμετώπιση που έχει σε τέτοια θέματα. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν επιτυχημένη στις εξετάσεις που έδωσε. Δηλώνουμε για άλλη μια φορά τη στήριξή μας στην πρόταση νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ελπίζουμε σύντομα μια τέτοια πρόταση να γίνει νόμος της χώρας.

Γιώργος Γεωργίου(ΛΑΟΣ):
Θα γεμίσουμε δηλαδή τον τόπο με ζεύγη τα οποία ακολουθούν τον ένα προσανατολισμό, με ζεύγη τα οποία ακολουθούν τον άλλο προσανατολισμό, πάντοτε φοβούμαι πρόσκαιρο;
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μία επέκταση και σε άλλα ζεύγη που δεν είναι ετερόφυλα. Εκεί υπάρχει το αστικό δίκαιο και νομίζω ότι εξασφαλίζονται. Εκεί δεν έχουμε καμία αντίρρηση εμείς να προστατευθούν οι σχέσεις αυτών των ανθρώπων. Αλλά πρέπει να ξέρετε ότι σε αυτούς θα προστεθούν και άλλες ειδικές περιπτώσεις. Θα προστεθούν π.χ. οι διαθέσεις και οι προθέσεις των φιλοξενουμένων μεταναστών. Τι θα κάνουμε με αυτούς οι οποίοι στις πατρίδες τους είχαν επιλέξει τον προσανατολισμό να έχουν πέντε, δέκα και δεκαπέντε γυναίκες; Θα τους απαγορεύσουμε; Θα κάνουν επίκληση των δικαιωμάτων τους. Αυτός είναι ο προσανατολισμός μας.
Αντιλαμβάνεστε σε ποια περιπέτεια θα μπει η ελληνική κοινωνία η οποία δεν ξέρω αν έχει δείξει μέχρι σήμερα τη δέουσα προθυμία; Εάν την επέδειξαν αυτή την προθυμία οι Ευρωπαίοι, ίσως την επέδειξαν γιατί είδαν ότι υπήρχε ένα έδαφος, το οποίο θα επιλαμβάνετο των υποθέσεων αυτών και με τρόπο τέτοιο ώστε να καλύπτει. Λέει ο «Περί αδυνάτου» εις το λόγο του Λυσίου ότι εάν έφτιαξε η πολιτεία το νόμο, το έκανε για να τον επιβάλλει στον αδύνατο, ο οποίος μπορεί να μην ήξερε ότι είχε δικαιώματα. Είμαστε εμείς σήμερα ως κοινωνία έτοιμοι να αποδεχθούμε τέτοιους νεωτερισμούς;

Χρήστος Παπουτσής (ΠΑΣΟΚ):
Έτσι σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η τελευταία συνεδρίαση της Βουλής, κατά την οποία συζητούμε την πρόταση νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το Σύμφωνο Συμβίωσης, το οποίο δυστυχώς πέραν της εκλεκτής συναδέλφου της κ. Κόρκα που είχε σήμερα την εισήγηση από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, δυστυχώς δεν έτυχε –και δεν μπορούσε να τύχει- της προσοχής των άλλων συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας. (...)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχομαι στην ουσία της πρότασης νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και επιτρέψτε μου να κάνω μια προσωπική αναφορά κατά την πρώτη ημέρα της παρουσίας μου ως νέου Επιτρόπου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 1995, προκειμένου να απαντήσω στις ερωτήσεις των Βουλευτών στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Οι Επίτροποι δυο φορές την εβδομάδα στις Ολομέλειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απαντούν εφ’ όλης της ύλης και πέραν των δικών τους αρμοδιοτήτων.
Στην πρώτη, λοιπόν, συνεδρίαση η πρώτη ερώτηση, την οποία απάντησα εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής –σε μια ερώτηση θυμάμαι ενός φίλου Ευρωβουλευτού από τη Δανία, του κ. Φρέντι Μπλακ- αφορούσε ακριβώς αυτό το θέμα: Ποια δηλαδή είναι η στάση και η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τι προτίθεται να προτείνει στα κράτη-μέλη, όσον αφορά το Σύμφωνο Συμβίωσης και το γάμο των ομοφυλοφίλων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να δούμε τα πράγματα, όπως ακριβώς είναι. Είναι ένα ζήτημα υπαρκτό στην κοινωνία μας. Απασχολεί πολλούς συμπολίτες μας και οφείλουμε να δώσουμε τη δέουσα προσοχή. Οφείλουμε, λοιπόν, να το αντιμετωπίσουμε με υπευθυνότητα και με ευαισθησία προτάσσοντας με όλη μας τη δύναμη το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην ισονομία και στην ισοπολιτεία, παντού και σε κάθε τομέα: στα εργασιακά δικαιώματα, στη φορολογία, στην παιδεία, στην υγεία, στην ασφάλεια, στα κοινωνικά δικαιώματα.
Τον περασμένο Ιούλιο η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατέθεσε μια ολοκληρωμένη και υπεύθυνη πρόταση νόμου για την καθιέρωση του Συμφώνου Συμβίωσης, μια πρόταση που έβαζε τέλος σε πολλές εκκρεμότητες και στην οποία θα τακτοποιούσε το ελλειμματικό νομικό πλαίσιο που διέπει ζευγάρια που δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να παντρευτούν. Μια πραγματική τομή που θα διασφάλιζε στους επί μακρόν συμβιούντες στοιχειώδη δικαιώματα στα πεδία της κοινωνικής ασφάλισης, της συνταξιοδότησης και της κληρονομικής διαδοχής, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί, επιτέλους, η ακατανόητη άρνηση των δικαστηρίων μας να αναγνωρίσουν το δικαίωμα και την ανάγκη τέτοιων ζευγαριών για αμοιβαία υποστήριξη και αλληλεγγύη. Μια άρνηση, επιτρέψτε μου να πω, σκληρή και πάνω από όλα άρνηση άδικη, άδικη για τους ίδιους τους ανθρώπους.
Και αν τα ετερόφυλα ζευγάρια μπορούν να ξεπερνούν τα κάποια προβλήματα μέσα σε μια πολύπλοκη και δύσκολη κατάσταση από κάθε άποψη, εκεί που θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή είναι στα ζευγάρια προσώπων που ανήκουν στο ίδιο φύλο γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οφείλουμε να σταθούμε αποφασιστικά και να αρνηθούμε τη περιθωριοποίηση των συνανθρώπων μας που αντιμετωπίζονται με καχυποψία τόσο από ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας μας όσο –και λυπάμαι που το λέω- και από την ίδια την πολιτεία. Και αναφέρομαι στους συμπολίτες μας εκείνους τους οποίους κάποιοι με τη στάση τους, με τη πολιτική τους, με την αδιαφορία τους επιχειρούν να τους θέσουν στο περιθώριο μόνο και μόνο επειδή έχουν διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις κι ας είναι ενεργά και δυναμικά μέλη της κοινωνίας μας κι ας είναι οι συνάδελφοί μας με τους οποίους περνάμε ώρες μαζί στην εργασία, οι γείτονές μας στη διπλανή μας πόρτα, οι άνθρωποι με τους οποίους λέμε μια καλημέρα ή και κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί που μπορεί να μας εξυπηρετούν καθημερινά σε κάποια δημόσια υπηρεσία.
Σε αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, οφείλουμε να σταθούμε δίπλα τους τόσο ως πολιτεία, αλλά και ως κοινωνία. Όχι γιατί απλά το επιβάλλει το political correct της εποχής μας, αλλά γιατί αποτελούν ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας με τις ίδιες υποχρεώσεις, αλλά και τα ίδια δικαιώματα.

O Πρόεδρος της Βουλής κλείνει την συζήτηση λέγοντας:

Η πρόταση νόμου δεν θα τεθεί σε ψηφοφορία διότι εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 73 παράγραφος 3 του Συντάγματος.
Και πάλι, ευχές για υγεία, καλή δύναμη και καλό αγώνα!

.